Head Of Alexander The Great

When the Macedon king Alexander the Great, who lived between 356 and 323 BC, ascended to the throne, he was not even twenty. The legendary commander, who died at the age of 33, has never been forgotten during the twenty-three centuries passed since then, thanks to his glorious and great conquests during a short period of kingdom. He overthrew the Persian Empire and established a great empire extending from Macedonia to India. The cities founded by Alexander, who spent most of his life in Asia, as military bases turned into cultural and commercial centers later and played an important role in the spread of the Ancient Greek culture up to India. The era of Alexander the Great, of which artistic influences can be followed as well, was a transition period between the periods of Classical Art and Hellenistic Art.The Head of Alexander the Great, dated to the 2nd century BC, was found during excavations at the Lower Agora in Pergamon (Bergama).

His head is inclined towards his shoulder, the lock of hair from the front of his head, slightly pulled back, resembles a lion’s mane and his hair is irregularly waved in both sides. This is the hairstyle of Alexander the Great. All of the aspects such as his heavy eyelids and round eyes, thick eyelashes, slightly open mouth that does not show his teeth are characteristics of the statues of Alexander the Great. This is the style of portraits made by the sculptor Lysippos, who lived in the 4th century BC and led the transition between the Classic Art and the Hellenistic Art. The artist worked for Alexander the Great and he was the only sculptor of Alexander. The deep forehead lines call the big problems faced by the king despite his youth to the mind. This work is reflecting the typical characteristics of the Pergamon sculpture school during the era of King Eumenes II.

Source: The World Of Alexander The Great

Ας τους μαζέψει κάποιος… Βαφτίζουν τους ήρωες του 1821 Αλβανούς!

«Γιάννινα, Άρτα, Πρέβεζα, Λούρος, Πάργα, Φιλιάτες, χαρακτηρίζονται αλβανικές πόλεις! Οι Σουλιώτες και ήρωες του 1821 βαφτίζονται Αλβανοί! Τσάμηδες ψάχνουν τις ανύπαρκτες περιουσίες τους στη….Θεσπρωτία!

Κάποιος να τους σταματήσει» λένε οι αγανακτισμένοι Ηπειρώτες, και διαβάζουμε στο ksipnistere.blogspot.gr.

Οργισμένοι είναι οι Ηπειρώτες από τους Αλβανούς, που, θεωρούν, δική τους την Ήπειρο! Φτάνει πια, φωνάζουν… Το όργιο των αλβανικών προκλήσεων, δεν έχει τελειωμό. Γιάννινα, Άρτα, Πρέβεζα, Λούρος, Πάργα και Φιλιάτες θεωρούνται από τα σημαντικά κέντρα του «Αλβανισμού»!!! Τα ονόματα αυτών των πόλεων ήταν γραμμένα σε πανό του δήμου Αυλώνας, κατά την ημέρα εορτασμού της ανακήρυξης της Αλβανίας ως ανεξάρτητου κράτους.

Έχει και συνέχεια το όργιο… Οι Σουλιώτες, αλλά και οι ήρωες του 1821, όπως ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Κολοκοτρώνης κ.λπ. βαφτίζονται Αλβανοί! Αλλά το όργιο των αλβανικών προκλήσεων δε σταματά εδώ. Οι Τσάμηδες ψάχνουν τις ανύπαρκτες περιουσίες τους στη Θεσπρωτία!

Είναι ξεκάθαρο ότι οι εντολές των αλλότριων κέντρων εξουσίας, είναι να εξαφανιστεί ο Ελληνισμός παντελώς, και ει δυνατόν να μη μας αφήσουν ούτε ίχνος ιστορίας.

Μόλις πάθουμε γεροντική άνοια, προφανώς θα αλλάξουν και την ιστορία του Μνημονίου.

Πηγή: Έλευσις Ελλήνων

Πως οι Σλαβούνοι μεταλλάχθηκαν σε «Μακεδονικό Έθνος»

Πως οι Σλαβούνοι μεταλλάχθηκαν σε «Μακεδονικό Έθνος»
ИСТОРИСКИТЕ КОРЕНИ НА МАКЕДОНСКАТА НАЦИЈА
Οι Ιστορικές ρίζες του Μακεδονικού Έθνους.


Η εισήγηση του Πάβλε Ρακόφσκι εκτυπωμένη στα κυριλλικά και ελληνικά.

Είναι καλό, πιστεύω, να μάθουμε πως διαμορφώθηκε ο λαός που αυτοαποκαλείται ‘μακεδονικός’ και ποιες είναι οι ιδέες, οι βάσεις, τα ερείσματα με τα οποία προσπαθεί να θεμελιώσει την παρουσία του αλλά και να επιβάλλει ιστορικές αυθαιρεσίες και πλαστογραφήσεις στην παγκόσμια κοινότητα.

Μια αναμφίβολη -και γνωστή άλλωστε- ιστορική μαρτυρία για την εμφάνιση των σλαβικών φυλών στα χρόνια του Βυζαντίου στο γεωγραφικό χώρο της ιστορικής Μακεδονίας και την μετάλλαξή τους σε «μακεδονικό έθνος» αποτελούν οι ‘Ιδεολογικές βάσεις’ του Πάβλε Ρακόφσκι (ПАВЛЕ РАКОВСКИ: НДЕОЛОШКИ ОСНОВИ НА Н.О.Ф.—ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Ν.Ο.Φ.), από το 2ο συνέδριο του Ν.Ο.Φ. (= Εθνική Επαναστατική Οργάνωση των σλάβων της Μακεδονίας).
Στο συνέδριο που έλαβε χώρα το 1949, εκθειάζεται η συμβολή του Δ.Σ.Ε. (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) για την ‘αυτοδιάθεση’ των Σλάβων της Μακεδονίας που αυτό-προσδιορίζονται ως ‘μακεδόνικος λαός’.

Λέει σε ένα σημείο της εισήγησής του ο αναφερόμενος ιδεολόγος – συγγραφέας για τη διαμόρφωση του ‘μακεδόνικου έθνους’, όπως γράφει,: «Το μακεδόνικο έθνος είναι και αυτό προϊόν ιστορικής εξέλιξης. Είναι κοινότητα ανθρώπων ιστορικά δημιουργημένη. Η διαμόρφωσή του αρχίζει μαζύ με τη γέννηση και ανάπτυξη του καπιταλισμού στα Βαλκάνια. ‘Το προτσές της εξαφάνισης του φεουδαρχισμού και της νικηφόρας ανόδου του καπιταλισμού είναι σύγχρονα προτσές για τη διαίρεση των ανθρώπων σε έθνη’.

Παραδέχεται παρακάτω πως ενώ είχαν… εμφανιστεί τα υπόλοιπα βαλκανικά έθνη (ελληνικό, σερβικό, βουλγαρικό) το αυτοαποκαλούμενο ’μακεδόνικο’… άργησε. Δικαιολογεί την αργοπορία αυτή με με τη μαρξιστική θεωρία: «Αυτό χρωστιέται (σ.σ. η αργοπορία) στη διαφορετική οικονομική και πολιτική κατάσταση, που διαμορφώθηκε εκεί, στη διαφορετική, ανισομερή ανάπτυξη του καπιταλισμού, πράγμα που είναι νόμος στην εξέλιξη του καπιταλισμού.»

Παρακάτω επισημαίνεται πως η διαμόρφωση του ‘μακεδόνικου έθνους’ πραγματοποιείται στα τέλη του 18ου αιώνα. Καθώς προσπαθεί όμως να δώσει ιστορικό βάθος, φθάνει μέχρι το Μεσαίωνα. Σημειώνεται επακριβώς: «Αν η αρχή της διαμόρφωσης του μακεδόνικου έθνους βρίσκεται στο τέλος του 18ου αιώνα, ωστόσο οι ιστορικές ρίζες της καταγωγής του απλώνονται μέσα στο μεσαίωνα. Από το μεσαίωνα αρχίζει η δημιουργία των ιστορικών προϋποθέσεων που πάνω τους στηρίχτηκε το προτσές της διαμόρφωσής του.»

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως δεν έχει καμιά σχέση αυτός ο λαός με την αρχαία ιστορία της Μακεδονίας ή της Ελλάδας γενικότερα. Εκτράφηκε και μεγάλωσε στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, με τη συμπαράσταση, δυστυχώς, μερίδας του ελληνικού λαού που ιδεολογικά ήταν τότε ‘καβάλα’ στο σοβιετικό άρμα. Μάλιστα, όπως σημειώνεται στην εισήγηση του αναφερόμενου συγγραφέα: «Στην πριν λίγο καιρό παρμένη απόφαση της 5ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ελλάδας του καθοδηγητή και οργανωτή του λαϊκού του αγώνα διαβάζουμε: ‘στην βόρειο Ελλάδα ο μακεδόνικος (σλαβομακεδόνικος) λαός τ’ έδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωϊσμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης ο μακεδόνικος λαός θα βρεί την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει’.»

Αυτά έκανε τότε η αριστερά στην Ελλάδα, ακολουθώντας τα σοβιετικά μοντέλα περί αυτοδιάθεσης των λαών, χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιήσει ποτέ, πια κατεύθυνση έδινε σε έναν λαό που απαρνιότανε την δική του ιστορία και καπηλεύονταν πλαστογραφώντας μια ξένη. Άλλωστε αυτοδιάθεση δεν σημαίνει ό, τι μας κατέβει στην …γκλάβα το σηκώνουμε ως σημαία, αλλά αυτό που αποτελεί παράδοση και ιστορική συνέχεια μας, να είμαστε ελεύθεροι να το διαλαλλούμε, όχι όμως να πλαστογραφούμε…

Και ο τότε ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, Τίτο, βλέποντας πως η ‘Βαρντάσκα Μακεντόνιγια’, μπορεί να γίνει ο δούρειος ίππος για την έξοδο της Γιουγκοσλαβίας προς το Αιγαίο υποδαύλιζε τους σκοπιανούς – αν και τους χαρακτήριζε ο ίδιος ως ‘συνονθύλευμα’, προς την κατεύθυνση του ‘μακεδονικού αλυτρωτισμού’.

Ας δούμε τώρα πως δικαιολογείται από τους ίδιους η παρουσία τους στη βαλκανική χερσόνησο και ιδιαίτερα στο γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας.

«Είμαστε Απόγονοι των Δραγουβίτσων, Σαγουδάτων, Ρινχίνων, Στρούμτσων και Μπαρζιάτσων που δημιούργησαν τη Σλαβουνία»

Οι σλαβικοί πληθυσμοί μπορεί να συνειδητοποίησαν την ξεχωριστή ύπαρξή τους τον 19ο αιώνα, τοποθέτησαν όμως ιστορικό βάθος κι έφθασαν μέχρι τον μεσαίωνα.

Δείτε, παρακάτω, με τη μαεστρία βαπτίζουν τους ερχόμενους σλάβους στη Βαλκανική ως «μακεδόνες σλάβους»!!

Αλήθεια δεν αισθάνονται ντροπή που απαρνούνται έτσι εύκολα την πραγματική ιστορία των προγόνων τους;

Ο Πάβλε Ρακόφσκι, λοιπόν, στο 2ο συνέδριο του Ν.Ο.Φ., στην εισήγησή του θα τονίσει:
«Τον 6-7ο αιώνα έρχονται και εγκαθίστανται στη Μακεδονία οι «μακεδόνες σλάβοι», όπως τους λέει ο σοβιετικός καθηγητής της Ιστορίας Νικολάϊ Ντερζάβιν. Είναι χωρισμένοι σε φυλές. Οι δραγοβίτσοι, σαγουδάτοι και ρινχίνοι εγκαθίστανται έξω και κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στην περιοχή της.
Οι στρούμτσοι στον κάτω και μεσαίο ρουν του Στρυμώνα. Οι μπαρζιάτσοι γύρω από το Κίτσεβο, την Πρέσπα, το Πρίλεπ και το Βέλες.
Αυτοί δημιουργούν το πρώτο σλάβικο κράτος, τη Σλαβουνία.
Πρώτοι αυτοί απ’ όλους τους σλάβους δέχονται το χριστιανισμό κι’ έρχονται έτσι σ’ επαφή με τον αναπτυγμένο πολιτισμό των βυζαντινών.»
Τη δεύτερη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα, το συνονθύλευμα αυτό, προσπάθησε ο Τίτο να το συμμαζέψει, να το ενοποιήσει και να του δώσει ιστορική υπόσταση.

Η Ελλάδα των νεότερων χρόνων, ενώ έβλεπε την κατεύθυνση που έδινε ο Τίτο στις σλαβικές φυλές της Νοτιοσλαβίας (Βαρντάσκα), ήταν ανίκανη να αντιδράσει. Μπλεγμένη πάντοτε, πότε δεμένη στον αγγλικό και πότε στον αμερικανικό τροχό, παράδερνε μέσα σε δημοκρατίες και δικτατορίες. Οι υγιείς αντιδράσεις μεμονωμένων πολιτικών και ιστορικών ομάδων ή ατόμων αποτελούσαν μια παρατονία στην τότε πολιτική, που χρωματίζονταν εντέχνως με την ιδεολογία της ακροδεξιάς.

Φώτο: Ο Τίτο χαρακτηρίζει τις σλαβικές φυλές της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας ως Hodge-Podge, δηλαδή ‘συνονθύλευμα’.

Έτσι έχουμε, σήμερα, τους Σλάβους αυτούς της Μακεδονίας όχι μόνον να δημιουργούν ένα ανυπόστατο έθνος αλλά να θεωρούν τους εαυτούς τους απόγονους του… Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Εκείνο που πάει να με τρελάνει είναι πως αυτούς τους ανίερους των Σκοπίων τους υποστήριζε ή τους υποστηρίζει ακόμη – δεν ξέρω- …δημοκρατική μερίδα του πολιτικής μας σκηνής και ορισμένοι …διανοούμενοι. Προφανώς, αυτοί, έχουν ιστορικό έλλειμμα και ωθούν και αυτοί έναν λαό μακριά από τις γνήσιες ιστορικές του ρίζες.
Ως φαίνεται είναι και αυτή μια πλευρά του …προτσές
της κοινωνικής και πολιτικής πολυμορφίας μας.
Αλλά δεν υπάρχει ένας σώφρων άνθρωπος, ένας ιστορικός, ένας πολιτικός μέσα στο λαό αυτόν να βάλει τροχοπέδη σε αυτόν τον κατήφορο;

{Σημ.Γ.Ε.: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Π. Β. (Αυστραλία) για την εμπιστοσύνη που μου δείχνει σχετικά με το ιστορικό αρχείο του}

Πηγή δική μου: history-of-Macedonia
Αρχική πηγή: Μικρές Εκδόσεις – Γεώργιος Εχέδωρος

Σκόπια: «Οι χώρες που μας υποστήριξαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση»

«Το εβδομαδιαίο περιοδικό ‘Ρεπούμπλικα’ – ‘Република’ στο τελευταίο τεύχος του, αναφέρει τις χώρες που ψήφισαν υπέρ μας, να λάβουμε, δηλαδή, ημερομηνία για τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση» αναφέρει το σλαβικό δημοσίευμα και συνεχίζει:Στο Συμβούλιο των Υπουργών στις Βρυξέλλες, θετικές χώρες ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σλοβενία και η Ουγγαρία. Εκδηλωτικά υπέρ των Σκοπίων τάχθηκε ο υφυπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, Ράινχολντ Λοπάτκα.

Σε αντίθεση με αυτόν, πιο ήσυχος υποστηρικτής των Σκοπίων ήταν ο επικεφαλής του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, Γουίλιαμ Χάγκ, ο οποίος μετά την ομιλία του κάλεσε τον Αβραμόπουλο «η Αθήνα να ενεργήσει στο πνεύμα των ευρωπαϊκών αξιών και μας επιτρέψει να συνεχίσουμε την διεύρυνση της Ένωσης».

Θετική για τα Σκόπια ήταν και η στάση του Καρλ Μπίλντ (Σουηδία). Επίσης, ο υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας Νικολάι Μλαντένοφ, τελείωσε την ομιλία του με θετικούς τόνους.

Κορυφαία αποχή ήταν αυτή του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, Γκουίντο Βεστερβέλε, αναφέρει το δημοσίευμα της ‘Ρεπούμπλικα’.

Πηγή: Γεώργιος Εχέδωρος

Τα Σκόπια σκέφτονται πάλι για τη Χάγη με μήνυση σε Ελλάδα-Βουλγαρία

Κυβερνητικές πηγές δήλωσαν ότι εξετάζουν την πιθανότητα εκτός από την Ελλάδα να μηνύσουν και τη Βουλγαρία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπως δημοσιεύει η αλβανική ‘Λάιμ’ των Σκοπίων.«Τα Σκόπια μελετούν μία νέα μήνυση εναντίον της Ελλάδας, ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης», ανέφερε συγκεκριμένα η κυβερνητική πηγή από το υπουργείο Εξωτερικών.

Σύμφωνα με την πηγή αυτή, η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα Σκόπια, στο να μην ορίσει ημερομηνία για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, έδωσε ώθηση σε εμπειρογνώμονες στο πλαίσιο του κυβερνώντος κόμματος VMRO-DPMNE να αρχίσει μία συζήτηση για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μια νέας προσφυγής στη Χάγη.

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι εκτός από την Ελλάδα, τώρα εξετάζεται το ενδεχόμενο μήνυσης και κατά της Βουλγαρίας.

Η δυνατότητα αυτή εξετάζεται επί του παρόντος μόνο στα πλαίσια του κομματικού μηχανισμού του κόμματος του Νίκολα Γκρούεφσκι, ενώ το αλβανικό κόμμα του Αλί Αχμέτι, που συμμετέχει στην κυβέρνηση είναι αρχικά αντίθετο σε μια τέτοια ενέργεια, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα των Σκοπίων.

Πηγή: Γεώργιος Εχέδωρος

Η γέννηση ενός λαού

Επιμέλεια: Γιώργος Εχέδωρος
(Από το βιβλίο του Γ. Μόδη “Ο Μακεδονικός αγών και η νεώτερη Μακεδονική Ιστορία”. Θεσσαλονίκη 1967.)Ο Γεώργιος Μόδης θεωρείται και είναι πρώτη πηγή για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο μακεδονικό χώρο από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Ο γνωστός μακεδονομάχος – συγγραφέας – πολιτικός Γεώργιος Μόδης γεννήθηκε το 1887 στο Μοναστήρι (σημερινό Μπίτολα της FYROM) και πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1976. Όλη του η ζωή ήταν αφιερωμένη στον αγώνα του ελληνισμού για τη Μακεδονία.

Σχετικά με τη δημιουργία της ‘μακεδονικής εθνότητας’ στα Βαλκάνια αναφέρει στο προαναφερόμενο βιβλίο τα εξής κατατοπιστικά: «Η χωριστή ‘Μακεδονία’, εθνότητα που κατασκευάστηκε μόλις το 1944 στα Σκόπια, είναι ένα απ’ τα θαύματα του κόσμου. Από τότε καλλιεργήθηκε και η χωριστή ‘μακεδονική’ γλώσσα που έγινε για τους βεβήλους …αγνώριστη. Αναγνωρίστηκε ωστόσο και από μερικούς ξένους επίσημους σλαβολόγους σαν μια καινούργια σλαβική γλώσσα, που είναι πάντοτε πρωτοξάδελφη της βουλγαρικής.

… Διενεργήθηκαν (επί Οθωμανών) δύο βουλευτικές εκλογές το 1909 και το 1911. Και στις δύο βγήκαν στη σημερινή ελληνική Μακεδονία 5 Έλληνες βουλευτές και ένας έκτος στο Μοναστήρι, που αποτελεί σήμερα τμήμα της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας του Βαρδαρίου», ο Τραϊανός Νάλης και δύο βούλγαροι με έναν τρίτο στο Μοναστήρι, τον Πάντσε-Ντόρεφ. Κανένας «Μακεντόν» του τύπου των Σκοπίων δεν παρακάθησε στην οθωμανική Βουλή, ούτε καν υπήρξε υποψήφιος! Είχαν εκλεγεί, είναι αλήθεια, και τις δύο φορές βουλευτής ο περιβόητος Ντιμίτρι Βλάχωφ, πατριάρχης του «Μακεδονισμού» και της «Μακεδονίας του Βαρδαρίου», μα ως …Βούλγαρος και αντιπρόσωπος Βουλγάρων!»

Που ήταν κρυμμένος ο ‘μακεδονικός λαός’
Σε άλλο σημείο του βιβλίου του ο Γεώργιος Μόδης θα σημειώσει με την χαρακτηριστική πένα του:
«Γεννώνται τα ερωτήματα. Πως γεννήθηκε ένας καινούργιος λαός στα μέσα του εικοστού αιώνα (1944-1945) μέσα στην Ευρώπη; Γιατί δεν είχε δώσει καθόλου σημεία ζωής έως τότε; Κατοικούσε σε άλλον πλανήτη; Δεν είχαν εκτυλιχθεί στη Μακεδονία, ιδίως από το 1900 συνταρακτικά γεγονότα, όπως ο κομιταζηδισμός, το Ήλιντεν, οι ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις, η επέμβαση ελληνικών και σερβικών σωμάτων, η αλληλοσπαραγμός, η νεοτουρκική μεταπολίτευση, βουλευτικές εκλογές, οι βαλκανικοί πόλεμοι και ο πρώτος ευρωπαϊκός πόλεμος, χωρίς ν’ αναφέρουμε τα παλαιότερα; Που «γης» ήταν κρυμμένος ο Μακεδονικός λαός;

Είναι ποτέ δυνατό να υπνωτιστεί ένας λαός, όταν στον τόπο του και στο σπίτι του συμβαίνουν τόσο συγκλονιστικά πράγματα που αναστάτωσαν και απασχολούν αδιάκοπα την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και την ευρωπαϊκή διπλωματία;
Έγινε νεκρανάσταση; Έγιναν δύο φορές (1895 και 1905) επίσημες τουρκικές απογραφές. Διενεργήθηκαν επίσης δύο φορές (1909 και 1911) βουλευτικές εκλογές. Πουθενά, ποτέ ούτε σκιά «Μακεδόνα» παρουσιάστηκε.
Δεν χρειάστηκε μεγάλη μαντική ικανότητα για να καταλάβει κανείς ότι κάποιο λάκκο έκρυβε η παράξενη αυτή υπόθεση. Όλος ο καυγάς ήταν και είναι για το πάπλωμα μας, για την ελληνική Μακεδονία που την βάπτισαν στα Σκόπια «Αιγαιακή» (εγκέισκα).

Ο Ντιμίτρι Βλάχωφ, πρώην βούλγαρος βουλευτής δύο φορές στην τουρκική βουλή και εκπρόσωπος Βουλγάρων επίσης Βούλγαρος Γεν. Διοικητής, έπειτα πατριάρχης του μακεδονισμού, κραύγασε σε συλλαλητήριο στο Μοναστήρι στις 21 Σεπτεμβίου του 1946: «τι γυρεύουν οι γραικοί στη Μακεδονία; Δεν έχει κανένα δικαίωμα η Ελλάς στη Μακεδονία του ‘Αιγαίου’.

Τον Βλάχωφ συμπλήρωσε ο Φράνκ Φρολ, υπουργός της Δικαιοσύνης της κεντρικής κυβερνήσεως του Βελιγραδίου και εκπρόσωπος της κεντρικής επιτροπής του λαϊκού μετώπου της Γιουγκοσλαβίας. Δήλωσε ότι οι λαοί της Γιουγκοσλαβίας θα αγωνιστούν για να ενωθεί όλη η Μακεδονική Γη και να συγχωνευτεί η Μακεδονία του Αιγαίου με την Μακεδονία του Βαρδαρίου, μέσα στα πλαίσια πάντοτε της Γιουγκοσλαβίας.

Επίσης άλλοι πολλοί ανώτεροι, ο ίδιος ο Τίτο, σε συλλαλητήριο στα Σκόπια (11 Οκτωβρίου 1945) διακήρυξε ότι δεν θα ησύχαζε, αν δεν ελευθέρωνε τους ‘υποδούλους’ στην Ελλάδα ‘αδελφούς του, Μακεδόνας».
Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Μοσέ Πιάντε, Εβραίος, και όλα τα ανώτερα στελέχη του Κ.Κ.Γ. και του γιουγκοσλαβικού κράτους επαναλαμβάνουν ακούραστα σε υψηλότερο και εντονότερο τόνο την ίδια επωδό.
Ο Δημητρώφ, πρωθυπουργός και πρόεδρος της Βουλγαρίας, απ’ την άλλη μεριά τόνιζε μέσα στη Βουλγαρική Βουλή ότι η Δυτική Θράκη με την Καβάλα ήταν αναφαίρετη ιδιοκτησία της Βουλγαρίας.

Έριξαν κλήρο ‘επί των ιματίων μας’ των ματωμένων. Πρέπει προς τιμήν τους να αναγνωριστεί ότι δεν έκρυβαν καθόλου τα σχέδιά και τις ορέξεις τους. Μάλιστα τα διαλαλούσαν.»

Πηγή: Γεώργιος Εχέδωρος