Πώς χάθηκε η Μακεδονία (Ιστορικό)

Κατά τη κοσμοϊστορική μάχη της Πύδνας (κοντά στο σημερινό χωριό Κολινδρός της Πιερίας) πού έλαβε χώρα στις 2 Ιανουαρίου του 168 πΧ., ο ρωμαίος Ύπατος (Consul) Αιμίλιος Παύλος, συνέτριψε τον μακεδονικό στρατό εκμηδενίζοντας τους σαρισοφόρους της μακεδονικής φάλαγγας με ένα τέχνασμα τόσο απλό πού κατέστησε το γλάδιον (gladium) το κοντό δηλαδή ρωμαϊκό σπαθί ως τη “κρεατομηχανή της αρχαιότητος”. Το γλάδιον δεν ήταν κοπτερό αλλά ήταν αρκετή μιά σπαθιά του για να κάνει καταλυτική ζημιά.

Η επιθεση κατά της μακεδονικής φάλαγας έγινε με ομάδες τεσσάρων ή πέντε λεγεωναρίων πού σήμερα θα ονομάζαμε “ουλαμούς κρούσης” πού οι ρωμαίοι αποκαλούσαν Contubernia. Oι ρωμαϊκές Κοντουβέρνιες συνεπώς έβαλαν για πάντα στις σελίδες της ιστορίας την ένδοξη σαρισοφόρο μακεδονική φάλαγγα πού 200 χρόνια πρωτύτερα είχε καταλάβει την Ασία.

Άγαλμα του Λεύκιου Παύλου Αιμίλιου του μακεδονικο​ύ στο Αρχαιολογι​κό Μουσείο των Τιράνων

Ήταν η δεύτερη φορά μετά τη πανωλεθρία της φάλαγγας το θέρος του 197 πΧ στη θέση Κυνός Κεφαλαί ή Cynocephalum της Θεσσαλίας μεταξύ Λάρισσας και Φαρσάλων, πού η μακεδονική φάλαγγα εκμηδενίζετο από τακτικό δυτικοευρωπαϊκό στρατό όπως ο Ρωμαϊκός. Ο βασιλιάς Περσέας της Μακεδονίας συνελήφθη αιχμάλωτος και σαν ζώο μέσα σε κλούβα κόσμησε το Θρίαμβο του Αιμίλιου Παύλου πού υπήρξε ο λαμπρότερος από όσους είχαν δεί έως τότε οι ρωμαίοι!

Επί 20 συναπτά έτη οι ρωμαίοι πολίτες της πόλεως της Ρώμης απαλλάχθηκαν από τους φόρους! Το χρυσάφι πού απεκόμισαν οι ρωμαίοι σαν λεία υπήρξε το μεγαλύτερο πού ποτέ στρατός της παγκοσμίου ιστορίας απέκτησε ποτέ. Τόσο πλούσια ήταν η Μακεδονία και άλλο τόσο πλούσια την κατέστησε ο Μέγας Αλέξανδρος.

Οι χυδαίοι ρωμαίοι άξεστοι χωριάτες των ρωμαϊκών λεγεώνων έλεγαν “Ξεκοιλιάστε έναν μακεδόνα και θα βρείτε τόσο χρυσάφι αντί για έντερα πού θα ζήσετε πλούσιοι την υπόλοιπη ζωή σας” !!! Για τους ρωμαίους η λέξη και μόνον Μακεδονία ήταν ταυτόσημη του χρυσού, του πλούτου, της ευμάρειας κλπ. Κάτι ανάλογο ανοίγει σήμερα τις ορέξεις κάποιων άλλων υπόπτων πού σαν σκυλιά καραδοκούν ολόγυρα.

Γράφει ο Πλούταρχος στον Βίο του Παύλου Αιμίλιου:
“Ο θρίαμβος διήρκησε τρείς ημέρας. Η πρώτη μόλις εξήρκεσεν διά την παρέλασιν των αδριάντων και των πινάκων ζωγραφικής, οι οποίοι εφέροντο επί διακοσίων αμαξών. Την επομένην παρήλασαν επί πλήθους αμαξών τα ωραιότερα και πλουσιότερα μακεδονικά όπλα (όντως ήσαν καταπληκτικά έργα τέχνης με καταυχένιο πολύ καλύτερο των ρωμαϊκών περικεφαλαιών). Κατόπιν τρείς χιλιάδες άνθρωποι έφερον αργυρά νομίσματα εντός επτακοσίων πενήντα δοχείων, έκαστον των οποίων εβαστάζετο υπό τεσσάρων ανδρών. Άλλοι εβάσταζον κρατήρας αργυρούς, ποτήρια και άλλα πολύτιμα σκεύη… Την τρίτην ημέραν επροπορεύοντο εκατό βόες προωρισμένοι πρός θυσίαν, ηκολούθουν εβδομήκοντα και επτά δοχεία πλήρη χρυσών νομισμάτων, οι βασιλόπαιδες και ο Περσέας ενεδυμένος καστανόχρουν ιμάτιον και φορών τα μακεδονικά πέδιλα… Κατόπιν ήρχοντο τετρακόσιοι χρυσοί στέφανοι σταλέντες εις τον Αιμίλιον υπό των ελληνικών πόλεων. Τέλος επεφαίνετο ο θριαμβευτής επιβαίνων επί μεγαλοπρεπεστάτου άρματος. Την πομπήν έκλειεν ο στρατός μέ κλάδους δάφνης εις τας χείρας και ψάλλων άσματα εθνικά και νικητηρίους παιάνας πρός τιμήν του νικητού στρατηγού.”

Έτσι χάθηκε η Μακεδονία και έγινε ρωμαϊκή επαρχία.

Το μπούμεραγκ της προδοσίας όμως των ελληνικών πόλεων επέστρεψε σε αυτές όταν οι ρωμαίοι αποφάσισαν να υποδουλώσουν και την υπόλοιπη Ελλάδα. Τότε κάποιος προδότης ονόματι Καλλικράτης, υπέρμαχος του φιλορωμαϊκού κόμματος της Αχαΐας με εντολή των ρωμαίων συνέλαβε 1000 έλληνες επιφανείς και οι ρωμαίοι τους απέστειλαν στην Ιταλία όπου τους σκόρπισαν σε διάφορες πόλεις. Ένας από αυτούς ήταν ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, ο διάσημος ιστορικός, γιός του στρατηγού Λυκόρτα από τη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας. Κατόπιν ήλθε η σειρά της Περγάμου και της Ρόδου, τέλος και της Ελλάδας πού έπεσε στα χέρια των ρωμαίων για τέσσερεις αιώνες…

Ραφαήλ Διαμαντής – Ειδικός Παθολόγος

Πηγή: Maccunion

Ο Περσεύς, ο τελευταίος βασιλεύς της Μακεδονίας, επιστρέφει στην Ελλάδα.

Περσεύς 178-168 BC (10)

Τον Ιούνιο του 2005, ο τάφος του Περσέα της Μακεδονίας ανακαλύφθηκε κατά μήκος της Via Valeria κοντά Magliano de Marsi (L’Aquila), από εκπροσώπους του ιταλικού Υπουργείου Πολιτισμού. Με ενέργειες Θεσσαλονικέων θα κατασκευαστεί μαυσωλείο στην Ελληνική Μακεδονία, για να τοποθετηθούν τα οστά του τελευταίου μαρτυρικού βασιλέως της Μακεδονίας.

Perseus, King of Macedonia. Chalcedony (3rd)

Χρονολόγιο
Δυναστεία των Αντιγονιδών

Βασιλείς
Αντίγονος Α’ Μονόφθαλμος
Δημήτριος Α’ Πολιορκητής
Αντίγονος Β’ Γονατάς
Δημήτριος Β’ Αιτωλικός
Αντίγονος Γ’ Δώσων
Φίλιππος Ε’
Περσέας – Άλλα μέλη…

Έτος (π.Χ.) – Γεγονός
313 π.Χ. Γέννηση του Περσέα, γιου του Φιλίππου Ε’ και της Πολυκαρπίας.
206 π.Χ. Γέννηση του αδερφού του, Δημητρίου.
199 π.Χ. Ο Περσέας μάχεται τους Παίονες.
197 π.Χ. Μάχη στις Κυνός Κεφαλές. Ο Τίτος Φλαμίνιος συντρίβει τον Φίλιππο και τον υποχρεώνει να υπογράψει ταπεινωτική ειρήνη. Κινήσεις αναδιοργάνωσης της Μακεδονίας. Διαμάχη με τον Ευμένη Β’, βασιλιά της Περγάμου, που παραπονιέται στους Ρωμαίους. Αποστολή διπλωματικής αποστολής στη Ρώμη, με επικεφαλής το Δημήτριο.
181 π.Χ. Εκτέλεση του Δημητρίου από τον πατέρα του με την κατηγορία της συνωμοσίας.
179 π.Χ. Θάνατος του Φιλίππου στην Αμφίπολη. Τον διαδέχεται ο γιος του Περσέας.
Ο Περσέας προβαίνει σε ενέργειες αναδιοργάνωσης του κράτους του προκαλώντας τη δυσαρέσκεια της Ρώμης.
178 π.Χ. Νυμφεύεται τη Λαοδίκη Ε’ και αποκτούν μαζί τον Αλέξανδρο, το Φίλιππο και μία κόρη. Η αδερφή του Απάμα, νυμφεύεται τον Προύσια Β’ της Βιθυνίας.
171 π.Χ. Ξεσπά ο Τρίτος Μακεδονικός Πόλεμος, ανάμεσα στη Μακεδονία και τη Ρώμη. Διεξάγονται μάχες χωρίς σημαντικό αποτέλεσμα. Ο βασιλιάς των Σελευκιδών Αντίοχος Δ’ Επιφανής και ο γαμπρός του Προύσιας αρνούνται να τον βοηθήσουν.
168 π.Χ. Μάχη της Πύδνας. Ο μακεδονικός στρατός συντρίβεται και ο πόλεμος τελειώνει με ταπεινωτικούς όρους για τους Μακεδόνες. Το κράτος τους διασπάται, ο στρατός διαλύεται, μέρος του πληθυσμού αποστέλλεται στη Ρώμη. Ο Περσέας παραδίδεται στον Αιμίλιο Παύλο και οδηγείται στην Ιταλία.
162 π.Χ. Θάνατος του Περσέως επί ιταλικού εδάφους.
2005 μ.Χ. Ανεύρεση του τάφου

Perseus (Greek Περσεύς, Ancient Greek Περσέως) was the last king of the Antigonid dynasty, who ruled the successor state in Macedon created upon the death of Alexander the Great. He also has the distinction of being the last of the line, after losing the Battle of Pydna on 22 June 168 BC; subsequently Macedon came under Roman rule.
In 179 BC Philip V of Macedon died. In the previous year Philip had his pro-Roman son Demetrius executed. Perseus had been jealous of Demetrius’ success as ambassador to Rome and had convinced their father to have him poisoned as a potential usurper. The Romans favoured Demetrius, and Perseus’ role in killing Demetrius did not endear him to Rome when he took the throne.
One of his first acts on becoming king was to renew the treaty with Rome. Yet, Perseus’ other actions troubled Rome. His interference in the affairs of his neighbours, his armed visit to Delphi, his avoidance of the Roman ambassadors to Macedonia, and his dynastic marriages all gave Rome cause for concern. Soon Rome and Perseus went to war in the Third Macedonian War (171-168 BC). Although Perseus had some initial success, the war ended with the King’s surrender to the Roman general Lucius Aemilius Paullus after his decisive defeat at the Battle of Pydna, and his eventual imprisonment in Rome. The Antigonid kingdom was dissolved, and replaced with four republics. Andriscus of Macedon broke off the Roman rule for about a year, but was defeated in 148 BC by the Romans. In 146 BC, the four republics were dissolved, and Macedon officially became the Roman province of Macedonia.
In June 2005, the tomb of Perseus of Macedon was rediscovered along the Via Valeria near Magliano de’ Marsi (L’Aquila) by representatives of the Italian Ministry of Culture.

Preceded by Philip V of Macedon

King of Macedon 179 BC–168 BC

Πηγή/Source: Ερμιόνη / Hermione

Οι Τούρκοι μας απειλούν με πόλεμο. Νταβούτογλου: Η Τουρκία θα απαντήσει κατάλληλα αν η Ελλάδα ανακηρύξει ΑΟΖ… (Μέρη Α’ & Β’)

Μέρος Α’
«Η Τουρκία παρακολουθεί στενά οποιαδήποτε μονομερή απόπειρα της Ελλάδος ή άλλων χωρών να διευρύνουν την οικονομική τους ζώνη ή να διεξάγουν έρευνες για πετρέλαιο. Κάθε χώρα έχει δικαίωμα να πραγματοποιήσει τέτοια ανακήρυξη στα Ηνωμένα Έθνη. Σε αυτή την περίπτωση όμως, η Τουρκία θα κηρύξει ΑΟΖ που βέβαια θα περιλαμβάνει όλες τις περιοχές δικαιωμάτων μας” (σ.σ. που είναι επάνω στις ελληνικές περιοχές υφαλοκρηπίδας και δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ που συνιστά το σύμπλεγμα του Καστελόριζου)…
Η περιοχή που η Τουρκία θεωρεί ότι είναι τουρκική ΑΟΖ είναι αυτή που δημοσιεύουμε.Οι σχετικές δηλώσεις δημοσιεύονται στην τουρκική εφημερίδα «Zaman», συμφερόντων του Φετουλάχ Γκιουλέν ο οποίος συμμετέχει σε έναν από τους τουρκικού ομίλους που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για ελληνικές μαρίνες, αεροδρόμια, κλπ και η οποία εκφράζει παγίως τις κυβερνητικές θέσεις.

Επιπλέον, ο Τούρκος αξιωματούχος απειλεί ευθώς με “θερμή” κρίση σε περίπτωση που η Ελλάδα τολμήσει να αντιπαρατεθεί στην Τουρκία στην ΑΟΖ που θα κηρύξει η Άγκυρα και δηλώνει ότι “Ανεξάρτητα με το αν είμαστε απασχολημένοι στην Συρία θα αντιδράσουμε ακαριαία. Aυτές είναι εκτιμήσεις των Ελλήνων. Θα δούμε στην πράξη τι θα γίνει”.

Η απάντηση της Τουρκίας έρχεται με τον ίδιο τρόπο που η Ελλάδα θέλησε να σφυγμομετρήσει τις αντιδράσεις της Άγκυρας στο θέμα δηλαδή με διαρροή πρόθεσης “μερικής ανακήρυξης ΑΟΖ με αποστολή των συντεταγμένων για τα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στα Ηνωμένα Εθνη μέσα στους πρώτους μήνες του 2013”. Δηλαδή “ολίγον έγκυος”, όπως σημειώναμε εχθές. Την απάντηση την πήραν. Τώρα τι θα κάνουν;

Η ελαφρότητα της διαχείρισης, είναι πραγματικά πρωτοφανής. Εκτός και αν κάποιοι μέσα στην κυβέρνηση θέλουν να σαμποτάρουν την όλη κίνηση και προχώρησαν σε τέτοια ενέργεια διαρροής.

Η ΑΟΖ ανακηρύσσεται ή έστω οι συντεταγμένες αποστέλλονται αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία προειδοποίηση. Αλλά πως να συμβεί αυτό στο διάτρητο υπουργείο Εξωτερικών όπου και μόνο στο άκουσμα της λέξης “ΑΟΖ”, κάποιοι αλλάζουν σώβρακο;

Εν πάση περιπτώσει επειδή τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και το διακύβευμα είναι κολοσσιαίο και συγκρίνεται μόνο με περιπτώσεις, όπως π.χ. την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου μετά τον Β’Π.Π., κάποιοι στα Επιτελεία επιμένουν να εργάζονται για να είναι έτοιμο, στο μέτρο του δυνατού, το στράτευμα.

“Θα σας εκπλήξουμε με τις δυνατότητες που έχουμε ακόμα και τώρα” είπε στο defencenet.gr ανώτατος αξιωματικός του ΓΕΕΘΑ, ανναφερόμενος στις μεγάλες αεροναυτικές ασκήσεις που ετοιμάζει η Ελλάδα ακριβώς για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της στην ελληνική υφαλοκρηπίδα…

Μέρος B’
Ο υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoğlu, σε δηλώσεις του πριν λίγο στου τουρκικό κανάλι TRT για το θεμα της ΑΟΖ είπε ότι “Πρέπει να αποφεύγονται οι μονόπλευρες κινήσεις που μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να απαντήσει η Τουρκία με ότι αυτό συνεπάγεται. Τη στιγμή που οι σχέσεις μεταξύ των δύο χώρων έχουν κερδίσει ώθηση, είναι πολύ σημαντικό τα επόμενα να γίνονται σε συνεργασία.

Βέβαια όλοι γνωρίζουν την εθνική μας θέση. Γνωρίζουμε αμοιβαία με την Ελλάδα τις θέσεις μας. Σε μια τέτοια περίπτωση και η Τουρκία μπορεί να ανταπαντήσει, αλλά ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί. Υπάρχει μεταξύ μας ένας μηχανισμός διαλόγου και άλλων οδών» είπε με θράσος χιλίων πιθήκων ο Α.Νταβούτογλου.

Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, αναφέρθηκε σε “αμφισβητούμενες περιοχές” και εμμέσως απείλησε την Ελλάδα να μην τολμήσει να κάνει εργασίες σε περιοχές του Αιγαίου χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας υπενθυμίζοντας τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα…

“Δεν νομίζω ότι η γειτονική χώρα, που ασχολείται με τόσες οικονομικές δυσκολίες, θα εγκαινιάσει νέα πεδία αντιδικίας”, επισήμανε ο κ. Γιλντίζ και πρόσθεσε: “Αφού δεν το κάνει η Τουρκία, που έχει μια καλπάζουσα οικονομία, δεν πιστεύω ότι θα το κάνει η Ελλάδα η οποία αντιμετωπίζει οικονομική κρίση. Εμείς δεν σχεδιάζουμε να προβούμε σε εργασίες στις αμφισβητούμενες περιοχές του Αιγαίου. Έχουμε προβεί σε θετικά βήματα για τη φιλία μεταξύ των δύο χωρών και σχεδιάζουμε να το συνεχίσουμε αυτό”.

Τα ίδια έλεγε βέβαια και στην περίπτωση της Κύπρου. Και κατάπιε την γεώτρηση χωρίς να μπορέσει να κάνει το παραμικρό…

Πηγή: Defencenet

Μακεδονία: Gallicum και Gallicianó

Σχόλιο Macedonianancestry: Έχετε ακούσει την παροιμία “όποιος ασχολείται με τα πίτουρα των τρώνε οι κότες”; Ε, έτσι και εγώ… θέλοντας να κάνω μια ασήμαντη σχετικά επεξεργασία στο κείμενο, πάτησα καταλάθος “move to trash” και το ποστ πρόλαβε και μετανάστευσε στον Άδη πριν προλάβω να πατήσω cancel… έτσι τώρα φτου και από την αρχή… ξαναδημοσιεύω το ίδιο ποστ που έβαλα πριν λίγες μέρες… σόρρυ για την γκάφα…

Gallicianó South Italia’s & Gallicum Macedonia’s
When, some years ago I read the historical book of known grecanum philologist and historian of Calabria, Philippos Violi, I realized that a particular historical relation connects the small settlement of Magna Grecia (southern Italy) that has the name Gallicianó with forgetting, historical, settlement Gallicum of central Macedonia (Greece).

Το Gallicianó της Κάτω Ιταλίας & το Gallicum της Μακεδονίας

Το δημοσίευμα του Γιώργου Εχέδωρου στην εβδομαδιαία εφημερίδα, για τη συσχέτιση του Gallicum με τον οικισμό του Galliciano της Κάτω Ιταλίας, το οποίο εστάλη στον Γκρεκάνο συγγραφέα Φίλιππο Βιόλι.

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Είναι αλήθεια πως η ιστορία δεν έχει καλές σχέσεις με τη φαντασία. Η ιστορία θέλει αποδείξεις, η φαντασία τρέφεται από την έμπνευση. Ορισμένες φορές όμως η έμπνευση δίνει τροφή και στην ιστορία. Τότε το αποτέλεσμα είναι …αφάνταστο.

Όταν πριν από μερικά χρόνια διάβασα το ιστορικό βιβλίο του γνωστού γκρεκάνου φιλολόγου και ιστορικού της Καλαβρίας,Φίλιππου Βιόλι, διαπίστωσα πως μια ιδιαίτερη ιστορική σχέση συνδέει το μικρό οικισμό της Μεγάλης Ελλάδας (της νότιας Ιταλίας) που έχει το όνομα Gallicianó με τον λησμονημένο, ιστορικά, οικισμό Gallicum της κεντρικής Μακεδονίας.

Στο βιβλίο του αναφερόμενου συγγραφέα ‘Storia della Calabria Greca’ ‘Η ιστορία της ελληνικής Καλαβρίας’ και στη σελίδα στην οποία αναφέρεται για τον οικισμό Gallicianó, σημειώνεται πως βρέθηκε μια επιγραφή η οποία γράφει πως οι κάτοικοι Γαλλικιάνοι του οικισμού ήρθαν στην περιοχή περί το δέκατο αιώνα, από την πόλη Gallicum ή Callicum.

Αναφέρω τα παραπάνω στην σελίδα 160-161 του βιβλίου μου ‘Μακεδονία, Ιστορία του Κιλκίς’ έκδοση 2007.

Το βιβλίο του καθηγητή Philippo Violi για την ιστορία της ελληνικής Καλαβρίας

Πριν από μερικούς μήνες, ένας φίλος, αναγνώστης του βιβλίου, εντυπωσιάστηκε από την ιστορική ‘αποκάλυψη’, για το Gallicianó της Κάτω Ιταλίας. Με προέτρεψε, μάλιστα, ο ευγενής και ανήσυχος αυτός άνθρωπος, να έρθω σε επικοινωνία με το συγγραφέα της Καλαβρίας, για να μάθω περισσότερα.

Πράγματι, ήρθα σε επαφή με τον Βιόλι, ο οποίος διαμένει στη Bova της Καλαβρίας (Ιταλία). Ο Συγγραφέας μου επεσήμανε τις βιβλιογραφικές πηγές του για την ιστορία της περιοχής της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Grecia). Το ‘tabulario’ όμως όπου αναγράφεται η προέλευση των κατοίκων του οικισμού Gallicianó δεν ξέρει αν υπάρχει σήμερα, για αυτό όμως μιλούν οι κάτοικοι του οικισμού αυτού.

Συγκεκριμένο, λοιπόν, αποδεικτικό ιστορικό στοιχείο για την προέλευση του οικισμού δεν υπάρχει, γίνεται όμως αναφορά για τον τόπο αυτόν, πριν τρεις-τέσσερις αιώνες, σε μια έκδοση της πόλης του Βατικανού (cittá del Vaticani). Αναφέρεται μάλιστα στα ελληνικά ως: «χωράφιον το Γαλλικίανον εις το κάστρον του Γάρδου».
Μέχρι πριν μερικά χρόνια οι Γαλλικιάνοι ζούσαν απομονωμένοι από τους υπόλοιπους κατοίκους των γύρω οικισμών. Ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι, εύθυμοι τραγουδιστές και λάτρεις της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής καταγωγής τους. Η γλώσσα που μιλούσαν (μιλούν τώρα) είναι αυτή της βυζαντινής εποχής.

Είναι, πάντως, ιστορικά αποδεδειγμένο πως την βυζαντινή περίοδο – 9ος ή 10ος αιώνας – έγινε μετακίνηση ελληνικού πληθυσμού προς την Κάτω Ιταλία. Αναζητούσαν μια νέα πατρίδα, μετά από την εισβολή άγριων και πρωτόγονων σλαβικών φυλών στη βαλκανική, οι οποίες σκότωναν τους κατοίκους και λεηλατούσαν και ερήμωναν τους οικισμούς.

Την εποχή αυτή παύουν να υπάρχουν πάρα πολλοί οικισμοί στην κεντρική Μακεδονία. Οικισμοί που υπήρχαν πάνω από χίλια χρόνια καταστράφηκαν και οι κάτοικοι, όσοι γλύτωσαν αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν σε άλλα μέρη.

Η πέτρινη επιγραφή στην είσοδο του οικισμού του Galliciano “Calos Irthete’.

Έτσι μέσα στο φοβερό αυτό κλίμα φυγής, πιστεύουμε, πως έγινε και η μετανάστευση ή o διωγμός των κατοίκων της πόλης Callicum της Κεντρικής Μακεδονίας, που όπως γράφω στο αναφερόμενο βιβλίο μου είναι το σημερινό Κιλκίς. Μάλιστα, η περιοχή του Κιλκίς, επί αιώνες, έκτοτε, αναφέρεται ως κατεστραμμένη περιοχή ( είναι σημειωμένη ως ‘loca destructa’).

Στην επικοινωνία που είχα με το Βιόλι του ανέφερα την παραπάνω ιστορική εκδοχή, ότι οι Γαλλικιάνοι της Καλαβρίας ενδεχομένως να προέρχονται από το Callicum της Κεντρικής Μακεδονίας. Ξαφνιάστηκε με τη θεώρηση αυτή αφού στο βιβλίο του σημειώνει πως οι γκρεκάνοι της Καλαβρίας κατάγονται από τους Έλληνες του 8ου αιώνα π.Χ.

Πάντως το ιστορικό στοιχείο του πίνακα ή της επιγραφής, που λέει τον τόπο από τον οποίο έχουν προέλθει οι κάτοικοι του Gallicianó, δίνει αρκετά ερείσματα για να συγκλίνουμε στην άποψη πως οι Γαλλικιάνοι είναι απόγονοι των παλαιών κατοίκων του πάλαι ποτε Callicum της κεντρικής Μακεδονίας.

(Σημείωση Συγγραφέα: Όποιος έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί τη Νότιο Ιταλία, ας έχει υπόψη του τα ελληνικά χωριά της Καλαβρίας. Αποτελούν μια προέκταση της φυλής μας.)