Μακεδονικό Έθνος Ούτε Υπήρξε Ούτε Υπάρχει
Το 1918 επικράτησε στη Ρωσία το Κομμουνιστικό καθεστώς, με στόχους την συν τω χρόνω εξάπλωσή του αρχικά στις γειτονικές χώρες, που προϋπέθετε και την έξοδο στο Αιγαίο, που δεν είχε επιτύχει ο Τσάρος και εν συνεχεία την επέκταση στην Ευρώπη.
Κομμουνιστικά κόμματα άρχισαν να ιδρύονται συστηματικά σε διάφορες χώρες και ιδιαίτερα στη Βαλκανική. Η συσταθείσα το 1921, προφανώς με εντολή του Κόμματος Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (Β.Κ.Ο.), μετά από πρόταση του Βούλγαρου Κομμουνιστή Κολλάρωφ, διακήρυξε την επιδίωξη αυτονόμησης της Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα, με στόχο να προσαρτηθούν στη Βουλγαρία, καθώς και η Ανατολική Ρωμυλία και βέβαια να επιτευχθεί ο έλεγχος του Αιγαίου. Ο Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ε. Γεωργιάδης διαφώνησε και διεγράφη.
Το 1924 η απόφαση της Β.Κ.Ο. επικυρώθηκε στη Μόσχα από την Κομιντέρν και έγινε υποχρεωτική για όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Ηγετικά στελέχη του Κ.Κ.Ε. που συμμετείχαν στη Β.Κ.Ο. και διαφώνησαν, διεγράφησαν από το Κόμμα.
Η κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έδωσε την αφορμή στον Τίτο της δημιουργίας, αντί της αυτονομήσεως, του ψευδούς Μακεδονικού Έθνους των Σκοπίων, ως προγεφυρώματος για επέκταση στο Αιγαίο.
Τον Οκτώβριο του 1940, σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη είχε ήδη υποταγεί στο Χίτλερ, η Σοβιετική Ένωση ήταν τότε σύμμαχος της Γερμανίας και όλες οι Βαλκανικές χώρες είχαν επαφές με τον Χίτλερ. Η Ελλάδα τότε μόνη στην Ευρώπη, δέχτηκε επίθεση από την Φασιστική Ιταλία την οποία και νίκησε.
Το Φεβρουάριο 1941 ο Άγγλος Υπουργός Εξωτερικών Ήντεν ήλθε στην Ελλάδα και ανέφερε στον Έλληνα Πρωθυπουργό, ότι η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία αρνήθηκαν να συμπράξουν με την Ελλάδα και να πολεμήσουν κατά της Γερμανίας. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός επανέλαβε προηγούμενη δέσμευσή της Ελλάδας, ότι θα πολεμήσει ακόμη και μόνη της και κατά της Γερμανίας, παρά το γεγονός, ότι ήδη πολεμούσε στην Αλβανία κατά της Ιταλίας. Τότε ο Ήντεν έλαβε τηλεγράφημα του Τσώρτσιλ, που έλεγε να μην πιεσθεί η Ελλάδα να εμπλακεί σε άπελπι αγώνα και με τη Γερμανία.
Μετά την απάντηση αυτή της Ελλάδας έφθασαν από τις αρχές Μαρτίου 1941 στον Πειραιά πολύ περιορισμένης στρατιωτικής δυνατότητας Αγγλικά, Αυστραλέζικα και Νεοζηλανδικά τμήματα, που αργότερα πολέμησαν στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία και την Κρήτη κατά των Γερμανών.
Στα Σκόπια εισήλθαν οι Γερμανοί από Βουλγαρικό έδαφος όπου έγιναν δεκτοί ως ελευθερωτές. Τα Σκόπια ήταν πρωτεύουσα της περιφέρειας της νότιας Σερβίας, γνωστής ως Βαρδάρσκα. Η Γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας έγινε την 6η Απριλίου 1941.
Εάν η Ελλάδα, όπως έκαναν η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία, ηρνείτο να πολεμήσει κατά του Άξονα:
α) «Οι Γερμανοί θα είχαν καταλάβει πριν έλθει ο χειμώνας τη Μόσχα και την Πετρούπολη και άλλη θα ήτο η τύχη του πολέμου, όπως είπε ο Γερμανός Στρατάρχης Καϊτελ στην Δίκη της Νυρεμβέργης, και άλλοι θα ήταν σήμερα κατηγορούμενοι». Άμεση επιβεβαίωση, πλην των Απομνημονευμάτων Γερμανών Στρατηγών, αποτελεί και η δήλωση του Χίτλερ τόσο στη γνωστή κινηματογραφίστρια φίλη του Leni Riefenstahl, όσο και στην Πολιτική του Διαθήκη, ότι: «Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος»
β) Δεν θα επικρατούσε ο Κομμουνισμός στη Γιουγκοσλαβία και δεν θα εδημιουργείτο θέμα Μακεδονίας
Ο Τίτο, κυρίαρχος στη Γιουγκοσλαβία ως Κομμουνιστής, αφού εξουδετέρωσε τον Εθνικιστή Μιχαήλοβιτς, την 2α Αυγούστου 1944, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, ανήγγειλε από το Σερβικό έδαφος την ίδρυση «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», υλοποιώντας και τις από το 1921 αποφάσεις της Κομιντέρν και όλων των Βαλκανικών Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Για να αναγνωρισθεί όμως η νέα εθνότητα, δηλαδή η «Μακεδονική Εθνότητα», έπρεπε να υπάρξει χωριστή κρατική υπόσταση, ιδιαίτερη γλώσσα, ανεξάρτητη εκκλησία και ιστορική παράδοση. Τα ανύπαρκτα αυτά συστατικά στοιχεία του ανυπάρκτου «Μακεδονικού Έθνους» οι πλαστογράφοι της Ιστορίας της Μακεδονίας τα κατασκεύασαν στα χαρτιά έκτοτε:
α) Το 1945 σχηματίστηκε Κυβέρνηση και Βουλή «Μακεδονική».
β) Το 1944 ονόμασε «Μακεδονική Γλώσσα» το προφορικό Βουλγαρικό ιδίωμα, που ομιλείτο στα Σκόπια και μόνο το 1945, μετά από επεξεργασία έγινε την 7.6.1945 η 6η επίσημη γλώσσα της Γιουγκοσλαβίας. Η πρώτη Γραμματική της «Μακεδονικής Γλώσσας» κυκλοφόρησε το 1952 και το πρώτο Φιλολογικό Λεξικό το 1961.
γ) Το αθεϊστικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Τίτο, ίδρυσε το 1968 την «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Μακεδονίας», που δεν την αναγνωρίζει καμία Ορθόδοξη Εκκλησία.
δ) Με τον ψευδή ισχυρισμό, ότι οι Αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, επινόησαν ότι ως Σλάβοι, ενώθηκαν τον 6ο αιώνα με τους μη Έλληνες Μακεδόνες και έγιναν αυτοί Μακεδόνες. Ως Μακεδόνες συγκέντρωσαν από όλα τα αρχεία του κόσμου, ότι ανεφέρετο στη Μακεδονία και οικειοποιήθηκαν όλα τα γεγονότα και πρόσωπα που ανά τους αιώνες έδρασαν στη Μακεδονία και το 1969 κυκλοφόρησαν την «Ιστορία του ψευδομακεδονικού Έθνους», που αποτελεί την μεγαλύτερη πολιτική και ιστορική απάτη στην παγκόσμια Ιστορία.
Εκατοντάδες επιστήμονες δούλεψαν δεκαετίες και κυκλοφόρησαν βιβλία και περιοδικά για να πείσουν τη λαϊκή μάζα, ότι υπάρχει «Μακεδονική Εθνότητα».
Το τεχνητό αυτό «Μακεδονικό Έθνος», το Μονοκομματικό Κομμουνιστικό Καθεστώς το επέβαλε στους νέους των Σκοπίων και φοβούμαι και σε πολλούς νέους των άλλων Κομμουνιστικών χωρών και με έναν, αδιανόητο, για δημοκρατικές χώρες προπαγανδιστικό μηχανισμό ενός μονοκομματικού Κομμουνιστικού, καθεστώτος, παραπλάνησε ανιστόριτους και αφελείς σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες. Είχαν όλα, κατά τον Ηρόδοτο (Ι, 581), τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το αυτό Έθνος. Δηλαδή είχαν την αυτή γλώσσα με όλους τους άλλους Έλληνες, την Ελληνική. Τα αυτά ιερά και είχαν τους αυτούς Θεούς, η κατοικία των οποίων ήταν στο Μακεδονικό Όρος τον Όλυμπο. Οι 9 Μούσες ήταν επίσης από τα Πιέρια της Μακεδονίας. Οι Μακεδόνες όπως όλοι οι Έλληνες συμμετείχαν στις Αμφικτιονίες και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων, που είναι ταυτότητα Ελλήνων, αποτελεί την ουσία του Σκοπιανού προβλήματος και όχι η απλή ονομασία του κράτους χωρίς να συνδέεται με την Ιστορία. Την ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων, επιβεβαιώνουν τα ιερά κείμενα της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, κείμενα αρχαίων Ελλήνων, Εβραίων και Ρωμαίων συγγραφέων και χιλιάδες ελληνικών επιγραφών.
Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, με επιστολή του της 11.1.1993 προς τα Παγκόσμια Εβραϊκά Συνέδρια και Συμβούλια, αναφέρει: «Η Ιουδαϊκή θρησκεία και φιλολογία αποτελούν τους αδιάψευστους μάρτυρες του αρχαίου εθνολογικού χαρακτήρα των Μακεδόνων ως Ελλήνων».
«Οι αρχαίοι και νεώτεροι Μακεδόνες είναι Έλληνες και η γλώσσα των Μακεδόνων είναι η Ελληνική», διακήρυξαν με ομόφωνα ψηφίσματα τους τα Νομοθετικά Σώματα 14 Πολιτειών των Η.Π.Α.
Την ανωτέρω ιστορική αλήθεια επιβεβαίωσαν οι 15 ηγέτες της ΕΟΚ τον Ιούνιο 1992 στη Διάσκεψη Κορυφής στη Λισσαβώνα, όπου ομόφωνα αποφάσισαν να αναγνωρίσουν τα Σκόπια εφόσον δεν θα έχουν τη λέξη «Μακεδονία». Το θέμα είχε τεθεί από τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος στην από 3.1.1992 επιστολή του, όπου τόνιζε ότι είναι Μακεδόνας και ετόνιζε ότι:
«Η αναγνώριση της αυτοαποκαλουμένης “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” έχει θεμελιώδη σημασία για την Ελλάδα και το γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλον αφού είμαι ο ίδιος Μακεδών. Η Δημοκρατία αυτή ούτε εθνολογικά, ούτε ιστορικά έχει το δικαίωμα να ονομάζεται Μακεδονία».«Η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού της χώρας αυτής αποτελείται από Αλβανούς, Τούρκους, Τσιγγάνους και Σλάβους, που καμία σχέση δεν έχουν με Μακεδόνες», και ότι: «Είναι αδιανόητο με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου να δίδεται ιστορική νομιμοποίηση σε Τίτο και Μόσχα που ονόμασαν την Νότιο Γιουγκοσλαβία σε Μακεδονία προς έξοδο στο Αιγαίο αποσπώντας την Μακεδονία από την Ελλάδα».
Την εθνολογική σύνθεση των κατοίκων της ΠΓΔΜ ως Σλάβων (Βουλγάρων και Σέρβων) ομολόγησε και ο τ. Πρόεδρος της ΠΓΔΜ κ. Κίρο Γκλιγκόρωφ με την δήλωση του: «Δεν διεκδικούμε τον Αλέξανδρο, ημείς είμεθα Σλάβοι».
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που αναφέρει στο βιβλίο του ο κ. Κίρο Γκλιγκόρωφ «ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ» (σελ. 259), ότι στην δεξίωση που έγινε στη Νέα Υόρκη την επομένη της αναγνωρίσεως ως ανεξαρτήτου Κράτους των Σκοπίων, μια ομάδα νέων από την Αυστραλία του είπαν: «Εσείς μιλήσατε, αλλά δεν είπατε το σημαντικότερο. Δεν είπατε ότι εμείς είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ότι αρνηθήκαμε την καταγωγή μας, τους προγόνους μας». «Δυσκολεύτηκα να βρω απάντηση αμέσως (συνεχίζει ο Γκλιγκόρωφ στο βιβλίο του) και τελικά τους είπα:
«Ξέρετε, σέβομαι τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις σας. Είναι δικαίωμα σας. Αλλά σύμφωνα με την ιστοριογραφία στον Μακεδονικό λαό επικρατεί η γνώμη ότι είμαστε Σλάβοι. Έχουμε έλθει στα Βαλκάνια τον 6ο και 7ο αιώνα έχουμε εγκατασταθεί στα εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία. Δεν γνωρίζω το κατά πόσο στις φλέβες μας συνεχίζει να ρέει κάποια σταγόνα αίματος των αρχαίων Μακεδόνων!». Αλλά ακόμα και έτσι, δεν είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα του λαού μας. Δεν θέλω να σας πείσω για το αντίθετο, αφού είστε αυτής της γνώμης. Είναι δικαίωμα σας αλλά αυτό δεν πρέπει να αλλοιώνει την άποψη σας για το γεγονός πως η δημοκρατία της Μακεδονίας είναι ανεξάρτητο κράτος. Έμειναν ακόμη μου φάνηκε μισή ώρα στην αίθουσα και έφυγαν ανικανοποίητοι, όπως μου φάνηκε».
Πρώτος και άμεσα κατήγγειλε την δημιουργία από τον Τίτο της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» ο Stettinious, τότε Υπουργός Εξωτερικών της Κυβερνήσεως Ρούζβελτ που διείδε τον απώτερο στόχο των Κομμουνιστών, ο οποίος με την υπ’ αριθ. 868614/26.12.1944 Εγκύκλιό του προς τους Πρεσβευτές και τους Προξένους των ΗΠΑ έδωσε οδηγίες να πληροφορήσουν, ότι η Αμερικανική Κυβέρνηση θεωρεί δημαγωγία (δηλ. ως απάτη), την ύπαρξη «Μακεδονικού Έθνους», «Μακεδονικής συνείδησης». «Οι ισχυρισμοί αυτοί δεν εκπροσωπούν ούτε εθνική, ούτε πολιτική πραγματικότητα και στόχο έχουν την απόσπαση τμήματος της Ελλάδος (της …Μακεδονίας που κατοικείται από Έλληνες).
Ο Ζέλεφ όταν ως Πρόεδρος της Βουλγαρίας ρωτήθηκε την 20η Ιουνίου 1993 στη Σουηδία, από δημοσιογράφο της Σουηδικής Εφημερίδας Svenska Dugbladed, για «Μακεδονικό Έθνος», δήλωσε ότι: «Το Μακεδονικό Έθνος που δημιούργησε μετά τον Πόλεμο η Κομιντέρν είναι Έγκλημα του ΤΙΤΟΪΣΜΟΥ και του ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ».
Δυστυχώς ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τζωρτζ Μπους (υιός) εγκατέλειψε την πάγια πολιτική των ΗΠΑ (Στεττίνιους και Δόγμα Τρούμαν) στο πρόβλημα που δημιούργησε ο Τίτο και η Μόσχα, μετονομάζοντας μεταπολεμικά τη νότιο Γιουγκοσλαβία σε «Μακεδονία».
Στο Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης έγιναν πρόσφατα εγκαίνια Έκθεσης αρχαιολογικών θησαυρών της Μακεδονίας με τίτλο «Από τον Ηρακλή στον Μέγα Αλέξανδρο». Ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ, ιστορικός και Καθηγητής της Οξφόρδης – ο ιστορικός σύμβουλος του Αμερικανού παραγωγού Olive Stone στην κινηματογραφική ταινία «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»- μιλώντας στα εγκαίνια της έκθεσης δήλωσε «Ξαναγράφεται η ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης από ότι την ξέραμε μέχρι σήμερα». Ο ίδιος με τρεμάμενη φωνή από την συγκίνηση χαρακτήρισε την έκθεση την μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Βρετανία όσον αφορά την αρχαία Ελλάδα. Ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ σε δήλωση του στην κρατική τηλεόραση υπογράμμισε και το πολιτικό μήνυμα της εκθέσεως «Αποδεικνύει ότι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα Σκόπια είναι Μακεδονία είναι τουλάχιστον ανιστόριτοι. (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τρίτη 12 Απριλίου 2011). Είναι σαν να υποστηρίζει κάποιος ότι η Οξφόρδη είναι στη Λευκορωσία».
Μετά τα ανωτέρω, τα κράτη που αναγνώρισαν την ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» οφείλουν να ανακαλέσουν την απόφαση τους.
Μερικές σημειώσεις
Πρώτα από όλα σόρρυ που δεν έκανα approve τα σχόλια σου νωρίτερα αλλά τις τελευταίες μέρες δεν είχα internet για άγνωστους σε μενα λόγους (υποθέτω λόγο της κακοκαιρίας). Επίσης χρειάστηκα και χρόνο για να απαντήσω.
Δεύτερον, είδα ότι άφησες δύο σχόλια, το ένα στο άρθρο “Κανάλ 5: Ο Μανώλης Γλέζος θέλει τα Σκόπια να ονομασθούν Βαρντάρσκα” και το άλλο στο “Μακεδονικό Έθνος Ούτε Υπήρξε Ούτε Υπάρχει” του Νικολάου Μάρτη. Πρόσεξα ότι έκανες copy ένα -μικρό- κομμάτι από το σχόλιο που έγραψες στο άρθρο του Ν. Μάρτη, και το έβαλες (paste) στο άλλο του “Κάναλ 5”. Ουσιαστικά δηλ., έγραψες σχεδόν το ίδιο σχόλιο. Επειδή όπως καταλαβαίνεις είναι περιττό να απαντήσω δύο φορές στο ίδιο πράγμα, λέω να κάνω delete το μικρό κομμάτι, (Κάναλ 5) και θα απαντήσω μόνο στο άλλο. Θα αφήσω φυσικά μια υποσημείωση στο “Κάναλ 5” ώστε άμα θέλει κάποιος να δει την συζήτηση μας, να μπορεί. Έτσι και εσύ θα αφήσεις “τα ίχνη σου” στο θέμα και απ’ την άλλη θα γλυτώσουμε το αλλαλούμ του σε ποιο ποστ θα απαντήσουμε.
Τρίτον και τελευταίον: πληροφοριακά να σου πω πως το όνομα “suljoti” στα ελληνικά γράφεται με ωμέγα (“Σουλιώτη”) και όχι με όμικρον. Ήθελα να στο πω γιατί κατά την γνώμη μου είναι σημαντικό να γράφει κανείς σωστά έστω και αν μιλάμε για ψευδώνυμα. (Όπως υποθέτω πως είναι)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Λοιπόν, μετά τις σημειώσεις ας πάμε στο κυρίως θέμα. Τα σχόλια σου.
Μου έγραψες διάφορες πηγές που -υποθέτω πως- κατά την γνώμη σου μαρτυρούν ότι υπήρχε από παλιά κάτι σαν έθνος, ή φυλή, ή εθνική συνείδηση μιας ομάδας ανθρώπων, ή κάτι σχετικό τέλος πάντων, το οποίο είχε μια κάπως περισσότερο προσωπική σχέση με τον όρο “Μακεδονία” και “Μακεδόνας” από ότι διατείνονται οι Έλληνες ότι υπάρχει μεταξύ της Μακεδονίας και της Ελλάδας. Ότι εν ολίγοις, οι όροι “Μακεδόνας” και “Μακεδονία” υπήρχαν και εκτός Ελλάδος και ότι η Ελλάδα είναι άσχετη. Κι λέω “υποθέτω” γιατί δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά, μιας και αν και μου ανέφερες όλες αυτές τις πηγές, δεν μου εξήγησες τον λόγο για τον οποίο μου τις λες…
Βρίσκω λογικό λοιπόν να υποθέσω και πάλι, πως μιας και κανένας δεν κάθεται να γράψει τσάμπα πηγές για να πείσει τον άλλον για κάτι από την στιγμή που ο άλλος έχει ήδη πειστεί και ήδη αφιερώνει τον χρόνο του έχοντας ολόκληρο blog, ότι τις έγραψες ως αποδεικτικά στοιχεία για να με πείσεις για το αντίθετο, δηλ., για την μη ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ή, αν όχι για την μη 100% ελληνικότητα της, σίγουρα για την μη σχετιζόμενη προσφάτως καλή σχέση μεταξύ τους, προφανώς επειδή είναι εχθροί ή κάτι τέτοιο. Και προσπαθείς να μου αποδείξεις πως αυτό το “προσφάτως” δεν είναι και τόσο πρόσφατο τελικά αλλά ότι αντιθέτως έχει γερές ρίζες καμμιά 200αρια ετών.
Λοιπόν, συγνώμη αλλά εγώ δεν βρίσκω συσχετισμό μεταξύ τις θεωρίας σου, δηλαδή ότι η Μακεδονία δεν είναι ελληνική, και των στοιχείων που μου δίνεις. Ως γνωστόν η ταυτότητα ενός αντικειμένου δεν βασίζεται σε θετικές ή αρνητικές σχέσεις που έχει με τους άλλους, αλλά με την ιστορία του, το παρελθόν του, δηλ, τον εαυτό του ως αντικείμενο. Γιατί ο εαυτός του είναι αυτός που έχει την ιστορία και το παρελθόν όχι οι άλλοι οι οποίοι είναι φίλοι η εχθροί. Και η ιστορία και το παρελθόν της Μακεδονίας είναι ελληνικό. Όλα τα στοιχεία που μου έδωσες το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι ειπώθηκαν κάποια λόγια, αλλά όχι για ποιον λόγο ειπώθηκαν. Τίποτα από αυτά δεν αποδεικνύει ότι τα λόγια αυτά αφορούν την Ελληνικότητα ή όχι της Μακεδονίας. Για να ακριβολογούμε τα στοιχεία αυτά, δεν έχουν καν σχέση με κάτι που αφορά την ταυτότητα του όποιου αντικειμένου. Τι σχέση έχει π.χ ότι υπήρχαν Βούλγαροι στα Βόρεια της Μακεδονίας με το αν η Μακεδονία είναι Ελληνική ή όχι;
Προφανώς λοιπόν, όλα όσα είπες, τα είπες με κάποιο σκεπτικό το οποίο εγώ φυσικά δεν μπορώ να ξέρω. Άρα μπορώ να κρίνω μόνο με βάση αυτά που μου έδωσες. Αυτά που μου έδωσες όμως -και χωρίς να θέλω να σε προσβάλω δηλαδή- στα δικά μου μάτια δεν είναι παρά μόνο λόγια του αέρα και ανοησίες. Απλά νομίζεις πως είναι σωστά επειδή η κύρια βάση του θέματος σου (πως το θέμα δεν ξεκίνησε από τον Τίτο) είναι αληθής. Θα γράψω λοιπόν κάποιες πληροφορίες έχοντας ως βάση τα δικά σου λεγόμενα (quotes) και θα διαψεύσω τα στοιχεία σου.
Αναλυτικότερα
1) >> Η ονομασία «Μακεδόνες» των βορείων γειτόνων μας πρωτοεμφανίζεται το 1943-44 και αποτελεί κατασκεύασμα του Τίτο; Όχι.
Συμφωνούμε. Φυσικά και όχι. Το Μακεδονικό ζήτημα έχει στιγμής τρεις φάσεις ζωής:
– Το τελευταίο κομμάτι (η τρίτη φάση) ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια σχεδόν, το 1991, όταν η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε και τα Σκόπια άρχισαν να λένε την χώρα τους “Μακεδονία” αυθαιρέτως για συμφεροντολογικούς λόγους. (Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως τα Σκόπια είναι η μοναδική χώρα που το κάνει αυτό. Άλλες χώρες π.χ η Βουλγαρία και η Αλβανία έχουν παρόμοια ιδεολογία σαν και αυτή των Σκοπίων)
– Το προτελευταίο κομμάτι (δεύτερη φάση) ξεκίνησε από τον Τίτο γύρω στο 1944-45 όταν αυτός έβαλε για δεύτερη φορά (που σημαίνει πως υπήρχε ήδη πρώτη) την ιδέα μιας μη Ελληνικής Μακεδονίας. Αν μη τι άλλο, μεγαλύτερη απόδειξη γα την ελληνικότητα της Μακεδονίας είναι οι πράξεις (όποιες και είναι αυτές) αυτής της προσπάθειας. Θα προσπαθούσε ο όποιος Τίτο να πείσει τον όποιον λαό για το ότι είναι κάτι (οτιδήποτε) αν αυτοί οι κάποιοι ήσαν ήδη αυτό το κάτι; (π.χ Μακεδόνες) Για να προσπαθήσει να τους πείσει για το ότι είναι Μακεδόνες σημαίνει ένα μόνο πράγμα: πως ΔΕΝ ήταν Μακεδόνες.
– Και το πρώτο κομμάτι (από κει δηλαδή που ξεκίνησαν όλα) άρχισε όταν η Ρωσσία έχασε σχεδόν πριν 150 χρόνια τον πόλεμο της Κριμαίας (1853-56). Η ήττα αυτή της Ρωσσίας ήταν οικονομική καταστροφή γι’ αυτήν αφού έχασε τον οικονομικό έλεγχο (δηλαδή το δικαίωμα του να κάνει εμπορίο) στον Εύξεινο Πόντο (την Μαύρη θάλασσα) και έψαξε να βρει άλλη θάλασσα για να αναπληρώσει την χασούρα της.
Αυτή η φάση (πρώτη) είναι πολύ μεγάλο κομμάτι για να το εξηγήσω εδώ. Μπορείς όμως να βρεις περισσότερες πληροφορίες στην ελληνική ή στην αγγλική περίληψη στα άρθρα “Το Μακεδονικό ζήτημα – Οι συνθήκες και η απαρχή του – Μέρος Α’” και “The Macedonian issue – A perilipsis of the matter“. Η ελληνική περίληψη είναι ημιτελής μέχρι στιγμής (και από καιρό θέλω να προσθέσω πολλά πράγματα ακόμα) αλλά η αγγλική δεν είναι. (Αν και εκεί θα ήθελα να προσθέσω κάποτε περισσότερα στοιχεία… μέχρι να το κάνω όμως, αυτά που γράφει είναι υπέρ αρκετά). Συνιστώ να τα διαβάσεις και τα δύο και μάλιστα πρώτα το ελληνικό κομμάτι (πιστεύω πως θα καταλάβεις καλύτερα έτσι… έστω και αν είναι πολύ μικρό). Αν όντως τις διαβάσεις θα μάθεις πολλές λεπτομέρειες για το θέμα γενικότερα. Ειδικότερα δε, θα δεις πως ήξερα το θέμα βαθύτερα και μάλιστα πολύ πριν από τον Τίτο. Δεν χρειαζόταν δηλαδή να μου πεις τόσες πηγές (κυρίως όταν δεν αποδεικνύουν τίποτα κατά την γνώμη μου).
2) >> “Εις τα βόρεια της Μακεδονίας και της Θράκης είναι και πολλοί Βούλγαροι”, σημειώνουν το 1791 στη “Νεωτερική Γεωγραφία” τους οι Δημητριείς. “Βουλγάρους” βρίσκει η “Χρονογραφία” του Παναγιώτη Αραβαντινού (1857) στις περιοχές Πελαγονίας, Φλώρινας, Πρεσπών, Ναούσης και Οχρίδας.
Και λοιπόν; Ποιος ο λόγος που το αναφέρεις;
3) >>Κατά την είσοδό τους ωστόσο στις ΗΠΑ, την πρώτη δεκαετία του 20ού αι., πολλοί σλαβόφωνοι μετανάστες απαντούν στο ερώτημα ποια είναι η «φυλή» ή ο «λαός» τους με τη λέξη «Μακεδόνας». Οι σχετικές καταχωρήσεις είναι ηλεκτρονικά προσπελάσιμες, στην πρωτότυπη μορφή τους, στην ιστοσελίδα του Ελις Αϊλαντ.
Το ξέρουμε πως η προπαγάνδα ξεκίνησε από το 1856 και μετά. Άρα είναι φυσικό 50 χρόνια αργότερα να υπάρχουν ήδη κάποια αποτελέσματα. Και λοιπόν;
Άσε δε που οι άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν τον όρο “Μακεδονία” για να περιγράψουν την καταγωγή τους, τον χρησιμοποιούσαν ως γεωγραφικό προσδιορισμό μόνο (όπως λέμε, αθηναίοι, κρητικοί, κ.λ.τ) και δεν εννοούσαν ότι ήταν κάτοικοι κάποια χώρας η οποία ονομαζόταν “Μακεδονία”.
4) >> Ο Δημήτριος Φιλιππίδης τονίζει ότι «…οι χριστιανοί κάτοικοι, άνευ διακρίσεως οι τε Ελληνες και οι σχισματικοί, ονομάζουσιν εαυτούς υπό το γενικόν όνομα “Μακεδόνας”.» («Η Μακεδονία», Εν Αθήναις 1906, σ. 30)
Το γράμμα της Καθολικής μοναχής Αυγουστίνας το οποίο το στέλνει σε κάποιον Ίαν Μάλκομ, αναφέρει το εξής: οι κάτοικοι της Μακεδονίας είναι κατά κανόνα ΣΛΑΒΟΙ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ άρχισαν να αποκαλούν τους εαυτούς τους “Μακεδόνες”, μπλα, μπλα, μπλα…
5) >>Έχουμε και τη «Διακήρυξη του Ελληνομακεδονικού Συλλόγου της Αθήνας για τους αδελφούς μας Μακεδόνες.» (1905)
Καλά κάνουνε και την έχουνε. :P
Αυτό αποδεικνύει τα φιλικά αισθήματα που είχαν κάποιοι για κάποιους άλλους. Όχι αν αυτοί οι άλλοι είναι ξένοι ή όχι.
6) >> Γράφει ο Στράτης Μυριβήλης το 1917: «Αυτοί εδώ οι χωριάτες», γράφει για τους οικοδεσπότες του στη Βελούσινα, «δε θέλουν νάναι μήτε “Μπουλγκάρ”, μήτε “Σρρπ”, μήτε “Γκρρτς”. Μοναχά “Μακεντόν ορτοντόξ”.» («Η ζωή εν τάφω», 1η έκδοση [1924], επανέκδ. Αθήνα 1991, σ. 104-5)
1) Και τι μας νοιάζει τι θέλουν;
2) Μου λες δηλαδή πως επειδή “έτσι θέλουν” πρέπει και να πράττουν; Με την ίδια λογική και εγώ μπορεί να θέλω τα πλούτη σου π.χ. Αυτό σημαίνει πως έγω δικαίωμα να σε κλέψω; Γιατί οι μη Έλληνες που θέλουν να αποκαλούνται Μακεδόνες αυτό κάνουν.
7) >> Η Πηνελόπη Δέλτα κάνει λόγο, και μάλιστα στα “Μυστικά του Βάλτου” (1937), για πληθυσμούς που “εθνική συνείδηση είχαν τη μακεδονική μονάχα.” (Αθήνα 1977, σ. 44)
1) Πράγματι. Αλλά κάποιος “ξέχασε” να αναφέρει πως πρώτον οι πληθυσμοί αυτοί ήσαν ελληνικοί από αρχαιότατων χρόνων και δεύτερον πως μιλάγανε για την περιοχή τους η οποία ήταν η Μακεδονία *… που σημαίνει πως ΦΥΣΙΚΑ θα μίλαγαν για την περιοχή τους. Για ξένη θα μίλαγαν;
* = Για την Μακεδονία γενικότερα. Άσχετα αν μετά η γεωγραφική περιοχή χωρίστηκε στα τέσσερα και τα κομμάτια της ανήκουν σήμερα σε διαφορετικές χώρες.
2) Σύμφωνα με αποτελέσματα μιας απογραφής που έγινε σε ολόκληρη την οθωμανική αυτοκρατορία στα τέλη του 19ου αιώνα βλέπουμε πως στον εθνολογικό χάρτη της Μακεδονίας την περίοδο 1881-1893, αν και καταγράφονται αναλυτικά οι υπήκοοι του κράτους ανάλογα με την εθνική τους ταυτότητα ΠΟΥΘΕΝΑ δεν υπάρχει “Μακεδονικό έθνος”. Και αυτό δεν το λένε οι Έλληνες, το λένε οι Τούρκοι.
8) >> Το πραγματικό ιστορικό όνομα της ΠΓΔΜ είναι «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα»; Στην πραγματικότητα, η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε απ’ το γιουγκοσλαβικό κράτος 12 χρόνια όλα κι όλα (1929-1941) και μάλιστα κάτω από συνθήκες που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον τεχνητό χαρακτήρα της. (Και όλο το υπόλοπο κείμενο που γράφεις εδώ που το αφαίρεσα λόγο βαριεμάρας για να μην κάνω συνέχεια scroll…όποιος θέλει μπορεί να το δει αποπάνω)
ΔΕΝ με ενδιαφέρει αν χρησιμοποιήθηκε για 12 χρόνια, για 120 χρόνια ή για 1200 χρόνια και αν χρησιμοποιήθηκε από το Γιουγκοσλαβικό κράτος ή από το Κινέζικο. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι ανήθικοι άνθρωποι που έχουν οικονομικά συμφέροντα προσπάθουν να αλλάξουν την ιστορία προς όφελος τους. Η Μακεδονία ήταν, είναι, και θα είναι Ελληνική είτε η περιοχή λεγόταν Vardarska, είτε κάπως αλλιώς, και είτε αν οι Σκοπιανοί και λοιποί λυσσάνε γι’ αυτό είτε όχι. Δεν αλλάζει το παρελθόν ανάλογα με τα συμφέροντα. Σόρρυ αν δεν αρέσει αυτό σε μερικούς αλλά έτσι είναι.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Νομίζω πως δεν έχω να πω τίποτα άλλο. Πάντως νομίζω πως βλέπεις και εσύ πως αν και ΧΩΡΙΣ να ιδρώσω καθόλου (είτε γραπτώς είτε νοηματικώς) σε απέκρουσα εύκολα. Ειλικρινά δεν βλέπω για ποιον λόγο κάθησες και ασχολήθηκες για να μου δώσεις όλα αυτά τα στοιχεία. Αν θες να συνεχίσουμε την συζήτηση θα πρέπει να μου πεις κάτι παραπάνω. Με ποια σκεπτικό τις έγραψες, ή, τι πιστεύεις, κ.τ.λ… Αλλιώς τσάμπα μου τρως τον χρόνο μου.
ΥΓ: Μην διαβάζεις Ιούς (της Ελευθεροτυπίας) και bulgarmac κάνουν κακό.
ΥΓ: Σε περίπτωση που συνεχίσουμε την συζήτηση θέλω χρόνο για να απαντήσω. Μην παραξενευτείς αν κάνω κάμποσες ημέρες.
LikeLike
Η ονομασία «Μακεδόνες» των βορείων γειτόνων μας πρωτοεμφανίζεται το 1943-44 και αποτελεί κατασκεύασμα του Τίτο; Όχι.
“Εις τα βόρεια της Μακεδονίας και της Θράκης είναι και πολλοί Βούλγαροι”, σημειώνουν το 1791 στη “Νεωτερική Γεωγραφία” τους οι Δημητριείς, “Βουλγάρους” βρίσκει η “Χρονογραφία” του Παναγιώτη Αραβαντινού (1857) στις περιοχές Πελαγονίας, Φλώρινας, Πρεσπών, Ναούσης και Οχρίδας.
Κατά την είσοδό τους ωστόσο στις ΗΠΑ, την πρώτη δεκαετία του 20ού αι., πολλοί σλαβόφωνοι μετανάστες απαντούν στο ερώτημα ποια είναι η «φυλή» ή ο «λαός» τους με τη λέξη «Μακεδόνας». Οι σχετικές καταχωρήσεις είναι ηλεκτρονικά προσπελάσιμες, στην πρωτότυπη μορφή τους, στην ιστοσελίδα του Ελις Αϊλαντ.
Ο Δημήτριος Φιλιππίδης τονίζει ότι «…οι χριστιανοί κάτοικοι, άνευ διακρίσεως οι τε Ελληνες και οι σχισματικοί, ονομάζουσιν εαυτούς υπό το γενικόν όνομα “Μακεδόνας”.» («Η Μακεδονία», Εν Αθήναις 1906, σ. 30)
Έχουμε και τη «Διακήρυξη του Ελληνομακεδονικού Συλλόγου της Αθήνας για τους αδελφούς μας Μακεδόνες.» (1905)
Γράφει ο Στράτης Μυριβήλης το 1917: «Αυτοί εδώ οι χωριάτες», γράφει για τους οικοδεσπότες του στη Βελούσινα, «δε θέλουν νάναι μήτε “Μπουλγκάρ”, μήτε “Σρρπ”, μήτε “Γκρρτς”. Μοναχά “Μακεντόν ορτοντόξ”.» («Η ζωή εν τάφω», 1η έκδοση [1924], επανέκδ. Αθήνα 1991, σ. 104-5)
Η Πηνελόπη Δέλτα κάνει λόγο, και μάλιστα στα “Μυστικά του Βάλτου” (1937), για πληθυσμούς που “εθνική συνείδηση είχαν τη μακεδονική μονάχα.” (Αθήνα 1977, σ. 44)
Το πραγματικό ιστορικό όνομα της ΠΓΔΜ είναι «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα»;
Στην πραγματικότητα, η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε απ’ το γιουγκοσλαβικό κράτος 12 χρόνια όλα κι όλα (1929-1941) και μάλιστα κάτω από συνθήκες που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον τεχνητό χαρακτήρα της.
Οταν η στρατιωτική δικτατορία του βασιλιά Αλέξανδρου επιχείρησε το 1929 να εξαλείψει τις εθνότητες της χώρας συγχωνεύοντάς τις σε ένα ενιαίο «γιουγκοσλαβικό» έθνος υπό σερβική ηγεμονία, όλες οι «ιστορικές» περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας αντικαταστάθηκαν από Διοικήσεις («Μπανοβίνες») με τα ονόματα των τοπικών ποταμών. Η αλλαγή παγιώθηκε με το σύνταγμα του 1931 (άρθρο 83) και αντιμετωπίστηκε ειρωνικά από το διεθνή τύπο της εποχής.
Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη διοικητική διαίρεση, τότε εκτός από (γιουγκοσλαβική) Μακεδονία δεν υπάρχουν επίσης Σλοβενία (αλλά «Ντράβσκα» Μπανοβίνα), Κροατία («Σάβσκα» και «Πριμόρσκα» Μπανοβίνα), Μαυροβούνιο («Ζέτσκα» Μπανοβίνα), Βοσνία-Ερζεγοβίνη («Ντρίνσκα» και «Βρμπάσκα» Μπανοβίνα), Βοϊβοδίνα («Ντουνάβσκα» Μπανοβίνα) και -φυσικά- ούτε Σερβία («Μοράβσκα» Μπανοβίνα). Η γελοιότητα του όλου επιχειρήματος, που προπαγανδίστηκε κι από επίσημα χείλη (βλ. επιστολή Παπαθεμελή, «Ε» 17.3.01), είναι παραπάνω από προφανής.
LikeLike