Archive
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ. Σαν σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου 1831, μπροστά στον Άγιο Σπυρίδωνα…

Του
Πέτρου Μανταίου
«Εφημερίδα των Συντακτών»
«Ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι, σκόρπιοι εις τα βουνά και εις τα σπήλαια΄ το δημόσιο είναι πλακωμένο από δύο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητείτε οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη εις τους Αγγλους δανειστάς΄ ανάγκη να την ελευθερώσομε με την ίδια απόφαση ως θα την ελευθερώσομε και από τα άρματα του Κιουτάγια [Κιουταχή] και του Αιγύπτιου [Ιμπραήμ]. Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι΄προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου και των δακρύων παρά άλλο. Ο Θεός μου το ’δωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάσει […]
»Ως οι παλαιοί ήρωες ή βασιλείς της Ελλάδος πρέπει να φυτεύομε δένδρα, ν’ ανοίγομε δρόμους, να παλεύομε με τα θηρία του δάσους, να δέσομε την κοινωνία μας με νόμους σύμφωνους προς το έθνος μας΄ ούτε οπίσω ούτε εμπρός του καιρού μας΄ μη μου ζητείτε ζωγραφιές πολύτιμες εις οικοδόμημα ακόμη ατελείωτο. Μέτρο μας και άστρο εις δεινά ελληνικά θεραπεία ελληνική. Με το στόμα μας, όχι ως οι χειρουργοί της Ευρώπης κόφτοντες, αλλά με το στόμα μας να βυζαίνομε το έμπυο της πατρίδας μας διά να την γιάνομε […]
»Ενα μόνο φοβούμαι πολύ και με δέρνει υποψία, τρέμω την απειρία σας. Αν η νέα κυβέρνηση τύχει να συγκρουσθεί με συμφέροντα ξένων δυνάμεων –επειδή κάθε τόπος έχει χωριστά το μυστήριο της ζωής του, τον νόμο της ευτυχίας του– αν πλανεθεί ο ελληνισμός και σηκώσει σκοτάδι μεταξύ μας ώστε εσείς να μη διαβάζετε εις την καρδίαν μου, θολωθούν και εμένα οι οφθαλμοί, ποιος ξεύρει; Πού θα πάμε; Τι θα γενούμε;» -Ιωάννης Καποδίστριας, Κυβερνήτης της Ελλάδος.
Τα σημειώνει ο Γ. Τερτσέτης, στα Απόλογα για τον Καποδίστρια (Απαντα – Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη), ότι τα είπε ο Καποδίστριας στον μέλλοντα… δολοφόνο του, Γιωργάκη Μαυρομιχάλη, γιο του Πετρόμπεη. Δολοφονήθηκε, μπροστά σε εκκλησιά, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 1831.
Σὰν σήμερα 7 Μαρτίου, ἐνσωματώθηκαν τὰ Δωδεκάνησα στὴν Ἑλλάδα.
Τὰ Δωδεκάνησα (γιὰ τὴν ἀκρίβεια εἶναι 14) ἦταν ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων δεμένα μὲ τὶς τύχες τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐν τούτοις, μόλις τὸ 1947 ἐνσωματώθηκαν στὸ ἑλληνικὸ κράτος.
Ἐξαιτίας τῆς γεωγραφικῆς τους θέσης δέχθηκαν καταστρεπτικὲς ἐπιδρομὲς ἀπὸ τοὺς Πέρσες, τοὺς Σαρακηνούς, τοὺς Βενετούς, τοὺς Γενουάτες, τοὺς Σταυροφόρους καὶ τοὺς Τούρκους (Σελτζούκους καὶ Ὀθωμανούς). Ἀπὸ τὸ 1309 περιῆλθαν στὴν ἐξουσία τῶν Ἰωαννιτῶν Ἱπποτῶν καὶ ἔμειναν ὑπὸ τὴν κυριαρχία τους ἕως τὸ 1522, ὀπότε καταληφθηκαν ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς Τούρκους. Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγώνα τοῦ 1821, τὰ Δωδεκάνησα ἐπαναστάτησαν, ἀλλὰ τὸ 1830 ἐπιστράφηκαν μαζὶ μὲ τὴ Σάμο στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, μὲ ἀντάλλαγμα τὴν Εὔβοια, ἡ ὁποία ἐνσωματώθηκε στὸ ἐλεύθερο ἑλληνικὸ κράτος.
Ἡ κατάληψη τῶν Δωδεκανήσων ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς τὸ 1912 ἀναπτέρωσε τὶς ἐλπίδες τῶν κατοίκων τους ὅτι σύντομα τὰ νησιὰ θὰ ἐνταχθοῦν στὸν ἐθνικὸ κορμό. Πράγματι, μὲ τὴ συνθήκη τῶν Σεβρῶν (10 Αὐγούστου 1920) τὰ Δωδεκάνησα παραχωροῦνταν στὴν Ἑλλάδα, μὲ ἐξαίρεση τὴ Ρόδο, ποὺ θὰ παρέμενε γιὰ ἕνα διάστημα ὑπὸ ἰταλικὴ διοίκηση. Ὅμως, ἡ ἀτυχὴς ἔκβαση τῆς μικρασιατικῆς ἐκστρατείας ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στοὺς Ἰταλοὺς νὰ ὑπαναχωρήσουν καὶ μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Μουσολίνι προσπάθησαν νὰ τὰ ἐξιταλίσουν. Μετὰ τὴ συνθηκολόγηση τῶν Ἰταλῶν (1943), κύριοι τῶν Δωδεκανήσων ἔγιναν οἱ Γερμανοὶ καὶ μετὰ τὴν παράδοση τῆς Χιτλερικῆς Γερμανίας (Μάιος 1945), ἡ Μεγάλη Βρετανία.
Ἦταν ἡ χρυσὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἐνσωμάτωση τῶν Δωδεκανήσων στὸ ἑλληνικὸ κράτος, τὴν ὁποία ἡ ἑλληνικὴ διπλωματία δὲν ἔπρεπε νὰ ἀφήσει νὰ πάει χαμένη. Ἦταν ἀπαίτηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ εἶχε χυθεῖ ἄφθονο ἑλληνικὸ αἷμα γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν Γερμανῶν ἀπὸ τὰ Δωδεκάνησα. Τὸ θέμα θὰ λυνόταν ὁριστικὰ ἀπὸ τὴ Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν νικητριῶν δυνάμεων τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ποὺ θὰ συνερχόταν στὸ Παρίσι.
Ἡ Ἑλλάδα διὰ τοῦ πρωθυπουργοῦ Κωνσταντίνου Τσαλδάρη διαμήνυσε ὅτι θὰ ἔθετε στὸ τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων ὡς ἐθνικὲς διεκδικήσεις τὴν πρόσκτηση τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τῶν Δωδεκανήσων, τὴ διευθέτηση τῶν ἑλληνοβουλγαρικῶν συνόρων, ἐνῶ σκόπευε νὰ θέσει καὶ τὸ ζήτημα τῆς Κύπρου στὴ Μεγάλη Βρετανία. Ἀπὸ τὶς τέσσερις αὐτὲς ἐθνικὲς διεκδικήσεις, μόνο τὸ θέμα τῶν Δωδεκανήσων εὐοδώθηκε, χωρὶς δυσκολίες καὶ περιπλοκές.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Στάλιν καὶ ὁ Τσώρτσιλ, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησαν νὰ δελεάσουν τὴν Τουρκία, προσφέροντάς της ὁρισμένα παράκτια νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, προκειμένου νὰ τὴν πείσουν νὰ βγεῖ στὸν πόλεμο στὸ πλευρὸ τῶν Συμμάχων ἢ τουλάχιστον νὰ παραμείνει αὐστηρὰ οὐδέτερη. Ἐπιπροσθέτως, ὁ Στάλιν εἶχε συνδέσει τὸ θέμα τῶν Δωδεκανήσων μὲ τὴν Τριπολίτιδα (σημερινὴ Λιβύη), γιὰ τὴν ὁποία ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση εἶχε διατυπώσει τὸ αἴτημα νὰ τῆς ἀνατεθεῖ ἡ ἐντολή.
Ὅμως, σὲ μία ἀπρόσμενη στροφὴ τῆς πολιτικῆς της, ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση συγκατατέθηκε νὰ ἀποδοθοῦν τὰ Δωδεκάνησα στὴ Ἑλλάδα, στὴ συνεδρίαση τῶν Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν ποὺ προετοίμαζε τὴ Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν Παρισίων. Ἡ δήλωση ἔγινε στις 27 Ἰουνίου 1946 ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν Βιατσεσλὰβ Σκριάμπιν, γνωστότερο ὡς Μολότωφ, μὲ μοναδικὸ ὄρο τὴν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν νησιῶν. Ἔτσι, προτοῦ καν συνέλθει ἡ Διάσκεψη Εἰρήνης, τὸ θέμα τῶν Δωδεκανήσων εἶχε λάβει εὐνοϊκὴ τροπὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.
Ἡ εἴδηση γιὰ τὴν ἀπόδοση τῶν Δωδεκανήσων στὴ Ἑλλάδα χαιρετίστηκε μὲ μεγάλο ἐνθουσιασμό, σὲ μία περίοδο ποὺ ἡ χώρα βρισκόταν στὴ δίνη τοῦ Ἐμφυλίου Πολέμου. Ἡ Διάσκεψη τῆς Εἰρήνης συνῆλθε στὸ Παρίσι ἀπὸ τις 29 Ἰουλίου εως τις 11 Ὀκτωβρίου 1946, ὅπου τέθηκαν ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς καὶ τὰ θέματα τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τῆς διευθέτησης τῶν ἑλληνοβουλγαρικῶν συνόρων, χωρὶς ἐπιτυχία, ἀφοῦ οἱ ΗΠΑ δὲν θέλησαν νὰ δυσαρεστήσουν τὴ σύμμαχό τους Σοβιετικὴ Ἕνωση καὶ τοὺς δορυφόρους τῆς Ἀλβανία καὶ Βουλγαρία. Ἡ προσπάθεια τῆς Τουρκίας νὰ διεκδικήσει τὸ Καστελόριζο καὶ τὴ Σύμη ἔπεσαν στὸ κενό.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 ὑπογράφηκε στὸ Παρίσι ἡ Συνθήκη Εἰρήνης μὲ τὴν Ἰταλία, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τὰ Δωδεκάνησα ἀποδίδονταν στὴν Ἑλλάδα, ἐνῶ ἡ Ἰταλία ὑποχρεωνόταν σὲ ἀποζημίωση ὕψους 105 ἑκατομμυρίων δολαρίων πρὸς τὴ χώρα μας. Μὲ ἐπιμονὴ τῆς σοβιετικῆς πλευρᾶς, ὁριζόταν στὸ κείμενο ὅτι τὰ νησιὰ θὰ παρέμεναν ἀποστρατιωτικοποιημένα, πρόβλεψη ποὺ θὰ ἐπικαλεστεῖ ἡ Τουρκία κατὰ τρόπο καταχρηστικὸ μετὰ τὸ 1974. Ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἑρμηνεία τοῦ κειμένου τῆς ἑλληνοϊταλικῆς συνθήκης τοῦ 1947, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς ἰταλοτουρκικὲς συμφωνίες τοῦ 1932, θὰ προκύψει καὶ τὸ ζήτημα τῶν «γκρίζων ζωνῶν», ποὺ ἔθεσε ἡ Ἄγκυρα μετὰ την Κρίση τῶν Ἰμίων το 1996.
Ἡ τελετὴ παράδοσης τῶν Δωδεκανήσων στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὶς βρετανικὲς ἀρχὲς ἔγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στὴ Ρόδο μέσα σὲ πανηγυρικὴ ἀτμόσφαιρα. Πρῶτος διοικητὴς τῶν Δωδεκανήσων ἀνέλαβε ὁ ἀντιναύαρχος Περικλῆς Ἰωαννίδης, μὲ πολιτικὸ σύμβουλο τὸν πανεπιστημιακὸ καὶ δικαστικό Μιχαηλ Στασινόπουλο, μετέπειτα πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ἡ ἐπίσημη τελετὴ τῆς ἐνσωμάτωσης ἔγινε στις 7 Μαρτίου 1948 καὶ τὸ 1955 τὰ Δωδεκάνησα ἔγιναν νομὸς μὲ πρωτεύουσα τὴ Ρόδο.
Αρχική πηγή: Ορθοδοξία – Ελληνισμός
Πηγή δική μου: Maccunion
Η Νεολαία Βορειοηπειρωτών Αχαΐας γιόρτασε την 99η Επέτειο Αυτονομίας της Β.Ηπείρου
Η βροχή δεν πτόησε τους Βορειοηπειρώτες της Αχαΐας να γιορτάσουν με μεγαλοπρέπεια στην Πάτρα την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013 την 99η Επέτειο Ανακηρύξεως της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου.
Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε η Γενική Γραμματέας της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Αχαΐας Ιωάννα Κώτση η οποία κάλεσε τον Εκπρόσωπο της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών να τελέσει Επιμνημόσυνη Δέηση στη μνήμη των Ηρώων της Εποποιίας του 1914. Στη συνέχεια Πρόεδρος της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Αχαΐας Σταύρος Γκίνος αναφέρθηκε εκτενός στην ιστορική αναδρομή του Αγώνα για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, το οποίο παραμένει ως σήμερα το ισχυρότερο πλην όμως αναξιοποίητο όπλο που διαθέτει η Ελλάδα για τη Βόρειο Ήπειρο τονίζοντας ότι: “Είναι Μείζονος σημασίας σήμερα η επικαιροποίηση του αγώνα μας για την επαναφορά στην επικαιρότητα του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας υπό τη μορφή μιας Ευρείας Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Εθνικής Ελληνικής Κοινότητας σε Τομείς όπως: Παιδεία, Εκκλησιαστικά Δικαιώματα, Αστυνόμευση και Πολιτιστική Ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένου του Δικαιώματος του Εθνικού Αυτοπροσδιορισμού καθώς και την αναγνώριση και άλλων Μειονοτικών Περιοχών με αμιγή Ελληνικό πληθυσμό όπως η Χιμάρα, Πρεμετή, Κορυτσά.”
Ο κ. Γκίνος κατάγγειλε την πάγια τακτική των αλβανικών κυβερνήσεων για επεκτατικές βλέψεις όπως και τις τελευταίες προκλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα περί μεγάλης Αλβανίας καθώς και τα τεχνάσματα του αλβανικού κράτους στο νόμο περί απογραφής τα οποία στόχευαν στη συρρίκνωση και τον αφανισμό του Ελληνισμού. Επίσης τόνισε τη σημαντικότητα της καταγραφής όλων των Βορειοηπειρωτών που διεξάγεται από την ΔΕΕΜ Ομόνοια για να αποδείξουμε επιτέλους το πραγματικό αριθμητικό μέγεθος των Ελλήνων στην Βόρειο Ήπειρο και την Αλβανία. Ο πρόεδρος της ΝΕΒΑ ζήτησε από την Ελληνική Πολιτεία να ασκήσει Εθνική Ενιαία Εξωτερική πολιτική για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα και πως μόνο με ισχυρή διαπραγμάτευση μπορούμε να πιέσουμε την αλβανική πλευρά να σεβαστεί στην πράξη τα Δικαιώματα της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας, δικαιώματα που απορρέουν από τα προτόκολλα που έχει υπογράψει και η ίδια η Αλβανία για την πονεμένη μας Βόρειο Ήπειρο, ζητώντας ταυτόχρονα να αλλάξει ο τρόπος απόδοσης της Ελληνικής Ιθαγένειας με πολιτογράφιση ως “Ομογενείς Αλλοδαποί” προς τους Βορειοηπειρώτες με ειδικό νομοσχέδιο αντάξιο των αγώνων και της Εθνικής τους Κληρονομιάς. Αναφέρθηκε επίσης στην εφαρμογή του νόμου 4093/2012 που προβλέπει τη διακοπή – από 1 Μαρτίου – προς ανασφάλιστους Υπερήλικες Ομογενείς του πενιχρού βοηθήματος που παρέχει ο ΟΓΑ καταγγέλωντας την μεθοδευμένη προσπάθεια να οδηγηθούν οι γέροντές μας σε οικονομική, κοινωνική και φυσική εξόντωση, ένα σχέδιο που εξυπηρετεί τον αφελληνισμό μιας Πανάρχαιας Κοιτίδας του Ελληνισμού. Τέλος ο κ. Σταύρος Γκίνος τόνισε ότι: “Πρέπει να αφήσουμε στην άκρη όλες τις διαφωνίες και προσωπικές φιλοδοξίες και να ενωθούμε γύρω από έναν φορέα, την ιστορική μας οργάνωση Ομόνοια, μια Ομόνοια ανοιχτή σε όλους που θα αντιπροσωπεύει ολόκληρο τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και θα μάχεται για τα Δίκαιά του ακολουθώντας μια κοινή πορεία ένα κοινό όραμα, μόνο έτσι μπορούμε να φθάσουμε ξανά σε Εθνική Ομοψυχία!”
Στην εκδήλωση ήταν παρόντες και χαιρέτησαν ο Ηπειρώτης εξ Άρτης Βουλευτής Αχαΐας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες Γεώργιος Νταβρής, ο Βουλευτής Αχαΐας με το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή Μιχαήλ Αρβανίτης, ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας Νικόλαος Νικολόπουλος και ο εκπρόσωπος του Κόμματος των Ελλήνων ΕΕΜΜ Δημοσθένης Ζιούλης.
Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων: Από το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή στεφάνι κατέθεσε ο βουλευτής Αχαΐας Μιχαήλ Αρβανίτης, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες ο βουλευτής Αχαΐας Γεώργιος Νταβρής, από το Κόμμα των Ελλήνων ΕΕΜΜ ο εκπρόσωπος του Δημοσθένης Ζιούλης και από την Νεολαία Βορειοηπειρωτών Αχαΐας ο Πρόεδρος της Σταύρος Γκίνος. Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή. Η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τη Μπάντα του Δήμου Πατρέων ενώθηκε με τον ψαλμό του από το πλήθος των παρευρισκόμενων δίνοντας μια υπόσχεση…!
Πηγή: Βορειοηπειρωτικά
Επίκαιρη ερώτηση του Αντώνη Γρέγου – Εθνική επέτειος Ιμίων 2013
Επίκαιρη ερώτηση του Αντώνη Γρέγου:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΓΙΑ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΝΗΜΕΙΟΥ, ΕΠΙ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ, ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ
ΠΡΟΣ
1) ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
2) ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ
ΘΕΜΑ: «Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΓΙΑ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1996» …
Η Κρίση των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996, συντάραξε την ελληνική πολιτική σκηνή. Έκτοτε, και παρά τις προσπάθειες των ελληνικών κυβερνήσεων για εξομάλυνση των διμερών σχέσεων, το τουρκικό κράτος δεν έχει εγκαταλείψει τη θεωρία «περί γκρίζων ζωνών». Στις ζώνες αυτές εντάσσει και την περιοχή στην οποία βρίσκονται οι βραχονησίδες Ίμια. Στις 31 Ιανουαρίου 1996 και περί ώρα 05:00, κατέπεσε στην περιοχή των Ιμίων ελικόπτερο Agusta-Bell AB212 ASW του Πολεμικού Ναυτικού με αριθμό «ΠΝ21», ενώ εκτελούσε αποστολή αναγνώρισης των βραχονησίδων. Η πτώση είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο των τριών μελών του πληρώματος υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού. Σχετικά με τις αιτίες της πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη θέση του Πολεμικού Ναυτικού είναι ότι το ελικόπτερο κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου (Vertigo). Ωστόσο, υπάρχει διαδεδομένη στην χώρα μας η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στη Δυτική Ίμια και ότι η αληθινή αιτία της πτώσης αποκρύφτηκε προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.
Ερωτώνται οι κ. Υπουργοί:
1) Αποδέχονται την άποψη των τούρκων ότι οι βραχονησίδες Ίμια βρίσκονται σε «γκρίζα ζώνη» του Αιγαίου Πελάγους; Αναγνωρίζουν το δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη να έχει ελεύθερη πρόσβαση στις εν λόγω βραχονησίδες απ’ τη στιγμή που αποτελούν ελληνικό έδαφος;
2) Προτίθενται να μεριμνήσουν για την ανέγερση μνημείου επί των βραχονησίδων Ίμια, το οποίο θα θυμίζει στο διάβα των αιώνων την θυσία των τριών αξιωματικών που έπεσαν υπερασπιζόμενοι το πάτριο έδαφος και θα παραδειγματίζει τους Έλληνες για την αναγκαιότητα και σπουδαιότητα του αγώνα υπέρ της ελευθερίας της Πατρίδος;
Αθήνα, 15−01−2013
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΡΕΓΟΣ
Βουλευτής Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ-ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
ΕΠΙΚΑΙΡΑ 1944: ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Σχόλιο MacedonianAncestry: Ξέρω πως πέρασαν κάπως οι μέρες από τις 28 Οκτωβρίου αλλά επειδή μιλάμε για ένα σπάνιο ντοκουμέντο (που είναι της Φίνος Φιλμς παρακαλώ!) είπα να μην χάσω την ευκαιρία.
Απόσπασμα από τοντοκιμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη “Βίοι παράλληλοι του Εμφυλίου”. (Το απόσπασμα περιλαμβάνει τα Κινηματογραφημένα επίκαιρα του 1944 παραγωγή της Φίνος Φιλμ που έχουν θέμα την απελευθέρωση της Αθήνας από το Γερμανικό στρατό. Δεν προβλήθηκαν ποτέ στην Ελλάδα. Ανακαλύφθηκαν από το Ροβήρο Μανθούλη σε κινηματογραφικά αρχεία στις ΗΠΑ και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην αρχική τους μορφή ενσωματωμένα στο ντοκιμαντέρ του “Βίοι παράλληλοι του Εμφυλίου”.) Το απόσπασμα αναρτήθηκε στο διαδίκτυο με την άδεια του Ροβήρου Μανθούλη.
Πηγή: Χρονολόγιο
ΒΕΜΠΟ – ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ (ολόκληρο το τραγούδι)
Πηγή: George Revithis
“Τα ‘δωσα και τα δύο στη πατρίδα”.
Μια ιστορία που δημοσιεύεται στο τεύχος του Οκτωβρίου της Ναυτικής Ελλάδος:
Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε. Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού.
Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί, γινόταν έπαρση σημαίας και σταματούσαν τα πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες , απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι. Το άγημα αποδόσεως τίμων στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο αξιωματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. ¨Ολοι οι παριστάμενοι εκεί και οι περαστικοί, όπως και εγώ σταθήκαμε σε στάση προσοχής. Αποδίδεις με αυτό τον τρόπο την τιμή στο ιερό μας σύμβολο, στη γαλανόλευκη σημαία. Τη στιγμή που ο αρμόδιος αξιωματικός χαιρετά, η ματιά του πέφτει λοξά και βλέπει κάτι παράξενο, και η ψυχή του ταράζεται, μ’ αυτό που θα σας πω παρακάτω.
Τελειώνοντας η διαδικασία της υποστολής της σημαίας, οι διαβάτες συνεχίζουν τον δρόμο τους, ενώ εγώ από παρέμεινα από συνήθεια λίγο ακόμα. Τότε βλέπω τον νεαρό αξιωματικό να κατευθύνεται θυμωμένος πρός έναν γεροδεμένο πλανόδιο καστανά. Βλέπετε τότε η πλατεία ήταν κενή και στις γωνίες ήταν πάντα στιλβωτές ( λούστροι ) και καστανάδες, που μας λείπουν τώρα. Και του είπε : <<γιατί δεν σηκώθηκες όρθιος για να τιμήσεις τη σημαία μας. Δεν έχεις φιλότιμο κλπ>>. Ο άνθρωπος έμεινε βουβός, ενώ εγώ παρακολούθησα έντρομος και φοβερά συγκλονισμένος το τι έγινε. Μετά βλέπω τον καστανά ότι έγινε κατακόκκινος και ότι άρχισε να τρέμει. Ήθελε να φωνάξει, αλλά τον είδα με έκπληξη να συγκρατείται, σκύβοντας το κεφάλι του και να αρχίσει να κλαίει με λυγμούς. Όμως συνήλθε γρήγορα, σκούπισε τα δάκρυά του και με τη δύναμη των χεριών του ( που ήταν γερά) στύλωσε το σώμα του δυνατά, έσπρωξε τον πάγκο με τα κάστανα μπροστά και φώναξε με όλη την ψυχη του στον νεαρό αξιωματικό δυνατά <<πώς να σηκωθώ κύριε; Της τα έδωσα της Πατρίδας μου και τα δύο>>. Και σηκώνοντας τα μπατζάκια του παντελονιού, φάνηκαν δύο πόδια, κομμένα πάνω από το γόνατα. Και ξανάρχισε να κλαίει. Ο κόσμος όπως και εγώ γύρω του έκλαιγε και χειροκροτούσε, όμως περισσότερο απο όλους έκλαιγε ο νεαρός αξιωματικός.
Έχουν περάσει περίπου 60 χρόνια. Ποιος ξέρει τι να γίνεται. Εκείνη τη στιγμή πάντως έγινε κάτι το αλησμόνητο, μια φοβερή σκηνή. Ο αξιωματικός σκύβει και αγκαλιάζει και φιλά τον καστανά, και στη συνέχεια στέκεται ευθυτενής μπροστά στον ήρωα, φέρνει το δεξί χέρι στην άκρη του γείσου του πηλίκιού του και τον χαιρετά στρατιωτικά. Του απονέμει <<τας κεκανονισμένας τιμάς>> που δεν μπόρεσε εκείνος τυπικά να αποδώσει στη σημαία μας, γιατί της χάρισε τα δύο πόδια του στα βορειοηπειρώτικα βουνά μας, για να μπορεί να κυματίζει σήμερα ψηλά η κυανόλευκη σημαία μας, σε λεύτερη πατρίδα. Και οι άλλοι, οι πολλοί να μπορούν να πηγαίνουν με γρήγορο βήμα στην ειρηνική απασχόλησή τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι περνούν μπροστά από έναν ήρωα του αλβανικού μετώπου, τον Έλληνα ήρωα πολεμιστή, όποιο επάγγελμα και να ‘χει. Άλλοι δεν μιλούν, άλλοι όμως ειρωνεύονται. Γι αυτό οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν, να διδαχθούν από την οικογένεια και από το Σχολείο για το Έπος του 1940.
Για το καλό της Πατρίδας μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΤΟΥΛΙΑΣ
ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ Π.Ν. εα
Πηγή: Ελλήνων Ευλογημένη Γη
ΕΠΟΣ ΤΟΥ ’40 : 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ! – ΣΠΑΝΙΑ ΠΛΑΝΑ.ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Στα περίπου πέντε λεπτά που διαρκεί το βίντεο θα δείτε το Έπος του 40, τη φρίκη της Κατοχής, το μεγαλείο της Αντίστασης και τη Λύτρωση της απελευθέρωσης.