«Κανείς δεν ήθελε την καυτή πατάτα του ορυκτού πλούτου – Το υπουργείο Εξωτερικών «τρέμει» το θέμα της ΑΟΖ ακόμη και με τη Λιβύη»

Ο υφυπουργός Ενέργειας του υπουργείου Ανάπτυξης την περίοδο 2004- 2006, κ. Γιώργος Σαλαγκούδης, μιλά στα «Επίκαιρα»

του Κώστα Χαρδαβέλλα

Κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και πανίσχυρος υφυπουργός Ενέργειας του υπουργείου Ανάπτυξης την περίοδο 2004-2006, ο κ. Γιώργος Σαλαγκούδης είναι ένας άνθρωπος που έχει «βουτήξει» για τα καλά στην εξουσία και γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος «από μέσα». Εκτός πολιτικής (από επιλογή) σήμερα, είναι ένας από εκείνους που μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα όλων των Ελλήνων:
Γιατί όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα έκρυβαν την ύπαρξη του ορυκτού μας πλούτου;

Η απάντησή του είναι κάτι παραπάνω από σαφής:
«Το θέμα της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου είναι “πρωθυπουργοκεντρικό”. Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός έχει όλη την εξουσία – περισσότερο κι από τον πρόεδρο των ΗΠΑ ή της Γαλλίας που έχουν Προεδρική Δημοκρατία. Κανένας από τους πρωθυπουργούς μας μέχρι σήμερα δεν είχε το σθένος και το θάρρος να κάνει τις αποφασιστικές κινήσεις στο θέμα των ελληνικών υδρογονανθράκων. Προτίμησαν όλοι την τακτική “φύγε, πρόβλημα, από εμένα” “να μην βάλω εγώ τα χέρια μου στη φωτιά· ας κληρονομήσει την ‘καυτή πατάτα ο επόμενος πρωθυπουργός”», λέει ο κ. Σαλαγκούδης και προσθέτει:

«Η τακτική του να πετάει ο κάθε πρωθυπουργός το “μπαλάκι” των ευθυνών στον επόμενο δεν ακολουθήθηκε μόνο στα πετρέλαια, αλλά αποτελεί διαχρονική τακτική όλων των πρωθυπουργών μας. Αυτό ακριβώς έγινε και το Μάρτιο του 2009, πριν οδηγηθούμε στις εθνικές εκλογές. Ο Κώστας Καραμανλής, στην προσπάθειά του να πάρει κάποια μέτρα πριν φτάσει η Ελλάδα εδώ που βρίσκεται σήμερα, ζήτησε από την αντιπολίτευση να βοηθήσει ώστε να υπάρξει μια ανοχή, χωρίς κοινωνικές εξάρσεις και αντιδράσεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν κατάλαβε το μέγεθος του προβλήματος και του απάντησε: “Καμία ανοχή. Εγώ είμαι αντιπολίτευση και θέλω να γίνω κυβέρνηση” “Εγώ θα φύγω”, του είπε ο Καραμανλής, “και θα πάρεις την ‘καυτή πατάτα’ και θα την έχεις εσύ στα χέρια σου” Τελικά, ο κ. Παπανδρέου, μαζί με την “καυτή πατάτα”, πήρε και τη “διέξοδο” που απλόχερα του πρόσφερε το ΔΝΤ και οδήγησε την Ελλάδα στο σημερινό σημείο».

Αναφερόμενος ειδικά στο θέμα της σιωπής που επί σειρά ετών επικρατούσε στο θέμα του ορυκτού πλούτου της χώρας μας ο κ. Σαλαγκούδης θεωρεί ως ορόσημο τη διάλυση της κρατικής εταιρείας που είχε την ευθύνη για την έρευνα υδρογονανθράκων στη χώρα μας από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη.

«Αντισυνταγματική και… βλακώδης η παραχώρηση της ΔΕΠ-ΕΚΥ στα ΕΛΠΕ»
Κρίνοντας σήμερα εκ του αποτελέσματος τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τη Μεταπολίτευση και μετά στον τομέα του ελληνικού ορυκτού πλούτου, όλοι συμφωνούν ότι η διάλυση της κρατικής ΔΕΠ-ΕΚΥ το 1998 ήταν μια μοιραία απόφαση. Η ΔΕΠ-ΕΚΥ, θυγατρική της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου, είχε την ευθύνη για την ανάπτυξη και έρευνα υδρογονανθράκων στη χώρα μας. Η απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη να απορροφηθεί από τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) έφερε την υπογραφή της τότε υπουργού Ανάπτυξης, κυρίας Βάσως Παπανδρέου, και επισήμως ελήφθη προκειμένου να ενισχυθεί το επιχειρηματικό προφίλ των ΕΛΠΕ – που τότε ήταν μεν υπό κρατικό έλεγχο, αλλά είχε ξεκινήσει η διαδικασία ιδιωτικοποίησής τους και εισόδου τους στο Χρηματιστήριο. Σχολιάζοντας τη διάλυση της ΔΕΠ-ΕΚΥ, ο κ. Σαλαγκούδης δεν αρκείται στο χαρακτηρισμό «μοιραία», αλλά, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα την αποκαλεί «βλακώδη»:
«Η διάλυση της εταιρείας το 1998 είχε ως συνέπεια ο μοναδικός κρατικός μηχανισμός ελέγχου και παρακολούθησης των ερευνητικών διαδικασιών πετρελαίου να περάσει στα χέρια ιδιωτών, αφού τα ΕΛΠΕ -με τα οποία ενσωματώθηκε- πολύ σύντομα ιδιωτικοποιήθηκαν. Η αρμοδιότητα παραχωρήσεων για τις έρευνες πετρελαίων στην Ελλάδα πέρασε στα ιδιωτικοποιημένα ΕΛΠΕ, τα οποία, όσο κι αν το ήθελαν, δεν μπορούσαν να την αξιοποιήσουν, γιατί, όπως είχα καταγγείλει και τότε στη Βουλή, η όλη διαδικασία ήταν αντισυνταγματική. Με τη βλακώδη -δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο χαρακτηρισμό-παραχώρηση της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου στα ΕΛΠΕ δημιουργήθηκε ένας φαύλος κύκλος, που ουσιαστικά μπλόκαρε κάθε δυνατότητα έρευνας στην Ελλάδα», επισημαίνει ο κ. Σαλαγκούδης και εξηγεί:
«Με την απόφαση αυτή για τα επόμενα εννέα χρόνια -μέχρι και το 2007- δεν μπορούσε να γίνει καμία απολύτως έρευνα για πετρέλαιο στη χώρα μας. Ο λόγος ήταν απλός: οι παραχωρήσεις για έρευνες πετρελαίου γίνονται μόνο από το κράτος. Το κράτος είχε διαλύσει το φορέα που ήταν αρμόδιος και είχε παραχωρήσει τις αρμοδιότητές του σε ιδιώτες, δηλαδή στα ΕΛΠΕ. Οι ιδιώτες ήθελαν να κάνουν έρευνες, αλλά δεν μπορούσαν αν το κράτος δεν τους παραχωρούσε την περιοχή. Επιπλέον, η τιμή την εποχή εκείνη ήταν μόνο Ί 0 δολάρια το βαρέλι και είχε κριθεί ως μη συμφέρουσα για την Ελλάδα κάθε πιθανή γεώτρηση για άντληση πετρελαίου. Όπως συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα, έτσι και στο θέμα αυτό δεν υπήρξε κανένας μακροπρόθεσμος πολιτικός σχεδιασμός, αλλά μόνο κοντόφθαλμες μικροπολιτικές τακτικές».

Η χαμένη μεγάλη ευκαιρία του 2004 για την εκμετάλλευση των ελληνικών πετρελαίων
Αν, όμως, η εξόρυξη πετρελαίου κρινόταν ασύμφορη για τη χώρα μας στα τέλη της δεκαετίας του ’90, δεν συνέβαινε το ίδιο τις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όταν ο κ. Σαλαγκούδης υπηρετούσε στο υπουργείο Ανάπτυξης ως επικεφαλής του Τομέα Ενέργειας. Είναι η εποχή που οι τιμές του πετρελαίου έχουν παγκοσμίως αυξηθεί και οι αγορές ανησυχούν για το πού μπορεί να οδηγήσει τη διεθνή οικονομία μια περαιτέρω ανεξέλεγκτη άνοδος των τιμών του μαύρου χρυσού. Το γεγονός αυτό ωθεί τις διεθνείς εταιρείες πετρελαίου στην αναζήτηση νέων «ελπιδοφόρων» κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, και η Ελλάδα αποτελεί έναν από τους πρώτους προορισμούς τους, καθώς γνωρίζουν από χρόνια ότι διαθέτει ανεκμετάλλευτο ορυκτό πλούτο.
Άνθρωποι της αγοράς υποστηρίζουν ότι εκείνη ήταν η χρονική στιγμή που η χώρα μας έπρεπε να εκμεταλλευτεί τον υπόγειο «θησαυρό» της, αλλάζοντας για πάντα την πορεία της στην παγκόσμια σκηνή. Ρωτάω τον κ. Σαλαγκούδη γιατί η κυβέρνηση Καραμανλή και ο ίδιος ως υφυπουργός Ενέργειας δεν τόλμησαν να κάνουν την «κίνηση ματ».
«Πράγματι, το διεθνές ενδιαφέρον για τα πετρέλαια της Ελλάδας ξεκίνησε ουσιαστικά μετά το 2002, όταν άρχισε να ανεβαίνει ιλιγγιωδώς η τιμή του πετρελαίου. Μέχρι τότε υπήρχε μια συμφωνία μεταξύ των πετρελαιοπαραγωγών και των καταναλωτών χωρών ότι η τιμή θα ήταν σταθερή από 22 δολάρια το βαρέλι μέχρι 30 δολάρια το ανώτερο. Αυτό είχε σαν συνέπεια καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 να θεωρούνται μη συμφέρουσες οι γεωτρήσεις σε δύσκολες πετρελαιοπιθανές περιοχές με μεγάλα βάθη, όπως θεωρείται η χώρα μας. Όταν, το 2002, έπαψε να ισχύει αυτό, έφτασε το βαρέλι να κοστίζει και 100 δολάρια, και τότε μπήκαν στο τραπέζι των διεθνών κολοσσών του πετρελαίου και περιοχές όπως της Ελλάδας.
Το 2004 οργανώσαμε μια ημερίδα για το θέμα αυτό, μέσα από την οποία είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι βάσει των γεωλογικών στοιχείων είναι πιθανό στο Ιόνιο να υπάρχουν 2 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Για να κάνουμε, όμως, σεισμικές έρευνες έπρεπε να ξαναπάρουμε πίσω τη ΔΕΠ από τα ΕΛΠΕ με νομοθετική ρύθμιση. Χρειάστηκαν τρία χρόνια, για να γίνει τελικά η ρύθμιση αυτή το 2007, με την οποία το μόνο που κατάφερε το κράτος ήταν να ανακτήσει τα αρχεία και τα δικαιώματα των παραχωρήσεων που η κυβέρνηση Σημίτη είχε αντισυνταγματικά παραδώσει στα ιδιωτικά ΕΛΠΕ».

Επί εφτά χρόνια στα συρτάρια του ΥΠΕΚΑ το νομοσχέδιο για τους υδρογονάνθρακες
Κι αν η νομοθετική ρύθμιση καθυστέρησε τρία χρόνια, το νομοσχέδιο για την έρευνα και εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων χρειάστηκε εφτά χρόνια για να ψηφιστεί. Η αποκάλυψη του κ. Σαλαγκούδη εντυπωσιάζει:
«Το Νοέμβριο του 2005, ως υφυπουργός αρμόδιος για θέματα Ενέργειας, παρέδωσα στον υπουργό κ. Δημήτρη Σιούφα έτοιμο νομοσχέδιο, με το οποίο θα μπορούσαν επιτέλους να ξεπεραστούν τα νομικά κωλύματα και να προχωρήσει η Ελλάδα στην έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Το νομοσχέδιο αυτό παρέμεινε εφτά χρόνια στα συρτάρια του υπουργείου, για να έρθει τελικά στη Βουλή από το ΠΑΣΟΚ και να ψηφιστεί πριν από ένα χρόνο, επί υπουργίας του κ. Γιάννη Μανιάτη», σημειώνει και, σχολιάζοντας την εμπειρία του από την πολιτική, προσθέτει:
«Ως βουλευτής σκέφτηκα πολλές φορές αν αξίζει να ασχολείται κανείς στην Ελλάδα με την πολιτική. Όταν ανέλαβα θέση στο υπουργείο Ανάπτυξης και μπήκα στον πυρήνα του πολιτικού συστήματος, βλέποντάς το “από μέσα” τότε το σιχάθηκα και είπα με βεβαιότητα “δεν αξίζει να συνεχίσω άλλο”».

Υπήρξε ή όχι ενδιαφέρον από τη Snell το 2004;
Την εποχή που ο κ. Σαλαγκούδης ήταν επικεφαλής του Τομέα Ενέργειας του υπουργείου Ανάπτυξης, δημοσιεύματα του ελληνικού αλλά και του διεθνούς Τύπου παρουσίαζαν την εταιρεία Shell να εκδηλώνει έντονο ενδιαφέρον για το θέμα των πετρελαίων. Δημοσιογραφικές πληροφορίες έφεραν το διευθύνοντα σύμβουλο της Shell να παρουσιάζει στον κ. Σιούφα απόρρητους δορυφορικούς χάρτες που έδειχναν ότι η χώρα μας είχε εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίου και να δηλώνει το ενδιαφέρον της πετρελαϊκής πολυεθνικής να διεκδικήσει τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσής τους. Οι περιοχές που ενδιέφεραν τη Shell βρίσκονταν στο Βόρειο και Κεντρικό Αιγαίο, στο Ιό-νιο Πέλαγος και στις ακτές της Ηπείρου. Πώς σχολιάζει εννέα χρόνια αργότερα ο κ. Σαλα-γκούδης τις παραπάνω πληροφορίες;
«Η Shell δεν είχε καμία επαφή με εμένα προσωπικά. Αν είχε με τον κ. Σιούφα δεν το γνωρίζω, αφού δεν με ενημέρωσε για κάτι τέτοιο», υποστηρίζει και προσθέτει:
«Ανεξάρτητα από το θέμα της Shell, έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα υπάρχει μυστικοπά-θεια, κακή νοοτροπία των Ελλήνων υπουργών, που διώχνει τους επενδυτές μακριά. Προσωπικά, την περίοδο που είμαι εκτός πολιτικής έχω μεσολαβήσει αρκετές φορές σε υπουργούς προκειμένου να συναντηθούν με επιχειρηματίες που επιθυμούν να επενδύσουν χρήματα. Η απάντηση είναι πάντα η ίδια: “Δεν βλέπω επιχειρηματίες για να μην γράψουν οι εφημερίδες” Τι γίνεται σε άλλες χώρες; Την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ως υφυπουργός συναντήθηκα με τον αντιπρόεδρο της Δανίας, που ήταν και υπουργός Ενέργειας και Οικονομικών της χώρας του.
»Δύο ημέρες μετά τη συνάντησή μας επικοινώνησε μαζί μου ο πρόεδρος της μεγαλύτερης εταιρείας ανεμογεννητριών στον κόσμο, με έδρα στη Δανία, και μου ζήτησε, όταν θα ανταπέδιδα την επίσκεψη του Δανού αντιπροέδρου, να επισκεφθώ την επιχείρησή τους προκειμένου να με ενημερώσουν για μια σειρά από επενδύσεις που
ενδιαφέρονταν να κάνουν στην Ελλάδα. Δηλαδή, ο αντιπρόεδρος της Δανίας επι-στρέφοντας στην πατρίδα του ενημέρωσε τους επιχειρηματίες ότι η Ελλάδα έχει επενδυτικό ενδιαφέρον ως προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τους προέτρεψε να ασχοληθούν με το θέμα ώστε να ωφεληθεί η εθνική τους οικονομία».

Το υπουργείο Εξωτερικών «τρέμει» το θέμα της ΑΟΖ ακόμη και με τη Λιβύη
Αναφερόμενος στην αδράνεια και την ατολμία της χώρας μας να προχωρήσει σε χάραξη ΑΟΖ, ο Γιώργος Σαλαγκούδης περιγράφει ένα περιστατικό που έζησε κατά τη θητεία του στο υπουργείο Ανάπτυξης, αποκαλυπτικό του «τρόμου» με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι εκάστοτε υπουργοί Εξωτερικών το θέμα.
«Κάποια στιγμή με ενημέρωσε ο σύμβουλός μου ότι η Λιβύη είχε χωρίσει τις περιοχές που επρόκειτο να παραχωρήσει για έρευνες και μέσα σε αυτές είχε συμπεριλάβει ένα χερσαίο τμήμα στη Νότια Κρήτη! Η πρώτη μου αντίδραση ήταν “αυτό δεν γίνεται” αλλά στη συνέχεια, μπαίνοντας στο site του Παγκόσμιου Οργανισμού Ενέργειας, διαπίστωσα ότι μέχρι κι αυτό γίνεται! Στον εν λόγω διαδικτυακό τόπο αναρτούν όλες οι χώρες που ετοιμάζονται για παραχωρήσεις τις περιοχές που συμμετέχουν στους σχετικούς διαγωνισμούς. Αυτό ακριβώς είχε κάνει και η Λιβύη, βάζοντας κι ένα κομμάτι της Νότιας Κρήτης μέσα στα υπό παραχώρηση “οικόπεδα”, θεωρώντας το ως δική της γη!

»Αμέσως επικοινώνησα με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να ενημερώσω και να υπάρξει άμεση αντίδραση της χώρας μας. Αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας “έτρεμε” για ένα θέμα που δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις διεκδικήσεις της Τουρκίας και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ήταν τέτοιος ο τρόμος του αρμόδιου υπουργού, που για πρώτη φορά αντιλήφθη-κα τι μπορεί να συμβαίνει όταν το υπουργείο Εξωτερικών καλείται να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε θέμα με τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες του Αιγαίου που βρίσκονται κάτω από την απειλή τηςΤουρκίας! “Μα αυτό έχει να κάνει με τη Λιβύη”, επέμεινα εγώ, για να λάβω την απάντηση: “Σας παρακαλώ πολύ, μην το αγγίζετε αυτό το θέμα. Θα προχωρήσουμε εμείς σε προσεκτική διαπραγμάτευση”. Από τότε είμαστε ακόμη σε διαπραγμάτευση και συζητάμε με τη Λιβύη την οριοθέτηση της ΑΟΖ μας»…

Πηγή:

Ο Σαμαράς ανεβάζει τους τόνους για ΑΟΖ και πετρέλαιο στο Αιγαίο

Σχόλια-ερωτήσεις MacedonianAncestry (σημ.: καλό είναι να διαβάσετε πρώτα το κείμενο και μετά τα σχόλια μου):

Αυτά που λέει ο Σαμαράς ακούγονται ως καλά. Το ερώτημα είναι: είναι όντως καλά; Υπάρχουν μερικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν:

1) “Θα μετατρέψει το θέμα σε ευρωπαϊκό ζήτημα με στόχο να τεθεί η Ελλάδα υπό ευρωπαϊκή ομπρέλα που θα διευκολύνει τα επόμενα βήματα”.
Ερώτησεις:
α) Τι υποχρέωση έχουμε να πάμε κάτω από “μια ομπρέλα”; Έτσι δεν μας δίνεται -έμμεσα- το νόημα πως μόνο στην Ε.Ε είμαστε ασφαλείς; Δηλαδή κάθε χώρα δεν μπορεί να έχει την αυτονομία της χωρίς τον φόβο ότι θα δεχτεί επίθεση ( από ποιον; ) αν δεν είναι κάτω από μια ομπρέλα που ΕΝΤΕΛΩΣ κατα τύχη αποτελείται από ανθρώπους που έχουν οικονομικά συμφέροντα και ΕΝΤΕΛΩΣ κατά τύχη τα συμφέροντα αυτά είναι εις βάρος τη χώρας που βρίσκεται κάτω από αυτήν την ομπρέλα;

β) Έχω την αμυδρή εντύπωση, (λέω γω τώρα) πως το χρήμα είναι δύναμη και τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, θεωρούνται χρήμα… άρα αυτός που έχει κοιτάσματα έχει και δύναμη. Η ερώτηση λοιπόν είναι: σε τι χρειάζεται την δύναμη τρίτων; Μόνο και μόνο για να είμαστε υπό δέσμευση;

γ) Οκ, ας πούμε ότι μπαίνουμε κάτω από μια ομπρέλα. Σε ποιανού τα χέρια θα βρίσκεται; Ποιος θα την κρατάει; Κάποιος ηθικός και τίμιος; Υπάρχει κάποιος; Ποιος; Τώρα την εποχή των συμφερόντων; Δεν νομίζω… Θαρρώ αυτομάτως πως όποιος και αν την κρατάει έχει συμφέροντα… τα οποία, να επαναλάβουμε, είναι ενάντια στην χώρα-μέλος. ΑΡΑ ποιος ο λόγος να αλλάξει χέρια και να μην μείνει στην -όποια- Ρωσσία; Κανείς…. Όταν όμως ο κ. Σαμαράς “λέει”, … ε, καλό είναι να ξέρουμε γιατί τα λέει… Μήπως έχει στο μυαλό του κάποιον άλλον; Ποιον; Να υποθέσουμε κάποιους που έχουν την δύναμη να κινούν τα νήματα; Ποιοι είναι αυτοί; Όχι βέβαια οι Ρώσσοι αφού μιλάει εναντίων τους. Και αφού δύο είναι οι μεγάλες δυνάμεις, Αμερική-Ρωσσία, και δεν είναι η Ρωσσία τότε ποια μένει; Και αφού ως γνωστόν η Αμερική βρίσκεται σε Εβραιο-Μασσωνικά χέρια των πουλημένων τραπεζιτών και σχετικών συνεργατών, σε ποιανού χέρια τελικά θα είμαστε υποχείριοι; Το συμπέρασμα λοιπόν πως ο κ. Σαμαράς δουλεύει για λογαριασμό τρίτων, δηλαδή, εναντίων της Ελλάδας δεν είναι σωστό;

2) “… επισημάνει ότι ο ελληνικός και ο κυπριακός ενεργειακός χάρτης μπορεί να απεγκλωβίσουν την Ευρώπη από τα ενεργειακά δεσμά τρίτων χωρών, όπως είναι η Ρωσσία.”
Ερώτησεις:
α) “Απεγκλωβίζω” σημαίνει ότι είμαι κλεισμένος κάπου παρά την θέληση μου. Δεν γνωρίζω κανέναν που να θέλει να εγκλωβιστεί κάπου ΜΕ την θέληση του, (!) άρα όποιος πήγε στην Ρωσσία πήγε έχοντας πλήρη γνώση της επιλογής του. Προς τι λοιπόν ο αρνητικός προσδιορισμός του ρήματος “εγκλωβιζομαι”;

β) Σε περίπτωση που κάποιος πει ότι “η Ρωσσία είναι η μόνη χώρα που έχει το ‘Χ’ προϊόν και γι’ αυτό έχει την ευκαιρία να εκμεταλευτεί την ανάγκη του άλλου” θα έλεγα πως είναι καθαρό ψέμμα. ΚΑΘΕ χώρα έχει κάποια προϊόντα για πούλημα τα οποία επιθυμεί να τα ανταλλάξει με προϊόντα κάποιας άλλη χώρας. Η ενέργεια αυτή ονομάζεται “εμπόριο”. Γιατί η Ρωσσία είναι η μόνη που καταδικάζεται ως “εγκλωβίστρια”; Όχι βέβαια ότι σαν χώρα δεν έχει συμφέροντα… Αλλά αν κάποια χώρα έχει συμφέροντα για τον “Χ” λόγο τότε ΟΛΕΣ οι χώρες που έχουν τον ίδιο “Χ” λόγο δεν έχουν επίσης συμφέροντα; Γιατί λοιπόν στιγματίζεται μόνο μία χώρα; Να το εκλάβουμε ως έμμεση προπαγάνδα εναντίων της Ρωσσίας κ. προθυπουργέ; Και εν συνεχεία ως άλλη μια θετική ένδειξη προς το συμπέρασμα που αναφέραμε παραπάνω;

ΥΓ: Δεν είμαι υπέρ της Ρωσσίας. Απλά σιχαίνομαι την υποκρισία. Να μιλάτε καθαρά κύριοι πολιτικοί. Αλλιώς είστε αυτό που λέει ο κ. Κασσιδιάρης: ανδρίκειλα της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Με σταθερά βήματα ο Πρωθυπουργός βάζει το θέμα της ΑΟΖ στην κυβερνητική αντζέντα και απευθύνει συστάσεις προς την Τουρκία να αποφύγει την καταστρατήγηση του Διεθνούς Δικαίου.

Λίγες ημέρες πριν την επίσκεψή του στην Τουρκία στις 5 Μαρτίου ο Αντώνης Σαμαράς φρόντισε να αναδείξει το θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών στο Ανατολικό Αιγαίο και ουσιαστικά της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων.

Mίλησε στο Συνέδριο της International Herald Tribune
Μιλώντας χθες στο συνέδριο που διοργάνωσε η International Herald Tribune στην Αθήνα για την ενέργεια, προέβαλε τα νομικά επιχειρήματα της Ελλάδας για την ανακήρυξη της ΑΟΖ ενώ συνέστησε στην Τουρκία να μη δημιουργεί τετελεσμένα και την προκάλεσε σε ανοιχτό διάλογο για το θέμα, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει βιαστικές κινήσεις, όπως διαβεβαίωνουν συνεργάτες του Πρωθυπουργού αλλά τονίζουν ότι το ζήτημα της ΑΟΖ και της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων συνδέεται άρρηκτα με το επενδυτικό πρόγραμμα της κυβέρνησης.

Αναζητά ευρωπαϊκή ομπρέλα προστασίας ο Πρωθυπουργός
Οπως κατέστησε σαφές και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ στην Αθήνα ο Πρωθυπουργός θα θέσει το θέμα της ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο σε δύο άξονες:

Θα μετατρέψει το θέμα σε ευρωπαϊκό ζήτημα, με στόχο να τεθεί η Ελλάδα υπό ευρωπαϊκή ομπρέλα που θα διευκολύνει τα επόμενα βήματα. Ο Πρωθυπουργός κάνει λόγο για «ευρωπαϊκά κοιτάσματα» και όχι για «ελληνικά κοιτάσματα» καθώς και για «ευρωπαϊκούς ενεργειακούς πόρους» θέλοντας να επισημάνει ότι ο ελληνικός και ο κυπριακός ενεργειακός χάρτης μπορεί να απεγκλωβίσουν την Ευρώπη από τα ενεργειακά δεσμά τρίτων χωρών, όπως είναι η Ρωσσία.

«Στην Ευρώπη υπάρχει πολύ υψηλή κατανάλωση ενέργειας, αλλά πολύ χαμηλός βαθμός ενεργειακής αυτάρκειας. Συνεπώς οποιαδήποτε χώρα-μέλος συμβάλλει στη διαφοροποίηση πηγών, αλλά και στην ανακάλυψη νέων πηγών που θα αυξήσουν την αυτάρκεια ολόκληρης της Ευρώπης σε ενέργεια, αναβαθμίζεται η ίδια, αλλά και ενισχύει την Ευρώπη συνολικά» ήταν το χαρακτηριστικό μήνυμα του Πρωθυπουργού κατά την χθεσινή του ομιλία, το οποίο συνοψίζει και την στρατηγική της κυβέρνησης απέναντι στην Τουρκία για το θέμα της οριοθέτησης των υδάτινων ορίων στο Ανατολικό Αιγαίο.

Ο κ. Σαμαράς επιθυμεί να βάλει την Τουρκία στο τραπέζι των συζητήσεων με οδηγό το Διεθνές Δίκαιο. Στην κυβέρνηση εκτιμούν ότι εάν διαμορφωθεί ένα ευρωπαϊκό δίχτυ προστασίας ή μια συντονισμένη κίνηση των Βρυξελλών για την ανακήρυξη της ΑΟΖ η Αγκυρα θα αναγκαστεί να συμμορφωθεί στο Δίκαιο της Θάλασσας.

Εστειλε προειδοποιητικό μήνυμα στην Τουρκία
«Καταθέσαμε στον ΟΗΕ ρηματική διακοίνωση όπου επισημαίνουμε ότι η Τουρκία δίνει «οικόπεδα» επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νοτίως της Ρόδου για έρευνα. Εξηγήσαμε ότι αυτός ο χώρος, βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, βρίσκεται μέσα στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Η Αγκυρα απάντησε ότι διαφωνεί με αυτή μας τη θέση. Και επικαλείται επίσης το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Με μια μικρή διαφορά όμως: εμείς το επικαλούμαστε ενώ το έχουμε υπογράψει, ενώ η απέναντι πλευρά το επικαλείται χωρίς να το έχει υπογράψει» τόνισε ο Πρωθυπουργός δίνοντας απόλυτα τον τόνο των κινήσεων και των προθέσεων της ελληνικής κυβέρνησης και ανοίγοντας για πρώτη φορά τα χαρτιά του για το καυτό ζήτημα της ΑΟΖ και των ερευνών για πετρέλαιο στο Αιγαίο.

Ο κ. Σαμαράς πρόσθεσε ωστόσο ότι είναι «πολύ θετικό» το ότι η Τουρκία δηλώνει με κάθε τρόπο ότι επιθυμεί ειρηνική και φιλική επίλυση των ελληνο-τουρκικών διαφορών.

Τι λέει η Τουρκία
Αναμενόμενη είναι μέχρι στιγμής η αντίδραση της Τουρκίας στην διαμαρτυρία της Ελλάδας στον ΟΗΕ για την τουρκική πρωτοβουλία να παραχωρεί άδειες για οικόπεδα (έρευνα πετρελαίων) που επικαλύπτουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Η Αγκυρα αφήνει να διαρρεύσει ότι εντός της εβδομάδας θα υποβάλλει τη δική της ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ. Διπλωματικοί ελληνικοί κύκλοι σχολιάζουν ότι η αντίδραση αυτή της Τουρκίας είναι αναμενόμενη και φαίνεται ότι η γειτονική χώρα δεν επιθυμεί να ανεβάσει τους τόνους ενόψει της επίσημης επίσκεψης του Αντώνη Σαμαρά στην Κωνσταντινούπολη στις 5 Μαρτίου και της συνεδρίασης του Ανώτερου Συμβουλίου Συνεργασίας.

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Θεοδωράκης: Λάτσης και Βαρδινογιάννης δεν θέλουν την αξιοποίηση της ΑΟΖ [ηχητικό] .

Ο Μίκης Θεοδωράκης σχολιάζοντας το ζήτημα της ΑΟΖ είπε πως η Ελλάδα πρέπει να δράσει άμεσα. «Είμαστε μισό μέτρο από την πηγή και δεν πίνουμε νερό» τόνισε, ενώ παράλληλα είπε πως για την καθυστέρηση στην εκμετάλλευσή της ευθύνονται οι εφοπλιστές και οι ιδιοκτήτες διυλιστηρίων.

Με παρέμβασή του στον ΣΚΑΪ ο κ. Θεοδωράκης κατηγόρησε ως εξαρτημένους όσους λένε ότι δεν μπορεί να αξιοποιηθεί η ΑΟΖ, υποστηρίζοντας ότι στην αξιοποίησή της αντιδρούν εφοπλιστές, αλλά και οι ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων κύριοι Λάτσης και Βαρδινογιάννης, γιατί η εκμετάλλευση της ΑΟΖ θα επιφέρει -όπως είπε- κατάργηση των δύο διυλιστηρίων.

Παράλληλα ο κ. Θεοδωράκης τόνισε ότι με την Τουρκία μπορεί να υπάρξει κάποια συμφωνία, σημείωσε όμως ότι με το μνημόνιο 1 και 2 παραχωρείται ο πλούτος της χώρας.

Πηγή: Maccunion

Προκαλεί η Αλβανία για τις θαλάσσιες ζώνες

Για μία ακόμη φορά, ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Έντμοντ Παναρίτι προκαλεί την ελληνική κυβέρνηση, δηλώνοντας ότι το πιο σημαντικό θέμα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας είναι η συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες. Για την Αλβανία, συνέχισε ο Παναρίτι, η συμφωνία που οι δυο χώρες υπέγραψαν το 2009 δεν ισχύει πια, εφόσον απορρίφθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας.

Ο Αλβανός υπουργός ισχυρίστηκε και πάλι ότι οι δύο χώρες πρέπει να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για την υπογραφή νέας συμφωνίας και πρόσθεσε πως το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά δεν έστειλε προς επικύρωση στην Ελληνική Βουλή τη Συμφωνία του 2009 είναι θετικό, διότι αποδεικνύει ότι η ελληνική πλευρά τείνει να σεβαστεί την απόφαση του Συνταγματικού μας Δικαστηρίου.

Πρόκειται για δήλωση-κόλαφο προς την ελληνική πλευρά, η οποία ουδέποτε εξήγησε στον ελληνικό λαό ή στο Κοινοβούλιο για ποιον λόγο δεν κυρώνει την εν λόγω συμφωνία από τη Βουλή.
Μάλιστα, εδώ και τρία χρόνια έγκριτοι νομικοί έχουν κάνει σχετικές εισηγήσεις στο υπουργείο Εξωτερικών και στους υπουργούς Ντ. Μπακογιάννη, Δ. Δρούτσα και Δ. Αβραμόπουλο, χωρίς αποτέλεσμα. Το κενό πολιτικής δίνει πλέον επιχειρήματα στην Αλβανία να θεωρεί ότι η στάση της δικαιώνεται και πως η Ελλάδα είναι απολογούμενη.
Κανείς στα Τίρανα, πλέον, δεν πιστεύει ότι η Αθήνα είναι ικανή να υπερασπιστεί τη θέση της πως δεν θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας και για τον λόγο αυτόν κλιμακώνει και την πίεσή της (!) προς την Ελλάδα.
Σ. ΣΙΔΕΡΗΣ

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Εγκαταλείπει την ΑΟΖ η Ελλάδα

“Οι Έλληνες το έβαλαν κυριολεκτικά στα πόδια, μετά τις άμεσες τουρκικές αντιδράσεις“.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Πανηγυρίζει ο τουρκικός τύπος για το…. ζήτημα της επιδίωξης της ελληνικής πλευράς να ανακηρύξει μονομερώς την ΑΟΖ, με πρωτοσέλιδα που αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι οι Έλληνες το «έβαλαν κυριολεκτικά στα πόδια» μετά τις άμεσες τουρκικές αντιδράσεις.Σύμφωνα με τα τουρκικά δημοσιεύματα, (φυσικά όποιος θέλει τα πιστεύει), η άμεση και δυναμική τουρκική αντίδραση είχε σαν αποτέλεσμα η ελληνική κυβέρνηση να κάνει πίσω και να εγκαταλείψει ουσιαστικά την υλοποίηση της πρόθεσης της να ανακηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, με τη επιδίωξη της άμεσης εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής

Οι τουρκικές εφημερίδες, Milliyet, Star, Akşam, Radikal, επικαλούνται για να στηρίξουν αυτές τις πληροφορίες τους και δημοσιεύματα του κυπριακού τύπου και συγκεκριμένα της κυπριακής εφημερίδας Φιλελεύθερος. Όπως αναφέρει ο τουρκικός τύπος, σύμφωνα και με δημοσίευμα του κυπριακού Φιλελευθέρου, μετά από έντονες αντιδράσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς αλλά και της δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, κ Νταβούτογλου, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να υποχωρεί και να βάζει ουσιαστικά το μεγάλο αυτό ζήτημα της ανακήρυξης της ΑΟΖ, στο… «ψυγείο».

Το ζήτημα παίρνει μεγάλες διαστάσεις γιατί έρχεται σε συνδυασμό με την πρόσφατα εκπεφρασμένη πρόθεση της Τουρκίας να αρχίσει το ταχύτερο δυνατό έρευνες για ενεργειακά κοιτάσματα σε περιοχές που βρίσκονται μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, αλλά και εντός της κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Οι τουρκικές έρευνες, σύμφωνα με το τουρκικό υπουργείο Ενέργειας, θα γίνουν με το νέο υπερσύχρονο ερευνητικό σεισμογραφικό σκάφος που αγόρασε η Τουρκία και το οποίο ονόμασαν χαρακτηριστικά, «Barbaros Hayrettin Paşa», στην μνήμη του γνωστού Τούρκου αιμοβόρου πειρατή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που λυμαίνονταν τις ακτές της Μεσογείου και έβαψε με αίμα Ελλήνων το πέρασμα του.

Αν πράγματι αληθεύουν όλα αυτά τότε γίνεται ξεκάθαρο ποιος ήταν ο απώτερος σκοπός της εσπευσμένης συνάντησης Σαμαρά – Ερντογάν στο Κατάρ και της στη συνέχεια νέας προγραμματισμένης συνάντησης που θα γίνει στην Άγκυρα στις 4 Μαρτίου. Αλλά τι θα περίμενε κανείς από μια κυβέρνηση που έχει ξεπουλήσει την εθνική κυριαρχία και προστατεύει τους προδότες που έριξαν την χώρα στον γκρεμό. Εμείς όμως θα τα δεχτούμε όλα αν αληθεύουν αυτά χωρίς καμία αντίδραση;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πηγή: Πενταπόσταγμα

Παπούλια “ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ” τα ‘κατορθώματά’ σου … που δεν είναι και λίγα … όπως θα δείτε !

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ:
– Υπέγραψε λήξη του εμπάργκο το 1995 για τα Σκόπια.
– Δήλωσε ότι οι ένδοξοι Αρβανίτες είναι Τουρκαρβανοί.
– Δήλωσε ότι είναι Αλβανικής καταγωγής.
– Υπέγραψε το 1987, ως υπουργός Εξωτερικών, την μονομερή άρση του εμπολέμου με την Αλβανία υπό την συνοδεία των συνθημάτων: “ΠΑΠΟΥΛΙΑ, ΠΡΟΔΟΤΗ, ΑΛΒΑΝΕ”.
– Το 1988 υπέγραψε με τον Τούρκο Γιλμάζ να ΜΗΝ επεκταθεί η θάλασσά μας από τα 6 στα 12 μίλια ώστε να μπαίνουν οι Τούρκοι ανενόχλητοι στο Αιγαίο για ασκήσεις και για ψάρεμα. Να μην καθορισθεί ΠΟΤΕ η ΑΟΖ.

– Ακύρωσε την κυριότητα όλου του Αιγαίου.
– Ακύρωσε στην πράξη τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 προφανώς ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι απλώς… συνονόματος του κ Καρόλου Παπούλια, που βρίσκεται από το 1974 στο κέντρο της πολιτικής ζωής της χώρας.

– Είναι προφανώς απλώς… συνονόματος του πρώην υπουργού Εξωτερικών που για χρόνια καθοδηγούσε την εξωτερική πολιτική της χώρας άλλα και τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση ( τα κονδύλια της οποίας τώρα ανακάλυψε ότι δεν χρησιμοποιήσαμε σωστά..)

– Είναι προφανώς απλώς … συνονόματος του ηγετικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που κάποια στιγμή, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80, οδήγησε την χώρα σε μια σειρά από σκάνδαλα , που κατέστρεψαν και το ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία.

– Είναι προφανώς απλώς … συνονόματος του υπουργού που έδινε “άτοκα δάνεια” σε πρώην πρωθυπουργό για να καλύψει την αγορά “του σκυλόσπιτου” κατά δηλώσαν αλλού συναδέλφου του στο υπουργικό συμβούλιο τότε.

– Είναι προφανώς απλώς … συνονόματος του κεντρικού στελέχους του κυβερνώντος κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, που συνέχισε και αύξησε την πρακτική της ΝΔ για ρουσφετολογικές προσλήψεις, διορισμούς και άλλα εκεί την δεκαετία του 1980.

– Είναι προφανώς απλώς … συνονόματος, του ανθρώπου που ως υπουργός (άλλα και παλαιοτέρα ως στελεχώσου κινήματος) ήταν στα μέσα και στα έξω στο Καστρί , που αποτελούσε τότε την πηγή της εξουσίας και λίγο αργότερα ήταν από τους στενότερους ανθρώπους της επόμενης συζύγου του τότε
πρωθυπουργού, η σχέση με την όποια ( και τα όσα έγιναν εκείνη την περίοδο) ουσιαστικά κατέστρεψε την εικόνα του Α Παπανδρέου.

– Είμαι βέβαιος λοιπόν ότι πρόκειται περί συνωνυμίας του Πρόεδρου Της Δημοκρατίας, με τον πολίτικό, βουλευτή και υπουργό, Κάρολο Παπούλια, που ήταν στην πολιτική ζωή της χώρας όλα αυτά τα χρόνια.

– Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς η φράση που είπε το περασμένο Σάββατο κατά την εκδήλωση για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας συμφώνα με την όποια “Αν είμαστε ειλικρινείς, θα αναγνωρίσουμε ότι η ευθύνη για την Ελληνική παρακμή βαραίνει κυρίως την πολιτική τάξη, που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις.”

– Γιατί αν δεν πρόκειται περί συνωνυμίας, παράλληλα με αυτή την παραδοχή (αν την πιστεύει πραγματικά) ο πρόεδρος Κάρολος Παπούλιας θα έπρεπε να έχει υποβάλλει και την παραίτηση του, ως μικρή συμβολή (και συγγνώμη) στα όσα έκανε η πολιτική τάξη στην χώρα τα τελευταία χρόνια , όπως ο ίδιος παραδέχεται και δηλώνει προχθές.

Κάλλης Κων/νος
Ιστορικός

Πηγή: Λόγια του αέρα

Νταβούτογλου: Έχουμε τρόπους να απαντήσουμε στις Ελληνικές… προκλήσεις

Σχόλιο MacedonianAncestry:  Τις ποιες τις Ελλάδος;;

Τουρκικό δημοσίευμα αναφέρεται γενικότερα στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας και υπενθυμίζει ότι η Τουρκία θα απαντήσει σε ενδεχόμενη απόφαση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων ή ανακήρυξη ΑΟΖ.

Πρόσφατα και εξαιρετικά δημοσιοποιημένα ευρήματα αερίου στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου, σε συνδυασμό με την αδυναμία χρηματοδότησης από τη μεριά της Ελλάδας για καλύτερη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, έχει φέρει στο προσκήνιο το ζήτημα των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών.

Τα τελευταία δυο χρόνια Αθήνα και Άγκυρα έχουν επιχειρήσει να βελτιώσουν τις κάποτε τεταμένες σχέσεις, παρά τις μακροχρόνια παγιωμένες αντίθετες θέσεις για τα θαλάσσια δικαιώματα στο Αιγαίο. Ωστόσο, πρόσφατα δημοσιεύματα σε Ελληνικά ΜΜΕ ότι η χώρα ετοιμάζεται να οριοθετήσει μονομερώς τις ζώνες φέρει το ενδεχόμενο τριβών.

Ωστόσο, ο επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων της Τουρκίας επιμένει πως οι δυο χώρες έχουν «κανάλια» για να συζητήσουν και να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφωνία.

Επίκεντρο της θέσης που έχει η Αθήνα για τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες είναι το ορόσημο της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο των Θαλασσών, ή το UNCLOS, στο οποίο είναι υπογράφουσες τόσο η Ελλάδα όσο και όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, όχι όμως και η Τουρκία.

Η σύμβαση, σε ισχύ από το 1994, αναγνωρίζει τα δικαιώματα του έθνους για επέκταση των χωρητικών υδάτων έως και 12 ναυτικά μίλια (22 χιλιόμετρα) και μια αποκλειστική οικονομική ζώνη έως 200 ναυτικά μίλια (370 χιλιόμετρα) από μία καθορισμένη παράκτια γραμμή βάσης. Μέχρι σήμερα, ούτε η Τουρκία ούτε η Ελλάδα έχουν επισήμως αξιωθεί οικονομική ζώνη ή έχουν επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της και για τα 12 μίλια στο Αιγαίο.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, Γρηγόρης Δελαβεκούρας, επανέλαβε αυτό το μήνα, κατά τη διάρκεια τακτικής ενημέρωσης του Τύπου, ότι «η πολιτική της Ελλάδας είναι η οριοθέτηση όλων των ναυτικών ζωνών με όλες τις γειτονικές χώρες, και το επιδιώκουμε αυτό όχι μόνο για τα προφανή οικονομικά οφέλη… αλλά επίσης επειδή αποτελεί αποφασιστικό βήμα προς την ενίσχυση της περιφερειακής σταθερότητας».

Αντιθέτως, ο Σελτσούκ Ουνάλ, εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, δήλωσε στους SETimes πως η πιο πρόσφατη συζήτηση για την οριοθέτηση έχει δημιουργήσει «περιττές προσδοκίες» στην Ελληνική κοινή γνώμη προς το ζήτημα αυτό.

«Δεν έχουμε αντιρρήσεις όσο η Ελλάδα πραγματοποιεί τις δραστηριότητες εξόρυξης πετρελαίου και αερίου με όχι επιβλαβή τρόπο για τα δικαιώματα και τα οφέλη της Τουρκίας», δήλωσε ο Ουνάλ, προσθέτοντας, «Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει εμπόδιο ενάντια στις οικονομικές δραστηριότητες της Ελλάδας σχετικά με μη αμφισβητούμενες περιοχές».

Ο Τούρκος εκπρόσωπος Τύπου επικαλείτο επανειλημμένες αναφορές στο ζήτημα αυτό κατά τις πρόσφατες εκλογές της Ελλάδας το 2012, με ηχηρές απαιτήσεις τόσο από τη δεξιά όσο και από την αριστερά ώστε η επόμενη κυβέρνηση να οριοθετήσει μονομερώς τέτοιου είδους ζώνες γύρω από την περιτριγυρισμένη από νησιά και τη χερσονησιωτική Ελλάδα.

Γνωρίζοντας την αυξανόμενη προσοχή στο ζήτημα της οικονομικής ζώνης, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε σε συνάθροιση Τούρκων διπλωματών στη Σμύρνη νωρίτερα αυτό το μήνα πως αν η Ελλάδα προβεί σε μονομερή μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση και αγνοήσει την εθνική θέση της Τουρκίας, τότε η Τουρκία δεν πρόκειται να διστάσει να αποκριθεί.

«Ωστόσο, αναμένω πως δεν πρόκειται να υπάρξει ανάγκη για μία τέτοια ενέργεια», δήλωσε ο Νταβούτογλου. «Έχουμε ήδη λειτουργικό μηχανισμό με την Ελλάδα μέσω άλλων καναλιών».

Ο Ουνάλ σημείωσε επίσης πως με υψηλόβαθμες συναντήσεις μεταξύ των ηγετών των δυο χωρών να αναμένονται τους επόμενους μήνες, η Τουρκία προτίμησε να διευθετήσει το ζήτημα μέσω διαπραγματεύσεων.

«Επιθυμούμε να διατηρήσουμε τη θετική ατζέντα που υπάρχει στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας σε μία περίοδο που αμφότερα τα συμβαλλόμενα μέρη βρίσκονται σε συνεχή διάλογο και αμοιβαίες επισκέψεις», δήλωσε ο Ουνάλ.

Στο συνδυασμό πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων και στη συχνά πικρόχολη πρόσφατη ιστορία προστίθενται τα 320 άρθρα συν τα παραρτήματα και το περίπλοκο νομικό πλαίσιο που περιέχεται στο διεθνές ναυτικό δίκαιο, φορτίο το οποίο δεν μπορεί να συνοψιστεί εύκολα σε σύντομα δελτία ειδήσεων.

«Επί του παρόντος, υπάρχουν δυο διαφορετικές αντιλήψεις, η αποκλειστική οικονομική ζώνη αποτελεί νέα ιδέα, η υφαλοκρηπίδα αποτελεί παλιά ιδέα. Η ΑΟΖ αποτελεί ανώτερη ιδέα της υφαλοκρηπίδας, καθώς η δεύτερη αφορά μόνο μεταλλεύματα στο υπέδαφος και στο θαλάσσιο βυθό, ενώ η ΑΟΖ περιλαμβάνει την αλιεία, το περιβάλλον και την ενέργεια από τη θάλασσα και πάνω απ’ αυτή», δήλωσε ο Θεόδωρος Καριώτης, καθηγητής οικονομικών ο οποίος έχει συγγράψει για τη διαφωνία που αφορά στο Αιγαίο, δήλωσε στους SETimes.

Η Άγκυρα επιμένει για διμερείς διαπραγματεύσεις, ενώ η Αθήνα θα ήθελε διευθέτηση του ζητήματος στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης.

Για τον Καριώτη, η βαθιά αποστροφή της Άγκυρας προς τη UNCLOS έγκειται απευθείας στο 121ο άρθρο της συνθήκης, ειδικά την παράγραφο Β, η οποία προσφέρει πλήρη δικαιώματα οικονομικής ζώνης στην ηπειρωτική ζώνη και στα νησιά.

Η μακρά θέση της Τουρκίας στο ζήτημα είναι πως η εφαρμογή των διατάξεων της συνθήκης είναι «περίπλοκη» σε ό,τι αφορά στο Αιγαίο λόγω των συγκεκριμένων γεωγραφικών ιδιοτήτων.

Τα επιχειρήματα που έχουν χρησιμοποιηθεί επανειλημμένως από την Άγκυρα κατά τις τελευταίες δεκαετίες είναι πως το Αιγαίο, με τα 2.400 τουλάχιστον νησιά του, αποτελεί «ημίκλειστη θάλασσα» και πως υπάρχουν «ειδικές συνθήκες», οι οποίες δεν έχουν συμπεριληφθεί στη UNCLOS.

Αναμφίβολα, ένα σημαντικό εμπόδιο σε οποιεσδήποτε μελλοντικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας θα κινηθούν γύρω από το μικρό νησί του Καστελόριζου το οποίο βρίσκεται 570 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αθήνας ωστόσο μόνο 2 χιλιόμετρα από τη μικρή παράκτια Τουρκική πόλη Κας.

«Εάν δοθεί στην περιοχή του Καστελόριζου ‘πλήρης ισχύς’ κατά την οριοθέτηση, τότε η Ελλάδα θα έχει ναυτικά σύνορα με την Κύπρο. Εάν το Καστελόριζο λάβει ‘μερική ισχύ’ τότε η Τουρκία θα έχει ναυτικά σύνορα με την Αίγυπτο και η Ελλάδα δεν θα έχει με την Κύπρο», δήλωσε ο Καριώτης.

Αναφερόμενη στην περίπτωση του Καστελόριζου, η Χαριτίνη Δίπλα, καθηγήτρια διεθνούς δικαίου με εκπαίδευση στην Ελβετία και εξειδίκευση στο ναυτικό δίκαιο και στο καθεστώς των νησιών, ανέφερε πως οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο θα εξετάσει τη γεωγραφική θέση του Καστελόριζου και των νησίδων του.

Συγκεκριμένα, ένα δικαστήριο θα εξετάσει «την επίδραση που έχει στη γραμμή βάσης… την περιοχή της ναυτικής ζώνης στην οποία έχει δικαίωμα, σε σχέση με την περιοχή του ίδιου του νησιού», ανέφερε.

«Φυσικά, το Καστελόριζο κατοικείται, και έχει δικαίωμα σε ναυτικές ζώνες, πιθανότατα ωστόσο, [οι διεθνείς δικαστές] να του δώσουν μειωμένη επιρροή στη μέση γραμμή βάσης. Φυσικά, κανένας δεν γνωρίζει πόσο εξαρτάται κάτι τέτοιο από τα επιχειρήματα των δυο χωρών και από την άποψη των δικαστών», ανέφερε, επισημαίνοντας την περιπλοκότητα του ζητήματος.

Στο άρθρο αυτό συνέβαλε η ανταποκρίτρια των SETimes Μενεξέ Τοκιάι στην Κωνσταντινούπολη.

Πηγή: Maccunion

REAL NEWS: ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ Η ΑΟΖ

Ποιες εισηγήσεις δέχεται ο πρωθυπουργός. Στη σύσκεψη των αρχηγών οι οριστικές αποφάσεις

γράφει η Αλεξία Τασούλη

ΔΥΟ -ΑΠΟΚΛΙΝΟΥΣΕΣ εισηγήσεις έχει δεχτεί ο πρωθυπουργός για το θέμα της ΑΟΖ, το οποίο πλέον έχει εισέλθει στην τελική ευθεία, με όλες τις παραμέτρους να έχουν μπει εξαντλητικά στο μικροσκόπιο. Το ζήτημα χειρίζεται αποκλειστικά ο πρωθυπουργός καθώς αποτελεί προεκλογική και πρωτοχρονιάτικη δέσμευσή του, και μέσα στις επόμενες εβδομάδες αναμένεται να πάρει την απόφαση για το ποια εισήγηση θα ακολουθήσει, αφού θα έχει προηγηθεί η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών όπου και θα ενημερώσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Φώτη Κουβέλη.

Ο Αντώνης Σαμαράς άκουσε και διάβασε προσεκτικά τις δύο εισηγήσεις, η μία εκ των οποίων προέρχεται από τον υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλο και η άλλη μέσα από το Μέγαρο Μαξίμου και τους στενούς του συνεργάτες. Το υπουργείο Εξωτερικών τηρεί πιο μετριοπαθή στάση και δίνει έμφαση στις αντιδράσεις που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκληθούν στο Αιγαίο και τη Θράκη σε περίπτωση που ο Αντ.Σαμαράς προχωρήσει σε ανακήρυξη της ΑΟΖ. Η δεύτερη εισήγηση προέρχεται από τον στενό του συνεργάτη Χρύσανθο Λαζαρίδη ο οποίος θεωρεί ότι με μια σαφή και ξεκάθαρη κίνηση στην εξωτερική πολιτική θα αναβαθμιστεί ο γεωστρατηγικός ρόλος της χώρας και θα αντιστραφεί το αρνητικό κλίμα που επικρατεί λόγω της οικονομικής κρίσης στο εσωτερικό.

Ο πρωθυπουργός θα λάβει την τελική απόφαση με γνώμονα τη μεγιστοποίηση των κερδών για τη χώρα, την περιφρούρηση των συμφερόντων της αλλά και την αποφυγή όξυνσης της ήδη τεταμένης κατάστασης στην περιοχή του Αιγαίου. Η όποια απόφαση, ωστόσο, θα εξαρτηθεί από τις συγκυρίες και το διεθνές πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον.

Πιο συγκεκριμένα, οι συγκυρίες αυτές αφορούν τις εκκρεμότητες που υπάρχουν σε σχέση με το μνημόνιο, οι οποίες θα πρέπει να κλείσουν μέσα στον Φεβρουάριο, αλλά και το ταξίδι του πρωθυπουργού στις Η ΠΑ, που θα γίνει εντός του Μαρτίου. Το ταξίδι στην Άγκυρα θα πραγματοποιηθεί, ο Αντ. Σαμαράς θα έχει συνάντηση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όμως διπλωματικές πηγές λένε ότι δεν πρόκειται παραμονές της επίσκεψης να του προσφέρει το «δώρο» της ανακήρυξης της ΑΟΖ. Η πιθανότερη ημερομηνία διεξαγωγής του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας είναι η 5η Μαρτίου, ενώ τη Δευτέρα θα πραγματοποιηθεί ο 54ος γύρος διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας.

Άλλη μια συγκυρία είναι πώς θα έχει διαμορφωθεί το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, καθώς το κλίμα πόλωσης που προκλήθηκε αυτή την εβδομάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδείκνυται για πρωτοβουλίες που απαιτούν τον υψηλότερο βαθμό συνεννόησης. Ειδικοί επισημαίνουν ότι το ζητούμενο δεν είναι η ΑΟΖ ή η υφαλοκρηπίδα, αλλά οι απρόβλεπτοι γείτονες οι οποίοι δεν δέχονται την οριοθέτηση καμίας θαλάσσιας ζώνης δεν έχουν υπογράψει το Δίκαιο της θάλασσας και επιδιώκουν οριοθέτηση με βάση τις αρχές της αναλογικότητας και της ευθυδικίας. Πάντως ενδεικτικό της κινητικότητας που υπάρχει είναι το γεγονός ότι ο υπουργός Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε για την ενεργειακή ασφάλεια και άμυνα και χωρίς να ερωτηθεί αναφέρθηκε στην πρόθεση του πρωθυπουργού, λέγοντας ότι ο Αντ. Σαμαράς δεν έχει απομακρυνθεί ούτε ένα χιλιοστό από όσα έχει δεσμευτεί σε σχέση με την αποκλειστική οικονομική ζώνη την περίοδο προ των εκλογών.

Πάντως ο πρωθυπουργός θέλει την ευρύτερη συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε όποια κίνηση κι αν κάνει και μάλλον πρέπει να είναι ικανοποιημένος από τις αναφορές του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ, ο οποίος μετά τις συναντήσεις του στο State Department ακολουθώντας την εθνική γραμμή, είπε ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να διαπραγματευτεί με κανέναν το δικαίωμά της στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη, ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά της και ότι πρέπει να υποστηριχθεί και από τις ΗΠΑ.

Αλβανία
Σε νέα φάση θα μπουν και οι ελληνοαλβανικές σχέσεις σε περίπτωση που η Ελλάδα προχωρήσει στο θέμα της ΑΟΖ, καθώς υπάρχει εκκρεμότητα με την Αλβανία, αφού η συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών ακυρώθηκε στο Συνταγματικό Δικαστήριο των Τιράνων, έπειτα από προσφυγή του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, ο Σαλί Μπερίσα διατηρεί υψηλή την εθνικιστική ρητορική του, ενώ τα χρονοδιαγράμματα πιέζουν και για την ολοκλήρωση της πρότασης του αγωγού ΤΑΡ που θα μεταφέρει αζέρικο αέριο μέσω Ελλάδας Αλβανίας και Ιταλίας.

ΣΚΟΠΙΑΝΟ: Δυσαρέσκεια για τον Φούλε
ΕΝΟΧΛΗΜΕΝΗ φαίνεται να είναι η Αθήνα από τις πρωτοβουλίες που έχει αναπτύξει ο Στέψαν Φούλε. Ο επίτροπος της Ε.Ε., μετά τις επιστολές που έστειλε στους Δημήτρη Αβραμόπουλο και Νίκολα Ποπόσκι, με τις οποίες ζητά τριμερή συνάντηση σε μια προσπάθεια να αναβαθμίσει τον ρόλο του ως επιτρόπου αρμόδιου για τη διεύρυνση, πραγματοποίησε αυτή την εβδομάδα αιφνιδιαστική επίσκεψη στα Σκόπια. Το υπουργείο Εξωτερικών θεωρεί 6π οι παρεμβάσεις του δεν έχουν σχέση με τις επίσημες διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, ενώ την ερχόμενη Τρίτη θα υπάρξει και νέα συνάντηση ίων Αδαμάντιου Βασιλάκη και Ζόραν Γιόλεβκι υπό τον Μάθιου Νιμιτς. Ο Αμερικανός διαμεσολαβητής φαίνεται να προτείνει ονομασία που να προσδιορίζει τον γεωγραφικό προσδιορισμό, ενώ για τον όρο erga omnes που θέτει η ελληνική πλευρά οι ίδιες πληροφορίες λένε 6η προτείνει να κρατήσουν τα Σκόπια τη συνταγματική τους ονομασία μόνο στο εσωτερικό.

Αποφασιστικότητα

Γράφει η Χριστίνα Κοραή

Α Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ περιμένει τη χρονική συγκυρία που θα είναι ιδανική για την ανακήρυξη ΑΟΖ, τότε καλύτερα να τη σβήσει από την ατζέντα της. Ποτέ δεν θα έρθει μια τέτοια στιγμή. Τα εθνικά μας θέματα είναι πολλά, αιχμής και έχουν να κάνουν με διάφορες χώρες (Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια, Αίγυπτο, Ισραήλ κ.λπ.). Όταν το κλίμα θα είναι καλό με τη μία χώρα, δεν θα είναι με άλλους γείτονες. Οπότε οι αναβολές και οι αναστολές δεν έχουν νόημα. Κρατάνε πίσω τις πρωτοβουλίες. Φρενάρουν την αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου που μπορεί να έχουν οι ελληνικές θάλασσες και στα έσοδα του οποίου μπορεί να προσδοκά π Ελλάδα των μνημονίων. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει μπροστά του τις εισηγήσεις του υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου και του στενού του συνεργάτη Χρύσανθου Λαζαρίδη. Έχει διαμορφωμένη και προσωπική άποψη αφού ήταν ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που έθεσε μετ’ επιτάσεως το θέμα της ΑΟΖ, από τότε που ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ούτε με τους κυβερνητικούς του εταίρους θα βρει μεγάλες δυσκολίες. Η ΑΟΖ είναι και δική τους δέσμευση. Αποφασιστικότητα χρειάζεται για το μεγάλο βήμα.

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Ελληνική ΑΟΖ: Αλβανικοί λεονταρισμοί και άγνοια κινδύνου…

Η Αλβανία φαίνεται να οδηγείται στον δρόμο της… απωλείας εάν το δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας είναι ακριβές και εμμέσως πλην σαφώς υπογραμμίζει πως δεν πρόκειται να δεχτεί το δικαίωμα της Ελλάδας στην ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.

Σύμφωνα λοιπόν με την εφημερίδα «Gazeta Shqiptare» η οποία παραπέμπει σε πηγές από το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας αναφέρεται πως οι διπλωματικές υπηρεσίες της χώρας αυτής εξετάζουν τα δεδομένα ενώ φαίνεται να πιστεύουν πως «η ελληνική πλευρά δεν έχει προχωρήσει σε ένα τέτοιο βήμα επίσημα», ενώ συμπληρώνουν πως από τη πλευρά τους θα εξετάσουν «με την δέουσα προσοχή το θέμα» και όπως αναφέρεται επί λέξη «θα κάνουμε την κίνηση μας τη στιγμή που η πρωτοβουλία αυτή θα υλοποιηθεί, πάντα προς το καλύτερο συμφέρον της Δημοκρατίας της Αλβανίας. Εμείς θα εξετάσουμε τα βήματα που θα ακολουθήσουμε μόνο για την περίπτωση που η Ελλάδα θα προχωρήσει σε μονομερή δήλωση στον ΟΗΕ».

Το «defence-point.gr» δεν έχει παρά να παρατηρήσει τα εξής αναφορικά με το ζήτημα των σχέσεων των Τιράνων με τη χώρα μας:

H Αλβανία θα έπρεπε να γνωρίζει πως για μία σειρά πολύ σοβαρών οικονομικών, κοινωνικών, στρατηγικών ακόμα και ιστορικών και «φυλετικών» λόγων η Ελλάδα αποτελεί στη πραγματικότητα έναν σύμμαχο, τουλάχιστον στο τακτικό επίπεδο, και ιδιαίτερα αναφορικά με τις «φιλοδοξίες» κάποιων κύκλων αυτής στο θέμα των Σκοπίων. Δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος η χώρα αυτή να λειτουργεί με ψυχροπολεμικά αταβιστικά σύνδρομα τη στιγμή που τουλάχιστον σε ένα θέμα το οποίο επηρεάζει άμεσα και τα δύο κράτη είμαστε φυσικοί σύμμαχοι.

Η Αλβανία θα πρέπει να γνωρίζει ακόμα πως η εποχή που λειτουργούσαν ως τα «χαϊδεμένα» παιδιά της Δύσης απέναντι στους «κακούς» Σέρβους έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το Βελιγράδι χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και δυνατότερο, ενώ χρόνο με τον χρόνο οδηγείται στις αγκάλες πιο «πατριωτικών» κυβερνήσεων με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου. Το «μαγαζί γωνία» δε δεν μπορεί παρά να είναι η Ελλάδα με τη Κύπρο, για πλειάδα λόγων και εάν δεν αντιλαμβάνονται τις συγκεκριμένες μεταβολές τότε θα πρέπει κάποιος να τους μιλήσει για τη μεθοδολογική ανάλυση των Διεθνών Σχέσεων με το όνομα Γεωπολιτική.

Η Αλβανία θα έπρεπε ακόμα να γνωρίζει πως στη πύλη εισόδου στην ΕΕ θα πρέπει να συναντήσει την Αθήνα και την Λευκωσία, οι οποίες έχουν θέσει ως κύρια στρατηγική επιλογή την ανακήρυξη εμπέδωση και εκμετάλλευση της ΑΟΖ.

Η Αλβανία, είμαστε σίγουροι πως αντιλαμβάνεται πως εάν και για οποιοδήποτε λόγο κάποιος «μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας» πολιτικός της χώρας της θα ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα με την Ελλάδα, θα πρέπει να απαντήσει πρώτα στο παρακάτω ερώτημα: Ποιος πρόκειται να φτάσει πρώτα πού, οι Αλβανοί στην… Πρέβεζα (αφερίμ Δρ. Μπερίσα) ή οι Έλληνες (συμπεριλαμβανομένου και των Βορειοηπειρωτών) στον Αυλώνα;

Στο θέμα δε της Οθωμανολαγνίας, όπως έχουμε γράψει χιλιάδες φορές, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους φίλους μας στα Τίρανα πως η Τουρκία για να τους βοηθήσει θα πρέπει πρώτα να τους… φτάσει. Για να τους φτάσει θα πρέπει να περάσει διά της Ελλάδας, ενώ θα πρέπει να μην αντιδράσει σε μία τέτοια κίνηση ούτε η Δύση, ούτε το Ισραήλ, ούτε η Σερβία, ούτε η Ρωσία. Για να το πούμε με απλά λόγια το να πάει ένα τουρκικό υποβρύχιο στην νήσο Σασσώνα το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να εμπλέξει τη χώρα σε κάτι από το οποίο όταν θα «ξεμπλέξει» δεν θα είναι ποτέ η ίδια.

Ας θυμηθεί η Αλβανία πως μεταξύ των γειτόνων της με τους Σέρβους βρίσκονται σε εμπόλεμη ουσιαστικά κατάσταση ενώ με τους Σκοπιανούς εποφθαλμιούν το μισό τους κράτος. Δηλαδή, θα ήταν σοβαρό εκ’ μέρους τους, εξυπηρετώντας τα κελεύσματα της Άγκυρας, να τα βάλουν με τον μόνο γείτονα ο οποίος τους υποστήριξε όταν το είχαν περισσότερο ανάγκη, τη δεκαετία του ‘90, τους υποστηρίζει σήμερα στο να γίνουν δεκτοί σε διαφόρους διεθνείς οργανισμούς, και δέχεται να συμπεριληφθούν σε μεγάλα ενεργειακά σχέδια; Πόσο σοφό είναι να δημιουργήσεις εχθρούς σε όλες τις πλευρές των χερσαίων σου συνόρων; Μήπως ζήλεψαν τη κατορθώματα της πολιτικής «μηδενικών προβλημάτων» του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου;

Σε κάθε περίπτωση να τους υπενθυμίσουμε πως η Ελλάδα παρά τα οικονομικά της προβλήματα δεν έχει καταρρεύσει και ούτε πρόκειται (ακόμα και εάν στον οικονομικό τομέα αντιμετωπίσει μεγαλύτερα προβλήματα, τα εθνικά ζητήματα δεν επηρεάζονται αφού εκεί υπεισέρχονται διάφοροι εσωτερικοί και εξωτερικοί εξισορροπητικοί παράγοντες), και αφού είναι γείτονες και αρκετοί εξ αυτών γνωρίζουν ιστορία, θα ξέρουν πως μόνο όταν τα είχαν καλά με τους Έλληνες κατάφερναν να επιβιώσουν (ας ρωτήσουν και τον Γεώργιο Καστριώτη, γνωστό στη χώρα τους ως… Σκεντέρμπεη, να δούμε τι θα τους πει και κυρίως σε τι γλώσσα θα τους «ενημερώσει»). Τέλος, το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας ισχύει στο ακέραιο ενώ κατά ένα περίεργο τρόπο το «εμπόλεμο» με την Ελλάδα δεν έχει αρθεί.

Κάνοντας έκκληση στη λογική ας δούνε το πώς ακριβώς έχουν έρθει κοντά η Βουλγαρία με την Ελλάδα ας παραδειγματιστούν και ας αντιληφθούν πως ότι και να τους τάζει ο κύριος Νταβούτογλου για να τους το δώσει θα πρέπει πρώτα να γονατίσει την Ελλάδα, βάζουν στοίχημα πως θα συμβεί κάτι τέτοιο;

Πηγή: Defence-Point

Ἀλβανία: «Ἄν τολμήσῃ ἡ Ἑλλάδα νά ἀνακηρύξῃ ΑΟΖ θά ἀντιδράσουμε»

Τα Τίρανα λειτουργώντας ως φερέφωνο και “frontman” Άγκυρας δηλώνουν ότι “Θα αντιδράσουν ενεργά σε περίπτωση που η Ελλάδα θα υποβάλει μονομερώς στα Ηνωμένα Έθνη τους χάρτες των θαλασσίων συνόρων με τις γειτονικές της χώρες” χωρίς να δευκρινίζουν τι είδους ενεργού αντίδρασης θα επιλέξουν. Μήπως … πόλεμο;

Ή θα τολμήσουν να ανακηρύξουν ΑΟΖ επάνω στην ελληνική διακινδυνεύοντας ακόμα και μια ένοπλη σύγκρουση με την Ελλάδα (αν, φυσικά, στην Αθήνα υπήρχε κυβέρνηση με “balls” που λένε και οι Αμερικανοί…)

Η αλβανική εφημερίδα «Gazeta Shqiptare» αναφέρεται σε επίσημες πηγές του υπουργείου Εξωτερικών οι οποίες φέρεται να είπαν πως «μέχρι στιγμής έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ελληνική πλευρά δεν έχει προχωρήσει σε ένα τέτοιο βήμα επίσημα. Εμείς θα εξετάσουμε με την δέουσα προσοχή το θέμα και θα κάνουμε την κίνηση μας τη στιγμή που η πρωτοβουλία αυτή θα υλοποιηθεί, πάντα προς το καλύτερο συμφέρον της Δημοκρατίας της Αλβανίας. Εμείς θα εξετάσουμε τα βήματα που θα ακολουθήσουμε μόνο για την περίπτωση που η Ελλάδα θα προχωρήσει σε μονομερή δήλωση στον ΟΗΕ».

Από το υπουργείο Εξωτερικών (κύκλοι του οποίου ευθύνονται 100% για την δημοσιοποίηση των ελληνικών προθέσεων) δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής επίσημη απάντηση, ούτε στον Α. Νταβούτογλου, ούτε στους Αλβανούς.

Είναι σαφέστατο ότι η Άγκυρα εργάζεται “κυκλωτικά” και μετά την Λιβύη και την ίδια την Τουρκία, ήρθε η Αλβανία που έχει δορυφοροποιηθεί πλήρως από την Τουρκία να το παίξει “τσαμπουκάς” στην Ελλάδα. Στην περίπτωση της Αλβανίας, υπάρχει και συγκεκριμένο ενδιαφέρον για περιοχές του Βορείου Ιονίου 100%, φυσικά εντός της ελληνικής ΑΟΖ, που είναι σφόδρα πιθανές να κρύβουν πετρελαιοφόρα πεδία στο υπέδαφος.

Τα αποτελέσματα της κατευναστικής πολιτικής προς όλους, της εγκατάλειψης της ελληνικής μειονότητας και και των εναγκαλισμών με το καθεστώς Μπερίσα…

Πηγή: Φιλονόη

Στο προσκήνιο η κήρυξη ΑΟΖ. Ποια είναι τα δεδομένα…

Πληθαίνουν οι πληροφορίες που θέλουν την κυβέρνηση να προσανατολίζεται στην κήρυξη ΑΟΖ. Τα δεδομένα έχουν ως εξής:

– Μονόπλευρη κήρυξη ΑΟΖ σημαίνει casus belli (αιτία πολέμου) για την Τουρκία. Σημείο κλειδί είναι το Καστελόριζο, για το οποίο η Τουρκία μάχεται να αποδείξει ότι δεν είναι ελληνικό έδαφος, παρά ανήκει στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι στο Αιγαίο.

– Η κατάσταση με την Αίγυπτο και τη Λιβύη δεν είναι η καλύτερη.

– Η Τουρκία προσπαθεί με Αίγυπτο να καθορίσει ΑΟΖ, παρακάμπτοντας την Ελλάδα. Πρόβλημα: Η στάση της Κύπρου και το γεγονός ότι Τουρκία και Αίγυπτος δεν έχουν εφαπτόμενες ΑΟΖ καθώς ανάμεσά τους υπάρχει το Καστελόριζο.

– Στην Λιβύη το νέο καθεστώς αποκλείει τις διμερείς διαπραγματεύσεις και αντιπροτείνει «πολυμερείς»! Δηλαδή παραπέμπει το ζήτημα στις καλένδες.

– Η Τουρκία, εκτός των άλλων, έχει το βλέμμα της στραμμένο σε Κουρδικό, Συρία αλλά και στο εσωτερικό της χώρας της. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε περίπτωση μονομερών κινήσεων από την ελληνική πλευρά, δεν θα προβεί σε «θερμή» παρέμβαση στο Αιγαίο, είτε ως κίνηση απελπισίας είτε ως κίνηση για δημιουργία de facto καταστάσεων. Με δεδομένη την ήττα στο Κουρδικό η Άγκυρα δεν μπορεί να επιτρέψει νέες απώλειες.

– Ούτε η Τουρκία ούτε οι ΗΠΑ, έχουν υπογράψει και άρα δεν δεσμεύονται από την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.

– Η Τουρκία μέσω της Λιβύης θέλει να θέσει θέμα αμφισβήτησης της Γαύδου.

– Την Ρωσία, όπως δείχνουν τα πράγματα, την συμφέρει το Αιγαίο να κατοχυρωθεί ως ελληνική θάλασσα.

– Οι Η.Π.Α. σκέφτονταν την συνεκμετάλλευση με την Τουρκία και είχαν αποκλείσει μονόπλευρες κινήσεις. Μήπως π μεγάλο-ιδεατισμός της Τουρκίας χει βάλει την Ουάσινγκτον σε σκέψεις; Θα δείξει ο χρόνος. Πάντως η Τουρκία χρησιμοποιείται ως «εργαλείο» του ΝΑΤΟ στην Συρία και σίγουρα θα χρησιμοποιήσει αυτό το χαρτί.

– Η Γερμανία (ΕΕ) φαίνεται ότι τηρεί πιο θετική στάση απέναντι στην Ελλάδα, όπως και το Ισραήλ. Λόγω κοιτασμάτων, βέβαια.

– Πέρα από τις όποιες συγκυρίες τα ελληνικά κοιτάσματα (που υπάρχουν σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες σε Δυτική Ελλάδα, Ιόνιο, Θερμαϊκό, Κρήτη παρά στο Αιγαίο) πρέπει να αξιοποιηθούν και σ’ αυτό συμφωνούν όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις.

– Στο χέρι της Ελλάδας είναι να δεχτεί η Αλβανία, το «ξεπάγωμα» της συμφωνίας του 2009 σχετικά με την κήρυξη Α.Ο.Ζ.

Αυτά είναι τα βασικά δεδομένα. Έχει η κυβέρνηση κρυμμένα όπλα για μονόπλευρη κήρυξη ΑΟΖ; Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Θα προβεί η Αθήνα σε μονομερή ανακλήρυξη στον Ο.Η.Ε., και στη συνέχεια θα επιχειρηθεί να συνάψει η ελληνική κυβέρνηση οριοθέτηση με τα γειτονικά κράτη; Είναι κι αυτό μια πιθανότητα. Θα καταθέσει η ελληνική κυβέρνηση συντεταγμένες των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ή της Α.Ο.Ζ. σε περιοχές που δεν αμφισβητούνται, αλλά είναι ελάχιστες;

Ας περιμένουμε το επόμενο διάστημα να δούμε τι απ’ όλα θα συμβεί και αν υπάρχουν νέες παράμετροι. Απαιτούνται προσεκτικά και μελετημένα βήματα. Πάντως η Ελλάδα θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή για παν ενδεχόμενο, αφού τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Ίσως αν «ιδρώναμε» περισσότερο στην διπλωματία, η κατάσταση να ήταν λίγο διαφορετική. Δυστυχώς, όμως, την ώρα που η Τουρκία προσέγγιζε Αίγυπτο και Λιβύη εμείς… Αφήστε το!

Πηγή: Ελληνική Οδύσσεια