Η τραγική ειρωνεία της τύχης…

Όταν το 1989 στη Δερβιτσάνη είχε έρθει ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησής του Αντώνη Σαμαρά, η πλατεία μπροστά στο Πολιτιστικό Μέγαρο ήταν κατάμεστη από Βορειοηπειρώτες: από παιδιά, μεσήλικες και υπερήλικες, που είχαν έρθει από τα τέσσερα άκρα της Βορείου Ηπείρου.

Ήταν η περίοδος που φαινόταν πως η Αλβανία βρισκόταν σε τροχιά «ελεύθερης πτώσης» και οι ελπίδες του λαού της για ελευθερία και δημοκρατία είχαν αναπτερωθεί. Τότε η λαοθάλασσα της Δερβιτσάνης, για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρονικά της Αλβανίας, θα γιουχάιζε ανοιχτά των πρωθυπουργό Αντίλ Τσαρτσάνη. Χρειάστηκε η παρέμβαση του Έλληνα πρωθυπουργού ώστε να ηρεμήσει το πλήθος.

Σ’ εκείνη τη συγκέντρωση, μπροστά στη λαοθάλασσα, Μητσοτάκης και Σαμαράς επεσήμαναν το γεγονός πως ο δρόμος προς την ελευθερία είχε ανοίξει διάπλατα και πως η Μητέρα Πατρίδα τούς περίμενε με ανοιχτές αγκάλες.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και οι Βορειοηπειρώτες πήραν τα βουνά, μέσα στα χιόνια και κάτω ακόμη και από τις σφαίρες των Αλβανών συνοριακών φρουρών κατέφθαναν κατά εκατοντάδες στην Πατρίδα τους, που τόσο αγαπούσαν, που τόσο λαχταρούσαν όλα αυτά τα χρόνια της δικτατορίας. Ήταν τότε που Μητσοτάκης και Σαμαράς θεωρήθηκαν από τους Βορειοηπειρώτες ως «Μεσσίες».

Οι Βορειοηπειρώτες πράγματι εκπλήρωσαν το όνειρό τους να ζήσουν στην πατρίδα τους την Ελλάδα. Και νόμισαν πως εκεί θα τους περίμενε ο παράδεισος, εκείνος ο παράδεισος για τον οποίο τους επιβεβαίωσε στη Δερβιτσάνη ο κ. Σαμαράς. Νόμισαν πως, όταν θα έφταναν εκεί, θα έπιαναν πλέον αυτό τον παράδεισο και θα ξεχνούσαν την κόλαση στην οποία έζησαν δεκάδες χρόνια υπό το στυγνό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα.

Τι συνέβηκε όμως στην πραγματικότητα; Ενώ τα αδέρφια τους οι ελλαδίτες τους περίμεναν όπως ο αδερφός τον αδερφό, δε συνέβηκε το ίδιο και με την Ελληνική Πολιτεία. Και τότε, από την αρχή, οι Βορειοηπειρώτες ήταν υποχρεωμένοι να ξεκινήσουν έναν νέο αγώνα για να αποκτήσουν εκεί στην πατρίδα τους τα δικαιώματά τους ως Έλληνες και όχι ως αλλοδαποί. Πράγμα πολύ δύσκολο, αφού η γραφειοκρατία, ίσως ακόμη και η πραγματική βούληση των κυβερνώντων, έκαναν τη δουλειά τους.

Όλοι οι Βορειοηπειρώτες γνωρίζουν καλά τι αγώνας χρειάστηκε ακόμη και για να φύγει από πάνω τους η ρετσινιά του αλλοδαπού, του Αλβανού. Τότε μερικοί από τους Βορειοηπειρώτες αναγκάστηκαν μέσα στην οργή και την απελπισία τους να αναφωνήσουν: «Τι είμαστε τέλος πάντων εμείς; Πηγαίνουμε στην Ελλάδα, μας αποκαλούν Αλβανούς, πηγαίνουμε στην Αλβανία, μας αποκαλούν σκατοέλληνες!». Χρειάστηκε σκληρός αγώνας ώστε να πειστούν οι κυβερνώντες για την θεώρηση πολλαπλών διαδρομών, την πεντάχρονη βίζα, το ΕΔΤΟ, την απόδοση της ιθαγένειας, το βιβλιάριο υγείας, τη σύνταξη του ΟΓΑ στους υπερήλικες κτλ. κτλ.

Νόμισαν οι Βορειοηπειρώτες πως, έστω και αργά και με το σκληρό τους αγώνα, θα τελείωναν πλέον τα βάσανά τους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Όμως δεν ήταν γραφτό. Οι καλαμαράδες των Αθηνών, δεξιοί και αριστεροί (με εξαιρέσεις πάντα, διότι κάθε κανόνας έχει και εξαιρέσεις), ήταν πάντα ψυχροί και θα τολμούσα να πω «δολοφόνοι» του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Και άρχισαν σταδιακά να αφαιρούν χωρίς καθόλου να ντρέπονται, όσα είχαν αποκτήσει με τον αγώνα τους οι Βορειοηπειρώτες και αυτά τα όσα ήταν ό,τι δικαιούνταν ως Έλληνες. Στην αρχή έκοψαν από τους νεότερους το βιβλιάριο υγείας με το δικαιολογητικό ότι δεν μένουν στην Ελλάδα και να τους κάνουν να πεθαίνουν ακόμη και για μία απλή εγχείρηση στα ανύπαρκτα νοσοκομεία της Αλβανίας. Στη συνέχεια έκαμαν γολγοθά ακόμη και την ανανέωση του ΕΔΤΟ, αφού ζητούσαν λαγούς με πετραχήλια. Η απόδοση της ιθαγένειας άρχισε και συνεχίζεται με ρυθμούς χελώνας, για να μην πούμε πως έχει διακοπή.

Ήρθε όμως και το τελευταίο πλήγμα, το πιο δολοφονικό, το πιο προδοτικό, εκείνο που πραγματικά έβαλε την ταφόπετρα στο μαρτυρικό χώρο της Βορείου Ηπείρου. Με το σκεπτικό της μη μόνιμης διαμονής στην Ελλάδα, αρχικά έκοψαν τη σύνταξη του ενός εκ των δύο Βορειοηπειρωτών συζύγων και τώρα και στους δύο. Έδωσαν δηλαδή τη χαριστική βολή σε εκείνους που επί μισό αιώνα και σε αντίξοες συνθήκες, όχι μόνο κράτησαν μέσα τους αναμμένη τη φλόγα του ελληνισμού και της χριστιανοσύνης, αλλά τα μεταλαμπάδευσαν αυτά και στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους. Η σύνταξη της πείνας των 300 ευρώ, από τη μια μεριά τους έκανε τουλάχιστον υπερήφανους γιατί τους σκεφτόταν η Μητέρα Πατρίδα, ενώ από την άλλη τους έδινε το έναυσμα να παραμείνουν με αξιοπρέπεια στα πατρώα τους εδάφη και να κρατούν ζωντανά τα χωριά της Βορείου Ηπείρου, αφού οι νέοι αναγκάστηκαν να φύγουν για τους γνωστούς πλέον λόγους.

Το 1989 στη Δερβιτσάνη ο Σαμαράς τους υποσχέθηκε τον ελληνικό παράδεισο και τους παρότρυνε να εγκαταλείψουν το μαρτυρικό χώρο της Βορείου Ηπείρου και να εγκατασταθούν στη μητέρα τους την Ελλάδα. Μάρτης του 2013, μετά από 24 χρόνια, το ίδιο άτομο, ο Αντώνης Σαμαράς, ο κάποτε «Μεσσίας», τούς δολοφονεί εν ψυχρό με τη διακοπή της σύνταξης του ΟΓΑ.

Αυτή είναι η τραγική ειρωνεία της τύχης…

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Ο Ελληνισμός και οι εκλογές στην Αλβανία

Τον Ιούνιο θα διεξαχθούν στην Αλβανία οι βουλευτικές εκλογές και θα αναδειχθεί νέα κυβέρνηση. Η ελληνική διπλωματία και οι πολιτικές συσσωματώσεις των Βορειοηπειρωτών πρέπει να συντονισθούν εγκαίρως για να υπάρξει μία δυναμική παρουσία της ελληνικής εθνικής κοινότητος στο Κοινοβούλιο. Η χώρα μας σέβεται τα σύνορα και έχει διάθεση καλής γειτονίας, όμως δεν μπορεί να μένει απαθής σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος ελληνικών μειονοτήτων.

Στις εκλογές του 2009 οι 140 έδρες του αλβανικού κοινοβουλίου μοιράσθηκαν κυρίως μεταξύ δύο συνασπισμών. Ο συνασπισμός της δεξιάς υπό το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε 70 έδρες και ο Σάλι Μπερίσα ανέλαβε την Πρωθυπουργία. Αντιπολίτευση ασκεί ο συνασπισμός υπό το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα. Σε αυτή την ομάδα κομμάτων είχε ενταχθεί συγκυριακά και το Κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εκφράζει την ελληνική μειονότητα. Έλαβε 1 έδρα με τον Βαγγέλη Ντούλε στην Περιφέρεια Αυλώνος. Οι υπόλοιπες έδρες κατανεμήθηκαν σε μικρότερα κόμματα, μεταξύ των οποίων και το ανθελληνικό κόμμα των Τσάμηδων.

Η οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία επιχειρεί να συνενώσει τον Ελληνισμό της Αλβανίας πρέπει να παραμείνει συντονιστικός φορέας και να πλησιάσει περισσότερο τον Βλαχόφωνο Ελληνισμό της Κορυτσάς και της Αυλώνας. Το νέο κόμμα που δημιουργήθηκε από Βορειοηπειρώτες, το ΜΕΓΚΑ (Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον) καλό θα ήταν να συνεργασθεί με το ήδη υπάρχον ΚΕΑΔ και να εμφανισθούν στις εκλογές ως ενιαία δύναμη του Ελληνισμού. Οι διασπάσεις και οι διχόνοιες δεν ωφελούν. Μία ενωτική παρουσία και μία καλύτερη κινητοποίηση των εκλογέων που εργάζονται στην Ελλάδα θα δώσει περισσότερες έδρες και ισχυρότερη φωνή στους Έλληνες της Αλβανίας.

Ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγέλης Ντούλες μπορεί να είναι υποψήφιος στην Περιφέρεια Αργυροκάστρου και ο Πρόεδρος του ΜΕΓΚΑ Χρήστος Κίτσιος στην Περιφέρεια Αυλώνος. Το κοινό τους πρόγραμμα πρέπει να καλύπτει προβλήματα όπως η παιδεία των ελληνοπαίδων, η προστασία των περιουσιών που κινδυνεύουν από κρατικές αυθαιρεσίες, η αλλοίωση του πληθυσμού στη Βόρειο Ήπειρο με μετακίνηση Τσάμηδων και Κοσσοβάρων, το δικαίωμα αναγραφής της ελληνικής καταγωγής στα δημόσια έγγραφα, η χρήση της ελληνικής στις πινακίδες της Β. Ηπείρου, η μεγαλύτερη συμμετοχή της ελληνικής μειονότητας σε δημόσιες θέσεις.

Εν τη ενώσει η ισχύς!
Κ.Χ. 27.2.2013

Πηγή: history-of-Macedonia

Η Ελλάδα μετατρέπεται σε «πεδίο» πολιτικών συγκρούσεων των αλβανικών κομμάτων

Η εθνικιστική προεκλογική καμπάνια στην Αλβανία φαίνεται πως δεν επηρεάζει μόνον τη ζωή των αλβανών υπηκόων εντός της αλβανικής επικράτειας. Επηρεάζει και τους αλβανούς μετανάστες που έχουν τα στέκια τους στους δρόμους και στις πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης καθώς και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος.

Όπως είναι γνωστό το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Έντι Ράμα αλλά και ο πρόεδρος του LSI Ιλίρ Μέτα, έχουν επισκεφτεί την Αθήνα και διάφορες άλλες πόλεις της Ελλάδας προσπαθώντας να συγκεντρώσουν τους ψήφους των αλβανών μεταναστών και να ανεβάσουν το πολιτικό και εθνικό τους φρόνημα.

Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν τα ελληνικά κόμματα θα ερχόταν με ελληνικές σημαίες στην Βόρειο Ήπειρο για την προεκλογική τους καμπάνια.

Βέβαια είδαμε τι συνέβη πρόσφατα όταν εκπρόσωποι των κομμάτων της Ελληνικής βουλής επισκέφθηκαν την Βόρειο Ηπειρο για να τιμήσουν τους ήρωες του έπους του ’40, ήρθαν και αντιμετώπισαν έναν ακραίο και παράλογο εθνικισμό.

Ενώ την ίδια ώρα οι Αλβανοί διοργάνωναν συνεδριάσεις σε αίθουσες και πλατείες στην Ελλάδα με μεγάλες αλβανικές σημαίες. Όπως πάντα, στην υπηρεσία αυτών των κομμάτων και «Βορειοηπειρώτες», οι οποίοι είτε μένουν μόνιμα στην Ελλάδα και έχουν αποχτήσει την Ελληνική ιθαγένεια, είτε δραστηριοποιούνται στην Αλβανία.

Μερικοί απ’ αυτούς μάλιστα, σε συνεργασία με κάποιους των ελλαδίτικων κομμάτων και άλλων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς –που πρόσφατα «επιβράβευσε» την εθνικιστική ρητορική του Ράμα εκλέγοντάς τον στην θέση του αντιπροέδρου- φωνάζουν και για την ένωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Αυτό και αν είναι τραγικό!

Πως μπορεί, ένας Έλληνας υπήκοος, με Ελληνική ιθαγένεια να ψηφίζει ένα ανθελληνικό κόμμα;! Πως μπορεί να στηρίζει ένα αλβανικό κόμμα που έχει εδαφικές βλέψεις κατά της πατρίδας του;! Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα μετατρέπεται άθελά της σε «πεδίο» πολιτικών συγκρούσεων των αλβανικών κομμάτων. Πολλοί ανθέλληνες αλωνίζουν στην Πατρίδα μας και κανείς δεν ανησυχεί…

Πηγή: Aftonomi.gr

Οι αγώνες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για την πατρογονική του γη μέσα από τα δημοτικά τραγούδια

Οι αγώνες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για να συγκρατήσουν και διαφυλάξουν τα πατρώα του εδάφη, τη γη που κληρονόμησαν από αρχαίους χρόνους και έως σήμερα, ήταν πολλοί και σκληροί. ΄Ηταν αιματηροί. Μόνον έτσι μπόρεσαν να κρατηθούν και να κρατήσουν ζωντανή την εθνική τους ταυτότητα και αξιοπρέπεια. Χωρίς τη δική τους γη, να μπορούν να φτιάξουν εκκλησία και να στηρίξουν το σπίτι, την οικογένεια, χωρίς το δικό τους χωράφι και το λιβάδι, δεν θα είχαν μπορέσει να έρθουν ως στο σήμερα και να επιβιώσουν ως γνήσιοι έλληνες. Φυσικά, με πολλές θυσίες, πρωτάκουστες, μέσα σε αιώνες σκλαβιάς ανατολίτικων βαρβάρων. Τη βαρβαρότητα αυτή, καλύτερα απ’ όλους τους λαούς της Βαλκανικής την γνώρισαν οι Ελληνες, διότι δεν υπέκυψαν, δεν αλλαξοπίστησαν και τήρησαν άθικτη την εθνική τους ταυτότητα.

Φυσικά για το γεγονός και για όσα αναφέρουμε μιλούν πολλά ιστορικά στοιχεία. Θα θέλαμε να αναφερθούμε και σε μερικά δημοτικά τραγούδια-μαρτυρία των αγώνων και θυσιών του τόπου μας.

Ένα απ’ αυτά είναι το δημοτικό τραγούδι για έναν απ’ τους καπετάνιους του Βούρκου, το ΘΩΜΑ ΣΠΥΡΟ. Ο γνωστός καπετάνιος Θ. Σπύρος, κατάγονταν απ΄ το χωριό Καινούργιο, νομού Αγίων Σαράντα. Στις αρχές του 19ου αιώνα (1862-1866) με πολλές πιέσεις και εκβιασμούς, τούρκοι αγάδες και διάφοροι στρατιωτική υπάλληλοι της Υψηλής Πύλης, προσπαθούν να κάνουν τσιφλίκι όλα τα χωριά του Βούρκου, ακόμα και των ορεινών περιοχών. Πότε με τη βία, πότε με στημένες δικαστικές δίκες, πότε με πλαστά έγγραφα, οστεοποιώντας τα κεφαλοχώρια της Βορείου Ηπείρου. Ο καπετάνιος Θωμάς Σπύρος, για να μπορέσει να βοηθήσει το δικό του χωριό, το Καινούργιο και τα γειτονικά χωριά στην περιοχή του Βούρκου, μπόρεσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, στην Υψηλή Πύλη και να εξασφαλίσει τα απαραίτητα έγγραφα (ταπιά) που μαρτυρούσαν πως αυτά ήταν ελεύθερα χωριά και όχι τσιφλίκια. Δυστυχώς όμως, κατά την επιστροφή του, στην πόλη του Δελβίνου την ώρα που πήγαινε να τα παρουσιάσει στις τοπικές αρχές τον δολοφόνησαν… Αυτό λένε και οι στίχοι του τραγουδιού.

«…Το μάθαταν τί γίνηκε, Καπετάν Σπύρο Θωμά,
Τούτη την εβδομάδα, Θωμά Σπύρο Καπετάνιε!

Στου Δελβίνου το παζάρι (επωδός)
Το Θωμά Σπύρο σκότωσαν
Μέσ’ στου σαραγιού την πόρτα…

-Θωμά μ΄ μωρέ Θωμά μ΄
Θωμά μ΄ και ποιος σε σκότωσε
Ωρ΄ν΄από τους Δελβινιώτες;

-Μονά – μωρέ μονάχος μου λαβώθηκα…»

Όπως είναι γνωστό κι απ΄ την ιστορία, την ίδια περίοδο ξέσπασε η μεγάλη αγροτική εξέγερση των χωριών του Δελβίνου που κράτησε περίπου απ΄ το 1862 ως στο 1866. Τότε διοργανώθηκε η μεγάλη πορεία χιλίων αγροτών προς το τουρκικό διοικητήριο των Γιαννίνων με τα γένια στο χέρι τα οποία και πέταξαν στην αυλή του διοικητηρίου ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Μεταξύ των άλλων διοργανωτών και υποστηριχτών, όπως του Καπετάνιου απ΄ το χωριό Καινούργιο, το Θωμά Σπύρου, εμπνευστή της ήταν και ο Φιλήμων Κίτσιος, μια άλλη εξέχουσα θρησκευτική, πνευματική προσωπικότητα με καταγωγή απ΄ το χωριό ΄Αγιος Ανδρέας της περιοχής του Θεολόγου. Είναι αυτός που μπόρεσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη ως εκπρόσωπος του αγροτικού κινήματος για τα δικαιώματα των αγροτών.

Ενα άλλο τραγούδι, γνωστό κι αυτό στο Β/Η χώρο, είναι το τραγούδι της Δρόβιανης. Πολλές φορές ο Αλή Πασάς, προσπάθησε να κάνει τσιφλίκια του τη Δρόβιανη και τη Λεσινίτσα. Πότε με πονηριές, πότε με χρήματα και πότε με βασανισμούς των κατοίκων του χωριού. Ο Πράτσικας ήταν ο πρόεδρος της Δρόβιανης, τον οποίο κάλεσε ο Αλή Πασάς να υπογράψει και να παραδώσει το χωριό του ως τσιφκλίκι. Στο περιστατικό αυτό αναφέρεται το παρακάτω δημοτικό τραγούδι.

«Ολος ο κόσμος κι ο ντουνιάς, φοβερέ μ΄Αλή Πασιά
σε προσκυνάει βεζύρ αφέντη.

Ενα χωριό είν΄η Δρόβιανη, φοβερέ μ΄Αλή Πασιά,
δεν προσκυνάει, βεζύρ αφέντη.

Σε πολεμάει με τα φλουριά φοβερέ μ΄Αλή Πασιά,
και με τα γρόσια βεζύρ αφέντη.

Σε πολεμάει ο Πράτσικας, «
για το χωριό του «

Στα Γιάννινα τον πάισανε, «
αλυσωμένο, «

Γραμματικός τον πρόσταξε, «
για να βουλώσει, «

Τη Δρόβιανη δεν την πουλώ, «
τσιφλίκι δεν την κάνω, «

Του λιώσανε τα κόκκαλα «
στις αλυσίδες, «

Η Δρόβιανη όμως, έμεινε ελεύθερη και όχι τσιφλίκι. Ο πρόεδρος του χωριού ο Πράτσικας, έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία της!

Αναφέρουμε κι ένα άλλο τραγούδι. Κάνει λόγο για τη σύγκρουση των Κοκάτων του Δελβίνου με τους Λεσινιτσιώτες. Κι αυτοί, οι Κοκάτες, ζητούσαν να κάνουν τσιφλίκι τη Λεσινίτσα. Ξεκίνησαν με στρατό απ΄το Δέλβινο να δώσουν μάχη με όπλα, ώστε να μπορέσουν να υποχρεώσουν τους κατοίκους να γίνουν ραγιάδες τους. Παρουσιάζουμε το σχετικό δημοτικό τραγούδι:

«Οι μπέηδες συνάχτηκαν μες΄στα ψηλά σαράγια,
να παν να καταχτήσουνε την κάψω Λεσινίτσα.
Στο Δέλβινο δειπνήσανε,στα Σάδια ξημερώνουν
και στην Αγιά Παρασκευή φυλούσε καραούλι.

Το καραούλι τους άφησε,μπροστά να προχωρήσουν,
να φάνε το κεφάλι τους,πίσω να μη γυρίσουν.

Δημήτρης Τσιάβος φώναξε από τον Κακοτόπο:
-Που πάς Σελίμι κερατά μέσα στη Λεσινίτσα,
δεν είναι σύκα να τα φας,λεμόνια να τα ζύψεις,
Είναι παιδιά λεσιτσινά,λεβέντες παλικάρια,
και παίρνουν αίμα καθαρό μές΄στα ματόφρυδά σου.»

Για το ίδιο γεγονός και άλλες επιδρομές των μπέηδων του Δελβίνου και του Αλή Πασά προς τη Δρόβιανη και τη Λεσινίτσα κάνει λόγο και το ακόλουθο τραγούδι:

«Δεν σ΄το΄πα ΄γω πασιά μου
δεν σ΄το΄πα γω βεζύρη:
Με τα χωριά μη πιάνεσαι
και με τη Λεσινίτσα.

Μάσε τ΄ασκέρι σου, πασιά
και πάψε το ντουφέκι.

Δεν είναι σύκα να τα φας
νεράντζια να τα ζύψεις.

Είναι παιδιά Λεσιτσινά
γερόντοι Δροβιανίτες*…»

Φυσικά υπάρχουν και πολλά άλλα τραγούδια, στα οποία θα αναφερθούμε μελλοντικά.
*«Γερόντοι Δροβιανίτες» εννοεί τους σοφούς, γραμματισμένους ανθρώπους της Δρόβιανης.

Πηγή: Aftonomi.gr

Μιχ.Παντούλας: Η πατρίδα να μείνει αντρόπιαστη στην ψυχή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού!

Ανοιχτή επιστολή στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας από τον γνώριμο των Βορειοηπειρωτών, κ. Μιχάλη Παντούλα, φιλόλογο και τ. βουλευτή Ιωαννίνων.

Σήμερα, 21 Φεβρουαρίου 2013, που γιορτάζουμε την εκατοστή επέτειο των ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ της πόλης των Ιωαννίνων και του μεγαλύτερου τμήματος της μείζονος Ηπείρου από τον οθωμανικό ζυγό πέντε αιώνων, θεώρησα πρέπον να μιλήσω δημόσια για τη λάθος απόφαση της μητέρας πατρίδας σε βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού κι απ’ ότι έμαθα με προέκταση στον Ελληνισμό της Πόλης, της Τενέδου και της Ίμβρου.

Τα μεγάλα μυαλά της διοικητικής και πολιτικής γραφειοκρατίας των Αθηνών βρήκαν το φάρμακο να χτυπηθεί στη ρίζα της η οικονομική κρίση, που μαστίζει την Ελλάδα. Και τούτο θα συμβεί αν παύσει να χορηγείται το μικρό χρηματικό βοήθημα στους υπερήλικες Βορειοηπειρώτες, που η ίδια η ελληνική πολιτεία, για προφανείς λόγους, είχε καθιερώσει πριν από μερικά χρόνια.
Θέλω να πιστεύω ότι η ασυνέπεια αυτή, που αν δεν προσέξουμε μπορεί να μετατραπεί σε τραγωδία με δική μας αποκλειστικά ευθύνη, στο τέλος θα αποτραπεί. Όσοι σοφίστηκαν όλα τούτα πρέπει να μάθουν ότι στην κατηγορία των ανθρώπων, που έπαιρναν έως τώρα το μικρό αυτό βοήθημα, είναι οι συμμαθητές του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια από το σχολείο της Πωγωνιανής, οι πατριώτες που το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας τους απένειμε το μετάλλιο του Έθνους γιατί στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Εμβέρ Χότζα κράτησαν αμόλυντη την ελληνική συνείδηση και ταυτότητα, εκείνοι που σε πείσμα της αλβανικής εθνικιστικής υστερίας μετέδωσαν στα παιδιά και στα εγγόνια τους την περηφάνεια του Έλληνα και οι απόγονοι των εθνικών μας ευεργετών από την Κορυτσά, την Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο, τους Αγ. Σαράντα, τη Χειμάρα που τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής τούς στέρησαν από τις οικογένειές τους και τους κατέθεσαν στο ταμείο του Έθνους για τη δόξα της νεοσύστατης Ελλάδας.
Μου είναι αδύνατο να φανταστώ ότι όσοι παίρνουν τέτοιες αποφάσεις ξεχνούν να συμπεριλάβουν στους λογαριασμούς τους τον “πολλαπλασιαστή” του εθνικού ωφέλους και του εθνικού κόστους. Γι’ αυτό και θέλω να ελπίζω -η συνείδησή μου το απαιτεί- η λάθος αυτή απόφαση να αναθεωρηθεί τώρα. Κι αν η πατρίδα το μικρό αυτό χρηματικό βοήθημα θέλει να το κάνει μικρότερο, ας το αποφασίσει. Είναι προφανές ότι το θέμα δεν είναι οικονομικό. Αφορά τον πυρήνα της σχέσης εμπιστοσύνης και αξιοπρέπειας της μητροπολιτικής Ελλάδας με τμήματα του οικουμενικού Ελληνισμού, που στην ιστορική τους διαχρονία διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στην πνευματική και εθνική ολοκλήρωση του Γένους. Για δυο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, που στον κάθε Έλληνα φορολογούμενο αντιστοιχεί το ποσό των τριών ευρώ το χρόνο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ντροπιάσει την Ελλάδα.
Και επειδή ο δικός μου λόγος δεν είναι τόσο δυνατός, που να μπορεί να ανατρέψει αποφάσεις, θέλω την ανοιχτή αυτή επιστολή να τη συνοδεύσω με ένα συγκλονιστικό ανέκδοτο κείμενο. Γράφτηκε στα 1956 και εξακολουθεί να είναι επίκαιρο μέχρι σήμερα. Συντάκτης του ο Βορειοηπειρώτης Θύμιος Λιώλης από το Βούρκο των Αγ. Σαράντα. Ο συμμαχητής του Παύλου Μελά, ο οπλαρχηγός του αγώνα για την απελευθέρωση της Ηπείρου και της Αυτόνομης Ήπειρου, ο πρωτοπόρος της αντίστασης εναντίον των Ιταλογερμανών κατακτητών. Ο “άγιος” του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, που η γνώμη του είχε την ίδια απήχηση με τις προφητείες του πατρο-Κοσμά του Αιτωλού. Ο νέος Μακρυγιάννης με την τίμια και καθαρή ψυχή. Την επιστολή μού την εμπιστεύτηκε, πριν από δύο περίπου χρόνια, ο εγγονός του Χρήστος Λιώλης και τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό. Έκρινα ωφέλιμο να τη δημοσιοποιήσω τώρα, με την πεποίθηση ότι το δυνατό μήνυμα που αυτή εκπέμπει θα δρομολογήσει θετικές πρωτοβουλίες στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο για την άμεση αναθεώρηση της κυβερνητικής απόφασης, που τη διακρίνει μία απίστευτη όσο και επικίνδυνη επιπολαιότητα. Αναμένουμε…

Ιδού το κείμενο της ιδιόχειρης επιστολής του Θύμιου Λιώλη:

Προς τον Ύπατον Πρόεδρον της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Αμερικής
Αξιότιμον κύριον Κων/ντίνον Δήμαν
Εις Αθήνας

Παιδί μου
Σε σένα τον θαυμάσιον και άξιον αγωνιστήν της ιεράς βορειοηπειρωτικής ιδέας, Σε σένα την πιο μεγάλη ελπίδα της δύσμοιρης Βορειοηπειρωτικής μας πατρίδος, απευθύνεται ένας παλαίμαχος αγράμματος και αντρόπιαστος αγωνιστής, σαν πατέρας για να σου πω πρώτα – πρώτα καλώς ορίσατε, ως ευλαβής προσκυνητής στην ελεύθερη Ελληνική πατρίδα, αλλά παράλληλα να σου ’μολογήσω και τα βάσανα της μαύρης μου ξενιτιάς και των γηρατιών μου το κατάντημα.
Δεν πρόκειται να σας συστηθώ ούτε να σας αραδιάσω τους αγώνας μου που έκαμα -καθήκον μου άλλωστε ελάχιστον προς την αγαπημένη μας πατρίδα- γιατί λίγο πολύ ο Θεός και η τύχη έφεραν την φτωχειά φήμη του ονόματός μου στ’ αυτιά σας. Είμαι ο οπλαρχηγός του Βούρκου Θύμιο-Λιώλης, που από τα νειάτα μου μέχρι τα βαθειά μου γεράματα κράτησα με τιμή το καριοφύλι της Λευτεριάς όσο μπορούσα άξια στον τόπο μας και έχω αθάνατα και αδιάψευστα παράσημα τις άμετρες λαβωματιές στο βασανισμένο μου κορμί.
Όταν ήμουν νέος αλώνιζα τις ράχες και τα κορφοβούνια της πατρίδος μας ωσάν λεύτερος σταυραετός. Τώρα όμως και μάλιστα ύστερα από τον βάρβαρο ξυλοδαρμό που υπέστην στις φυλακές Αβέρωφ υπό των ατίμων Ιταλών, ότε το 1941 συλληφθείς εις Αθήνας και μετέπειτα μεταφερθείς εις Τίρανα, τσακίστηκα και σωροβολιάστηκα κυριολεκτικώς σωματικά και ψυχικά. Μη νομίσης πως το ρίχνω κάτω, όχι θα κρατηθώ υπερήφανος για να μη γίνω περίγελος των εχθρών της πατρίδος μας. Σε σένα όμως που είσαι ένας αγνός αγωνιστής πρέπει να σου πω την αλήθεια.
Η φτωχειά πατρίδα Ελλάς μού εχορήγησε μια φτωχειά σύνταξη οπλαρχηγού τριακοσίων πενήντα δραχμών μηνιαίως αρκετή μόνον για να χορταίνη «ντουάνι» (καπνό) το τσιμπούκι μου. Επειδή στα νειάτα μου και στα γερατιά μου ή αγωνιζόμουν στα βουνά ή βρισκόμουν στα μπουντρούμια των φυλακών, δεν γκαζάντισα για τα γηρατιά μου. Αυτό δεν το λογαριάζω αν και με σφύγγει η ανάγκη της στερήσεως, γιατί αφού δεν πέθανα από τόσα βόλια των αρβανιταραίων δεν θα πεθάνω από ψωμί στην Αθήνα. Αν όμως συμβή το τελευταίο, τότε ασφαλώς προσωπικώς δεν θα πεθάνω ντροπιασμένος, γιατί σε άλλους θα ανήκη το προνόμιο της ντροπής.
Τελευταίως ήρχισαν μια δυσφημιστικήν εκστρατείαν εναντίον μου -προφανώς όργαναν της αλβανικής προπαγάνδας- και κάνουν μια άτιμον κριτικήν της πολύχρονης αγωνιστικής μου δράσεως. Εις αυτούς απάντησεν η τιμητική δι’ εμέ τελευταία αποκήρυξις των Τιράνων. Αν θέλουν πιο ντρίτα απάντηση τους προκαλώ παρ’ όλον τον όγκον χωρίς να λογαριάζω τα 78 μου χρόνια να έρθουν να αναμετρηθούμε εκεί που αναμετρούνται τα παληκάρια. Εκεί θα μάθουν οι συκοφάντες μου τα γιατάκια μου, εκεί θα τους δείξω τις βρύσες πού ‘πινα νερό, εκεί θα βρίσκονται ακόμη άθαφτοι οι συντρόφοι μου και ίσως κάτω από τα απάτητα χιόνια να βρούμε αίμα από τις άμετρες λαβωματιές μου.
Δεν μπορώ να βρω αρχή και τέλος γιατί πενήντα χρόνια ιστορία δεν μπορώ να την συμπεριλάβω σε μια αναφορά μου. Ένα θέλω κυρίως να σου πω, θέλω να σε ιδώ γιατί νομίζω πως τώρα ήρθατε από την πατρίδα και κάτι θα μου πείτε. Επειδή άκουσα και πίστεψα ότι έχεις αισθήματα γνησίου και τιμίου Χειμαρριώτου, θέλω να σε ιδώ. Μη διστάξης να δεχθής έναν αγνόν αγωνιστήν, επειδή έχει το θλιβερόν προνόμιον να είναι πάμπτωχος.
Εκεί που θα πας να προσκυνήσης -όπως έμαθα- τα Άγια χώματα της πατρίδος μας, στείλε τα χαιρετίσματα στους ζωντανούς και τους πεθαμένους από το Θύμιο Λιώλη.
Σε χαιρετώ
Με πατριωτική Αγάπη
Θύμιος Λιώλης
Οπλαρχηγός Βούρκου Β. Ηπείρου

Πρωινός Λόγος

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Φαήλος Κρανιδιώτης: «Αν οι Αλβανοί σοβινιστές απειλήσουν τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, η Ελλάδα σαφώς και θα αντιδράσει»

«Έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή,
την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ,
την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ!!

Της κόψαν την φωνή, κουκλίτσα αληθινή,
Την πιάσανε αιχμάλωτη οι άπιστοι Αλβανοί

Και τώρα που μπορώ, το όπλο να κρατώ,
και ανήκω εις τον ένδοξο Ελληνικό στρατό
Θα ανέβω ένα πρωί, χωρίς διαταγή,
για να αγκαλιάσω στοργικά την δόλια μου αδερφή»

Ο Φαήλος Κρανιδιώτης μιλάει στην «Αυτόνομη» για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, την διακοπή των συντάξεων ΟΓΑ σε υπερήλικες Ομογενείς, την κατάσταση της Παιδείας στην Βόρειο Ήπειρο, τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, αλλά και για την εθνικιστική ρητορική που έχει υιοθετήσει το τελευταίο διάστημα η πολιτική τάξη της Αλβανίας.

«Τα Τίρανα έχουν να διανύσουν πολύ δρόμο μέχρι να γίνουν μια ευρωπαϊκή δημοκρατία» και «οι καλές σχέσεις με την Αλβανία πρέπει να είναι πάντοτε ευθέως ανάλογες με τον σεβασμό από αυτήν της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, είτε ζει σε αναγνωρισμένες μειονοτικές περιοχές είτε όχι», δηλώνει ο στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά.

Ο πολιτικός με την ιδιαίτερη αγάπη για την Βόρειο Ηπειρο, στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα στον Μπερίσα και στους Ερυθρόμαυρους να αφήσουν στην άκρη τις αλυτρωτικές δηλώσεις και να μην ξεχνούν πως «ζουν από τα εμβάσματα από την Ελλάδα» γιατί «από μια επιδείνωση των σχέσεων με την Ελλάδα, μόνο χαμένη θα βγει η χώρα τους».

Στον ΓΙΩΡΓΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
– Γνωρίζουμε πως είστε καλός γνώστης του Βορειοηπειρωτικού, πότε ασχοληθήκατε για πρώτη φορά;
“Έχω μια αδερφή….”. Αυτό φταίει κι οι πρώτοι μου δάσκαλοι. Ασχολούμαι απ’ όταν θυμάμαι τον κόσμο. Κάποιοι μ’ έμαθαν που είναι τα πραγματικά όρια της Πατρίδας και τους χρωστώ ισόβια ευγνωμοσύνη. Μ’ έμαθαν πως τα απαράγραπτα εθνικά δικαιώματα και το καθήκον δεν δείχνουν διαβατήριο και δεν περνάνε συνοριακό έλεγχο. Αργότερα, φοιτητής, όταν είχα πλέον οργανωμένη πατριωτική δράση, θεώρησα στοιχειώδες καθήκον την συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των Βορειοηπειρωτικών Οργανώσεων. Είναι συνεχείς οι αναφορές μου στο εθνικό θέμα στα κείμενα και στις παρεμβάσεις μου εδώ και 25-27 χρόνια. Η έμπρακτη ενασχόληση, τόσο πολιτικά, με αρθρογραφία, όσο και σαν μαχόμενος δικηγόρος, μου χάρισε πολύτιμους φίλους και φίλες από την Βόρειο Ήπειρο. Στο συνέδριο της ΝΔ το 2010, ήμουν ο πρώτος ομιλητής σύνεδρος. Μίλησα, όπως πάντα, για τον Ελληνισμό από την Απειρωτάν Χειμάρρα ως το ακρωτήρι του Αγίου Ανδρέα στην Καρπασία. Αυτή είναι η νοητή γραμμή της συνείδησης μου. «Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας αποτελεί την νομική θεμελίωση της Αυτονομίας. Η Αλβανία να σεβαστεί τα δικαιώματα της ΕΕΜ»

– Για εσάς το θέμα της Βορείου Ηπείρου είναι ζήτημα εδαφικό ή ένα ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Είναι και τα δύο. Από τη μία υπάρχει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας και η νομική θεμελίωση της Αυτονομίας. Από την άλλη οι καλές σχέσεις και η καλή γειτονία με την Αλβανία πρέπει να είναι πάντοτε ευθέως ανάλογες με τον σεβασμό από αυτήν της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, είτε ζει σε αναγνωρισμένες μειονοτικές περιοχές είτε όχι, κι από την ευημερία της. Σε περίπτωση όμως κλιμάκωσης του αλβανικού σωβινισμού και κινδύνων για την ασφάλεια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, τα καθήκοντα της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι πρόδηλα. Τα υποδεικνύει το δίκαιο και η Ιστορία. Ξέρουμε καλά αυτά τα ορεινά μονοπάτια. Τα έχουν ξαναπάρει οι πατεράδες κι οι παππούδες μας.

– Το τελευταίο διάστημα υπήρχαν έντονες πολιτικές εξελίξεις στην Αλβανία τόσο με τα αποτελέσματα της στημένης απογραφής όσο και με την εθνικιστική ρητορική που έχει υιοθετήσει η πολιτική τάξη της χώρας. Ποία είναι η εκτίμησή σας;
Ο τουρκικός ισλαμοφασισμός κι επεκτατισμός έχει ένα μερίδιο στην υποκίνηση του αλβανικού σωβινισμού, καθώς και η ψηφοθηρία και ο τυχοδιωκτισμός συγκεκριμένων αλβανικών πολιτικών δυνάμεων. Πιθανώς νομίζουν ότι η οικονομική κρίση της Ελλάδας τους δίνει μια ευκαιρία να ασκήσουν πιέσεις και να ικανοποιήσουν άνομα συμφέροντα τους. Ας δουν, ο Μπερίσα, οι “μαυροκόκκινοι” φασίστες ή όποιοι άλλοι, καλύτερα τον χάρτη. Μ’ εμάς έχει σύνορα η Αλβανία, ζουν από τα εμβάσματα από την Ελλάδα. Από μια επιδείνωση των σχέσεων με την Ελλάδα, χάριν του σωβινισμού ανοήτων, μόνο χαμένη θα βγει η χώρα τους. Πολύ χαμένη. Και δεν αναφέρομαι μόνον στην παρεμπόδιση της ευρωπαϊκής πορείας της Αλβανίας.

– Η Αλβανία έχει υπογράψει σχεδόν όλες τις διεθνής συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η Διεθνή Σύμβαση για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, την Σύμβαση-πλαίσιο για τις Εθνικές Μειονότητες, μέχρι και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που αναγνωρίζει το δικαίωμα της ατομικής προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου κ.ά. Στην περίπτωση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας πιστεύετε πως η Αλβανία σέβεται αυτά που έχει υπογράψει;
Όχι. Τα Τίρανα έχουν να διανύσουν πολύ δρόμο μέχρι να γίνουν μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Οι πιέσεις μας πρέπει να είναι συνεχείς και επίμονες.

– Δυστυχώς το Έθνος βάλλεται από μια οικονομική λαίλαπα που δεν άφησε ανεπηρέαστους ούτε τους Βορειοηπειρώτες. Πρόσφατα στο Μνημόνιο 3 συμπεριλήφθη μια ειδική διάταξη που ουσιαστικά κόβει τις συντάξεις του ΟΓΑ από τους Βορειοηπειρώτες αναγκάζοντας τους να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες. Τι πρέπει να γίνει ούτως ώστε να μην αφήσουμε την Βόρειο Ήπειρο να ερημώσει;
Πρέπει να ακυρωθεί η συγκεκριμένη διάταξη για λόγους εξαιρετικού και κατεπείγοντος εθνικού συμφέροντος. Αδιανόητο να άντεξε ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός επί τουρκοκρατίας, να επιβίωσε επί Ζώγου και Χότζα και να χαθεί με υποτιθέμενη δημοκρατία και ανοιχτά σύνορα. Αυτό όμως που αναφέρετε δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό μέρος του προβλήματος. Δεν λύνεται το ζήτημα μόνο με επιδότηση των γερόντων. Χρειάζεται πρωτογενής ανάπτυξη, ανταγωνιστικές οικονομικές δράσεις του Ελληνισμού στις εστίες τους, να μείνουν όσοι νέοι υπάρχουν και να επιστρέψουν κι άλλοι. Μαζί με την στήριξη της ελληνικής εκπαίδευσης στα χωριά και τις πόλεις του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού  και την οικονομική ανάπτυξη, η άγρυπνη συμπαράσταση της Ελλάδας, είναι οι όροι για την επιβίωση κι ακμή των αδελφών μας στην Βόρειο Ήπειρο.

– Η εκπαίδευση πάει από το κακό στο χειρότερο, από την μία τα δημόσια μειονοτικά σχολεία και από την άλλη τα ιδιωτικά που υποτίθεται πως λειτουργούν υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πολιτείας. Σώζεται η Ελλάδα από την εξαθλίωση της εκπαίδευσης στην Βόρειο Ηπειρο;
Όχι. Να κλείσουν οι λεγόμενες “Ανεξάρτητες” Αρχές, άχρηστα άντρα πολιτικής ορθότητας κι αριστεριστών, καταβόθρες κονδυλίων, να απολύσουμε το 1/5 των υπαλλήλων της Βουλής, έχουμε 1850, ενώ η Γερμανία έχει 400, να μειωθούν τουλάχιστον στο μισό οι βουλευτικοί και κυβερνητικοί μισθοί, να περιοριστούν οι μετακλητοί κι αποσπασμένοι από 6 σε 2, να περιστείλουμε κι άλλες αδικαιολόγητες σπατάλες και θα περισσέψουν χρήματα για την άρτια εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων στην Βόρειο Ήπειρο. Θα έχουμε και ρέστα για πολλές άλλες ανάγκες.

– Πως βλέπετε τους βορειοηπειρώτες που η ΝΔ τους ένταξε στην Γραμματεία Παλιννοστούντων και Ειδικών Πληθυσμιακών Ομάδων, πιστεύεται πως υπάρχει εθνική πολιτική για το Βορειοηπειρωτικό;
Υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις και θα έλεγα πως χρειάζεται μια κεντρικά οργανωμένη πιο δυναμική πολιτική. Για μένα δεν έχει τόση σημασία που τους εντάσσεις οργανωτικά αλλά το τι πολιτική κάνεις. Αν η πολιτική είναι Εθνική, με ιστορικούς όρους, με κύριο μέλημα την διασφάλιση της ευημερίας και της ελληνικότητας των αδελφών μας στις εστίες τους, τότε βαδίζουμε σωστά. Για λόγους σημειολογικούς και ηθικούς βέβαια, θα προτιμούσα μια Γραμματεία Βορειοηπειρωτικού και Κυπριακού Ελληνισμού ή μάλλον, για να μην ξεχνάμε και τους άλλους Έλληνες, πχ στην Πόλη, στον Πόντο και στα Σκόπια, μια Γραμματεία Μείζονος Ελληνισμού.

Ποιος είναι ο Φαήλος Κρανιδιώτης
– Ο Φαήλος Κρανιδιώτης γεννήθηκε το 1965 στον Κορυδαλλό. Προέρχεται από λαϊκή οικογένεια. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μιλάει Αγγλικά, Γερμανικά και Ισπανικά.

– Υπηρέτησε εθελοντικά στις Ειδικές Δυνάμεις, επί 23 μήνες, ως έφεδρος Αξιωματικός.
– Ασκεί αποκλειστικά, ελεύθερη μαχόμενη δικηγορία από το 1992, χωρίς αντιμισθίες ή αργομισθίες.
– Πρόεδρος του Δ.Σ. του Δικτύου 21 και Μέλος της Λέσχης Καταδρομέων – Ιερολοχιτών, καθώς και του Πανελληνίου Συνδέσμου Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων.

– Υπερασπιστής των δικαιωμάτων των Κούρδων αγωνιστών στα δικαστήρια, συνδέεται με στενούς συναγωνιστικούς δεσμούς με το ΕΑΜ Κουρδιστάν και τις οργανώσεις των Κυπρίων, Βορειοηπειρωτών, Κωνσταντινουπολιτών, Ποντίων, Ιμβρίων και την Αρμενική Εθνική Επιτροπή.

– Συνήγορος του κούρδου ηγέτη, Αμπντουλλάχ Οτσαλάν, στην Ελλάδα, στο πλευρό του οποίου βρέθηκε τον Φεβρουάριο του 1999 στο Ναϊρόμπι. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, συνετέλεσε στην αποκάλυψη των μεθοδεύσεων που οδήγησαν στην ατιμωτική παράδοση του Κούρδου ηγέτη στα χέρια της Άγκυρας.

– Συντάκτης της εισηγητικής έκθεσης και της πρότασης νόμου, με την οποία αναγνωρίστηκε το 1996 από τη Βουλή των Ελλήνων, η Γενοκτονία των Αρμενίων από το τουρκικό καθεστώς.

– Διετέλεσε νομικός σύμβουλος της Μητρόπολης των εν Ελλάδι Ορθοδόξων Αρμενίων και του Λαϊκού Κογκρέσου του Κουρδιστάν στην Αθήνα.

– Διετέλεσε μέλος του Κέντρου Ερεύνης και Μελέτης Ελληνισμού και της Επιτροπής για την Κύπρο της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών και υπήρξε συνεργάτης του αγωνιστή Θεόφιλου Γεωργιάδη, που δολοφονήθηκε το 1994 στη Λευκωσία από όργανα των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.

Βρίσκεται στο πλευρό του Αντώνη Σαμαρά αδιάλειπτα από το 1993.

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Η Άννα Νίκου μιλάει στο ΣΚΑΙ για τις συντάξεις ΟΓΑ [ΒΙΝΤΕΟ]

Καλεσμένη στην εκπομπή «Τώρα» που παρουσιάζει η Πόπη Τσαπανίδου στο τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ ήταν σήμερα η βορειοηπειρώτισσα δικηγόρος Άννα Νίκου.

Η κυρία Νίκου ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να συνεχιστεί η χορήγηση του βοηθήματος ΟΓΑ προς τους υπερήλικες ομογενείς της Βορείου Ηπείρου, ενώ τόνισε πως «η διακοπή τού αποτελεί γενοκτονία» για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό και «αφήνει ανοιχτό το πεδίο στην Αλβανία να κάνει πράξει τις απειλές της»…

Πηγή: Aftonomi.gr