Η Ελλάδα μετατρέπεται σε «πεδίο» πολιτικών συγκρούσεων των αλβανικών κομμάτων

Η εθνικιστική προεκλογική καμπάνια στην Αλβανία φαίνεται πως δεν επηρεάζει μόνον τη ζωή των αλβανών υπηκόων εντός της αλβανικής επικράτειας. Επηρεάζει και τους αλβανούς μετανάστες που έχουν τα στέκια τους στους δρόμους και στις πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης καθώς και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος.

Όπως είναι γνωστό το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Έντι Ράμα αλλά και ο πρόεδρος του LSI Ιλίρ Μέτα, έχουν επισκεφτεί την Αθήνα και διάφορες άλλες πόλεις της Ελλάδας προσπαθώντας να συγκεντρώσουν τους ψήφους των αλβανών μεταναστών και να ανεβάσουν το πολιτικό και εθνικό τους φρόνημα.

Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν τα ελληνικά κόμματα θα ερχόταν με ελληνικές σημαίες στην Βόρειο Ήπειρο για την προεκλογική τους καμπάνια.

Βέβαια είδαμε τι συνέβη πρόσφατα όταν εκπρόσωποι των κομμάτων της Ελληνικής βουλής επισκέφθηκαν την Βόρειο Ηπειρο για να τιμήσουν τους ήρωες του έπους του ’40, ήρθαν και αντιμετώπισαν έναν ακραίο και παράλογο εθνικισμό.

Ενώ την ίδια ώρα οι Αλβανοί διοργάνωναν συνεδριάσεις σε αίθουσες και πλατείες στην Ελλάδα με μεγάλες αλβανικές σημαίες. Όπως πάντα, στην υπηρεσία αυτών των κομμάτων και «Βορειοηπειρώτες», οι οποίοι είτε μένουν μόνιμα στην Ελλάδα και έχουν αποχτήσει την Ελληνική ιθαγένεια, είτε δραστηριοποιούνται στην Αλβανία.

Μερικοί απ’ αυτούς μάλιστα, σε συνεργασία με κάποιους των ελλαδίτικων κομμάτων και άλλων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς –που πρόσφατα «επιβράβευσε» την εθνικιστική ρητορική του Ράμα εκλέγοντάς τον στην θέση του αντιπροέδρου- φωνάζουν και για την ένωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Αυτό και αν είναι τραγικό!

Πως μπορεί, ένας Έλληνας υπήκοος, με Ελληνική ιθαγένεια να ψηφίζει ένα ανθελληνικό κόμμα;! Πως μπορεί να στηρίζει ένα αλβανικό κόμμα που έχει εδαφικές βλέψεις κατά της πατρίδας του;! Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα μετατρέπεται άθελά της σε «πεδίο» πολιτικών συγκρούσεων των αλβανικών κομμάτων. Πολλοί ανθέλληνες αλωνίζουν στην Πατρίδα μας και κανείς δεν ανησυχεί…

Πηγή: Aftonomi.gr

Οι αγώνες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για την πατρογονική του γη μέσα από τα δημοτικά τραγούδια

Οι αγώνες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για να συγκρατήσουν και διαφυλάξουν τα πατρώα του εδάφη, τη γη που κληρονόμησαν από αρχαίους χρόνους και έως σήμερα, ήταν πολλοί και σκληροί. ΄Ηταν αιματηροί. Μόνον έτσι μπόρεσαν να κρατηθούν και να κρατήσουν ζωντανή την εθνική τους ταυτότητα και αξιοπρέπεια. Χωρίς τη δική τους γη, να μπορούν να φτιάξουν εκκλησία και να στηρίξουν το σπίτι, την οικογένεια, χωρίς το δικό τους χωράφι και το λιβάδι, δεν θα είχαν μπορέσει να έρθουν ως στο σήμερα και να επιβιώσουν ως γνήσιοι έλληνες. Φυσικά, με πολλές θυσίες, πρωτάκουστες, μέσα σε αιώνες σκλαβιάς ανατολίτικων βαρβάρων. Τη βαρβαρότητα αυτή, καλύτερα απ’ όλους τους λαούς της Βαλκανικής την γνώρισαν οι Ελληνες, διότι δεν υπέκυψαν, δεν αλλαξοπίστησαν και τήρησαν άθικτη την εθνική τους ταυτότητα.

Φυσικά για το γεγονός και για όσα αναφέρουμε μιλούν πολλά ιστορικά στοιχεία. Θα θέλαμε να αναφερθούμε και σε μερικά δημοτικά τραγούδια-μαρτυρία των αγώνων και θυσιών του τόπου μας.

Ένα απ’ αυτά είναι το δημοτικό τραγούδι για έναν απ’ τους καπετάνιους του Βούρκου, το ΘΩΜΑ ΣΠΥΡΟ. Ο γνωστός καπετάνιος Θ. Σπύρος, κατάγονταν απ΄ το χωριό Καινούργιο, νομού Αγίων Σαράντα. Στις αρχές του 19ου αιώνα (1862-1866) με πολλές πιέσεις και εκβιασμούς, τούρκοι αγάδες και διάφοροι στρατιωτική υπάλληλοι της Υψηλής Πύλης, προσπαθούν να κάνουν τσιφλίκι όλα τα χωριά του Βούρκου, ακόμα και των ορεινών περιοχών. Πότε με τη βία, πότε με στημένες δικαστικές δίκες, πότε με πλαστά έγγραφα, οστεοποιώντας τα κεφαλοχώρια της Βορείου Ηπείρου. Ο καπετάνιος Θωμάς Σπύρος, για να μπορέσει να βοηθήσει το δικό του χωριό, το Καινούργιο και τα γειτονικά χωριά στην περιοχή του Βούρκου, μπόρεσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, στην Υψηλή Πύλη και να εξασφαλίσει τα απαραίτητα έγγραφα (ταπιά) που μαρτυρούσαν πως αυτά ήταν ελεύθερα χωριά και όχι τσιφλίκια. Δυστυχώς όμως, κατά την επιστροφή του, στην πόλη του Δελβίνου την ώρα που πήγαινε να τα παρουσιάσει στις τοπικές αρχές τον δολοφόνησαν… Αυτό λένε και οι στίχοι του τραγουδιού.

«…Το μάθαταν τί γίνηκε, Καπετάν Σπύρο Θωμά,
Τούτη την εβδομάδα, Θωμά Σπύρο Καπετάνιε!

Στου Δελβίνου το παζάρι (επωδός)
Το Θωμά Σπύρο σκότωσαν
Μέσ’ στου σαραγιού την πόρτα…

-Θωμά μ΄ μωρέ Θωμά μ΄
Θωμά μ΄ και ποιος σε σκότωσε
Ωρ΄ν΄από τους Δελβινιώτες;

-Μονά – μωρέ μονάχος μου λαβώθηκα…»

Όπως είναι γνωστό κι απ΄ την ιστορία, την ίδια περίοδο ξέσπασε η μεγάλη αγροτική εξέγερση των χωριών του Δελβίνου που κράτησε περίπου απ΄ το 1862 ως στο 1866. Τότε διοργανώθηκε η μεγάλη πορεία χιλίων αγροτών προς το τουρκικό διοικητήριο των Γιαννίνων με τα γένια στο χέρι τα οποία και πέταξαν στην αυλή του διοικητηρίου ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Μεταξύ των άλλων διοργανωτών και υποστηριχτών, όπως του Καπετάνιου απ΄ το χωριό Καινούργιο, το Θωμά Σπύρου, εμπνευστή της ήταν και ο Φιλήμων Κίτσιος, μια άλλη εξέχουσα θρησκευτική, πνευματική προσωπικότητα με καταγωγή απ΄ το χωριό ΄Αγιος Ανδρέας της περιοχής του Θεολόγου. Είναι αυτός που μπόρεσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη ως εκπρόσωπος του αγροτικού κινήματος για τα δικαιώματα των αγροτών.

Ενα άλλο τραγούδι, γνωστό κι αυτό στο Β/Η χώρο, είναι το τραγούδι της Δρόβιανης. Πολλές φορές ο Αλή Πασάς, προσπάθησε να κάνει τσιφλίκια του τη Δρόβιανη και τη Λεσινίτσα. Πότε με πονηριές, πότε με χρήματα και πότε με βασανισμούς των κατοίκων του χωριού. Ο Πράτσικας ήταν ο πρόεδρος της Δρόβιανης, τον οποίο κάλεσε ο Αλή Πασάς να υπογράψει και να παραδώσει το χωριό του ως τσιφκλίκι. Στο περιστατικό αυτό αναφέρεται το παρακάτω δημοτικό τραγούδι.

«Ολος ο κόσμος κι ο ντουνιάς, φοβερέ μ΄Αλή Πασιά
σε προσκυνάει βεζύρ αφέντη.

Ενα χωριό είν΄η Δρόβιανη, φοβερέ μ΄Αλή Πασιά,
δεν προσκυνάει, βεζύρ αφέντη.

Σε πολεμάει με τα φλουριά φοβερέ μ΄Αλή Πασιά,
και με τα γρόσια βεζύρ αφέντη.

Σε πολεμάει ο Πράτσικας, «
για το χωριό του «

Στα Γιάννινα τον πάισανε, «
αλυσωμένο, «

Γραμματικός τον πρόσταξε, «
για να βουλώσει, «

Τη Δρόβιανη δεν την πουλώ, «
τσιφλίκι δεν την κάνω, «

Του λιώσανε τα κόκκαλα «
στις αλυσίδες, «

Η Δρόβιανη όμως, έμεινε ελεύθερη και όχι τσιφλίκι. Ο πρόεδρος του χωριού ο Πράτσικας, έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία της!

Αναφέρουμε κι ένα άλλο τραγούδι. Κάνει λόγο για τη σύγκρουση των Κοκάτων του Δελβίνου με τους Λεσινιτσιώτες. Κι αυτοί, οι Κοκάτες, ζητούσαν να κάνουν τσιφλίκι τη Λεσινίτσα. Ξεκίνησαν με στρατό απ΄το Δέλβινο να δώσουν μάχη με όπλα, ώστε να μπορέσουν να υποχρεώσουν τους κατοίκους να γίνουν ραγιάδες τους. Παρουσιάζουμε το σχετικό δημοτικό τραγούδι:

«Οι μπέηδες συνάχτηκαν μες΄στα ψηλά σαράγια,
να παν να καταχτήσουνε την κάψω Λεσινίτσα.
Στο Δέλβινο δειπνήσανε,στα Σάδια ξημερώνουν
και στην Αγιά Παρασκευή φυλούσε καραούλι.

Το καραούλι τους άφησε,μπροστά να προχωρήσουν,
να φάνε το κεφάλι τους,πίσω να μη γυρίσουν.

Δημήτρης Τσιάβος φώναξε από τον Κακοτόπο:
-Που πάς Σελίμι κερατά μέσα στη Λεσινίτσα,
δεν είναι σύκα να τα φας,λεμόνια να τα ζύψεις,
Είναι παιδιά λεσιτσινά,λεβέντες παλικάρια,
και παίρνουν αίμα καθαρό μές΄στα ματόφρυδά σου.»

Για το ίδιο γεγονός και άλλες επιδρομές των μπέηδων του Δελβίνου και του Αλή Πασά προς τη Δρόβιανη και τη Λεσινίτσα κάνει λόγο και το ακόλουθο τραγούδι:

«Δεν σ΄το΄πα ΄γω πασιά μου
δεν σ΄το΄πα γω βεζύρη:
Με τα χωριά μη πιάνεσαι
και με τη Λεσινίτσα.

Μάσε τ΄ασκέρι σου, πασιά
και πάψε το ντουφέκι.

Δεν είναι σύκα να τα φας
νεράντζια να τα ζύψεις.

Είναι παιδιά Λεσιτσινά
γερόντοι Δροβιανίτες*…»

Φυσικά υπάρχουν και πολλά άλλα τραγούδια, στα οποία θα αναφερθούμε μελλοντικά.
*«Γερόντοι Δροβιανίτες» εννοεί τους σοφούς, γραμματισμένους ανθρώπους της Δρόβιανης.

Πηγή: Aftonomi.gr

Ο αλβανικός εθνικισμός ανησυχεί Ευρώπη και ΗΠΑ

Ο αλβανικός εθνικισμός καλά κρατεί. Τώρα, στα πρόθυρα των κοινοβουλευτικών εκλογών ενισχύεται περισσότερο. Είναι το μοναδικό χαρτί στα χέρια των κομμάτων για να κερδίσουν ψηφοφόρους. Γνωρίζουν αυτοί ότι ο αλβανικός λαός ήταν συνοδοιπόρος πάντα με τον εθνικισμό. Με τον ρεβιζιονιστο-καπιταλιστικό κίνδυνο προς τη χώρα των αετών, με την μοναρχοφασιστική όρεξη για την Βόρεια Ήπειρο – καθιερωμένα αυτά από τον καιρό του Ενβέρ – και τώρα με την ιδέα, και συνάμα την όρεξη, της Μεγάλης Αλβανίας.

Ζήλεψαν τα δύο μεγάλα –φαβορί για την εξουσία- κόμματα από τις δηλώσεις του εθνικιστή και ταραχοποιού Κρ. Σπαχία και μπήκαν στο παιχνίδι. Ο Πρωθυπουργός, σαν δεν έφτανε η πρώτη βόμβα στην Αυλώνα για μεγάλη Αλβανία από την Πρέβεζα και μέχρι το Πρέσεβο, που αναστάτωσε τους ξένους διπλωμάτες, έριξε και τη δεύτερη μέσα στο Μόναχο, με τη διαφορά που την πρώτη μπροστά στο λαό του και τη δεύτερη στους ίδιους τους ξένους διπλωμάτες και αξιωματούχους. Μέχρι εκεί έφθασε το θράσος του!

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που είχαν πάρει φωτιά και χωρίς αυτές τις δηλώσεις, τώρα εκτοξεύουν κεραυνούς. Αφιερώνουν ώρες ολόκληρες για να συκοφαντήσουν την Ελλάδα, να φέρουν «ατράνταχτα» στοιχεία για την «γενοκτονία» των Ελλήνων κατά των Τσάμηδων, να κατακρίνουν τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο και να υποβαθμίσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, να χαρακτηρίσουν τον ελληνικό στρατό, στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, ως κατακτητή, να κάνουν το άσπρο μαύρο και τα ψεύδη να κατρακυλούν τόσο ήρεμα που μόνον στα παραμύθια τα πιστεύεις και να τρίβουν, από πάνω, και τα χέρια τους, από ικανοποίηση, για την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης να κόψει τις συντάξεις του ΟΓΑ στους ταλαιπωρημένους Βορειοηπειρώτες.

Μόνον στο τηλεοπτικό κανάλι «NEW 24» δεν υπάρχει εκπομπή που να μην χύνει δηλητήριο και ψευτιές. Ο πόλεμος του 1940, λέει ο καλεσμένος τους, «δόκτορας καθηγητής» Μπεκίρ Μέτα, είχε την εθνικιστική του γωνία προς την Αλβανία. Οι Έλληνες φαντάροι κατάστρεψαν τα οθωμανικά τζαμιά, ακόμα και εκκλησίες γιατί η εκκλησία στην Αλβανία ήταν Αυτοκέφαλη, δημιούργημα του Φαν Νόλη. Η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε και κατά της Αλβανίας, αλλά αλλάζουν τα πράγματα με την Ελλάδα η οποία το είχε πιο εύκολο λόγω του ορεινού εδάφους σε σύγκριση με την Αλβανία που έπρεπε να την αντιμετωπίσει σε όλη τη παραθαλάσσια ακτή. Εκτός αυτού την Ελλάδα την βοήθησε και η Αγγλία (ιστορικός σου λέει ο άλλος). Ο ελληνικός στρατός ήταν κατακτητής και ως τέτοιος δεν πρέπει ν’ αναγερθούν νεκροταφεία, ούτε να ψάχνουν για οστά κατακτητών!!! Ή να γίνει με αντάλλαγμα: Να βρεθούν και στην Θεσπρωτία τα οστά των αλβανών και να σηκωθεί ένα μνημείο γι’ αυτούς, ως γενοκτονία του Ζέρβα!!! Χίλιοι αλβανοί πήραν μέρος στην ανεξαρτησία της Ελλάδος, ενώ η Ελλάδα προσπαθεί να ελληνοποιήσει την Αλβανία με τον έλεγχο στην Αυτοκέφαλη μας Εκκλησία, με τις προσπάθειες που κάνει ν’ ανοίξει σχολεία εκτός μειονοτικής ζώνης (Χιμάρα και Κορυτσά), με την ανέγερση κοιμητηριών Ελλήνων φαντάρων σε όλη την γραμμή, που την ονομάζουν Βόρεια Ήπειρο. Οι Έλληνες δεν αναγνωρίζουν το Κόσσοβο και προβάλουν πολλά εμπόδια στην ενταξιακή πορεία της Αλβανίας προς την Ε. Ένωση. Τα μειονοτικά κόμματα είναι εθνικιστικά και κλείνει πως η Ελλάδα έχει πάρει πολλά από την Αλβανία και δεν έχει δώσει τίποτε!!!

Άκου αχαριστίες ο αχάριστος!!!

Φαίνεται όλα αυτά έπεσαν στ’ αφτιά των ξένων που ελέγχουν από κοντά την Αλβανία και ιδίως τώρα στην κρίσιμη στιγμή της ανάδειξης της νέας κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση που θα εντάξει την Αλβανία στην Ε. Ένωση ή θα την βουλιάξει περισσότερο. Ανησύχησε ο Αμερικανός Πρέσβης, τα είπε στα ίσια ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών. Ανησύχησε, δηλαδή ΗΠΑ και Ευρώπη.

Οι Βορειοηπειρώτες, που γεύτηκαν τις πίκρες καιρών κα συστημάτων, μόνο και μόνον που ήταν Έλληνες, δεν μπορούν ακόμα να αποφύγουν τις πίκρες αυτές. Συνεχίζουν να είναι εκτός ατζέντας. Να είναι ακόμα Γέφυρα φιλίας, γέφυρα κέρδους. Γέφυρα εκλογών. Γέφυρα απέραστη. Καλογέφυρα. Φαρμακογέφυρα….

Κρατάει η καρδιά και η ψυχή του Βορειοηπειρώτη. Θέλει ας την ακούσει η Μάνα, θέλει ας παραδειγματιστεί η Μάνα!

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Μιχ.Παντούλας: Η πατρίδα να μείνει αντρόπιαστη στην ψυχή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού!

Ανοιχτή επιστολή στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας από τον γνώριμο των Βορειοηπειρωτών, κ. Μιχάλη Παντούλα, φιλόλογο και τ. βουλευτή Ιωαννίνων.

Σήμερα, 21 Φεβρουαρίου 2013, που γιορτάζουμε την εκατοστή επέτειο των ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ της πόλης των Ιωαννίνων και του μεγαλύτερου τμήματος της μείζονος Ηπείρου από τον οθωμανικό ζυγό πέντε αιώνων, θεώρησα πρέπον να μιλήσω δημόσια για τη λάθος απόφαση της μητέρας πατρίδας σε βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού κι απ’ ότι έμαθα με προέκταση στον Ελληνισμό της Πόλης, της Τενέδου και της Ίμβρου.

Τα μεγάλα μυαλά της διοικητικής και πολιτικής γραφειοκρατίας των Αθηνών βρήκαν το φάρμακο να χτυπηθεί στη ρίζα της η οικονομική κρίση, που μαστίζει την Ελλάδα. Και τούτο θα συμβεί αν παύσει να χορηγείται το μικρό χρηματικό βοήθημα στους υπερήλικες Βορειοηπειρώτες, που η ίδια η ελληνική πολιτεία, για προφανείς λόγους, είχε καθιερώσει πριν από μερικά χρόνια.
Θέλω να πιστεύω ότι η ασυνέπεια αυτή, που αν δεν προσέξουμε μπορεί να μετατραπεί σε τραγωδία με δική μας αποκλειστικά ευθύνη, στο τέλος θα αποτραπεί. Όσοι σοφίστηκαν όλα τούτα πρέπει να μάθουν ότι στην κατηγορία των ανθρώπων, που έπαιρναν έως τώρα το μικρό αυτό βοήθημα, είναι οι συμμαθητές του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια από το σχολείο της Πωγωνιανής, οι πατριώτες που το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας τους απένειμε το μετάλλιο του Έθνους γιατί στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Εμβέρ Χότζα κράτησαν αμόλυντη την ελληνική συνείδηση και ταυτότητα, εκείνοι που σε πείσμα της αλβανικής εθνικιστικής υστερίας μετέδωσαν στα παιδιά και στα εγγόνια τους την περηφάνεια του Έλληνα και οι απόγονοι των εθνικών μας ευεργετών από την Κορυτσά, την Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο, τους Αγ. Σαράντα, τη Χειμάρα που τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής τούς στέρησαν από τις οικογένειές τους και τους κατέθεσαν στο ταμείο του Έθνους για τη δόξα της νεοσύστατης Ελλάδας.
Μου είναι αδύνατο να φανταστώ ότι όσοι παίρνουν τέτοιες αποφάσεις ξεχνούν να συμπεριλάβουν στους λογαριασμούς τους τον “πολλαπλασιαστή” του εθνικού ωφέλους και του εθνικού κόστους. Γι’ αυτό και θέλω να ελπίζω -η συνείδησή μου το απαιτεί- η λάθος αυτή απόφαση να αναθεωρηθεί τώρα. Κι αν η πατρίδα το μικρό αυτό χρηματικό βοήθημα θέλει να το κάνει μικρότερο, ας το αποφασίσει. Είναι προφανές ότι το θέμα δεν είναι οικονομικό. Αφορά τον πυρήνα της σχέσης εμπιστοσύνης και αξιοπρέπειας της μητροπολιτικής Ελλάδας με τμήματα του οικουμενικού Ελληνισμού, που στην ιστορική τους διαχρονία διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στην πνευματική και εθνική ολοκλήρωση του Γένους. Για δυο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, που στον κάθε Έλληνα φορολογούμενο αντιστοιχεί το ποσό των τριών ευρώ το χρόνο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ντροπιάσει την Ελλάδα.
Και επειδή ο δικός μου λόγος δεν είναι τόσο δυνατός, που να μπορεί να ανατρέψει αποφάσεις, θέλω την ανοιχτή αυτή επιστολή να τη συνοδεύσω με ένα συγκλονιστικό ανέκδοτο κείμενο. Γράφτηκε στα 1956 και εξακολουθεί να είναι επίκαιρο μέχρι σήμερα. Συντάκτης του ο Βορειοηπειρώτης Θύμιος Λιώλης από το Βούρκο των Αγ. Σαράντα. Ο συμμαχητής του Παύλου Μελά, ο οπλαρχηγός του αγώνα για την απελευθέρωση της Ηπείρου και της Αυτόνομης Ήπειρου, ο πρωτοπόρος της αντίστασης εναντίον των Ιταλογερμανών κατακτητών. Ο “άγιος” του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, που η γνώμη του είχε την ίδια απήχηση με τις προφητείες του πατρο-Κοσμά του Αιτωλού. Ο νέος Μακρυγιάννης με την τίμια και καθαρή ψυχή. Την επιστολή μού την εμπιστεύτηκε, πριν από δύο περίπου χρόνια, ο εγγονός του Χρήστος Λιώλης και τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό. Έκρινα ωφέλιμο να τη δημοσιοποιήσω τώρα, με την πεποίθηση ότι το δυνατό μήνυμα που αυτή εκπέμπει θα δρομολογήσει θετικές πρωτοβουλίες στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο για την άμεση αναθεώρηση της κυβερνητικής απόφασης, που τη διακρίνει μία απίστευτη όσο και επικίνδυνη επιπολαιότητα. Αναμένουμε…

Ιδού το κείμενο της ιδιόχειρης επιστολής του Θύμιου Λιώλη:

Προς τον Ύπατον Πρόεδρον της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Αμερικής
Αξιότιμον κύριον Κων/ντίνον Δήμαν
Εις Αθήνας

Παιδί μου
Σε σένα τον θαυμάσιον και άξιον αγωνιστήν της ιεράς βορειοηπειρωτικής ιδέας, Σε σένα την πιο μεγάλη ελπίδα της δύσμοιρης Βορειοηπειρωτικής μας πατρίδος, απευθύνεται ένας παλαίμαχος αγράμματος και αντρόπιαστος αγωνιστής, σαν πατέρας για να σου πω πρώτα – πρώτα καλώς ορίσατε, ως ευλαβής προσκυνητής στην ελεύθερη Ελληνική πατρίδα, αλλά παράλληλα να σου ’μολογήσω και τα βάσανα της μαύρης μου ξενιτιάς και των γηρατιών μου το κατάντημα.
Δεν πρόκειται να σας συστηθώ ούτε να σας αραδιάσω τους αγώνας μου που έκαμα -καθήκον μου άλλωστε ελάχιστον προς την αγαπημένη μας πατρίδα- γιατί λίγο πολύ ο Θεός και η τύχη έφεραν την φτωχειά φήμη του ονόματός μου στ’ αυτιά σας. Είμαι ο οπλαρχηγός του Βούρκου Θύμιο-Λιώλης, που από τα νειάτα μου μέχρι τα βαθειά μου γεράματα κράτησα με τιμή το καριοφύλι της Λευτεριάς όσο μπορούσα άξια στον τόπο μας και έχω αθάνατα και αδιάψευστα παράσημα τις άμετρες λαβωματιές στο βασανισμένο μου κορμί.
Όταν ήμουν νέος αλώνιζα τις ράχες και τα κορφοβούνια της πατρίδος μας ωσάν λεύτερος σταυραετός. Τώρα όμως και μάλιστα ύστερα από τον βάρβαρο ξυλοδαρμό που υπέστην στις φυλακές Αβέρωφ υπό των ατίμων Ιταλών, ότε το 1941 συλληφθείς εις Αθήνας και μετέπειτα μεταφερθείς εις Τίρανα, τσακίστηκα και σωροβολιάστηκα κυριολεκτικώς σωματικά και ψυχικά. Μη νομίσης πως το ρίχνω κάτω, όχι θα κρατηθώ υπερήφανος για να μη γίνω περίγελος των εχθρών της πατρίδος μας. Σε σένα όμως που είσαι ένας αγνός αγωνιστής πρέπει να σου πω την αλήθεια.
Η φτωχειά πατρίδα Ελλάς μού εχορήγησε μια φτωχειά σύνταξη οπλαρχηγού τριακοσίων πενήντα δραχμών μηνιαίως αρκετή μόνον για να χορταίνη «ντουάνι» (καπνό) το τσιμπούκι μου. Επειδή στα νειάτα μου και στα γερατιά μου ή αγωνιζόμουν στα βουνά ή βρισκόμουν στα μπουντρούμια των φυλακών, δεν γκαζάντισα για τα γηρατιά μου. Αυτό δεν το λογαριάζω αν και με σφύγγει η ανάγκη της στερήσεως, γιατί αφού δεν πέθανα από τόσα βόλια των αρβανιταραίων δεν θα πεθάνω από ψωμί στην Αθήνα. Αν όμως συμβή το τελευταίο, τότε ασφαλώς προσωπικώς δεν θα πεθάνω ντροπιασμένος, γιατί σε άλλους θα ανήκη το προνόμιο της ντροπής.
Τελευταίως ήρχισαν μια δυσφημιστικήν εκστρατείαν εναντίον μου -προφανώς όργαναν της αλβανικής προπαγάνδας- και κάνουν μια άτιμον κριτικήν της πολύχρονης αγωνιστικής μου δράσεως. Εις αυτούς απάντησεν η τιμητική δι’ εμέ τελευταία αποκήρυξις των Τιράνων. Αν θέλουν πιο ντρίτα απάντηση τους προκαλώ παρ’ όλον τον όγκον χωρίς να λογαριάζω τα 78 μου χρόνια να έρθουν να αναμετρηθούμε εκεί που αναμετρούνται τα παληκάρια. Εκεί θα μάθουν οι συκοφάντες μου τα γιατάκια μου, εκεί θα τους δείξω τις βρύσες πού ‘πινα νερό, εκεί θα βρίσκονται ακόμη άθαφτοι οι συντρόφοι μου και ίσως κάτω από τα απάτητα χιόνια να βρούμε αίμα από τις άμετρες λαβωματιές μου.
Δεν μπορώ να βρω αρχή και τέλος γιατί πενήντα χρόνια ιστορία δεν μπορώ να την συμπεριλάβω σε μια αναφορά μου. Ένα θέλω κυρίως να σου πω, θέλω να σε ιδώ γιατί νομίζω πως τώρα ήρθατε από την πατρίδα και κάτι θα μου πείτε. Επειδή άκουσα και πίστεψα ότι έχεις αισθήματα γνησίου και τιμίου Χειμαρριώτου, θέλω να σε ιδώ. Μη διστάξης να δεχθής έναν αγνόν αγωνιστήν, επειδή έχει το θλιβερόν προνόμιον να είναι πάμπτωχος.
Εκεί που θα πας να προσκυνήσης -όπως έμαθα- τα Άγια χώματα της πατρίδος μας, στείλε τα χαιρετίσματα στους ζωντανούς και τους πεθαμένους από το Θύμιο Λιώλη.
Σε χαιρετώ
Με πατριωτική Αγάπη
Θύμιος Λιώλης
Οπλαρχηγός Βούρκου Β. Ηπείρου

Πρωινός Λόγος

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Η Νεολαία Βορειοηπειρωτών Αχαΐας γιόρτασε την 99η Επέτειο Αυτονομίας της Β.Ηπείρου

Η βροχή δεν πτόησε τους Βορειοηπειρώτες της Αχαΐας να γιορτάσουν με μεγαλοπρέπεια στην Πάτρα την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013 την 99η Επέτειο Ανακηρύξεως της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου.

Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε η Γενική Γραμματέας της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Αχαΐας Ιωάννα Κώτση η οποία κάλεσε τον Εκπρόσωπο της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών να τελέσει Επιμνημόσυνη Δέηση στη μνήμη των Ηρώων της Εποποιίας του 1914. Στη συνέχεια Πρόεδρος της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Αχαΐας Σταύρος Γκίνος αναφέρθηκε εκτενός στην ιστορική αναδρομή του Αγώνα για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, το οποίο παραμένει ως σήμερα το ισχυρότερο πλην όμως αναξιοποίητο όπλο που διαθέτει η Ελλάδα για τη Βόρειο Ήπειρο τονίζοντας ότι: “Είναι Μείζονος σημασίας σήμερα η επικαιροποίηση του αγώνα μας για την επαναφορά στην επικαιρότητα του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας υπό τη μορφή μιας Ευρείας Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Εθνικής Ελληνικής Κοινότητας σε Τομείς όπως: Παιδεία, Εκκλησιαστικά Δικαιώματα, Αστυνόμευση και Πολιτιστική Ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένου του Δικαιώματος του Εθνικού Αυτοπροσδιορισμού καθώς και την αναγνώριση και άλλων Μειονοτικών Περιοχών με αμιγή Ελληνικό πληθυσμό όπως η Χιμάρα, Πρεμετή, Κορυτσά.”

Ο κ. Γκίνος κατάγγειλε την πάγια τακτική των αλβανικών κυβερνήσεων για επεκτατικές βλέψεις όπως και τις τελευταίες προκλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα περί μεγάλης Αλβανίας καθώς και τα τεχνάσματα του αλβανικού κράτους στο νόμο περί απογραφής τα οποία στόχευαν στη συρρίκνωση και τον αφανισμό του Ελληνισμού. Επίσης τόνισε τη σημαντικότητα της καταγραφής όλων των Βορειοηπειρωτών που διεξάγεται από την ΔΕΕΜ Ομόνοια για να αποδείξουμε επιτέλους το πραγματικό αριθμητικό μέγεθος των Ελλήνων στην Βόρειο Ήπειρο και την Αλβανία. Ο πρόεδρος της ΝΕΒΑ ζήτησε από την Ελληνική Πολιτεία να ασκήσει Εθνική Ενιαία Εξωτερική πολιτική για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα και πως μόνο με ισχυρή διαπραγμάτευση μπορούμε να πιέσουμε την αλβανική πλευρά να σεβαστεί στην πράξη τα Δικαιώματα της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας, δικαιώματα που απορρέουν από τα προτόκολλα που έχει υπογράψει και η ίδια η Αλβανία για την πονεμένη μας Βόρειο Ήπειρο, ζητώντας ταυτόχρονα να αλλάξει ο τρόπος απόδοσης της Ελληνικής Ιθαγένειας με πολιτογράφιση ως “Ομογενείς Αλλοδαποί” προς τους Βορειοηπειρώτες με ειδικό νομοσχέδιο αντάξιο των αγώνων και της Εθνικής τους Κληρονομιάς. Αναφέρθηκε επίσης στην εφαρμογή του νόμου 4093/2012 που προβλέπει τη διακοπή – από 1 Μαρτίου – προς ανασφάλιστους Υπερήλικες Ομογενείς του πενιχρού βοηθήματος που παρέχει ο ΟΓΑ καταγγέλωντας την μεθοδευμένη προσπάθεια να οδηγηθούν οι γέροντές μας σε οικονομική, κοινωνική και φυσική εξόντωση, ένα σχέδιο που εξυπηρετεί τον αφελληνισμό μιας Πανάρχαιας Κοιτίδας του Ελληνισμού. Τέλος ο κ. Σταύρος Γκίνος τόνισε ότι: “Πρέπει να αφήσουμε στην άκρη όλες τις διαφωνίες και προσωπικές φιλοδοξίες και να ενωθούμε γύρω από έναν φορέα, την ιστορική μας οργάνωση Ομόνοια, μια Ομόνοια ανοιχτή σε όλους που θα αντιπροσωπεύει ολόκληρο τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και θα μάχεται για τα Δίκαιά του ακολουθώντας μια κοινή πορεία ένα κοινό όραμα, μόνο έτσι μπορούμε να φθάσουμε ξανά σε Εθνική Ομοψυχία!”
Στην εκδήλωση ήταν παρόντες και χαιρέτησαν ο Ηπειρώτης εξ Άρτης Βουλευτής Αχαΐας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες Γεώργιος Νταβρής, ο Βουλευτής Αχαΐας με το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή Μιχαήλ Αρβανίτης, ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας Νικόλαος Νικολόπουλος και ο εκπρόσωπος του Κόμματος των Ελλήνων ΕΕΜΜ Δημοσθένης Ζιούλης.

Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων: Από το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή στεφάνι κατέθεσε ο βουλευτής Αχαΐας Μιχαήλ Αρβανίτης, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες ο βουλευτής Αχαΐας Γεώργιος Νταβρής, από το Κόμμα των Ελλήνων ΕΕΜΜ ο εκπρόσωπος του Δημοσθένης Ζιούλης και από την Νεολαία Βορειοηπειρωτών Αχαΐας ο Πρόεδρος της Σταύρος Γκίνος. Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή. Η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τη Μπάντα του Δήμου Πατρέων ενώθηκε με τον ψαλμό του από το πλήθος των παρευρισκόμενων δίνοντας μια υπόσχεση…!

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 – Η ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ

«Έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή,
την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ,
την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ!!

Της κόψαν την φωνή, κουκλίτσα αληθινή,
Την πιάσανε αιχμάλωτη οι άπιστοι Αλβανοί

Και τώρα που μπορώ, το όπλο να κρατώ,
και ανήκω εις τον ένδοξο Ελληνικό στρατό
Θα ανέβω ένα πρωί, χωρίς διαταγή,
για να αγκαλιάσω στοργικά την δόλια μου αδερφή»

(Εθνικό άσμα για την Βόρειο Ήπειρο, που μάθαιναν τα παιδιά μας στα σχολεία, μέχρι που το κατήργησε ο καραμανλισμός, ως… φασιστικό κατάλοιπο).

Αγαπητοί αναγνώστες, Θέμα της σημερινής μας επετειακής ιστορικής αναδρομής, είναι η ανακήρυξη της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, που έγινε στις 17 Φεβρουαρίου 1914. Όμως, πρώτα-πρώτα θα πρέπει να παραθέσουμε κάποια ιστορικά στοιχεία για τον ελληνισμό της Β. Ηπείρου. Η παρουσία του ελληνισμού στην περιοχή της Ηπείρου χρονολογείται από τις αρχές της 2ης χιλιετίας π. Χ. Ο Στράβων, αναφέρει 11 ελληνικά φύλα που κατοικούσαν κάτω από τον Γενούσο ποταμό: Θεσπρωτούς, Κασσωπαίους, Μολοσσούς, Αμφιλοχίους, Χάονες, Αθαμάνες, Τυμφακούς, Αίκιθες, Ορέστες, Αττιντάνες και Παραναίους. Αργότερα, όλοι οι ανωτέρω ονομάστηκαν μ’ ένα κοινό όνομα: Ηπειρώτες. Κατοικούντες πάνω από τον Γενούσο ποταμό μέχρι και τις δαλματικές ακτές, ήσαν οι Ιλλυριοί, ομοίως ελληνικό φύλο. Οι Ηπειρώτες μιλούσαν φυσικά την ελληνική γλώσσα και μετά την εμφάνιση του χριστιανισμού υιοθέτησαν την νέα θρησκεία. Στο διάβα των αιώνων, έγιναν πολλές επιδρομές βαρβαρικών φύλων. Τον 7ο μ. Χ. αιώνα, εμφανίστηκαν και εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή -και ιδιαιτέρως πάνω από τον Γενούσο- οι Σλάβοι. Τους επόμενους αιώνες, η εγκατάστασή τους έγινε μαζική.

Στις αρχές του 1360, εμφανίστηκαν στα Βαλκάνια οι Τούρκοι και μερικά χρόνια αργότερα κατέλαβαν ευρύτερες περιοχές της Ηπείρου και εγκατέστησαν τους πρώτους Τουρκομανικούς πληθυσμούς στις εύφορες γαίες. Η πρώτη μαζική αντίσταση των Ηπειρωτών στην τουρκική κατάκτηση, έγινε υπό την ηγεσία του Γεωργίου Καστριώτη ή Σκεντέρμπεη. Τραγική ειρωνεία: ο μέγας αυτός Έλλην θεωρείται σήμερα από τους Αλβανούς εθνικός τους ήρωας, αγάλματά του υπάρχουν παντού, δρόμοι και πλατείες φέρουν το όνομά του (με παρόμοιο τρόπο οι Σκοπιανοί καπηλεύονται τον Μέγα Αλέξανδρο). Ο Καστριώτης, με φλάμπουρο τον δικέφαλο αετό (την σημερινή σημαία της Αλβανίας) λευτέρωσε την Ήπειρο το 1443 και η λευτεριά, παρά τις συνεχείς και λυσσαλέες τουρκικές επιθέσεις, κράτησε μέχρι το 1480 (ο Καστριώτης πέθανε δοξασμένος το 1468). Μετά την εδραίωση της κατακτήσεως της Ηπείρου από τους Τούρκους, έγιναν οι πρώτοι (εκούσιοι) εξισλαμισμοί Ελλήνων. Αυτοί που έκαναν την αρχή ήταν οι φεουδάρχες (κάτοχοι τιμαρίων γης, «τιμαριούχοι»), με σκοπό την διατήρηση των τιμαρίων και των λοιπών προνομίων τους. Αυτοί, λοιπόν, ονομάστηκαν Σπαχήδες. Μάλιστα, είχαν υπό τας διαταγάς των, μισθοφορικά στρατιωτικά σώματα, τα οποία έθεσαν στην διάθεση των Τούρκων. Αρχικώς, ο εξισλαμισμός τους ήτο εικονικός, καθώς διατηρούσαν στα κρυφά την πίστη και την εθνική τους ταυτότητα. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, αποκόπτονταν σιγά-σιγά από τον εθνικό κορμό και εν τέλει χάθηκαν για τον ελληνισμό.

Όσο περνούσε ο καιρός, όλο και περισσότεροι Έλληνες εξισλαμίζονταν, για πολλούς και διαφόρους λόγους (επιβιώσεως, φιλοδοξίας, ευημερίας κ.α.). Αυτοί οι νέοι προσήλυτοι του μωαμεθανισμού, διαποτισμένοι με τον φανατισμό του νεοφωτίστου, άφησαν πίσω τους οριστικώς και αμετακλήτως την ελληνική εθνική συνείδηση, την ορθόδοξη πίστη, τα ήθη και έθιμα, ακόμα δε και την ελληνική γλώσσα (υιοθέτησαν μια τοπική διάλεκτο, μίξη τουρκικών, σλαβικών και ελληνικών, την λεγομένη Αρβανίτικη γλώσσα). Αυτοί ονομάσθησαν Τουρκαλβανοί ή Μουρτάτες και εξελίχθησαν σε λαίλαπα για τον ηπειρωτικό ελληνισμό, αφού κατά τις τρομοκρατικές τους επιδρομάς περνούσαν δια μαχαίρας τους επιμένοντας ελληνικά. Ο φόβος που είχαν οι ανυπεράσπιστοι Έλληνες γι’ αυτούς τους Γενιτσάρους, προκάλεσε νέους εξισλαμισμούς-εκτουρκισμούς. Μουρτάτες είναι και οι διαβόητοι Τσάμηδες, που ζούσαν στην Θεσπρωτία και που από την κατοχή μέχρι σήμερα, αποτελούν την αιχμή του ανθελληνικού δόρατος. Πόσο ελληνικό αίμα πήγε χαμένο! Και να η κακή μοίρα του ελληνισμού: να καταστρέφεται από το ίδιο του το αίμα!

Στην Ήπειρο, υπήρχαν και οι Βλάχοι. Οι Βλάχοι είναι Έλληνες καθαρόαιμοι, σαν όλους τους υπολοίπους. Όμως, κατά τους χρόνους της ρωμαϊκής κυριαρχίας, έτυχε να χρησιμοποιηθούν ως φρουροί σε ορεινά στρατηγικά σημεία και σε αντάλλαγμα τους παραχωρήθηκαν καλλιεργήσιμα εδάφη και άλλα προνόμια. Από την σχέση τους με τους Ρωμαίους, προέκυψε το λατινογενές βλάχικο ιδίωμα, που χρησιμοποιείται ως δεύτερη γλώσσα. Στο διάβα των αιώνων, οι Βλάχοι διατήρησαν την ελληνική τους ταυτότητα, καθώς και την ορθόδοξη πίστη, έδιναν δε πάντοτε το παρών στα εθνικά προσκλητήρια. Επίσης, πολλοί εθνικοί ευεργέτες ήταν Βλάχοι (Αβέρωφ, Ζάππας, Συγγρός κ.α.). Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ιταλοί και οι Ρουμάνοι, χρησιμοποίησαν κάποια ελάχιστα καθάρματα που επιχείρησαν να αποκόψουν τους Βλάχους από τον εθνικό κορμό, χωρίς επιτυχία. Βλαχόφωνοι πληθυσμοί υπάρχουν και σήμερα στην Β. Ήπειρο, αλλά και στην ελεύθερη Ελλάδα.

Όσο περνούσαν τα χρόνια, ο ελληνισμός και η ορθοδοξία χάνονταν σιγά-σιγά, εξαιτίας της τρομοκρατικής δράσεως των Τουρκαλβανών. Την κατάσταση έσωσε ο εθνομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός, που εξελίχθηκε σε μεγάλη μορφή του ελληνισμού. Ο Άγιος, παρότι καταγόταν από την Ναυπακτία, κατέληξε να περιοδεύει στην Ήπειρο και να κηρύττει την εθνική αφύπνιση, μαζί με τον λόγο του Θεού. Ο πύρινος λόγος και η εθνική δράσις του Αγίου, βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση από τους υπόδουλους Έλληνες και ως εκ τούτου προκάλεσαν τον φθόνο των εβραιοσιωνιστών της περιοχής, που επίεζαν με μεγάλη φορτικότητα τον Κούρτ Πασά του Βερατίου, να τον εξοντώσει. Ο Άγιος Κοσμάς, είχε συνειδητοποιήσει τον ρόλο του εβραιοσιωνισμού και έγραφε στον αδελφό του, Χρύσανθο, λίγο προ του μαρτυρικού του τέλους: «Δέκα χιλιάδες Χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες εβραίοι θέλουν τον θάνατό μου και ένας όχι». Τελικώς, στις 24 Αυγούστου του 1779, ο Κούρτ Πασάς, δωροδοκηθείς από τους εβραίους με 2.000 χρυσά νομίσματα, έδωσε εντολή να κρεμάσουν τον Άγιο.

Μετά τον Ρωσσο-τουρκικό πόλεμο, (1876-1878), γίνεται πλέον φανερό σε όλους το επικείμενο τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η τουρκαλβανική ελίτ, ανησυχεί εντόνως για το μέλλον της, την απώλεια της εξουσίας και των προνομίων της και καλλιεργεί την δημιουργία «αλβανικής» εθνικής συνειδήσεως. Μέχρι τότε, κανείς δεν είχε μιλήσει περί «Αλβανών» και «Αλβανίας». Ένα νέο ανύπαρκτο φυλετικά και ιστορικά κατασκευάζεται εκ του μηδενός (δεν είναι, λοιπόν, οι Σκοπιανοί ψευτο-Μακεδόνες οι πρώτοι διδάξαντες…). Παραλλήλως, οι Νεότουρκοι του Κεμάλ, οι οποίοι κυριαρχούνται από εξισλαμισμένους εβραίους («Ντονμέδες») και ήσαν όργανα του διεθνούς σιωνισμού και των μασονικών στοών της Ευρώπης, ενθαρρύνουν τους Τουρκαλβανούς στις επιδιώξεις τους. Το ίδιο κάνουν κι άλλες μεγάλες δυνάμεις της περιοχής, όπως η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία, οι οποίες ήθελαν να πάρουν υπό τον έλεγχόν τους τα εδάφη που σύντομα θα εγκατέλειπαν οι Οθωμανοί, με την δημιουργία ενός κρατιδίου-προτεκτοράτου. Επιπλέον, οι δυνάμεις αυτές έτρεμαν την δημιουργία μιας Μεγάλης Ελλάδος. Στο άθλιο αυτό παιχνίδι των Ιταλών μπήκε και το Βατικανό, που είχε διεισδύσει στην Ιλλυρία με την μέθοδο του προσηλυτισμού. Οι (σχετικώς λίγοι) καθολικοί της Αλβανίας, ήσαν και εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να είναι όργανα της ιταλικής πολιτικής και του Βατικανού.

Υπ’ αυτές, λοιπόν, τις ευνοϊκές συνθήκες οι Τουρκαλβανοί, υπό την ηγεσία του Ισμαήλ Κεμάλ, εξεγέρθησαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την άνοιξη του 1912, με αίτημα την αυτονομία τους. Οι Οθωμανοί, βλέποντας ότι έχουν χάσει το παιχνίδι και φοβούμενοι την απώλεια κάθε ελέγχου στην περιοχή, αποδέχονται λίγους μήνες αργότερα το αίτημα των Τουρκαλβανών. Ωστόσο, το ξέσπασμα του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου (Ελλάς, Σερβία και Βουλγαρία εναντίον της Τουρκίας), τον Οκτώβριο του 1912, δεν επιτρέπει την υλοποίηση της συμφωνίας. Παρ’ όλα αυτά, οι ηγέτες των Τουρκαλβανών, συνέστησαν συμμορίες κατσαπλιάδων, τις οποίες έθεσαν στην διάθεσιν του Σουλτάνου. Όμως, ο ελληνικός στρατός, κατατρόπωσε τα τουρκικά στρατεύματα και τις συμμορίες και απελευθέρωνε την μία πόλη μετά την άλλη. Στις 5 Οκτωβρίου απελευθερώνεται η Νικόπολη, στις 21 η Πρέβεζα, στις 31 το Μέτσοβο και η Χιμάρα, στις 7 Δεκεμβρίου η Κορυτσά. Οι Τουρκαλβανοί, προκειμένου να προλάβουν τις εξελίξεις, ανακηρύσσουν στις 15 Νοεμβρίου, στην Αυλώνα, την ανεξαρτησία της Αλβανίας και σχηματίζουν προσωρινή κυβέρνηση. Λίγες ημέρες αργότερα, η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία ανέλαβαν επισήμως την «προστασία» της Αλβανίας, προειδοποιώντας την Ελλάδα να μην τολμήσει να καταλάβει την Αυλώνα. Το νέο έτος (1913) φέρνει νέες νίκες για τον ελληνικό στρατό. Στις 21 Φεβρουαρίου απελευθερώνονται τα Ιωάννινα, στις 27 η Πρεμετή, στις 3 Μαρτίου οι Φιλιάτες, το Καλπάκι, το Αργυρόκαστρο και οι Άγιοι Σαράντα, στις 5 το Τεπελένι, Όμως, Ιταλοί και Αυστροούγγροι επεμβαίνουν και πάλι και με ποικίλους εκβιασμούς και απειλές, πετυχαίνουν τον τερματισμό της ελληνικής προελάσεως.

Στις 17 Μαΐου, στο Λονδίνο, υπογράφηκε η Συνθήκη Ειρήνης, μεταξύ της Τουρκίας και των Βαλκανικών κρατών, με την οποία ο Σουλτάνος παραχωρούσε όλες τις ευρωπαϊκές κτήσεις του, εκτός από την Αλβανία. Επίσης, με κοινή συμφωνία, ανατέθηκε στις μεγάλες δυνάμεις ο καθορισμός του μέλλοντος της Αλβανίας και των νήσων του Αιγαίου. Η συνεδρίαση της πρεσβευτικής διασκέψεως των μεγάλων δυνάμεων, άρχισε στις 29 Μαΐου του 1913, και καταρχάς απέρριψε το λογικό ελληνικό αίτημα να αποφασίσουν με δημοψήφισμα οι ίδιοι οι κάτοικοι της Ηπείρου για το μέλλον τους. Ήταν φανερό, ότι, κάποιοι δεν ήθελαν να αποφασίζουν οι ίδιοι οι λαοί για τις τύχες τους. Στην διάσκεψη υπήρχαν δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Από την μία μεριά, Ιταλία και Αυστροουγγαρία που υποστήριζαν αναφανδόν την Αλβανία και από την άλλη Γαλλία και Ρωσσία, που υποστήριζαν –μερικώς- τα ελληνικά συμφέροντα. Η Βρετανία έπαιζε τον ρόλο του επιτηδείου ουδετέρου. Εν όψει του αδιεξόδου, στην τελευταία συνεδρίαση της διασκέψεως, στις 29 Ιουλίου, ανακηρύχθηκε επισήμως η ανεξαρτησία της «Αλβανίας» και αποφασίστηκε να γίνει ο ακριβής καθορισμός των συνόρων της στο άμεσο μέλλον, από ειδικήν επιτροπή.

Η αρμοδία επιτροπή άρχισε τις συνεδριάσεις της τις πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου. Τελικώς, μετά από διαβουλεύσεις διαρκείας δύο μηνών, στην ιταλική πόλη Φλωρεντία, αποφασίστηκε να παραχωρηθεί στην Αλβανία ολόκληρη η Β. Ήπειρος! Εν τω μεταξύ, οι μεγάλες δυνάμεις διορίζουν βασιλέα της Αλβανίας τον Γερμανό πρίγκιπα Γουλιέλμο του Βηντ. Έναν μήνα αργότερα, στις 5 Δεκεμβρίου 1913, παρά τις ελληνικές διαμαρτυρίες, υπογράφηκε το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, που επισημοποίησε τα νέα σύνορα Ελλάδος-Αλβανίας, που είναι ταυτόσημα με τα σημερινά. Οι ελληνικές αντιρρήσεις κάμφθηκαν μετά από έναν ωμό εκβιασμό που μας έκαναν οι μεγάλες δυνάμεις, ότι αν δεν αποχωρούσε ο ελληνικός στρατός από την Β. Ήπειρο, δεν θα ανεγνώριζαν την ελληνική κυριαρχία επί των νήσων του Αιγαίου. Έτσι, στις 8 Φεβρουαρίου 1914, ο Ε. Βενιζέλος ανακοίνωσε την απόσυρση του στρατού μας από την Β. Ήπειρο.

Στο άκουσμα της επαίσχυντης συμφωνίας, ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός ξεσηκώνεται. Συστήνονται τάχιστα επιτροπές αυτοάμυνας και συγκροτούνται ένοπλα σώματα για την προστασία των Ελλήνων, μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού. Παραλλήλως, λαϊκές συνελεύσεις στην Χιμάρα –όπου επικεφαλής των Ελλήνων ήτο ο ξακουστός Σπυρομήλιος-, στο Αργυρόκαστρο, στο Δέλβινο και στους Αγίους Σαράντα, ανακηρύσσουν την αυτονομία των περιοχών αυτών. Σχηματίζεται μια κυβέρνηση υπό τον φλογερό πατριώτη Γεώργιο Ζωγράφο, Γενικό Πολιτικό Διοικητή Ηπείρου και στις 17 Φεβρουαρίου ανακηρύσσεται στο Αργυρόκαστρο η αυτονομία της Β. Ηπείρου. Οι στιγμές είναι ιστορικές. Αλλά, στις 15 Απριλίου, οι «μεγάλες» δυνάμεις, μαριονέττες στα χέρια των διεθνών σιωνιστικών συμφερόντων, μαχαιρώνουν πισώπλατα την Ελλάδα και με κοινή διακοίνωση απαιτούν την άμεση αποχώρηση του ελληνικού στρατού. Η Ελλάς υπέκυψε στον εκβιασμό και μέχρι το τέλος του μηνός απέσυρε όλες τις στρατιωτικές της δυνάμεις από την προαιώνια ελληνική γη της Β. Ηπείρου.

Αμέσως μετά την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού, οι τουρκαλβανικές συμμορίες οργάνωσαν επιδρομές στις πόλεις και τα χωριά της Β. Ηπείρου. Όμως, οι Έλληνες δεν το’ βαλαν κάτω και πέρασαν στην αντεπίθεση. Μετά από τις συνεχείς ήττες των τουρκαλβανών, η κυβέρνηση της Αλβανίας επείσθη ότι δεν μπορεί να καθυποτάξει τον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό και φοβούμενη τα χειρότερα ζήτησε την έναρξη διαπραγματεύσεων. Οι διαπραγματεύσεις που έγιναν κατέληξαν στις 4 Μαΐου του 1914, στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, που ανεγνώριζε την ελληνικότητα των επαρχιών Κορυτσάς και Αργυροκάστρου και κατοχύρωνε την αυτονομία τους. Δεν ήταν αυτό ακριβώς που ήθελαν οι Βορειοηπειρώτες αδελφοί μας, ήταν όμως το πρώτο βήμα προς την μελλοντική εθνική τους αποκατάσταση.
Αλλά, το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, δεν έμελλε να εφαρμοσθεί στην πράξη. Κατ’ αρχάς, αμέσως μετά την υπογραφή του, ξεσηκώθηκαν οι Τουρκαλβανοί του Εσάτ Πασά κατά του βασιλέως, με αποτέλεσμα την εκθρόνισή του. Έπειτα, τον Ιούλιο του 1914, ήρθε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κατά την διάρκεια του πολέμου, ο Ελληνικός Στρατός εισήλθε και πάλι νικητής και τροπαιούχος στην Β. Ήπειρο, αλλά με μεταγενεστέρα απόφαση των «συμμάχων» μας, απεχώρησε και πάλι. Το ίδιο έγινε και κατά την διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού πολέμου, με τα ίδια δυστυχώς αποτελέσματα.

Συμπέρασμα: Η διεκδίκησις των ελληνικότατων εδαφών της Β. Ηπείρου, είναι «ιερά και απαράγραπτος», όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει στην βουλή των Ελλήνων, την 30/05/1961, ακόμα και ο Γεώργιος Παπανδρέου! Βεβαίως, για να έρθει η λευτεριά στην Β. Ήπειρο και τις υπόλοιπες σκλάβες πατρίδες, πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπάρχει στην Ελλάδα ΕΘΝΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ, κι όχι θλιβερά ανδρείκελα πρόθυμα για κάθε προδοσία! Κι όταν μιλάμε για εθνική ηγεσία, εννοούμε την Χρυσή Αυγή στην εξουσία!

Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
Π. ΦΑΛΗΡΟ – ΑΘΗΝΑΙ

Πηγή: Ethnikismos.net

Με θεαματικότητα τελικού μουντιάλ η συνέντευξη του Χρ. Παππά της ΧΑ στην Αλβανία.

Οι αλήθειες, οι υπερβολές και οι σκοπιμότητες. 

Καθηλωμένοι στους τηλεοπτικούς δέκτες έμειναν οι αλβανοί για την πολυδιαφημιζόμενη συνέντευξη του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Χρήστου Παππά. Κορυφαία στιγμή της συνέντευξης ήταν όταν ο σουλιώτης βουλευτής ξεδίπλωσε μία αλβανική σημαία – λάφυρο του ελληνικού στρατού από τον πόλεμο του 1940.

Η ιστορία αυτής της σημαίας και πως βρέθηκε στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, είπε ο κ. Παππάς στον αλβανό δημοσιογράφο θα μπορούσε να αποτελέσει… αντικείμενο μιας εκπομπής αλλά τώρα θα σας πω μόνο πως την παράτησαν ένα τάγμα αλβανών που συνόδευαν τον ιταλικό στρατό στην Ελλάδα.

Πολλές φορές στη συνέντευξη ο έλληνας βουλευτές γύρισε προς την κάμερα για να απευθύνει μήνυμα συμπαράστασης στους έλληνες της Βορείου Ηπείρου που έβλεπαν τη συνέντευξη.

Περιληπτικά οι δηλώσεις του βουλευτή της Χρυσής Αυγής: 

Για την Αλβανία. 
Το αλβανικό κράτος είναι δημιούργημα των ξένων δυνάμεων, κυρίως της Ιταλίας και της Αυστροουγγαρίας. Δεν υπάρχει αλβανικό έθνος και ότι η αλβανική εθνική συνείδηση δημιουργήθηκε πριν από 100 χρόνια. Το αλβανικό κράτος αποτελείτε από διάφορους λαούς από τους οποίους οι μισοί έχουν ελληνική καταγωγή. Ο εθνικός ήρωας τους Γεώργιος Καστριώτης Skenderbeu είναι έλληνας όπως και η ερυθρόμαυρη σημαία του που έχουν σήμερα είναι βυζαντινή.

Για τη Βόρειο Ήπειρο. 
Δεν υπάρχει Βόρειος και Νότιος Ήπειρος αλλά μία και είναι ελληνική. Η μόνη λύση είναι η απελευθέρωση του κατεχόμενου κομματιού από την Αλβανία. Αν χρειαστεί στρατός θα το κάνουμε. Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 που αυτονομείται η Βόρειος Ήπειρος είναι ακόμα σε ισχύ και η Αλβανία οφείλει να το σεβαστεί. Στην ερώτηση αν θα δημιουργηθούν παραρτήματα της ΧΑ στη Βόρειο Ήπειρο είπε πως θα το κάναμε αν μας ενδιέφεραν οι ψήφοι, συμπληρώνοντας αυτό ας το κάνουν τα άλλα κόμματα εμάς δεν μας ενδιαφέρουν οι ψήφοι και η πολιτική αλλά το έθνος.

Για της ελληνοαλβανικές σχέσεις, είπε πως οι αλβανοί το μόνο που κάνουν είναι να εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Οι αλβανοί πρέπει πρώτα απ’ όλα να ζητήσουν συγνώμη για τα εγκλήματα που έκαναν στην Ελλάδα γιατί οι μισοί φυλακισμένοι στην Ελλάδα είναι αλβανοί. Το εμπόλεμο είναι σε ισχύ και δεν μπορεί να καταργηθεί με μία δήλωση του Παπούλια αλλά να περάσει στην Βουλή και αν δεν είναι το ελληνικό κράτος σε πόλεμο με τους αλβανούς, είναι η Χρυσή Αυγή! Στην ερώτηση του δημοσιογράφου αν σκέπτεται ότι οι δηλώσεις του προκαλούν ένταση στη συναδέλφωση και ευημερία των λαών είπε απλά ότι η ζωή μας είναι συνέχεια σε ένταση.

Είπε ακόμα πως ας μην ενθαρρύνονται οι αλβανοί από την κρίση γιατί η Ελλάδα μπορεί να περνάει δύσκολα αυτή τη στιγμή οικονομικά αλλά είναι ένα κράτος με ισχυρό στρατό ενώ ο στρατός της Αλβανίας είναι ανύπαρκτος.

Παρατηρήσεις. 
Κατ αρχήν να πούμε πως πριν τη συνέντευξη υπήρχε εκτενές αφιέρωμα στη Χρυσή Αυγή και στο Χρήστου Παππά – που τον χαρακτήρισαν ιδεολόγο της οργάνωσης – ενώ μετά από αυτήν ακολούθησε συζήτηση με τον αρχηγό του τσάμικου κόμματος Shpetim Idrizi, γεγονός που δείχνει ότι το ανθελληνικό κανάλι NEWS24 και ο ανθέλληνας Artur Zhej (ορθόδοξος με καταγωγή από το Αργυρόκαστρο δυστυχώς), δεν τους ενδιέφερε να προβάλουν τις ιδέες της ΧΑ στο αλβανικό κοινό αλλά να καλλιεργήσουν για άλλη μία φορά τον ανθελληνισμό ενόψει του ψηφίσματος για το «τσάμικο» στην αλβανική βουλή. Ο Idrizi χαρακτήρισε τον Παππά «ψυχασθενή» και στο μόνο που συμφώνησε μαζί του είναι ότι υπάρχει μόνο μια Ήπειρος και αυτή είναι αλβανική!

Σε κάποιες ερωτήσεις ο κ. Παππάς δεν απαντούσε σωστά που σημαίνει πως ή δε γινόταν σωστή μετάφραση ή ότι ο ερωτώμενος δεν μπορούσε. Απ’ τη μία ο κ. Παππάς ζητάει ως λύση την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας από την άλλη την ένωση με την Ελλάδα, που δεν είναι το ίδιο πράγμα. Στην ερώτηση του αλβανού δημοσιογράφου «αφού θεωρείτε πως οι περισσότεροι αλβανοί είναι έλληνες, γιατί δεν τους υποδέχεστε ως αδερφούς αλλά λέτε, δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ αλβανέ, αλβανέ», πάλι δεν δόθηκε απάντηση.

Μία φίλη κύπρια αναγνώστρια σχολίασε εύστοχα πως «όλα αυτά της θυμίζουν την ΕΟΚΑ Β’» τον αγώνα της οποίας εμείς τιμούμε με ζήλο αλλά ας δούμε και τα αποτελέσματα. Παρόλο αυτά όμως θεωρούμε την προβολή της συνέντευξης θετική υπό την άποψη ότι το αλβανικό κοινό άκουσε και κάποιες αλήθειες που μπορεί να τους «εβγαλε από τα ρούχα» αλλά πρώτη φορά τα ακούνε…

Στη συνέχεια δείτε δύο σύντομα βίντεο με το ρεπορτάζ για τη συνέντευξη και τις αναδράσεις των αλβανών.

Πηγή: Epirus-Ellas

Δείτε την συνέντευξη του Χρήστου Παππά στην αλβανική τηλεόραση

Σχόλιο MacedonianAncestry: Το άρθο περιέχει και βίντεο-απόσπασμα από την συνέντευξη, το οποίο όμως δεν μπόρεσα να το κάνω embed. Θα πρέπει να πάτε στην πηγή για να το δείτε.

Χρήστος Παππάς: “Αδέρφια κουράγιο, δεν σας ξεχνάμε, λευτεριά στη Βόρειο Ήπειρο”Σάλος έχει δημιουργηθεί στην Αλβανία μετά από την προβολή της συνέντευξης που παραχώρησε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς στον Αλβανό δημοσιογράφο Artur Zheji.Ο κ. Παππάς μίλησε για όλους και για όλα έξω από τα δόντια. Είπε αλήθειες οι οποίες αναμένεται να προκαλέσουν σωρεία αντιδράσεων στη γειτονική χώρα. Μάλιστα κατά την διάρκεια της εκπομπής έσπασαν τα τηλέφωνα από τις κλείσεις αγανακτισμένων αλβανών οι οποίοι ζητούσαν την διακοπή της συνέντευξης.Σε σημερινό ρεπορτάζ του News24, κάποιοι εκφράζουν την αγανάκτησή τους για τα όσα ακούστηκαν για την Βόρεια Ήπειρο και τον Έλληνα εθνικό ήρωα της Αλβανίας Γεώργιο Καστριώτη, και κάποιοι άλλοι την ντροπή που ένιωσαν όταν ο κ. Παππάς πέταξε σαν “πατσαβούρα” την αλβανική σημαία!

Πηγή: aftonomi.gr

Χ. Παππάς σε αλβανό δημοσιογράφο: ” Να δοθεί η αυτονομία στη Βόρειο Ήπειρο. “

Χ. Παππάς: “Αυτή η σημαία (κρατώντας και δείχνοντας την Αλβανική σημαία) είχε το θράσος να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδος.”
Να δοθεί η Αυτονομία στην Βόρειο Ήπειρο ζήτησε ο βουλευτής Επικρατείας της Χρυσής Αυγής κ. Χρήστος Παππάς στην πολυσυζητημένη συνέντευξη που παραχώρησε στον αλβανικό τηλεοπτικό σταθμό NEWS 24.

“Να δοθεί η υπογεγραμμένη από εσάς Αυτονομία στην Βόρειο Ήπειρο. Είναι μια συνθήκη η οποία είναι σε ισχύ. Υφίσταται και πρέπει να εφαρμοστεί. Επίσης υφίσταται και το εμπόλεμο μεταξύ Ελλάδος και … Αλβανίας.

Το εμπόλεμο δεν αίρεται με μια δήλωση του Παπούλια, μια δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών. Το εμπόλεμο ψηφίζεται στην βουλή και αίρεται απ’ την βουλή. Δεν έχει αρθεί επισήμως. Κατ’ ουσίαν είμαστε ακόμα σε πόλεμο. Αυτή η σημαία είχε το θράσος να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδος. Σε πόλεμο είμαστε ακόμα…”, αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Παππάς.

Η συνέντευξη θα προβληθεί από το NEWS 24 την Δευτέρα 28 Ιανουαρίου στις 8:30 το βράδυ, ώρα Ελλάδας και αμέσως μετά θα ακολουθήσει συζήτηση από πολιτικούς και δημοσιογράφους που θα είναι καλεσμένοι στο πάνελ της εκπομπής.

Πηγή: Ήπειρος – Ελλάς

Καιρός να διεκδικήσουμε την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας!

Βοηθάει η δράση και η φωνή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στον ΕΘΝΙΚΟ ΣΚΟΠΟ!!! ‘Ενα καλό (αν και “ελαφρύ” σε χαρακτηρισμούς για τους εδώ προδότες και τους εκεί διώκτες του Ελληνισμού) άρθρο απο την ΑΥΤΟΝΟΜΗ)
 

Αυτονομία στην Βόρεια Ήπειρο εδώ και τώρα!

Γράφει ο Χρήστος Κάτσης

 
Για την Βόρειο Ήπειρο ο Ελληνισμός έχυσε ποτάμια αίματος. Τρεις φορές μέσα σε 50 χρόνια, αιματοβάφτηκαν τα ιερά χώματά μας: 1912 (Βαλκανικοί πόλεμοι), 1913-1914 (ανεξαρτησία Β. Ηπείρου) και το 1940 (Έλληνο-Ιταλικός πόλεμος). Οι αγώνες κερδίσθηκαν και τις 3 φορές στα πεδία των μαχών και χάθηκαν στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων από πουλημένους ή ανεπαρκείς πολιτικούς!

Σήμερα οφείλουμε να μην παρασυρθούμε στα παιχνίδια των μεγάλων που θέλουν να αιματοβάψουν για άλλη μια φορά την περιοχή μας.

Δικαιούμαστε να διεκδικήσουμε την εφαρμογή του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, που υπέγραψαν οι ίδιοι οι Αλβανοί (σαν ελιγμό αφού ηττήθηκαν στους πολέμους για Ανεξαρτησία του 1913-14). Το πρωτόκολλο εγγυάται πλήρη αυτονομία για την Βόρειο Ήπειρο (Παιδεία, Δικαστήρια και Αστυνομία απαρτιζόμενη από Βορειοηπειρώτες και στην Ελληνική γλώσσα).

Σήμερα οι πολιτικοί της Ελλάδας δεν έχουν το θάρρος, ούτε να προφέρουν τα λόγια του Γέροντα της Δημοκρατίας Γ.Α. Παπανδρέου. Ξέρουν να κάνουν μόνον τις «πάπιες» και να προφέρουν πιστά το «Yes man!» στα αφεντικά τους, που σωστά ο Λαός μας το μεταφράζει: «Χέσεμε!»

Μετά την λήξη του 2ού Παγκόσμιου πολέμου, στην συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, αναφέρεται ξεκάθαρα: Το Βορειοηπειρωτικό πρόβλημα θα λυθεί (λόγο της ύπαρξης του Ανατολικού μπλοκ), όταν λυθεί και το Γερμανικό πρόβλημα. Οι δυο Γερμανίες ενώθηκαν. Μήπως ακούσατε εσείς κανέναν πολιτικό να ανοίγει έστω και το στόμα του για να ζητήσει την λύση του Βορειοηπειρωτικού, όπως αναφέρεται στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, με την Βόρειο Ήπειρο να ανήκει στην Ελλάδα που ήταν μια από τις νικήτριες χώρες;!

Δικαιούμαστε να διεκδικήσουμε σήμερα την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, μακριά από κάθε ίχνος Σωβινισμού. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με το Αλβανικό Λαό, με το οποίο ζήσαμε για αιώνες, ο ένας δίπλα στον άλλο. Το μέλλον των Βαλκανίων βρίσκεται στην συνεργασία των λαών, την ανεκτικότητα, τον αλληλοσεβασμό και την καλή γειτονία.

Πηγή: Χρήστος Πρωτεύς

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ!

Της Αθηνάς Κρεμμύδα,
Ραδιοφωνικής παραγωγού της εκπομπής «Βόρειος Ήπειρος.GR»

«Επειδή κάποιοι τρελοί αποφάσισαν να βάλουν τα σύνορα στην Κακαβιά, εγώ θα λέγομαι Αλβανός;» ήταν τα λόγια ενός παππού από την Χειμάρα της Βορείου Ηπείρου, ο οποίος αγανακτισμένος προσπαθούσε να καταλάβει γιατί στην ταυτότητα του αναγράφεται ως τόπος γεννήσεως: Χειμάρα, Αλβανία.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσα πολιτικά επιχειρήματα και αν επιστρατεύσει κανείς δεν πρόκειται να πείσει τον υπερήφανο υπερήλικα βορειοηπειρώτη ο οποίος γεννήθηκε Έλληνας, μεγάλωσε Έλληνας και θα πεθάνει Έλληνας, επιβεβαιώνοντας έτσι μια ιστορία που ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων. Το παράλογο όμως της ιστορίας, η οποία γράφεται με θυσίες και αγώνες, είναι ότι ο νικητής δεν είναι πάντα και δικαιωμένος.

Ελλάδα, Οκτώβριος 1912: Η Ελλάδα κήρυξε τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Το 1912 η όλη κατάσταση στα Βαλκάνια οδήγησε τα κράτη της χερσονήσου του Αίμου, την Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ελλάδα και το Μαυροβούνιο να «παραμερίσουν προσωρινά την αμοιβαία καχυποψία των εθνικών τους ιδεολογιών» και να σχηματίσουν την «Βαλκανική Συμμαχία», κατά των Τούρκων. Η Ελλάδα δεν ήθελε να δεσμευθεί με το Μαυροβούνιο, αλλά μια σειρά γεγονότων έδειξε ότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να αναγνωρισθεί επίσημα η Ήπειρος ως αλβανική περιοχή, όπως άλλωστε ευνοούσε από καιρό η Αυστρία. Οι τρείς σύμμαχοι Σέρβοι, Βούλγαροι και Μαυροβούνιοι, έβαλαν την Ελλάδα στην Βαλκανική Συμμαχία επειδή την θεωρούσαν «μη υπολογίσιμο παράγοντα» για εδαφικές διεκδικήσεις. Λίγους μήνες αργότερα η Ελλάδα διπλασιάζεται εδαφικά και πληθυσμιακά, κερδίζοντας πολύ περισσότερα από οποιαδήποτε πρόβλεψη στρατιωτικού ξένου επιτελείου, ακόμη και του Ελληνικού, απελευθερώνοντας την Θεσσαλονίκη αλλά και ολόκληρη την Ήπειρο και κάπως έτσι η ιστορία καταγράφει την πρώτη φορά που η Βόρειος Ήπειρος απελευθερώνεται από τον Ελληνικό Στρατό. Αυτό προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια τόσο της Βουλγαρίας η οποία από σύμμαχος γίνεται αντίπαλος, καθώς διεκδικούσε την Μακεδονία, αλλά και της Αυστρίας η οποία φαίνεται να χάνει την επιρροή της στην Αδριατική και στα Βαλκάνια.

Αλβανία, Νοέμβριος 1912: Με την έναρξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, οι Τούρκοι απέσυραν από παντού τις στρατιωτικές δυνάμεις τους και τις προώθησαν προς τα κύρια μέτωπα του πολέμου. Αυτό διευκόλυνε τους Αλβανούς εθνικιστές, οι οποίοι συνεκάλεσαν στον Αυλώνα συνέλευση που αποφάσισε την απόσπαση της Αλβανίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Ισμαήλ Κεμάλ που διεύθυνε τις εργασίες της Εθνοσυνελεύσεως ύψωσε τη σημαία της ανεξαρτησίας στις 28 Νοεμβρίου 1912. Έκτοτε η 28 Νοεμβρίου τιμάται από τους Αλβανούς ως εθνική εορτή.

Είναι άξιο λόγου, όμως, ότι η προσπάθεια είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν. Από τις πρώτες κινήσεις των Αλβανών για δημιουργία εθνικής συνείδησης και αυτόνομου κράτους, σύμφωνα πάντα με ιστορικές πηγές, ήταν η ίδρυση του «Συνδέσμου της Πρισρένης» στις 10 Ιουνίου 1878 από Αλβανούς φεουδάρχες, αρχηγούς φατριών, εμπόρους και εκπροσώπους της πνευματικής ηγεσίας, με την ανοχή της Πύλης, υπό το φόβο της επέκτασης των Σέρβων και των Μαυροβουνίων, κατά την διάρκεια του Ρωσσοτουρκικού πολέμου. Στο υπόμνημα που συνέταξαν, το οποίο απευθύνουν στις Μεγάλες Δυνάμεις, απαιτούν την ακεραιότητα του αλβανικού εδάφους. Το υπόμνημα αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον όμως, όχι μόνο γιατί αποτελεί την κυριότερη εκδήλωση του αλβανισμού ως εθνικότητα, αλλά και διότι πρότεινε την ομοσπονδιακή ένωση με την Ελλάδα(!), εφόσον, όπως λέει το υπόμνημα έχουν κοινούς εχθρούς, τους Σλάβους.

Μετά την λήξη των Βαλκανικών Πολέμων υπογράφονται οι Συνθήκες του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου. Αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία της Αλβανίας αλλά σε αντιστάθμισμα των απωλειών της στο Βορρά, αφού οι μισές αλβανικές περιοχές περιήλθαν στην Σερβία και το Μαυροβούνιο, ο Ελληνικός Στρατός, που είχε απελευθερώσει όλη την Ήπειρο, υποχρεώθηκε να υποχωρήσει και έτσι η Β. Ήπειρος ενσωματώθηκε στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος…

100 χρόνια μετά…: Διανύοντας τον αστερισμό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί στα Βαλκάνια μοιάζουν σαν μια παρτίδα σκάκι η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, με πολλούς ενδιαφερόμενους υποψήφιους παίκτες που θέλουν να εξασφαλίσουν την επιρροή τους στην Βαλκανική χερσόνησο.

Από την άλλη πλευρά το Αλβανικό κράτος, με αφορμή και τα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας του, διανύει τον αστερισμό της «Μεγάλης Αλβανίας» καλλιεργώντας έντονα την ανθελληνική προπαγάνδα και στηριζόμενο σε επεκτατικές βλέψεις σε ελληνικά εδάφη στην Ήπειρο, διαστρεβλώνοντας την ιστορία και μιλώντας για δήθεν «γενοκτονία των τσάμηδων». Τα γεγονότα δείχνουν ότι πίσω από την ακραία εθνικιστική έξαρση στην Αλβανία, κρύβεται η Τουρκία της οποίας το δόγμα της εξωτερικής της πολιτικής είναι η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το ακραίο αλβανικό κόμμα «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» το οποίο φαίνεται να χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Γκιουλέν, καθώς και τα αλβανικά ΜΜΕ, δείχνουν να είναι η φωνή της Τουρκίας στα Βαλκάνια. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι τωρινό. Διαβάζοντας το βιβλίο της Ελένης Ι. Νικολαΐδη «Ξένες προπαγάνδες και εθνική αλβανική κίνηση…», που εξέδωσε το 1978 αναφέρεται το ακόλουθο περιστατικό:

«Ένας από τους δραστηριότερους προπαγανδιστές του αλβανικού εθνικισμού ήταν ο Δερβίς Χίμα που ζούσε στο Παρίσι κι επαγγελλόταν τον δημοσιογράφο. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ibrahim Mehmet Chim. Υπάρχει απόδειξη, γράφει η Νικολαΐδη, πως ήταν έμμισθος πράκτορας της Αυστρίας.

Ο Δερβίς Χίμα, «με τη φήμη του μεγάλου αποστόλου της αλβανικής Ιδέας», έφτασε το 1909 στη Βόρειο Ήπειρο και άρχισε να λέει στο πλήθος πως στα αλβανικά σχολεία, μαζί με την Αλβανική, πρέπει να διδάσκεται και η Τουρκική. Τότε ένας από το πλήθος, που χαρακτηρίζεται σαν άτομο διανοητικά ανάπηρο, διακόπτει το ρήτορα και του λέει: «Και τι θα γίνει με την Ελληνική; Που είναι αυτοί οι τυφλοί χριστιανοί που άνοιξαν τα μάτια τους με τα ελληνικά γράμματα για να σου απαντήσουν;» Ο Χίμα δεν τόλμησε να δώσει απευθείας απάντηση και τόνισε πως Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί πρέπει να ζουν σαν αδέλφια.

Η συναδέλφωση μουσουλμάνων και ορθοδόξων, που κήρυττε ο Χίμα, απέκτησε περιεχόμενο μονόπλευρο. Τη χρησιμοποίησαν δηλ. οι μουσουλμάνοι για να εξοντώσουν πραγματικά και μεταφορικά τους Έλληνες.»

Αν εξετάσουμε σήμερα το δόγμα της «φιλίας» που έχει υιοθετήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Αλβανία και την Τουρκία, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται ακόμα μια φορά περί μονόπλευρης «φιλίας», την οποία η Ελλάδα πλήρωσε πολύ ακριβά θυσιάζοντας ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της το οποίο δεν το διεκδίκησε ποτέ.

Τελικά, είναι πολύ εύκολο να εξοντώσει κανείς ένα έθνος ή έναν λαό, αναγκάζοντας τον να ξεχάσει την ιστορία του, γιατί όπως φαίνεται η ιστορία επαναλαμβάνεται και όποιος την γνωρίζει καλά, γνωρίζει σίγουρα και την συνέχεια της για τα επόμενα 100 χρόνια…

(Αναδημοσίευση από τη στήλη «Συν Αθηνά…» του τεύχους Νοεμβρίου 2012 του μηνιαίου ένθετου περιοδικού «Σκιάχτρο» της εφημερίδας Ελεύθερη Ώρα)

Πηγή: Αθηνά Κρεμμύδα