Σὰν σήμερα 7 Μαρτίου, ἐνσωματώθηκαν τὰ Δωδεκάνησα στὴν Ἑλλάδα.

Τὰ Δωδεκάνησα (γιὰ τὴν ἀκρίβεια εἶναι 14) ἦταν ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων δεμένα μὲ τὶς τύχες τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐν τούτοις, μόλις τὸ 1947 ἐνσωματώθηκαν στὸ ἑλληνικὸ κράτος.

Ἐξαιτίας τῆς γεωγραφικῆς τους θέσης δέχθηκαν καταστρεπτικὲς ἐπιδρομὲς ἀπὸ τοὺς Πέρσες, τοὺς Σαρακηνούς, τοὺς Βενετούς, τοὺς Γενουάτες, τοὺς Σταυροφόρους καὶ τοὺς Τούρκους (Σελτζούκους καὶ Ὀθωμανούς). Ἀπὸ τὸ 1309 περιῆλθαν στὴν ἐξουσία τῶν Ἰωαννιτῶν Ἱπποτῶν καὶ ἔμειναν ὑπὸ τὴν κυριαρχία τους ἕως τὸ 1522, ὀπότε καταληφθηκαν ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς Τούρκους. Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγώνα τοῦ 1821, τὰ Δωδεκάνησα ἐπαναστάτησαν, ἀλλὰ τὸ 1830 ἐπιστράφηκαν μαζὶ μὲ τὴ Σάμο στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, μὲ ἀντάλλαγμα τὴν Εὔβοια, ἡ ὁποία ἐνσωματώθηκε στὸ ἐλεύθερο ἑλληνικὸ κράτος.

Ἡ κατάληψη τῶν Δωδεκανήσων ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς τὸ 1912 ἀναπτέρωσε τὶς ἐλπίδες τῶν κατοίκων τους ὅτι σύντομα τὰ νησιὰ θὰ ἐνταχθοῦν στὸν ἐθνικὸ κορμό. Πράγματι, μὲ τὴ συνθήκη τῶν Σεβρῶν (10 Αὐγούστου 1920) τὰ Δωδεκάνησα παραχωροῦνταν στὴν Ἑλλάδα, μὲ ἐξαίρεση τὴ Ρόδο, ποὺ θὰ παρέμενε γιὰ ἕνα διάστημα ὑπὸ ἰταλικὴ διοίκηση. Ὅμως, ἡ ἀτυχὴς ἔκβαση τῆς μικρασιατικῆς ἐκστρατείας ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στοὺς Ἰταλοὺς νὰ ὑπαναχωρήσουν καὶ μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Μουσολίνι προσπάθησαν νὰ τὰ ἐξιταλίσουν. Μετὰ τὴ συνθηκολόγηση τῶν Ἰταλῶν (1943), κύριοι τῶν Δωδεκανήσων ἔγιναν οἱ Γερμανοὶ καὶ μετὰ τὴν παράδοση τῆς Χιτλερικῆς Γερμανίας (Μάιος 1945), ἡ Μεγάλη Βρετανία.

Ἦταν ἡ χρυσὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἐνσωμάτωση τῶν Δωδεκανήσων στὸ ἑλληνικὸ κράτος, τὴν ὁποία ἡ ἑλληνικὴ διπλωματία δὲν ἔπρεπε νὰ ἀφήσει νὰ πάει χαμένη. Ἦταν ἀπαίτηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ εἶχε χυθεῖ ἄφθονο ἑλληνικὸ αἷμα γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν Γερμανῶν ἀπὸ τὰ Δωδεκάνησα. Τὸ θέμα θὰ λυνόταν ὁριστικὰ ἀπὸ τὴ Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν νικητριῶν δυνάμεων τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ποὺ θὰ συνερχόταν στὸ Παρίσι.

Ἡ Ἑλλάδα διὰ τοῦ πρωθυπουργοῦ Κωνσταντίνου Τσαλδάρη διαμήνυσε ὅτι θὰ ἔθετε στὸ τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων ὡς ἐθνικὲς διεκδικήσεις τὴν πρόσκτηση τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τῶν Δωδεκανήσων, τὴ διευθέτηση τῶν ἑλληνοβουλγαρικῶν συνόρων, ἐνῶ σκόπευε νὰ θέσει καὶ τὸ ζήτημα τῆς Κύπρου στὴ Μεγάλη Βρετανία. Ἀπὸ τὶς τέσσερις αὐτὲς ἐθνικὲς διεκδικήσεις, μόνο τὸ θέμα τῶν Δωδεκανήσων εὐοδώθηκε, χωρὶς δυσκολίες καὶ περιπλοκές.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Στάλιν καὶ ὁ Τσώρτσιλ, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησαν νὰ δελεάσουν τὴν Τουρκία, προσφέροντάς της ὁρισμένα παράκτια νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, προκειμένου νὰ τὴν πείσουν νὰ βγεῖ στὸν πόλεμο στὸ πλευρὸ τῶν Συμμάχων ἢ τουλάχιστον νὰ παραμείνει αὐστηρὰ οὐδέτερη. Ἐπιπροσθέτως, ὁ Στάλιν εἶχε συνδέσει τὸ θέμα τῶν Δωδεκανήσων μὲ τὴν Τριπολίτιδα (σημερινὴ Λιβύη), γιὰ τὴν ὁποία ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση εἶχε διατυπώσει τὸ αἴτημα νὰ τῆς ἀνατεθεῖ ἡ ἐντολή.

Ὅμως, σὲ μία ἀπρόσμενη στροφὴ τῆς πολιτικῆς της, ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση συγκατατέθηκε νὰ ἀποδοθοῦν τὰ Δωδεκάνησα στὴ Ἑλλάδα, στὴ συνεδρίαση τῶν Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν ποὺ προετοίμαζε τὴ Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν Παρισίων. Ἡ δήλωση ἔγινε στις 27 Ἰουνίου 1946 ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν Βιατσεσλὰβ Σκριάμπιν, γνωστότερο ὡς Μολότωφ, μὲ μοναδικὸ ὄρο τὴν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν νησιῶν. Ἔτσι, προτοῦ καν συνέλθει ἡ Διάσκεψη Εἰρήνης, τὸ θέμα τῶν Δωδεκανήσων εἶχε λάβει εὐνοϊκὴ τροπὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.

Ἡ εἴδηση γιὰ τὴν ἀπόδοση τῶν Δωδεκανήσων στὴ Ἑλλάδα χαιρετίστηκε μὲ μεγάλο ἐνθουσιασμό, σὲ μία περίοδο ποὺ ἡ χώρα βρισκόταν στὴ δίνη τοῦ Ἐμφυλίου Πολέμου. Ἡ Διάσκεψη τῆς Εἰρήνης συνῆλθε στὸ Παρίσι ἀπὸ τις 29 Ἰουλίου εως τις 11 Ὀκτωβρίου 1946, ὅπου τέθηκαν ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς καὶ τὰ θέματα τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τῆς διευθέτησης τῶν ἑλληνοβουλγαρικῶν συνόρων, χωρὶς ἐπιτυχία, ἀφοῦ οἱ ΗΠΑ δὲν θέλησαν νὰ δυσαρεστήσουν τὴ σύμμαχό τους Σοβιετικὴ Ἕνωση καὶ τοὺς δορυφόρους τῆς Ἀλβανία καὶ Βουλγαρία. Ἡ προσπάθεια τῆς Τουρκίας νὰ διεκδικήσει τὸ Καστελόριζο καὶ τὴ Σύμη ἔπεσαν στὸ κενό.

Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 ὑπογράφηκε στὸ Παρίσι ἡ Συνθήκη Εἰρήνης μὲ τὴν Ἰταλία, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τὰ Δωδεκάνησα ἀποδίδονταν στὴν Ἑλλάδα, ἐνῶ ἡ Ἰταλία ὑποχρεωνόταν σὲ ἀποζημίωση ὕψους 105 ἑκατομμυρίων δολαρίων πρὸς τὴ χώρα μας. Μὲ ἐπιμονὴ τῆς σοβιετικῆς πλευρᾶς, ὁριζόταν στὸ κείμενο ὅτι τὰ νησιὰ θὰ παρέμεναν ἀποστρατιωτικοποιημένα, πρόβλεψη ποὺ θὰ ἐπικαλεστεῖ ἡ Τουρκία κατὰ τρόπο καταχρηστικὸ μετὰ τὸ 1974. Ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἑρμηνεία τοῦ κειμένου τῆς ἑλληνοϊταλικῆς συνθήκης τοῦ 1947, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς ἰταλοτουρκικὲς συμφωνίες τοῦ 1932, θὰ προκύψει καὶ τὸ ζήτημα τῶν «γκρίζων ζωνῶν», ποὺ ἔθεσε ἡ Ἄγκυρα μετὰ την Κρίση τῶν Ἰμίων το 1996.

Ἡ τελετὴ παράδοσης τῶν Δωδεκανήσων στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὶς βρετανικὲς ἀρχὲς ἔγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στὴ Ρόδο μέσα σὲ πανηγυρικὴ ἀτμόσφαιρα. Πρῶτος διοικητὴς τῶν Δωδεκανήσων ἀνέλαβε ὁ ἀντιναύαρχος Περικλῆς Ἰωαννίδης, μὲ πολιτικὸ σύμβουλο τὸν πανεπιστημιακὸ καὶ δικαστικό Μιχαηλ Στασινόπουλο, μετέπειτα πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ἡ ἐπίσημη τελετὴ τῆς ἐνσωμάτωσης ἔγινε στις 7 Μαρτίου 1948 καὶ τὸ 1955 τὰ Δωδεκάνησα ἔγιναν νομὸς μὲ πρωτεύουσα τὴ Ρόδο.

Αρχική πηγή: Ορθοδοξία – Ελληνισμός
Πηγή δική μου: Maccunion

Η τραγική ειρωνεία της τύχης…

Όταν το 1989 στη Δερβιτσάνη είχε έρθει ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησής του Αντώνη Σαμαρά, η πλατεία μπροστά στο Πολιτιστικό Μέγαρο ήταν κατάμεστη από Βορειοηπειρώτες: από παιδιά, μεσήλικες και υπερήλικες, που είχαν έρθει από τα τέσσερα άκρα της Βορείου Ηπείρου.

Ήταν η περίοδος που φαινόταν πως η Αλβανία βρισκόταν σε τροχιά «ελεύθερης πτώσης» και οι ελπίδες του λαού της για ελευθερία και δημοκρατία είχαν αναπτερωθεί. Τότε η λαοθάλασσα της Δερβιτσάνης, για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρονικά της Αλβανίας, θα γιουχάιζε ανοιχτά των πρωθυπουργό Αντίλ Τσαρτσάνη. Χρειάστηκε η παρέμβαση του Έλληνα πρωθυπουργού ώστε να ηρεμήσει το πλήθος.

Σ’ εκείνη τη συγκέντρωση, μπροστά στη λαοθάλασσα, Μητσοτάκης και Σαμαράς επεσήμαναν το γεγονός πως ο δρόμος προς την ελευθερία είχε ανοίξει διάπλατα και πως η Μητέρα Πατρίδα τούς περίμενε με ανοιχτές αγκάλες.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και οι Βορειοηπειρώτες πήραν τα βουνά, μέσα στα χιόνια και κάτω ακόμη και από τις σφαίρες των Αλβανών συνοριακών φρουρών κατέφθαναν κατά εκατοντάδες στην Πατρίδα τους, που τόσο αγαπούσαν, που τόσο λαχταρούσαν όλα αυτά τα χρόνια της δικτατορίας. Ήταν τότε που Μητσοτάκης και Σαμαράς θεωρήθηκαν από τους Βορειοηπειρώτες ως «Μεσσίες».

Οι Βορειοηπειρώτες πράγματι εκπλήρωσαν το όνειρό τους να ζήσουν στην πατρίδα τους την Ελλάδα. Και νόμισαν πως εκεί θα τους περίμενε ο παράδεισος, εκείνος ο παράδεισος για τον οποίο τους επιβεβαίωσε στη Δερβιτσάνη ο κ. Σαμαράς. Νόμισαν πως, όταν θα έφταναν εκεί, θα έπιαναν πλέον αυτό τον παράδεισο και θα ξεχνούσαν την κόλαση στην οποία έζησαν δεκάδες χρόνια υπό το στυγνό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα.

Τι συνέβηκε όμως στην πραγματικότητα; Ενώ τα αδέρφια τους οι ελλαδίτες τους περίμεναν όπως ο αδερφός τον αδερφό, δε συνέβηκε το ίδιο και με την Ελληνική Πολιτεία. Και τότε, από την αρχή, οι Βορειοηπειρώτες ήταν υποχρεωμένοι να ξεκινήσουν έναν νέο αγώνα για να αποκτήσουν εκεί στην πατρίδα τους τα δικαιώματά τους ως Έλληνες και όχι ως αλλοδαποί. Πράγμα πολύ δύσκολο, αφού η γραφειοκρατία, ίσως ακόμη και η πραγματική βούληση των κυβερνώντων, έκαναν τη δουλειά τους.

Όλοι οι Βορειοηπειρώτες γνωρίζουν καλά τι αγώνας χρειάστηκε ακόμη και για να φύγει από πάνω τους η ρετσινιά του αλλοδαπού, του Αλβανού. Τότε μερικοί από τους Βορειοηπειρώτες αναγκάστηκαν μέσα στην οργή και την απελπισία τους να αναφωνήσουν: «Τι είμαστε τέλος πάντων εμείς; Πηγαίνουμε στην Ελλάδα, μας αποκαλούν Αλβανούς, πηγαίνουμε στην Αλβανία, μας αποκαλούν σκατοέλληνες!». Χρειάστηκε σκληρός αγώνας ώστε να πειστούν οι κυβερνώντες για την θεώρηση πολλαπλών διαδρομών, την πεντάχρονη βίζα, το ΕΔΤΟ, την απόδοση της ιθαγένειας, το βιβλιάριο υγείας, τη σύνταξη του ΟΓΑ στους υπερήλικες κτλ. κτλ.

Νόμισαν οι Βορειοηπειρώτες πως, έστω και αργά και με το σκληρό τους αγώνα, θα τελείωναν πλέον τα βάσανά τους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Όμως δεν ήταν γραφτό. Οι καλαμαράδες των Αθηνών, δεξιοί και αριστεροί (με εξαιρέσεις πάντα, διότι κάθε κανόνας έχει και εξαιρέσεις), ήταν πάντα ψυχροί και θα τολμούσα να πω «δολοφόνοι» του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Και άρχισαν σταδιακά να αφαιρούν χωρίς καθόλου να ντρέπονται, όσα είχαν αποκτήσει με τον αγώνα τους οι Βορειοηπειρώτες και αυτά τα όσα ήταν ό,τι δικαιούνταν ως Έλληνες. Στην αρχή έκοψαν από τους νεότερους το βιβλιάριο υγείας με το δικαιολογητικό ότι δεν μένουν στην Ελλάδα και να τους κάνουν να πεθαίνουν ακόμη και για μία απλή εγχείρηση στα ανύπαρκτα νοσοκομεία της Αλβανίας. Στη συνέχεια έκαμαν γολγοθά ακόμη και την ανανέωση του ΕΔΤΟ, αφού ζητούσαν λαγούς με πετραχήλια. Η απόδοση της ιθαγένειας άρχισε και συνεχίζεται με ρυθμούς χελώνας, για να μην πούμε πως έχει διακοπή.

Ήρθε όμως και το τελευταίο πλήγμα, το πιο δολοφονικό, το πιο προδοτικό, εκείνο που πραγματικά έβαλε την ταφόπετρα στο μαρτυρικό χώρο της Βορείου Ηπείρου. Με το σκεπτικό της μη μόνιμης διαμονής στην Ελλάδα, αρχικά έκοψαν τη σύνταξη του ενός εκ των δύο Βορειοηπειρωτών συζύγων και τώρα και στους δύο. Έδωσαν δηλαδή τη χαριστική βολή σε εκείνους που επί μισό αιώνα και σε αντίξοες συνθήκες, όχι μόνο κράτησαν μέσα τους αναμμένη τη φλόγα του ελληνισμού και της χριστιανοσύνης, αλλά τα μεταλαμπάδευσαν αυτά και στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους. Η σύνταξη της πείνας των 300 ευρώ, από τη μια μεριά τους έκανε τουλάχιστον υπερήφανους γιατί τους σκεφτόταν η Μητέρα Πατρίδα, ενώ από την άλλη τους έδινε το έναυσμα να παραμείνουν με αξιοπρέπεια στα πατρώα τους εδάφη και να κρατούν ζωντανά τα χωριά της Βορείου Ηπείρου, αφού οι νέοι αναγκάστηκαν να φύγουν για τους γνωστούς πλέον λόγους.

Το 1989 στη Δερβιτσάνη ο Σαμαράς τους υποσχέθηκε τον ελληνικό παράδεισο και τους παρότρυνε να εγκαταλείψουν το μαρτυρικό χώρο της Βορείου Ηπείρου και να εγκατασταθούν στη μητέρα τους την Ελλάδα. Μάρτης του 2013, μετά από 24 χρόνια, το ίδιο άτομο, ο Αντώνης Σαμαράς, ο κάποτε «Μεσσίας», τούς δολοφονεί εν ψυχρό με τη διακοπή της σύνταξης του ΟΓΑ.

Αυτή είναι η τραγική ειρωνεία της τύχης…

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Ο Ελληνισμός και οι εκλογές στην Αλβανία

Τον Ιούνιο θα διεξαχθούν στην Αλβανία οι βουλευτικές εκλογές και θα αναδειχθεί νέα κυβέρνηση. Η ελληνική διπλωματία και οι πολιτικές συσσωματώσεις των Βορειοηπειρωτών πρέπει να συντονισθούν εγκαίρως για να υπάρξει μία δυναμική παρουσία της ελληνικής εθνικής κοινότητος στο Κοινοβούλιο. Η χώρα μας σέβεται τα σύνορα και έχει διάθεση καλής γειτονίας, όμως δεν μπορεί να μένει απαθής σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος ελληνικών μειονοτήτων.

Στις εκλογές του 2009 οι 140 έδρες του αλβανικού κοινοβουλίου μοιράσθηκαν κυρίως μεταξύ δύο συνασπισμών. Ο συνασπισμός της δεξιάς υπό το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε 70 έδρες και ο Σάλι Μπερίσα ανέλαβε την Πρωθυπουργία. Αντιπολίτευση ασκεί ο συνασπισμός υπό το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα. Σε αυτή την ομάδα κομμάτων είχε ενταχθεί συγκυριακά και το Κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εκφράζει την ελληνική μειονότητα. Έλαβε 1 έδρα με τον Βαγγέλη Ντούλε στην Περιφέρεια Αυλώνος. Οι υπόλοιπες έδρες κατανεμήθηκαν σε μικρότερα κόμματα, μεταξύ των οποίων και το ανθελληνικό κόμμα των Τσάμηδων.

Η οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία επιχειρεί να συνενώσει τον Ελληνισμό της Αλβανίας πρέπει να παραμείνει συντονιστικός φορέας και να πλησιάσει περισσότερο τον Βλαχόφωνο Ελληνισμό της Κορυτσάς και της Αυλώνας. Το νέο κόμμα που δημιουργήθηκε από Βορειοηπειρώτες, το ΜΕΓΚΑ (Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον) καλό θα ήταν να συνεργασθεί με το ήδη υπάρχον ΚΕΑΔ και να εμφανισθούν στις εκλογές ως ενιαία δύναμη του Ελληνισμού. Οι διασπάσεις και οι διχόνοιες δεν ωφελούν. Μία ενωτική παρουσία και μία καλύτερη κινητοποίηση των εκλογέων που εργάζονται στην Ελλάδα θα δώσει περισσότερες έδρες και ισχυρότερη φωνή στους Έλληνες της Αλβανίας.

Ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγέλης Ντούλες μπορεί να είναι υποψήφιος στην Περιφέρεια Αργυροκάστρου και ο Πρόεδρος του ΜΕΓΚΑ Χρήστος Κίτσιος στην Περιφέρεια Αυλώνος. Το κοινό τους πρόγραμμα πρέπει να καλύπτει προβλήματα όπως η παιδεία των ελληνοπαίδων, η προστασία των περιουσιών που κινδυνεύουν από κρατικές αυθαιρεσίες, η αλλοίωση του πληθυσμού στη Βόρειο Ήπειρο με μετακίνηση Τσάμηδων και Κοσσοβάρων, το δικαίωμα αναγραφής της ελληνικής καταγωγής στα δημόσια έγγραφα, η χρήση της ελληνικής στις πινακίδες της Β. Ηπείρου, η μεγαλύτερη συμμετοχή της ελληνικής μειονότητας σε δημόσιες θέσεις.

Εν τη ενώσει η ισχύς!
Κ.Χ. 27.2.2013

Πηγή: history-of-Macedonia

Η Ελλάδα μετατρέπεται σε «πεδίο» πολιτικών συγκρούσεων των αλβανικών κομμάτων

Η εθνικιστική προεκλογική καμπάνια στην Αλβανία φαίνεται πως δεν επηρεάζει μόνον τη ζωή των αλβανών υπηκόων εντός της αλβανικής επικράτειας. Επηρεάζει και τους αλβανούς μετανάστες που έχουν τα στέκια τους στους δρόμους και στις πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης καθώς και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος.

Όπως είναι γνωστό το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Έντι Ράμα αλλά και ο πρόεδρος του LSI Ιλίρ Μέτα, έχουν επισκεφτεί την Αθήνα και διάφορες άλλες πόλεις της Ελλάδας προσπαθώντας να συγκεντρώσουν τους ψήφους των αλβανών μεταναστών και να ανεβάσουν το πολιτικό και εθνικό τους φρόνημα.

Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν τα ελληνικά κόμματα θα ερχόταν με ελληνικές σημαίες στην Βόρειο Ήπειρο για την προεκλογική τους καμπάνια.

Βέβαια είδαμε τι συνέβη πρόσφατα όταν εκπρόσωποι των κομμάτων της Ελληνικής βουλής επισκέφθηκαν την Βόρειο Ηπειρο για να τιμήσουν τους ήρωες του έπους του ’40, ήρθαν και αντιμετώπισαν έναν ακραίο και παράλογο εθνικισμό.

Ενώ την ίδια ώρα οι Αλβανοί διοργάνωναν συνεδριάσεις σε αίθουσες και πλατείες στην Ελλάδα με μεγάλες αλβανικές σημαίες. Όπως πάντα, στην υπηρεσία αυτών των κομμάτων και «Βορειοηπειρώτες», οι οποίοι είτε μένουν μόνιμα στην Ελλάδα και έχουν αποχτήσει την Ελληνική ιθαγένεια, είτε δραστηριοποιούνται στην Αλβανία.

Μερικοί απ’ αυτούς μάλιστα, σε συνεργασία με κάποιους των ελλαδίτικων κομμάτων και άλλων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς –που πρόσφατα «επιβράβευσε» την εθνικιστική ρητορική του Ράμα εκλέγοντάς τον στην θέση του αντιπροέδρου- φωνάζουν και για την ένωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Αυτό και αν είναι τραγικό!

Πως μπορεί, ένας Έλληνας υπήκοος, με Ελληνική ιθαγένεια να ψηφίζει ένα ανθελληνικό κόμμα;! Πως μπορεί να στηρίζει ένα αλβανικό κόμμα που έχει εδαφικές βλέψεις κατά της πατρίδας του;! Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα μετατρέπεται άθελά της σε «πεδίο» πολιτικών συγκρούσεων των αλβανικών κομμάτων. Πολλοί ανθέλληνες αλωνίζουν στην Πατρίδα μας και κανείς δεν ανησυχεί…

Πηγή: Aftonomi.gr

Οι αγώνες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για την πατρογονική του γη μέσα από τα δημοτικά τραγούδια

Οι αγώνες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για να συγκρατήσουν και διαφυλάξουν τα πατρώα του εδάφη, τη γη που κληρονόμησαν από αρχαίους χρόνους και έως σήμερα, ήταν πολλοί και σκληροί. ΄Ηταν αιματηροί. Μόνον έτσι μπόρεσαν να κρατηθούν και να κρατήσουν ζωντανή την εθνική τους ταυτότητα και αξιοπρέπεια. Χωρίς τη δική τους γη, να μπορούν να φτιάξουν εκκλησία και να στηρίξουν το σπίτι, την οικογένεια, χωρίς το δικό τους χωράφι και το λιβάδι, δεν θα είχαν μπορέσει να έρθουν ως στο σήμερα και να επιβιώσουν ως γνήσιοι έλληνες. Φυσικά, με πολλές θυσίες, πρωτάκουστες, μέσα σε αιώνες σκλαβιάς ανατολίτικων βαρβάρων. Τη βαρβαρότητα αυτή, καλύτερα απ’ όλους τους λαούς της Βαλκανικής την γνώρισαν οι Ελληνες, διότι δεν υπέκυψαν, δεν αλλαξοπίστησαν και τήρησαν άθικτη την εθνική τους ταυτότητα.

Φυσικά για το γεγονός και για όσα αναφέρουμε μιλούν πολλά ιστορικά στοιχεία. Θα θέλαμε να αναφερθούμε και σε μερικά δημοτικά τραγούδια-μαρτυρία των αγώνων και θυσιών του τόπου μας.

Ένα απ’ αυτά είναι το δημοτικό τραγούδι για έναν απ’ τους καπετάνιους του Βούρκου, το ΘΩΜΑ ΣΠΥΡΟ. Ο γνωστός καπετάνιος Θ. Σπύρος, κατάγονταν απ΄ το χωριό Καινούργιο, νομού Αγίων Σαράντα. Στις αρχές του 19ου αιώνα (1862-1866) με πολλές πιέσεις και εκβιασμούς, τούρκοι αγάδες και διάφοροι στρατιωτική υπάλληλοι της Υψηλής Πύλης, προσπαθούν να κάνουν τσιφλίκι όλα τα χωριά του Βούρκου, ακόμα και των ορεινών περιοχών. Πότε με τη βία, πότε με στημένες δικαστικές δίκες, πότε με πλαστά έγγραφα, οστεοποιώντας τα κεφαλοχώρια της Βορείου Ηπείρου. Ο καπετάνιος Θωμάς Σπύρος, για να μπορέσει να βοηθήσει το δικό του χωριό, το Καινούργιο και τα γειτονικά χωριά στην περιοχή του Βούρκου, μπόρεσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, στην Υψηλή Πύλη και να εξασφαλίσει τα απαραίτητα έγγραφα (ταπιά) που μαρτυρούσαν πως αυτά ήταν ελεύθερα χωριά και όχι τσιφλίκια. Δυστυχώς όμως, κατά την επιστροφή του, στην πόλη του Δελβίνου την ώρα που πήγαινε να τα παρουσιάσει στις τοπικές αρχές τον δολοφόνησαν… Αυτό λένε και οι στίχοι του τραγουδιού.

«…Το μάθαταν τί γίνηκε, Καπετάν Σπύρο Θωμά,
Τούτη την εβδομάδα, Θωμά Σπύρο Καπετάνιε!

Στου Δελβίνου το παζάρι (επωδός)
Το Θωμά Σπύρο σκότωσαν
Μέσ’ στου σαραγιού την πόρτα…

-Θωμά μ΄ μωρέ Θωμά μ΄
Θωμά μ΄ και ποιος σε σκότωσε
Ωρ΄ν΄από τους Δελβινιώτες;

-Μονά – μωρέ μονάχος μου λαβώθηκα…»

Όπως είναι γνωστό κι απ΄ την ιστορία, την ίδια περίοδο ξέσπασε η μεγάλη αγροτική εξέγερση των χωριών του Δελβίνου που κράτησε περίπου απ΄ το 1862 ως στο 1866. Τότε διοργανώθηκε η μεγάλη πορεία χιλίων αγροτών προς το τουρκικό διοικητήριο των Γιαννίνων με τα γένια στο χέρι τα οποία και πέταξαν στην αυλή του διοικητηρίου ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Μεταξύ των άλλων διοργανωτών και υποστηριχτών, όπως του Καπετάνιου απ΄ το χωριό Καινούργιο, το Θωμά Σπύρου, εμπνευστή της ήταν και ο Φιλήμων Κίτσιος, μια άλλη εξέχουσα θρησκευτική, πνευματική προσωπικότητα με καταγωγή απ΄ το χωριό ΄Αγιος Ανδρέας της περιοχής του Θεολόγου. Είναι αυτός που μπόρεσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη ως εκπρόσωπος του αγροτικού κινήματος για τα δικαιώματα των αγροτών.

Ενα άλλο τραγούδι, γνωστό κι αυτό στο Β/Η χώρο, είναι το τραγούδι της Δρόβιανης. Πολλές φορές ο Αλή Πασάς, προσπάθησε να κάνει τσιφλίκια του τη Δρόβιανη και τη Λεσινίτσα. Πότε με πονηριές, πότε με χρήματα και πότε με βασανισμούς των κατοίκων του χωριού. Ο Πράτσικας ήταν ο πρόεδρος της Δρόβιανης, τον οποίο κάλεσε ο Αλή Πασάς να υπογράψει και να παραδώσει το χωριό του ως τσιφκλίκι. Στο περιστατικό αυτό αναφέρεται το παρακάτω δημοτικό τραγούδι.

«Ολος ο κόσμος κι ο ντουνιάς, φοβερέ μ΄Αλή Πασιά
σε προσκυνάει βεζύρ αφέντη.

Ενα χωριό είν΄η Δρόβιανη, φοβερέ μ΄Αλή Πασιά,
δεν προσκυνάει, βεζύρ αφέντη.

Σε πολεμάει με τα φλουριά φοβερέ μ΄Αλή Πασιά,
και με τα γρόσια βεζύρ αφέντη.

Σε πολεμάει ο Πράτσικας, «
για το χωριό του «

Στα Γιάννινα τον πάισανε, «
αλυσωμένο, «

Γραμματικός τον πρόσταξε, «
για να βουλώσει, «

Τη Δρόβιανη δεν την πουλώ, «
τσιφλίκι δεν την κάνω, «

Του λιώσανε τα κόκκαλα «
στις αλυσίδες, «

Η Δρόβιανη όμως, έμεινε ελεύθερη και όχι τσιφλίκι. Ο πρόεδρος του χωριού ο Πράτσικας, έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία της!

Αναφέρουμε κι ένα άλλο τραγούδι. Κάνει λόγο για τη σύγκρουση των Κοκάτων του Δελβίνου με τους Λεσινιτσιώτες. Κι αυτοί, οι Κοκάτες, ζητούσαν να κάνουν τσιφλίκι τη Λεσινίτσα. Ξεκίνησαν με στρατό απ΄το Δέλβινο να δώσουν μάχη με όπλα, ώστε να μπορέσουν να υποχρεώσουν τους κατοίκους να γίνουν ραγιάδες τους. Παρουσιάζουμε το σχετικό δημοτικό τραγούδι:

«Οι μπέηδες συνάχτηκαν μες΄στα ψηλά σαράγια,
να παν να καταχτήσουνε την κάψω Λεσινίτσα.
Στο Δέλβινο δειπνήσανε,στα Σάδια ξημερώνουν
και στην Αγιά Παρασκευή φυλούσε καραούλι.

Το καραούλι τους άφησε,μπροστά να προχωρήσουν,
να φάνε το κεφάλι τους,πίσω να μη γυρίσουν.

Δημήτρης Τσιάβος φώναξε από τον Κακοτόπο:
-Που πάς Σελίμι κερατά μέσα στη Λεσινίτσα,
δεν είναι σύκα να τα φας,λεμόνια να τα ζύψεις,
Είναι παιδιά λεσιτσινά,λεβέντες παλικάρια,
και παίρνουν αίμα καθαρό μές΄στα ματόφρυδά σου.»

Για το ίδιο γεγονός και άλλες επιδρομές των μπέηδων του Δελβίνου και του Αλή Πασά προς τη Δρόβιανη και τη Λεσινίτσα κάνει λόγο και το ακόλουθο τραγούδι:

«Δεν σ΄το΄πα ΄γω πασιά μου
δεν σ΄το΄πα γω βεζύρη:
Με τα χωριά μη πιάνεσαι
και με τη Λεσινίτσα.

Μάσε τ΄ασκέρι σου, πασιά
και πάψε το ντουφέκι.

Δεν είναι σύκα να τα φας
νεράντζια να τα ζύψεις.

Είναι παιδιά Λεσιτσινά
γερόντοι Δροβιανίτες*…»

Φυσικά υπάρχουν και πολλά άλλα τραγούδια, στα οποία θα αναφερθούμε μελλοντικά.
*«Γερόντοι Δροβιανίτες» εννοεί τους σοφούς, γραμματισμένους ανθρώπους της Δρόβιανης.

Πηγή: Aftonomi.gr

Αντιπροσωπεία Παγκοσμίου Συμ. Ηπειρωτών στο Υπ. Εσωτερικών για την ψήφο των ομογενών και τις σύνταξεις του ΟΓΑ στους Β/ηπειρώτες!

Συνάντηση εργασίας είχε αντιπροσωπεία του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού (ΠΣΗΕ) αποτελούμενη από τον πρόεδρο της Χρυσόστομο Δήμου και τον Επίτιμο Πρόεδρο Νικόλαο Γκατζογιάννη στο Υπουργείο Εσωτερικών, με τον Υπουργό Ευριπίδη Στυλιανίδη και τον Γ.Γ Άγγελο Συρίγο.

Η συνάντηση, όπως ανακοινώθηκε έγινε σε θετικό κλίμα, στα πλαίσιο της επίσκεψης του προεδρείου στην Ελλάδα, και ασχολήθηκε με θέματα που απασχολούν τους Βορειοηπειρώτες όπως τη διακοπή του βοηθήματος ΟΓΑ που ελάμβαναν οι υπερήλικες βορειοηπειρώτες.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού, ζητά την έμπρακτη υποστήριξη του ελληνικού Κράτους, για την επίλυση του θέματος και τη συνέχιση της χορήγησης του βοηθήματος.

Το δεύτερο θέμα που έθεσε το προεδρείο στη συνάντηση, αφορά τη χορήγηση ελληνικής υπηκοότητας στους ομογενείς, κατόχους δελτίου ταυτότητας ομογενούς. Το ΠΣΗΕ εισηγείται την επίσπευση των διαδικασιών με ταυτόχρονη μείωση της γραφειοκρατίας.

Τέλος συζητήθηκε και το θέμα της ψήφου των αποδήμων. Το ΠΣΗΕ χαιρετίζει κάθε προσπάθεια η οποία οδηγεί στη χορήγηση ψήφου, στους αποδήμους, και στις χώρες διαμονής τους.
Ο Υπουργός έδειξε ευαισθητοποιημένος για όλα όσα ετέθησαν, και διαβεβαίωσε το ΠΣΗΕ ό,τι θα κάνει ότι μπορεί προκειμένου να λυθούν με θετικό τρόπο τα παραπάνω θέματα.

Με Καλογιάννη
Ενημερωτική συνάντηση είχε ο κ. Δήμου και με τον Στ. Καλογιάννη, Αναπληρωτή Υπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Ο κ. Δήμου ενημέρωσε για τις δράσεις του Συμβουλίου τον Υπουργό και ταυτόχρονα ενημερώθηκε για την πρόοδο των έργων και ιδιαίτερα την πορεία υλοποίησης των μεγάλων έργων υποδομής (Β΄ και Γ΄ Φάση του Λιμένα Ηγουμενίτσας, Ιόνια Οδός, Ε65, Αμβρακία- Άκτιο, που είναι άμεσα συνυφασμένα και με την ανάπτυξη της Ηπείρου.

Ο κ. Δήμου ζήτησε να επισπευστούν αυτά τα έργα διότι θα συμβάλουν με τη σειρά τους στην ανάπτυξη, πέρα από τα στρατηγικά έργα υποδομής, θα δώσουν νέες θέσεις απασχόλησης.

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Φαήλος Κρανιδιώτης: «Αν οι Αλβανοί σοβινιστές απειλήσουν τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, η Ελλάδα σαφώς και θα αντιδράσει»

«Έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή,
την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ,
την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ!!

Της κόψαν την φωνή, κουκλίτσα αληθινή,
Την πιάσανε αιχμάλωτη οι άπιστοι Αλβανοί

Και τώρα που μπορώ, το όπλο να κρατώ,
και ανήκω εις τον ένδοξο Ελληνικό στρατό
Θα ανέβω ένα πρωί, χωρίς διαταγή,
για να αγκαλιάσω στοργικά την δόλια μου αδερφή»

Ο Φαήλος Κρανιδιώτης μιλάει στην «Αυτόνομη» για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, την διακοπή των συντάξεων ΟΓΑ σε υπερήλικες Ομογενείς, την κατάσταση της Παιδείας στην Βόρειο Ήπειρο, τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, αλλά και για την εθνικιστική ρητορική που έχει υιοθετήσει το τελευταίο διάστημα η πολιτική τάξη της Αλβανίας.

«Τα Τίρανα έχουν να διανύσουν πολύ δρόμο μέχρι να γίνουν μια ευρωπαϊκή δημοκρατία» και «οι καλές σχέσεις με την Αλβανία πρέπει να είναι πάντοτε ευθέως ανάλογες με τον σεβασμό από αυτήν της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, είτε ζει σε αναγνωρισμένες μειονοτικές περιοχές είτε όχι», δηλώνει ο στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά.

Ο πολιτικός με την ιδιαίτερη αγάπη για την Βόρειο Ηπειρο, στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα στον Μπερίσα και στους Ερυθρόμαυρους να αφήσουν στην άκρη τις αλυτρωτικές δηλώσεις και να μην ξεχνούν πως «ζουν από τα εμβάσματα από την Ελλάδα» γιατί «από μια επιδείνωση των σχέσεων με την Ελλάδα, μόνο χαμένη θα βγει η χώρα τους».

Στον ΓΙΩΡΓΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
– Γνωρίζουμε πως είστε καλός γνώστης του Βορειοηπειρωτικού, πότε ασχοληθήκατε για πρώτη φορά;
“Έχω μια αδερφή….”. Αυτό φταίει κι οι πρώτοι μου δάσκαλοι. Ασχολούμαι απ’ όταν θυμάμαι τον κόσμο. Κάποιοι μ’ έμαθαν που είναι τα πραγματικά όρια της Πατρίδας και τους χρωστώ ισόβια ευγνωμοσύνη. Μ’ έμαθαν πως τα απαράγραπτα εθνικά δικαιώματα και το καθήκον δεν δείχνουν διαβατήριο και δεν περνάνε συνοριακό έλεγχο. Αργότερα, φοιτητής, όταν είχα πλέον οργανωμένη πατριωτική δράση, θεώρησα στοιχειώδες καθήκον την συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των Βορειοηπειρωτικών Οργανώσεων. Είναι συνεχείς οι αναφορές μου στο εθνικό θέμα στα κείμενα και στις παρεμβάσεις μου εδώ και 25-27 χρόνια. Η έμπρακτη ενασχόληση, τόσο πολιτικά, με αρθρογραφία, όσο και σαν μαχόμενος δικηγόρος, μου χάρισε πολύτιμους φίλους και φίλες από την Βόρειο Ήπειρο. Στο συνέδριο της ΝΔ το 2010, ήμουν ο πρώτος ομιλητής σύνεδρος. Μίλησα, όπως πάντα, για τον Ελληνισμό από την Απειρωτάν Χειμάρρα ως το ακρωτήρι του Αγίου Ανδρέα στην Καρπασία. Αυτή είναι η νοητή γραμμή της συνείδησης μου. «Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας αποτελεί την νομική θεμελίωση της Αυτονομίας. Η Αλβανία να σεβαστεί τα δικαιώματα της ΕΕΜ»

– Για εσάς το θέμα της Βορείου Ηπείρου είναι ζήτημα εδαφικό ή ένα ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Είναι και τα δύο. Από τη μία υπάρχει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας και η νομική θεμελίωση της Αυτονομίας. Από την άλλη οι καλές σχέσεις και η καλή γειτονία με την Αλβανία πρέπει να είναι πάντοτε ευθέως ανάλογες με τον σεβασμό από αυτήν της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, είτε ζει σε αναγνωρισμένες μειονοτικές περιοχές είτε όχι, κι από την ευημερία της. Σε περίπτωση όμως κλιμάκωσης του αλβανικού σωβινισμού και κινδύνων για την ασφάλεια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, τα καθήκοντα της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι πρόδηλα. Τα υποδεικνύει το δίκαιο και η Ιστορία. Ξέρουμε καλά αυτά τα ορεινά μονοπάτια. Τα έχουν ξαναπάρει οι πατεράδες κι οι παππούδες μας.

– Το τελευταίο διάστημα υπήρχαν έντονες πολιτικές εξελίξεις στην Αλβανία τόσο με τα αποτελέσματα της στημένης απογραφής όσο και με την εθνικιστική ρητορική που έχει υιοθετήσει η πολιτική τάξη της χώρας. Ποία είναι η εκτίμησή σας;
Ο τουρκικός ισλαμοφασισμός κι επεκτατισμός έχει ένα μερίδιο στην υποκίνηση του αλβανικού σωβινισμού, καθώς και η ψηφοθηρία και ο τυχοδιωκτισμός συγκεκριμένων αλβανικών πολιτικών δυνάμεων. Πιθανώς νομίζουν ότι η οικονομική κρίση της Ελλάδας τους δίνει μια ευκαιρία να ασκήσουν πιέσεις και να ικανοποιήσουν άνομα συμφέροντα τους. Ας δουν, ο Μπερίσα, οι “μαυροκόκκινοι” φασίστες ή όποιοι άλλοι, καλύτερα τον χάρτη. Μ’ εμάς έχει σύνορα η Αλβανία, ζουν από τα εμβάσματα από την Ελλάδα. Από μια επιδείνωση των σχέσεων με την Ελλάδα, χάριν του σωβινισμού ανοήτων, μόνο χαμένη θα βγει η χώρα τους. Πολύ χαμένη. Και δεν αναφέρομαι μόνον στην παρεμπόδιση της ευρωπαϊκής πορείας της Αλβανίας.

– Η Αλβανία έχει υπογράψει σχεδόν όλες τις διεθνής συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η Διεθνή Σύμβαση για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, την Σύμβαση-πλαίσιο για τις Εθνικές Μειονότητες, μέχρι και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που αναγνωρίζει το δικαίωμα της ατομικής προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου κ.ά. Στην περίπτωση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας πιστεύετε πως η Αλβανία σέβεται αυτά που έχει υπογράψει;
Όχι. Τα Τίρανα έχουν να διανύσουν πολύ δρόμο μέχρι να γίνουν μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Οι πιέσεις μας πρέπει να είναι συνεχείς και επίμονες.

– Δυστυχώς το Έθνος βάλλεται από μια οικονομική λαίλαπα που δεν άφησε ανεπηρέαστους ούτε τους Βορειοηπειρώτες. Πρόσφατα στο Μνημόνιο 3 συμπεριλήφθη μια ειδική διάταξη που ουσιαστικά κόβει τις συντάξεις του ΟΓΑ από τους Βορειοηπειρώτες αναγκάζοντας τους να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες. Τι πρέπει να γίνει ούτως ώστε να μην αφήσουμε την Βόρειο Ήπειρο να ερημώσει;
Πρέπει να ακυρωθεί η συγκεκριμένη διάταξη για λόγους εξαιρετικού και κατεπείγοντος εθνικού συμφέροντος. Αδιανόητο να άντεξε ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός επί τουρκοκρατίας, να επιβίωσε επί Ζώγου και Χότζα και να χαθεί με υποτιθέμενη δημοκρατία και ανοιχτά σύνορα. Αυτό όμως που αναφέρετε δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό μέρος του προβλήματος. Δεν λύνεται το ζήτημα μόνο με επιδότηση των γερόντων. Χρειάζεται πρωτογενής ανάπτυξη, ανταγωνιστικές οικονομικές δράσεις του Ελληνισμού στις εστίες τους, να μείνουν όσοι νέοι υπάρχουν και να επιστρέψουν κι άλλοι. Μαζί με την στήριξη της ελληνικής εκπαίδευσης στα χωριά και τις πόλεις του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού  και την οικονομική ανάπτυξη, η άγρυπνη συμπαράσταση της Ελλάδας, είναι οι όροι για την επιβίωση κι ακμή των αδελφών μας στην Βόρειο Ήπειρο.

– Η εκπαίδευση πάει από το κακό στο χειρότερο, από την μία τα δημόσια μειονοτικά σχολεία και από την άλλη τα ιδιωτικά που υποτίθεται πως λειτουργούν υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πολιτείας. Σώζεται η Ελλάδα από την εξαθλίωση της εκπαίδευσης στην Βόρειο Ηπειρο;
Όχι. Να κλείσουν οι λεγόμενες “Ανεξάρτητες” Αρχές, άχρηστα άντρα πολιτικής ορθότητας κι αριστεριστών, καταβόθρες κονδυλίων, να απολύσουμε το 1/5 των υπαλλήλων της Βουλής, έχουμε 1850, ενώ η Γερμανία έχει 400, να μειωθούν τουλάχιστον στο μισό οι βουλευτικοί και κυβερνητικοί μισθοί, να περιοριστούν οι μετακλητοί κι αποσπασμένοι από 6 σε 2, να περιστείλουμε κι άλλες αδικαιολόγητες σπατάλες και θα περισσέψουν χρήματα για την άρτια εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων στην Βόρειο Ήπειρο. Θα έχουμε και ρέστα για πολλές άλλες ανάγκες.

– Πως βλέπετε τους βορειοηπειρώτες που η ΝΔ τους ένταξε στην Γραμματεία Παλιννοστούντων και Ειδικών Πληθυσμιακών Ομάδων, πιστεύεται πως υπάρχει εθνική πολιτική για το Βορειοηπειρωτικό;
Υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις και θα έλεγα πως χρειάζεται μια κεντρικά οργανωμένη πιο δυναμική πολιτική. Για μένα δεν έχει τόση σημασία που τους εντάσσεις οργανωτικά αλλά το τι πολιτική κάνεις. Αν η πολιτική είναι Εθνική, με ιστορικούς όρους, με κύριο μέλημα την διασφάλιση της ευημερίας και της ελληνικότητας των αδελφών μας στις εστίες τους, τότε βαδίζουμε σωστά. Για λόγους σημειολογικούς και ηθικούς βέβαια, θα προτιμούσα μια Γραμματεία Βορειοηπειρωτικού και Κυπριακού Ελληνισμού ή μάλλον, για να μην ξεχνάμε και τους άλλους Έλληνες, πχ στην Πόλη, στον Πόντο και στα Σκόπια, μια Γραμματεία Μείζονος Ελληνισμού.

Ποιος είναι ο Φαήλος Κρανιδιώτης
– Ο Φαήλος Κρανιδιώτης γεννήθηκε το 1965 στον Κορυδαλλό. Προέρχεται από λαϊκή οικογένεια. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μιλάει Αγγλικά, Γερμανικά και Ισπανικά.

– Υπηρέτησε εθελοντικά στις Ειδικές Δυνάμεις, επί 23 μήνες, ως έφεδρος Αξιωματικός.
– Ασκεί αποκλειστικά, ελεύθερη μαχόμενη δικηγορία από το 1992, χωρίς αντιμισθίες ή αργομισθίες.
– Πρόεδρος του Δ.Σ. του Δικτύου 21 και Μέλος της Λέσχης Καταδρομέων – Ιερολοχιτών, καθώς και του Πανελληνίου Συνδέσμου Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων.

– Υπερασπιστής των δικαιωμάτων των Κούρδων αγωνιστών στα δικαστήρια, συνδέεται με στενούς συναγωνιστικούς δεσμούς με το ΕΑΜ Κουρδιστάν και τις οργανώσεις των Κυπρίων, Βορειοηπειρωτών, Κωνσταντινουπολιτών, Ποντίων, Ιμβρίων και την Αρμενική Εθνική Επιτροπή.

– Συνήγορος του κούρδου ηγέτη, Αμπντουλλάχ Οτσαλάν, στην Ελλάδα, στο πλευρό του οποίου βρέθηκε τον Φεβρουάριο του 1999 στο Ναϊρόμπι. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, συνετέλεσε στην αποκάλυψη των μεθοδεύσεων που οδήγησαν στην ατιμωτική παράδοση του Κούρδου ηγέτη στα χέρια της Άγκυρας.

– Συντάκτης της εισηγητικής έκθεσης και της πρότασης νόμου, με την οποία αναγνωρίστηκε το 1996 από τη Βουλή των Ελλήνων, η Γενοκτονία των Αρμενίων από το τουρκικό καθεστώς.

– Διετέλεσε νομικός σύμβουλος της Μητρόπολης των εν Ελλάδι Ορθοδόξων Αρμενίων και του Λαϊκού Κογκρέσου του Κουρδιστάν στην Αθήνα.

– Διετέλεσε μέλος του Κέντρου Ερεύνης και Μελέτης Ελληνισμού και της Επιτροπής για την Κύπρο της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών και υπήρξε συνεργάτης του αγωνιστή Θεόφιλου Γεωργιάδη, που δολοφονήθηκε το 1994 στη Λευκωσία από όργανα των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.

Βρίσκεται στο πλευρό του Αντώνη Σαμαρά αδιάλειπτα από το 1993.

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Η Νεολαία Βορειοηπειρωτών Αχαΐας γιόρτασε την 99η Επέτειο Αυτονομίας της Β.Ηπείρου

Η βροχή δεν πτόησε τους Βορειοηπειρώτες της Αχαΐας να γιορτάσουν με μεγαλοπρέπεια στην Πάτρα την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013 την 99η Επέτειο Ανακηρύξεως της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου.

Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε η Γενική Γραμματέας της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Αχαΐας Ιωάννα Κώτση η οποία κάλεσε τον Εκπρόσωπο της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών να τελέσει Επιμνημόσυνη Δέηση στη μνήμη των Ηρώων της Εποποιίας του 1914. Στη συνέχεια Πρόεδρος της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Αχαΐας Σταύρος Γκίνος αναφέρθηκε εκτενός στην ιστορική αναδρομή του Αγώνα για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, το οποίο παραμένει ως σήμερα το ισχυρότερο πλην όμως αναξιοποίητο όπλο που διαθέτει η Ελλάδα για τη Βόρειο Ήπειρο τονίζοντας ότι: “Είναι Μείζονος σημασίας σήμερα η επικαιροποίηση του αγώνα μας για την επαναφορά στην επικαιρότητα του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας υπό τη μορφή μιας Ευρείας Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Εθνικής Ελληνικής Κοινότητας σε Τομείς όπως: Παιδεία, Εκκλησιαστικά Δικαιώματα, Αστυνόμευση και Πολιτιστική Ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένου του Δικαιώματος του Εθνικού Αυτοπροσδιορισμού καθώς και την αναγνώριση και άλλων Μειονοτικών Περιοχών με αμιγή Ελληνικό πληθυσμό όπως η Χιμάρα, Πρεμετή, Κορυτσά.”

Ο κ. Γκίνος κατάγγειλε την πάγια τακτική των αλβανικών κυβερνήσεων για επεκτατικές βλέψεις όπως και τις τελευταίες προκλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα περί μεγάλης Αλβανίας καθώς και τα τεχνάσματα του αλβανικού κράτους στο νόμο περί απογραφής τα οποία στόχευαν στη συρρίκνωση και τον αφανισμό του Ελληνισμού. Επίσης τόνισε τη σημαντικότητα της καταγραφής όλων των Βορειοηπειρωτών που διεξάγεται από την ΔΕΕΜ Ομόνοια για να αποδείξουμε επιτέλους το πραγματικό αριθμητικό μέγεθος των Ελλήνων στην Βόρειο Ήπειρο και την Αλβανία. Ο πρόεδρος της ΝΕΒΑ ζήτησε από την Ελληνική Πολιτεία να ασκήσει Εθνική Ενιαία Εξωτερική πολιτική για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα και πως μόνο με ισχυρή διαπραγμάτευση μπορούμε να πιέσουμε την αλβανική πλευρά να σεβαστεί στην πράξη τα Δικαιώματα της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας, δικαιώματα που απορρέουν από τα προτόκολλα που έχει υπογράψει και η ίδια η Αλβανία για την πονεμένη μας Βόρειο Ήπειρο, ζητώντας ταυτόχρονα να αλλάξει ο τρόπος απόδοσης της Ελληνικής Ιθαγένειας με πολιτογράφιση ως “Ομογενείς Αλλοδαποί” προς τους Βορειοηπειρώτες με ειδικό νομοσχέδιο αντάξιο των αγώνων και της Εθνικής τους Κληρονομιάς. Αναφέρθηκε επίσης στην εφαρμογή του νόμου 4093/2012 που προβλέπει τη διακοπή – από 1 Μαρτίου – προς ανασφάλιστους Υπερήλικες Ομογενείς του πενιχρού βοηθήματος που παρέχει ο ΟΓΑ καταγγέλωντας την μεθοδευμένη προσπάθεια να οδηγηθούν οι γέροντές μας σε οικονομική, κοινωνική και φυσική εξόντωση, ένα σχέδιο που εξυπηρετεί τον αφελληνισμό μιας Πανάρχαιας Κοιτίδας του Ελληνισμού. Τέλος ο κ. Σταύρος Γκίνος τόνισε ότι: “Πρέπει να αφήσουμε στην άκρη όλες τις διαφωνίες και προσωπικές φιλοδοξίες και να ενωθούμε γύρω από έναν φορέα, την ιστορική μας οργάνωση Ομόνοια, μια Ομόνοια ανοιχτή σε όλους που θα αντιπροσωπεύει ολόκληρο τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και θα μάχεται για τα Δίκαιά του ακολουθώντας μια κοινή πορεία ένα κοινό όραμα, μόνο έτσι μπορούμε να φθάσουμε ξανά σε Εθνική Ομοψυχία!”
Στην εκδήλωση ήταν παρόντες και χαιρέτησαν ο Ηπειρώτης εξ Άρτης Βουλευτής Αχαΐας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες Γεώργιος Νταβρής, ο Βουλευτής Αχαΐας με το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή Μιχαήλ Αρβανίτης, ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας Νικόλαος Νικολόπουλος και ο εκπρόσωπος του Κόμματος των Ελλήνων ΕΕΜΜ Δημοσθένης Ζιούλης.

Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων: Από το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή στεφάνι κατέθεσε ο βουλευτής Αχαΐας Μιχαήλ Αρβανίτης, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες ο βουλευτής Αχαΐας Γεώργιος Νταβρής, από το Κόμμα των Ελλήνων ΕΕΜΜ ο εκπρόσωπος του Δημοσθένης Ζιούλης και από την Νεολαία Βορειοηπειρωτών Αχαΐας ο Πρόεδρος της Σταύρος Γκίνος. Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή. Η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τη Μπάντα του Δήμου Πατρέων ενώθηκε με τον ψαλμό του από το πλήθος των παρευρισκόμενων δίνοντας μια υπόσχεση…!

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά