Κωνσταντίνος Χολέβας – Η αλήθεια για τον Μαζάουερ και η ιστορική διαστρέβλωση

Η Θεσσαλονίκη, η οποία εόρτασε πέρσι τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της, έπεσε θύμα προσφάτως μιας συστηματικής ιστορικής διαστρέβλωσης από τον Βρετανό ιστορικό Μαρκ Μαζάουερ. Στο βιβλίο του «Θεσσαλονίκη, η πόλη των φαντασμάτων» προσπάθησε να πει ότι επί Οθωμανών η πόλη ευημερούσε και οι Έλληνες ζούσαν καλά, ενώ τώρα η πόλη μαράζωσε. Προτείνει μία πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη στη θέση της σημερινής Θεσσαλονίκης, που έχει καθαρά ελληνορθόδοξο χαρακτήρα. Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «ΑΡΔΗΝ» (Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2013) γνωστοί λόγιοι και ιστορικοί αντικρούουν τον Μαζάουερ. Κρίνω σκόπιμο να παρουσιάσω ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία των άρθρων:

Ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς σημειώνει για τον Μαζάουερ: «Είναι στρατευμένος προπαγανδιστής μιας αντίληψης που δεν θέλει να δει τη συνολική εικόνα, μια ελληνική πόλη 2.300 χρόνων συνδεδεμένη πάντα με την ευρύτερη μοίρα του Ελληνισμού, αλλά απομονώνει μία περίοδο τεσσάρων ή πέντε αιώνων κατά την οποία κατοικούνταν -μετά τη βίαιη κατάληψή της και εξανδραποδισμό των κατοίκων της- και από άλλες εθνότητες ως το αποκλειστικό και αποφασιστικό κέντρο της ιστορίας της.

Και γιατί άραγε ο συγγραφέας μας δεν εκκινεί, όπως είναι και πιο φυσικό για κάθε ιστορικό βιβλίο, με ένα κεφάλαιο σχετικό με την προ-οθωμανική Θεσσαλονίκη, τη Συμβασιλεύουσα του πολιτισμού και των κοινωνικών αγώνων; Διότι σ’ αυτή την περίπτωση θα αναδεικνυόταν η συνέχεια της πόλης και προφανώς τα μεγάλα της φαντάσματα, με τους Ζηλωτές και την επανάστασή τους, τον Ευστάθιο και την ελληνομάθειά του, τον Γρηγόριο Παλαμά, τον Νικόλαο Καβάσιλα! Όμως σε άλλα φαντάσματα στόχευε ο συγγραφέας, εκείνα του Οθωμανισμού αποκλειστικά!».

Ο ιστορικός Γιάννης Ταχόπουλος είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του οθωμανισμού» και στο κείμενό του παρατηρεί για τον Μαζάουερ: «Υποστηρίζει ότι οι Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 δεν ήταν Έλληνες και εξισώνει τη σφαγή των Μικρασιατών με τα ανύπαρκτα δεινά μουσουλμάνων της Μακεδονίας, οι οποίοι αποζημιώθηκαν με υπερδιπλάσιες περιουσίες Ελλήνων στη Μικρασία και δεν έφυγαν για τη Τουρκία κατασφαγμένοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μαζάουερ δεν αναφέρει ότι στην πόλη αυτή, στα 1911, οι πρόδρομοι του Κεμάλ Ατατούρκ, οι Νεότουρκοι, αποφάσισαν επίσημα σε συνέδριό τους την εξόντωση ή την εκδίωξη των χριστιανικών εθνών της οθωμανικής αυτοκρατορίας, απόφαση την οποία πραγματοποίησαν στη Μικρασία και επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν προηγουμένως στη Μακεδονία. […] Αποσιωπά τη μονομερή τρομοκρατία των Βουλγάρων κομιταζήδων στη Μακεδονία, στο διάστημα έως την έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα ώστε να εξισώσει ηθικά και σε επίπεδο βιαιοτήτων τους επιτιθέμενους Βουλγάρους και τους αμυνόμενους Έλληνες. Μάλιστα αποκαλεί τους Μακεδονομάχους ληστές και εξελληνισμένος Αλβανοσλάβους».

Ο πρόεδρος της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών Νίκος Μέρτζος επισημαίνει: «Ποιον ακριβώς λόγο είχε ο καθηγητής της Ιστορίας να παραποιήσει σφόδρα εκ προθέσεως την Ιστορία; Γιατί παγίδεψε τους αναγνώστες του σ’ αυτή τη μαρμίτα των φαντασμάτων και των φαντασιώσεων; Και γιατί τη συγκεκριμένη πόλη, τη Θεσσαλονίκη;

Απάντηση. Και στα τρία αυτά ερωτήματα απαντά αυτοπροσώπως ο δράστης απερίφραστα. Στη σελ. 554 του συγκεκριμένου βιβλίου του ομολογεί: “Καθώς τα μικρά κράτη ενσωματώνονται σ’ έναν ευρύτερο κόσμο ένα άλλο μέλλον χρειάζεται ένα άλλο παρελθόν”. Κοντολογίς παραδέχεται ότι κατασκεύασε ένα άλλο παρελθόν της Θεσσαλονίκης το οποίο ουδέποτε υπήρξε στην πραγματικότητα, αλλά το οποίο είναι απαραίτητο για να ταιριάζει κουτί “στο άλλο μέλλον” και στον άλλο ρόλο για τον οποίο κάποιοι προορίζουν τη Θεσσαλονίκη στον “ευρύτερο κόσμο”, όπου τα “μικρά κράτη ενσωματώνονται”… Σε διάστημα μικρότερο της από το 1990 η μεσοβαλκανική ζώνη έχει κατακερματισθεί σε μικρά θνησιγενή κρατίδια αλληλοϋποβλεπόμενα… Η βαλκανική σκακιέρα μένει ανοικτή στους δύο Μεγάλους Παίκτες».

Για μία ακόμη φορά η Ιστορία υποτάσσεται σε σκοπιμότητες.
Δημοκρατία,5/03/2013

Πηγή: Maccunion

Σκοπιανή “εισβολή” στην Έδεσσα

Του Δημήτρη Κυριακόπουλου

Την αποψίλωση ακριτικών πόλεων από τμήματα ΑΕΙ και TEI επιχειρούν να εκμεταλλευτούν οι Σκοπια­νοί για να βάλουν πόδι στην Τριτοβάθμια Εκπαί­δευση της χώρας μας! Σύμφωνα με πληροφορίες της «δημοκρατίας», που επιβεβαίωσαν τοπικοί αξιωματούχοι, παράγοντας του κρατικού πανεπιστημίου των Σκοπίων «Κύριλλος και Μεθόδιος» με τη γνω­στοποίηση του σχεδίου «Αθηνά», το οποίο θέτει εκτός πανεπιστημιακού χάρτη την Έδεσσα, κινούνται για την ίδρυση παραρτήματος του σκοπιανού πανεπιστημίου!

Οι προπαρασκευαστικές ενέργειες των Σκοπιανών είναι ως τώρα παρασκηνιακές. Ωστόσο το «Κύριλλος και Μεθόδιος», άμεσα και με την οριστικοποίηση της απομάκρυνσης του μοναδι­κού πανεπιστημιακού τμή­ματος της Έδεσσας (πρόκειται να συγχωνευθεί με υπάρχον τμήμα του Πανεπιστημίου Μακεδονί­ας στη θεσσαλονίκη), σκο­πεύει να εκδηλώσει ανοιχτά πλέον την πρόθεση του για τη δημιουργία δικής του σχολής στην πρωτεύουσα της Πέλλας. Οι Σκο­πιανοί βασίζουν το σκοτεινό σχέδιο τους σε δύο παράγονιες. Στην αποποίηση διασυνοριακών προγραμμάτων, υπό τη σκέπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ήδη to συγκεκριμένο πανεπιστήμιο συμμετέχει στο δίκτυο» Border Crossing, μαζί με άλλα βαλκανικά πανεπιστημιακά ιδρύματα) και στη δράση του γνωστού φιλοσκοπιανού πυρήνα στη δυ­τική και την κεντρική Μα­κεδονία (οργάνωση Ουρά­νιο Τόξο κ.λπ.), ο οποίος θα χρησιμοποιήσει για την επίτευξη του στόχου όλα τα μέσα του.

Η ειρωνεία είναι ότι η ακριτική Έδεσσα κινδυνεύ­ει να μείνει ανοχύρωτη εκπαιδευτικά. Κι αυτό γιατί το υπό κατάργηση τμήμα Μάρκετινγκ και Διοίκησης Λειτουργιών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας δεν πληρεί τα κριτήρια συγχώ­νευσης που θέτει το ίδιο το υπουργείο Παιδείας στο σχέδιο · Αθηνά».

Συγκεκριμένα: Δεν τίθεται θέμα λειτουρ­γίας πληθώρας παρόμοιων τμημάτων, εφόσον υπάρχει μόνο ακόμη ένα στην Αθή­να (Οικονομικό Πανεπιστή­μιο Αθηνών).
Το τμήμα Μάρκετινγκ και Διοίκησης Λειτουργιών δεν εντάσσεται στην ομάδα των ΑΕΙ/ΤΕΙ που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, αφού λειτουργεί φέτος για ένατο χρόνο.

Στο τμήμα δεν υπάρχουν φοιτητές που εισάγονται με με βαθμολογία κάτω του 10 (η βαθμολογία εισαγωγής κυμαίνεται από 13 έως 16).

Η υπάρχουσα φοιτητική κοινότητα δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρή, καθώς οι εγγεγραμμένοι φοιτητές είναι περίπου 450.

Το προσωπικό (ΔΕΠ, διοικητικό προσωπικό) δεν θεωρείται ολιγομελές ή ανεπαρκές, αφού στο τμή­μα έχουν ήδη εκλεγεί οκτώ μόνιμοι καθηγητές και απασχολούνται τρεις εργα­ζόμενοι.

Δεν υπάρχει πρόβλημα στέγασης, αφού οι υπάρ­χουσες κτιριακές εγκαταστάσεις υπερκαλύπτουν ης ανάγκες του τμήματος και μπορούν να φιλοξενήσουν κι άλλο ένα (το κόστος αρχι­κής διαμόρφωσης του κτι­ρίου έφτασε το 1.300.000 ευρώ ενώ ισχύει πολυετής παραχώρηση χρήσης από τον Δήμο Έδεσσας) Το ετήσιο λειτουργικό κόστος του τμήματος (πλην μισθολογικού) δεν ξεπερνά τα 35.000 ευρώ και με ομό­φωνη απόφαση του δημο­τικού συμβουλίου θα καλυ­φθεί από τον Δήμο Εδεσσας -ο οποίος ήδη συνεισφέρει και στη σίτιση των φοιτητών-, ενώ το κόστος μεταφοράς και εγκατάστασής του στη θεσσαλονίκη υπερ­βαίνει τα 150.000 ευρώ.

Από: Εφημερίδα Δημοκρατία
Πηγή: history-of-Macedonia

Η παγίδα του μακεδονισμού και η άγνοια Γκρούεφσκι!

Γράφει ο Σπύρος Λίτσας

Το ιδεολόγημα του μακεδονισμού που διαπερνά το κράτος των Σκοπίων λειτουργεί βλαπτικά πρωτίστως για το ίδιο. Ο υπερφίαλος σοβινισμός της κυβέρνησης Γκρούεφσκι οδηγεί στη μετατροπή της πρωτεύουσας του κράτους σε βαλκανική Ντίσνεϊλαντ, προκαλώντας θυμηδία στον επισκέπτη. Η διακωμώδηση της προσπάθειας αυτής αποτυπώνεται σε πρόσφατο τεύχος του έγκυρου «Economist» με ειρωνικές περιγραφές για τις «ιστορικές ανησυχίες» της κυβέρνησης Γκρούεφσκι.

Η ανέγερση ενός αγάλματος τεραστίων διαστάσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το εξίσου γιγαντιαίων διαστάσεων άγαλμα του Φίλιππου Β’ της Μακεδονίας, του βασιλιά των Βουλγάρων Σαμουήλ και της Μητέρας Τερέζας στο εσωτερικό των γειτονιών της αλβανόφωνης μειονότητας, μια και η καταγωγή αυτής της σημαντικής προσωπικότητας ήταν αλβανική, αναδεικνύουν την κεντρική γραμμή πλεύσης του πρωθυπουργού Γκρούεφσκι -«βάλτε τώρα που γυρίζει»- αποτυπώνουν τον ιστορικό και πολιτικό οπορτουνισμό της κυβέρνησής του και του ιδίου προσωπικά. Ευτυχώς που στην περιοδεία του στα Βαλκάνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ουίνστον Τσώρτσιλ δεν είχε περάσει από τα Σκόπια, γιατί τώρα θα είχε ένα άγαλμα σε κεντρικό σημείο της πόλης στις διαστάσεις του Empire State Building και μονογραφίες αμφιβόλου ιστορικής αξίας που θα ανέλυαν τη… «μακεδονική» [sic] συνείδησή του!

Ο Νίκολα Γκρουέφσκι έχει κερδίσει επάξια, αλλά με τα λεφτά του φορολογούμενου πολίτη, μια περίοπτη θέση στο παλκοσένικο της διεθνούς ιλαρότητας. Όμως το ουσιαστικό ζήτημα που προκαλεί ο υπερφίαλος σοβινισμός του Γκρούεφσκι δεν είναι ασφαλώς ο μακεδονισμός. Ο μακεδονισμός είναι αρχαιότερος του σημερινού πολιτικού σχήματος στα Σκόπια. Αποτελεί ένα παρωχημένο αλλά και πλήρως απαξιωμένο όχημα ιδεολογηματικού εισοδισμού στις πολιτικές συνθήκες που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της Μακεδονίας υπό οθωμανική κτήση όταν πλέον η Υψηλή Πύλη αδυνατεί να ελέγξει τις εξελίξεις στην περιοχή.

Αποτελεί σημείο άξιο αναφοράς ότι ακόμη και οι πλέον φανατικοί της ανορθολογικής αυτής θεωρίας στις ιδιωτικές τους συζητήσεις αντιλαμβάνονται ότι επιδιώκουν να σκαρώσουν μια μεγάλη φάρσα απέναντι στην Ιστορία και τη λογική. Το πραγματικό ζήτημα που προκύπτει από τον μακεδονισμό είναι η ακύρωση όλων των στοιχείων και δεδομένων που θα βοηθούσαν το κράτος των Σκοπίων να παραμείνει ενωμένο, να αναπτύξει ένα σταθερό αστικό δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο συμβάλλοντας δημιουργικά στη σταθερότητα και την ανάπτυξη της περιοχής. Δυστυχώς, η ίδια η κυβέρνηση Γκρούεφσκι με τις εμμονές της έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και από μέσα πετάγονται όλα αυτά τα «δαιμόνια» που είναι ικανά να παράγουν διαρκείς συστημικές αναταράξεις.

Η Ελλάδα αποτέλεσε στο πρόσφατο παρελθόν και μπορεί να αποτελέσει το σημαντικότερο στήριγμα των Σκοπίων στο μέλλον. Αντ’ αυτού, η σημερινή αλλοπρόσαλλη στάση του γειτονικού κράτους αφήνεται σε μια μοναχική και εσωστρεφή πορεία που εμμένει στη χάλκευση της Ιστορίας προσφέροντας τα κατάλληλα προσχήματα για την περαιτέρω ενίσχυση των αποσχιστικών τάσεων των αλβανοφώνων. Το μόνο που δεν χρειάζεται, ιδιαιτέρως τη στιγμή αυτή, η ΝΑ Ευρώπη είναι μια σπίθα που θα προκαλέσει εκρηκτικές αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Η κυβέρνηση Γκρούεφσκι δεν αντιλαμβάνεται τον πραγματικό κίνδυνο για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, επιδιώκοντας να οικοδομήσει μια εθνική ταυτότητα πάνω σε χονδροειδείς ιστορικές χαλκεύσεις, αντιπάθεια προς τους γείτονες και έναν επικίνδυνο αλλά και ψευδεπίγραφο αλυτρωτισμό που στοχεύει κυρίως την Ελλάδα. Κι ενώ ασφαλώς η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τον σκοπιανό σοβινισμό, η σταθερότητα της ΝΑ Ευρώπης μπορεί να πληγεί λόγω των χειρισμών ενός κλασικού Βαλκάνιου πολιτικού όπως ο Γκρούεφσκι που πειραματίζεται έχοντας ολική άγνοια των κανόνων και των παγίδων του διεθνούς παιγνίου.

Όπως λέω και στους φοιτητές μου, η διεθνής πολιτική δεν ευνοεί τις προβλέψεις. Αν αποτολμούσα όμως μία, αυτή θα ήταν ότι ο Γκρούεφσκι δεν θα γίνει ποτέ άγαλμα σε καμία πλατεία, έστω και σε κάποια απόμερη γωνιά στη σκοπιανή πρωτεύουσα. Ξεχωριστό κεφάλαιο κακής εφαρμογής των θεωριών ηγεσίας σίγουρα. Άγαλμα όμως ποτέ!

Πηγή: history-of-Macedonia

Ευπρόσδεκτη η “Δημοκρατία του Βαρδάρη”

Το βουλγαρικό περιοδικό ΦΟΚΟΥΣ και η σκοπιανή εφημερίδα ΝΟΒΑ ΜΑΚΕΝΤΟΝΙΑ δημοσίευσαν πληροφορίες, συμφώνως προς τις οποίες ο μεσολαβητής του ΟΗΕ κ. Μάθιου Νίμιτς πρότεινε στην κυβέρνηση της ΦΥΡΟΜ δύο εναλλακτικές λύσεις για το ζήτημα του ονόματος: Τη «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» και τη «Δημοκρατία του Βαρδάρη». Αν όντως αυτό αληθεύει έχουμε ένα θετικό βήμα ως προς τα εθνικά μας θέματα. Η δεύτερη πρόταση, η «Μακεδονία του Βαρδάρη», είναι η πρώτη πρόταση από τότε που ασχολείται ο κ. Νίμιτς, η οποία δεν περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Πιθανόν στη θετική εξέλιξη να έπαιξε ρόλο και η προσωπική συμμετοχή του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στις πρόσφατες διαβουλεύσεις του Νίμιτς με την ηγεσία του ελληνικού ΥΠΕΞ. Αποτελεί δε μία ένδειξη ότι παρά τα οικονομικά μας προβλήματα μπορούμε να στεκόμαστε αξιοπρεπώς στα εθνικά μας θέματα αρκεί να το πιστέψουμε και να το θέλουμε. Ως λαός και ως ηγεσία.

Φυσικά δεν συμφωνώ με το πρώτο από τα προτεινόμενα ονόματα. Η «Βόρεια Μακεδονία» ανακαλεί στη μνήμη περιπτώσεις όπως το Βιετνάμ και η Κορέα. Τα Σκόπια θα προβάλλονται παγκοσμίως ως μοναδικοί χρήστες του κρατικού πλέον όρου Μακεδονία και θα δίδεται η εντύπωση ότι κάποια στιγμή δικαιούνται να ενωθούν με τη Νότια Μακεδονία, δηλαδή να διεκδικήσουν τη Βόρειο Ελλάδα. Δεν πρέπει να αποδεχθούμε με δική μας υπογραφή αυτό το όνομα. Αν το δεχθούμε ανοίγουμε την πόρτα στα Σκόπια για να ενταχθούν σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ και μετά από λίγους μήνες θα σπεύσουν να αποβάλλουν τον όρο Βόρεια και να κρατήσουν το Μακεδονία. Όπως έκαναν οι Ιορδανοί. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί κατασκεύασαν το κράτος της Υπερ-Ιορδανίας (Transjordan). Μετά από ένα χρόνο η Βουλή της νέας χώρας αποφάσισε να αποβάλει τον ιστορικά αδύναμο προσδιορισμό Υπέρ και κράτησαν τον ιστορικά, θρησκευτικά και γεωγραφικά σημαντικότατο όρο Ιορδανία, που προέρχεται από τον ποταμό Ιορδάνη. Ποιος θα τιμωρήσει τους σκοπιανούς αν προβούν σε μία αντίστοιχη αλλαγή αφού θα έχουν υφαρπάσει την υπογραφή μας; Μήπως θα στείλει στρατό ο ΟΗΕ να επιβάλει το συμφωνηθέν όνομα; Προφανώς όχι, όπως δεν έκανε τίποτε για να διώξει τον Αττίλα από την Κύπρο μας.

Μιλώντας για την Ιορδανία βλέπουμε ότι είναι μία ήδη γνωστή πρακτική νεότευκτες χώρες να παίρνουν το όνομά τους από τον μεγαλύτερο ποταμό της περιοχής. Άλλη αντίστοιχη περίπτωση είναι η Νιγηρία και η Δημοκρατία του Νίγηρος, από τον ομώνυμο ποταμό. Έτσι είναι λογική η πρόταση να ονομασθούν τα Σκόπια Δημοκρατία του Βαρδάρη. Βαρντάρ στη γλώσσα τους λέγεται ο ποταμός Αξιός που διασχίζει τη γείτονα χώρα και εκβάλλει δυτικά της Θεσσαλονίκης. Άλλωστε πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν ο κομμουνιστής Τίτο κατασκευάσει το τεχνητό «μακεδονικό» έθνος η τότε Γιουγκοσλαβία ονόμασε την περιοχή Σκοπίων «Βάρνταρσκα Μπανοβίνα», επαρχία του Αξιού. Τα σχετικά γραμματόσημα είναι πλέον γνωστά από δημοσιεύσεις στον Τύπο και στο Διαδίκτυο.

Για την Ελλάδα το ζήτημα του ονόματος είναι πρωτίστως θέμα εθνικής αξιοπρεπείας. Να μην δώσουμε την εντύπωση ότι λόγω οικονομικής κρίσης κάνουμε παραχωρήσεις προς γείτονες και μάλιστα αδύναμους. Τί μηνύματα θα πάρουν οι ισχυρότεροι γείτονες και οι διεκδικούντες εδάφη και ΑΟΖ; Επιπλέον είναι και ζήτημα υπερασπίσεως της πολιτιστικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς. Αν τα Σκόπια καθιερωθούν διεθνώς με όνομα που θα περιέχει – έστω και με προσδιορισμό- τον όρο Μακεδονία, πολύ σύντομα και εμείς οι Βορειοελλαδίτες, αλλά και οι Απόδημοι Έλληνες Μακεδόνες, δεν θα μπορούμε να ονομαζόμαστε έτσι.

Υπό αυτό το σκεπτικό η ονομασία «Δημοκρατία του Βαρδάρη» είναι ευπρόσδεκτη από τον Ελληνισμό. Προστατεύει ταυτοχρόνως και την ιστορία και την καλή γειτονία.

Πηγή δική μου: Ενωμένη Ελλάδα
Αρχική πηγή: Εφημερίδα “Δημοκρατία”