Η Ελλάδα δεν πρέπει να αναγνωρίσει το Κόσσοβο

Γράφει ο Κωνσταντίνος ΧολέβαςΥπάρχει έντονη φημολογία ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει υποσχεθεί σε φίλους και δανειστές να αναγνωρίσει το Κόσσοβο-Κοσσυφοπέδιο ως ανεξάρτητο κράτος. Τις προειδοποιητικές βολές έριξε άλλωστε ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς όταν προ μηνών επισκέφθηκε την Πρίστινα, πρωτεύουσα αυτού του αμφιλεγομένου μορφώματος.

Το Κόσσοβο, κοιτίδα της εθνικής και θρησκευτικής ιστορίας των Ορθοδόξων Σέρβων, κατακτήθηκε από τους Αλβανούς πρώτα με το δημογραφικό όπλο (υπεργεννητικότητα) και στη συνέχεια με την ένοπλη εξέγερση του UCK και τη βοήθεια από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999. Η Ελλάς, η Κύπρος, η Ρουμανία, η Ισπανία και η Σλοβακία είναι οι χώρες της Ε.Ε. που δεν το έχουν αναγνωρίσει, η καθεμία για τους δικούς της λόγους.

Για τα δύο κράτη του Ελληνισμού η αναγνώριση κράτους, το οποίο δημιουργήθηκε από την βιαία απόσχιση σερβικού εδάφους θα σημάνει ότι κατ’ αναλογίαν αποδεχόμαστε τη νομιμότητα του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους στην κατεχόμενη Κύπρο. Επίσης θα δώσει επικίνδυνα μηνύματα στην Άγκυρα, η οποία επιθυμεί την αυτονόμηση της Θράκης μας χρησιμοποιώντας ως όργανα τα ακραία στοιχεία της μουσουλμανικής μειονότητας.

Η Ισπανία φοβάται τα αποσχιστικά κινήματα των Καταλανών και των Βάσκων, η Σλοβακία έχει ουγγρική μειονότητα με εθνικιστικές διαθέσεις και η Ρουμανία ανησυχεί για την πολυάριθμη ουγγρική μειονότητα, η οποία ζει στην Τρανσυλβανία. Και άλλοι, λοιπόν, πλην ημών, βλέπουν την πιθανή αναγνώριση του Κοσσόβου ως ανεξαρτήτου κράτους ως απαρχή νομιμοποιήσεως ανεξελέγκτων καταστάσεων.

Το πρόβλημα του Κοσσόβου έχει άλλες δύο παραμέτρους. Την ανάγκη προστασίας των Ορθοδόξων ναών και μονών που έχουν ήδη υποστεί επιθέσεις από φανατικούς Αλβανούς. Και τη ρύθμιση της τύχης των εναπομεινάντων Σέρβων, οι οποίοι έχουν συγκεντρωθεί στο βόρειο τμήμα γύρω από τη Μητρόβιτσα. Ειδικά για την Ορθόδοξη κληρονομιά του Κοσσυφοπεδίου αξίζει να θυμίσουμε ότι οι Σέρβοι θεωρούν τα μοναστήρια της περιοχής ως τα ιερά και τα όσια του έθνους τους, ενώ οι περισσότερες αγιογραφίες ανάγονται στην ύστερη βυζαντινή εποχή και φιλοτεχνήθηκαν από τη σχολή της Θεσσαλονίκης.

Και δεν πρέπει να ξεχνούμε τον δεδηλωμένο αλβανικό αλυτρωτισμό και τις ανθελληνικές δηλώσεις και ενέργειες του Αλβανού Πρωθυπουργού Έντι Ράμα. Αν η Ελλάς αναγνωρίσει ένα δεύτερο αλβανικό κράτος στα Βαλκάνια, δηλαδή το Κόσσοβο, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα αποθρασυνθούν οι Αλβανοί. Αμφισβητούν την υφαλοκρηπίδα μας, τρομοκρατούν τους Βορειοηπειρώτες, γκρεμίζουν ναούς, υποστηρίζουν την επιστροφή των Τσάμηδων – εγκληματιών πολέμου. Και εμείς θα τούς κάνουμε δώρο την αναγνώριση του Κοσσόβου; Και αν δοθούν υποσχέσεις και ανταλλάγματα ποιος εγγυάται ότι θα τηρηθούν;

Τα πάντα γύρω μας είναι ρευστά. Στα Βαλκάνια, στην Ουκρανία, στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή. Ας προφυλάξουμε με σύνεση τα εθνικά μας συμφέροντα.

Πηγή: Ας μιλήσουμε επιτέλους

Τουρκοκρατία και Επανάσταση [Βίντεο]

Ο Κωνσταντίνος Χολέβας με τον Δρ. Χαρ. Μηνάογλου, στις 26.3.2013 στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, σε συζήτηση με θέμα «Τουρκοκρατία και Επανάσταση».

Πηγή: Maccunion

Οι προκλήσεις των Σκοπίων

Του Κωνσταντίνου Χολέβα

Ο Αμος Μπαϊραμόφσκι είναι ο πρόξενος των Σκοπίων στη Βενετία. Πριν από λίγες ημέρες ανάρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα στο διαδίκτυο τον χάρτη της… Μεγάλης Μακεδονίας, ο οποίος περιλαμβάνει και τη Βόρειο Ελλάδα. Το γεγονός καταγγέλθηκε από ελληνικά ιστολόγια, αλλά δεν υπήρξε επίσημη αντίδραση. Πιστεύω ότι δεν πρέπει το ελληνικό ΥΠΕΞ να αφήνει αναπάντητες τέτοιες προκλήσεις, διότι δίνουμε την εντύπωση ότι αδιαφορούμε ή ότι δεν έχουμε καλά ανακλαστικά.

Δεν πρόκειται για απλή προσωπική τυχοδιωκτική κίνηση ενός «ακραίου». Ο άνθρωπος αυτός εκπροσωπεί το κράτος του σε μία μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα και δεν επελέγη τυχαία. Προφανώς η ανάρτηση του επεκτατικού και ανθελληνικού χάρτη έγινε σε συνεννόηση με τους προϊσταμένους του. Αλλιώς θα τον είχαν αποσύρει από τη θέση του ή θα είχαν ζητήσει συγγνώμην επισήμως. Οσο κι αν κάποιοι συμπολίτες μας βαυκαλίζονται με την πιθανότητα προσεγγίσεως στο άμεσο μέλλον, οι κινήσεις της ΠΓΔΜ μάλλον το αντίθετο δείχνουν. Προκαλούν με κάθε τρόπο και δοκιμάζουν τις αντιδράσεις μας και τις ευαισθησίες μας. Τα στάδια και τα αγάλματα που είναι αφιερωμένα στον Φίλιππο και στον Αλέξανδρο αυξάνονται καθημερινά. Ο λαός φανατίζεται, τα κόμματα αμιλλώνται σε εθνικισμό και η εκπαίδευση παράγει οπαδούς της Μεγάλης Μακεδονίας.

Αλλο ένα προπαγανδιστικό τέχνασμα που χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί είναι η διάδοση της φήμης ότι η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η οποία καθόρισε τα σύνορα μετά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο του 1913, λήγει εφέτος τον Ιούλιο, οπότε συμπληρώνονται 100 χρόνια. Λάθος. Πουθενά η συγκεκριμένη Συνθήκη δεν αναφέρει ημερομηνία λήξεως και όσοι ονειρεύονται αλλαγές συνόρων στη Βαλκανική κακή υπηρεσία προσφέρουν στους λαούς της περιοχής. Αλλωστε, είναι πλέον κανόνας του διεθνούς δικαίου ότι συνθήκες που αφορούν τη ρύθμιση συνόρων μεταξύ κρατών ουδέποτε λήγουν, εκτός αν το θελήσουν όλα τα συμβαλλόμενα μέρη, δηλαδή οι χώρες που αρχικά υπέγραψαν.

Καθώς πλησιάζει η επέτειος της 25ης Μαρτίου είναι χρήσιμο να θυμίζουμε στα παιδιά μας ότι και οι Ελληνες της Μακεδονίας είχαν μεγάλη συμμετοχή στην προετοιμασία και τη διοργάνωση της Επαναστάσεως. Γύρω από τον Ρήγα Φεραίο πολλοί Μακεδόνες αναφέρονται ως στενοί συνεργάτες του. Ο Μακεδονικός Ελληνισμός πάντα βρισκόταν στην πρώτη γραμμή και το ίδιο θα κάνει σήμερα με το ζήτημα του ονόματος.

Πηγή: Maccunion

Μνήμη Ευαγόρα Παλληκαρίδη

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Τα μεσάνυκτα της 13ης καθώς ξημέρωνε η 14η Μαρτίου 1957 οι Άγγλοι αποικιοκράτες κρέμασαν τον έφηβο αγωνιστή του Κυπριακού Αγώνος Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ο υπερήφανος Έλληνας μαθητής από την Πάφο είχε προλάβει στα 18 του χρόνια να αναδειχθεί σε σπουδαίο ποιητή, αθλητή και μαχητή υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα. Τον συνέλαβαν με ένα όπλο στο χέρι και μετά από βασανιστήρια τον καταδίκασαν σε θάνατο. Οι δήμιοι ήσαν συνήθως Τουρκοκύπριοι. Ο Κυπριακός Ελληνισμός έδωσε έναν υπέροχο αγώνα από το 1955 έως το 1959 για να διασώσει την εθνική του ταυτότητα και για να αποκτήσει αυτοδιάθεση. Οι μαθητές και οι μαθήτριες ήσαν οι πρωταγωνιστές.

Τέτοιες ημέρες κάθε χρόνο αξίζει να θυμόμαστε τον ωραίο εκείνο αγώνα που συγκλόνισε την Ελλάδα, την Ευρώπη, κάθε ευαίσθητη και πολιτισμένη ψυχή. Στις 3 Μαρτίου θυμόμαστε την αντίστοιχη ημέρα του 1957 με τη θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου στον Μαχαιρά. Την 1η Απριλίου η μνήμη μας στρέφεται στην έναρξη της επικής μάχης των λίγων και πενιχρά εξοπλισμένων κατά των πολλών και σιδερόφρακτων. Τέτοιοι ήσαν πάντα οι αγώνες του Έθνους μας. Δεν φοβηθήκαμε την υπεροπλία των άλλων, διότι πιστεύαμε στα υπέρτερα όπλα μας, τα πνευματικά και ψυχικά.

Σε εποχές κρίσης αξιών και αναζητήσεως προτύπων είναι απαραίτητο να μιλούμε στους νέους μας για τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ του 1955. Για τα ελληνορθόδοξα ιδανικά τους που τούς βοηθούσαν να βγουν από το καβούκι του ατομοκεντρισμού και να νιώσουν το μεγαλείο της Ελληνικής Ιστορίας. Πρέπει σήμερα να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να έχουν πρότυπα, αρχές και αξίες. Να μάθουν ότι στη ζωή δεν θα ευτυχήσουν με τις υλικές αξίες του ευδαιμονισμού και του καταναλωτισμού. Να τους απομακρύνουμε από τον ραγιαδισμό που καλλιεργούν ορισμένα σχολικά βιβλία, από τον εθνομηδενισμό κάποιων διανοουμένων μας, από την τουρκολαγνεία των τηλεοπτικών καναλιών.

Ο Βαγορής, όπως αποκαλούσαν οι φίλοι του τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, προσωποποιεί τον αιώνιο έφηβο του Ελληνισμού. Μας θυμίζει τον όρκο των Αθηναίων εφήβων, οι οποίοι εδεσμεύοντο να σέβονται τα ιερά και τα όσια και να παραδώσουν την πατρίδα όχι μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη από όση την παρέλαβαν. Οι νέοι μας σήμερα διψούν για αγωνιστικά πρότυπα. Ας τους θυμίσουμε τον Παλληκαρίδη.

Κ.Χ. 6.3.2013

Πηγή: history-of-Macedonia

Κωνσταντίνος Χολέβας – Η αλήθεια για τον Μαζάουερ και η ιστορική διαστρέβλωση

Η Θεσσαλονίκη, η οποία εόρτασε πέρσι τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της, έπεσε θύμα προσφάτως μιας συστηματικής ιστορικής διαστρέβλωσης από τον Βρετανό ιστορικό Μαρκ Μαζάουερ. Στο βιβλίο του «Θεσσαλονίκη, η πόλη των φαντασμάτων» προσπάθησε να πει ότι επί Οθωμανών η πόλη ευημερούσε και οι Έλληνες ζούσαν καλά, ενώ τώρα η πόλη μαράζωσε. Προτείνει μία πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη στη θέση της σημερινής Θεσσαλονίκης, που έχει καθαρά ελληνορθόδοξο χαρακτήρα. Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «ΑΡΔΗΝ» (Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2013) γνωστοί λόγιοι και ιστορικοί αντικρούουν τον Μαζάουερ. Κρίνω σκόπιμο να παρουσιάσω ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία των άρθρων:

Ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς σημειώνει για τον Μαζάουερ: «Είναι στρατευμένος προπαγανδιστής μιας αντίληψης που δεν θέλει να δει τη συνολική εικόνα, μια ελληνική πόλη 2.300 χρόνων συνδεδεμένη πάντα με την ευρύτερη μοίρα του Ελληνισμού, αλλά απομονώνει μία περίοδο τεσσάρων ή πέντε αιώνων κατά την οποία κατοικούνταν -μετά τη βίαιη κατάληψή της και εξανδραποδισμό των κατοίκων της- και από άλλες εθνότητες ως το αποκλειστικό και αποφασιστικό κέντρο της ιστορίας της.

Και γιατί άραγε ο συγγραφέας μας δεν εκκινεί, όπως είναι και πιο φυσικό για κάθε ιστορικό βιβλίο, με ένα κεφάλαιο σχετικό με την προ-οθωμανική Θεσσαλονίκη, τη Συμβασιλεύουσα του πολιτισμού και των κοινωνικών αγώνων; Διότι σ’ αυτή την περίπτωση θα αναδεικνυόταν η συνέχεια της πόλης και προφανώς τα μεγάλα της φαντάσματα, με τους Ζηλωτές και την επανάστασή τους, τον Ευστάθιο και την ελληνομάθειά του, τον Γρηγόριο Παλαμά, τον Νικόλαο Καβάσιλα! Όμως σε άλλα φαντάσματα στόχευε ο συγγραφέας, εκείνα του Οθωμανισμού αποκλειστικά!».

Ο ιστορικός Γιάννης Ταχόπουλος είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του οθωμανισμού» και στο κείμενό του παρατηρεί για τον Μαζάουερ: «Υποστηρίζει ότι οι Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 δεν ήταν Έλληνες και εξισώνει τη σφαγή των Μικρασιατών με τα ανύπαρκτα δεινά μουσουλμάνων της Μακεδονίας, οι οποίοι αποζημιώθηκαν με υπερδιπλάσιες περιουσίες Ελλήνων στη Μικρασία και δεν έφυγαν για τη Τουρκία κατασφαγμένοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μαζάουερ δεν αναφέρει ότι στην πόλη αυτή, στα 1911, οι πρόδρομοι του Κεμάλ Ατατούρκ, οι Νεότουρκοι, αποφάσισαν επίσημα σε συνέδριό τους την εξόντωση ή την εκδίωξη των χριστιανικών εθνών της οθωμανικής αυτοκρατορίας, απόφαση την οποία πραγματοποίησαν στη Μικρασία και επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν προηγουμένως στη Μακεδονία. […] Αποσιωπά τη μονομερή τρομοκρατία των Βουλγάρων κομιταζήδων στη Μακεδονία, στο διάστημα έως την έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα ώστε να εξισώσει ηθικά και σε επίπεδο βιαιοτήτων τους επιτιθέμενους Βουλγάρους και τους αμυνόμενους Έλληνες. Μάλιστα αποκαλεί τους Μακεδονομάχους ληστές και εξελληνισμένος Αλβανοσλάβους».

Ο πρόεδρος της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών Νίκος Μέρτζος επισημαίνει: «Ποιον ακριβώς λόγο είχε ο καθηγητής της Ιστορίας να παραποιήσει σφόδρα εκ προθέσεως την Ιστορία; Γιατί παγίδεψε τους αναγνώστες του σ’ αυτή τη μαρμίτα των φαντασμάτων και των φαντασιώσεων; Και γιατί τη συγκεκριμένη πόλη, τη Θεσσαλονίκη;

Απάντηση. Και στα τρία αυτά ερωτήματα απαντά αυτοπροσώπως ο δράστης απερίφραστα. Στη σελ. 554 του συγκεκριμένου βιβλίου του ομολογεί: “Καθώς τα μικρά κράτη ενσωματώνονται σ’ έναν ευρύτερο κόσμο ένα άλλο μέλλον χρειάζεται ένα άλλο παρελθόν”. Κοντολογίς παραδέχεται ότι κατασκεύασε ένα άλλο παρελθόν της Θεσσαλονίκης το οποίο ουδέποτε υπήρξε στην πραγματικότητα, αλλά το οποίο είναι απαραίτητο για να ταιριάζει κουτί “στο άλλο μέλλον” και στον άλλο ρόλο για τον οποίο κάποιοι προορίζουν τη Θεσσαλονίκη στον “ευρύτερο κόσμο”, όπου τα “μικρά κράτη ενσωματώνονται”… Σε διάστημα μικρότερο της από το 1990 η μεσοβαλκανική ζώνη έχει κατακερματισθεί σε μικρά θνησιγενή κρατίδια αλληλοϋποβλεπόμενα… Η βαλκανική σκακιέρα μένει ανοικτή στους δύο Μεγάλους Παίκτες».

Για μία ακόμη φορά η Ιστορία υποτάσσεται σε σκοπιμότητες.
Δημοκρατία,5/03/2013

Πηγή: Maccunion

Ο Ελληνισμός και οι εκλογές στην Αλβανία

Τον Ιούνιο θα διεξαχθούν στην Αλβανία οι βουλευτικές εκλογές και θα αναδειχθεί νέα κυβέρνηση. Η ελληνική διπλωματία και οι πολιτικές συσσωματώσεις των Βορειοηπειρωτών πρέπει να συντονισθούν εγκαίρως για να υπάρξει μία δυναμική παρουσία της ελληνικής εθνικής κοινότητος στο Κοινοβούλιο. Η χώρα μας σέβεται τα σύνορα και έχει διάθεση καλής γειτονίας, όμως δεν μπορεί να μένει απαθής σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος ελληνικών μειονοτήτων.

Στις εκλογές του 2009 οι 140 έδρες του αλβανικού κοινοβουλίου μοιράσθηκαν κυρίως μεταξύ δύο συνασπισμών. Ο συνασπισμός της δεξιάς υπό το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε 70 έδρες και ο Σάλι Μπερίσα ανέλαβε την Πρωθυπουργία. Αντιπολίτευση ασκεί ο συνασπισμός υπό το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα. Σε αυτή την ομάδα κομμάτων είχε ενταχθεί συγκυριακά και το Κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εκφράζει την ελληνική μειονότητα. Έλαβε 1 έδρα με τον Βαγγέλη Ντούλε στην Περιφέρεια Αυλώνος. Οι υπόλοιπες έδρες κατανεμήθηκαν σε μικρότερα κόμματα, μεταξύ των οποίων και το ανθελληνικό κόμμα των Τσάμηδων.

Η οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία επιχειρεί να συνενώσει τον Ελληνισμό της Αλβανίας πρέπει να παραμείνει συντονιστικός φορέας και να πλησιάσει περισσότερο τον Βλαχόφωνο Ελληνισμό της Κορυτσάς και της Αυλώνας. Το νέο κόμμα που δημιουργήθηκε από Βορειοηπειρώτες, το ΜΕΓΚΑ (Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον) καλό θα ήταν να συνεργασθεί με το ήδη υπάρχον ΚΕΑΔ και να εμφανισθούν στις εκλογές ως ενιαία δύναμη του Ελληνισμού. Οι διασπάσεις και οι διχόνοιες δεν ωφελούν. Μία ενωτική παρουσία και μία καλύτερη κινητοποίηση των εκλογέων που εργάζονται στην Ελλάδα θα δώσει περισσότερες έδρες και ισχυρότερη φωνή στους Έλληνες της Αλβανίας.

Ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγέλης Ντούλες μπορεί να είναι υποψήφιος στην Περιφέρεια Αργυροκάστρου και ο Πρόεδρος του ΜΕΓΚΑ Χρήστος Κίτσιος στην Περιφέρεια Αυλώνος. Το κοινό τους πρόγραμμα πρέπει να καλύπτει προβλήματα όπως η παιδεία των ελληνοπαίδων, η προστασία των περιουσιών που κινδυνεύουν από κρατικές αυθαιρεσίες, η αλλοίωση του πληθυσμού στη Βόρειο Ήπειρο με μετακίνηση Τσάμηδων και Κοσσοβάρων, το δικαίωμα αναγραφής της ελληνικής καταγωγής στα δημόσια έγγραφα, η χρήση της ελληνικής στις πινακίδες της Β. Ηπείρου, η μεγαλύτερη συμμετοχή της ελληνικής μειονότητας σε δημόσιες θέσεις.

Εν τη ενώσει η ισχύς!
Κ.Χ. 27.2.2013

Πηγή: history-of-Macedonia

Ευπρόσδεκτη η “Δημοκρατία του Βαρδάρη”

Το βουλγαρικό περιοδικό ΦΟΚΟΥΣ και η σκοπιανή εφημερίδα ΝΟΒΑ ΜΑΚΕΝΤΟΝΙΑ δημοσίευσαν πληροφορίες, συμφώνως προς τις οποίες ο μεσολαβητής του ΟΗΕ κ. Μάθιου Νίμιτς πρότεινε στην κυβέρνηση της ΦΥΡΟΜ δύο εναλλακτικές λύσεις για το ζήτημα του ονόματος: Τη «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» και τη «Δημοκρατία του Βαρδάρη». Αν όντως αυτό αληθεύει έχουμε ένα θετικό βήμα ως προς τα εθνικά μας θέματα. Η δεύτερη πρόταση, η «Μακεδονία του Βαρδάρη», είναι η πρώτη πρόταση από τότε που ασχολείται ο κ. Νίμιτς, η οποία δεν περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Πιθανόν στη θετική εξέλιξη να έπαιξε ρόλο και η προσωπική συμμετοχή του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στις πρόσφατες διαβουλεύσεις του Νίμιτς με την ηγεσία του ελληνικού ΥΠΕΞ. Αποτελεί δε μία ένδειξη ότι παρά τα οικονομικά μας προβλήματα μπορούμε να στεκόμαστε αξιοπρεπώς στα εθνικά μας θέματα αρκεί να το πιστέψουμε και να το θέλουμε. Ως λαός και ως ηγεσία.

Φυσικά δεν συμφωνώ με το πρώτο από τα προτεινόμενα ονόματα. Η «Βόρεια Μακεδονία» ανακαλεί στη μνήμη περιπτώσεις όπως το Βιετνάμ και η Κορέα. Τα Σκόπια θα προβάλλονται παγκοσμίως ως μοναδικοί χρήστες του κρατικού πλέον όρου Μακεδονία και θα δίδεται η εντύπωση ότι κάποια στιγμή δικαιούνται να ενωθούν με τη Νότια Μακεδονία, δηλαδή να διεκδικήσουν τη Βόρειο Ελλάδα. Δεν πρέπει να αποδεχθούμε με δική μας υπογραφή αυτό το όνομα. Αν το δεχθούμε ανοίγουμε την πόρτα στα Σκόπια για να ενταχθούν σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ και μετά από λίγους μήνες θα σπεύσουν να αποβάλλουν τον όρο Βόρεια και να κρατήσουν το Μακεδονία. Όπως έκαναν οι Ιορδανοί. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί κατασκεύασαν το κράτος της Υπερ-Ιορδανίας (Transjordan). Μετά από ένα χρόνο η Βουλή της νέας χώρας αποφάσισε να αποβάλει τον ιστορικά αδύναμο προσδιορισμό Υπέρ και κράτησαν τον ιστορικά, θρησκευτικά και γεωγραφικά σημαντικότατο όρο Ιορδανία, που προέρχεται από τον ποταμό Ιορδάνη. Ποιος θα τιμωρήσει τους σκοπιανούς αν προβούν σε μία αντίστοιχη αλλαγή αφού θα έχουν υφαρπάσει την υπογραφή μας; Μήπως θα στείλει στρατό ο ΟΗΕ να επιβάλει το συμφωνηθέν όνομα; Προφανώς όχι, όπως δεν έκανε τίποτε για να διώξει τον Αττίλα από την Κύπρο μας.

Μιλώντας για την Ιορδανία βλέπουμε ότι είναι μία ήδη γνωστή πρακτική νεότευκτες χώρες να παίρνουν το όνομά τους από τον μεγαλύτερο ποταμό της περιοχής. Άλλη αντίστοιχη περίπτωση είναι η Νιγηρία και η Δημοκρατία του Νίγηρος, από τον ομώνυμο ποταμό. Έτσι είναι λογική η πρόταση να ονομασθούν τα Σκόπια Δημοκρατία του Βαρδάρη. Βαρντάρ στη γλώσσα τους λέγεται ο ποταμός Αξιός που διασχίζει τη γείτονα χώρα και εκβάλλει δυτικά της Θεσσαλονίκης. Άλλωστε πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν ο κομμουνιστής Τίτο κατασκευάσει το τεχνητό «μακεδονικό» έθνος η τότε Γιουγκοσλαβία ονόμασε την περιοχή Σκοπίων «Βάρνταρσκα Μπανοβίνα», επαρχία του Αξιού. Τα σχετικά γραμματόσημα είναι πλέον γνωστά από δημοσιεύσεις στον Τύπο και στο Διαδίκτυο.

Για την Ελλάδα το ζήτημα του ονόματος είναι πρωτίστως θέμα εθνικής αξιοπρεπείας. Να μην δώσουμε την εντύπωση ότι λόγω οικονομικής κρίσης κάνουμε παραχωρήσεις προς γείτονες και μάλιστα αδύναμους. Τί μηνύματα θα πάρουν οι ισχυρότεροι γείτονες και οι διεκδικούντες εδάφη και ΑΟΖ; Επιπλέον είναι και ζήτημα υπερασπίσεως της πολιτιστικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς. Αν τα Σκόπια καθιερωθούν διεθνώς με όνομα που θα περιέχει – έστω και με προσδιορισμό- τον όρο Μακεδονία, πολύ σύντομα και εμείς οι Βορειοελλαδίτες, αλλά και οι Απόδημοι Έλληνες Μακεδόνες, δεν θα μπορούμε να ονομαζόμαστε έτσι.

Υπό αυτό το σκεπτικό η ονομασία «Δημοκρατία του Βαρδάρη» είναι ευπρόσδεκτη από τον Ελληνισμό. Προστατεύει ταυτοχρόνως και την ιστορία και την καλή γειτονία.

Πηγή δική μου: Ενωμένη Ελλάδα
Αρχική πηγή: Εφημερίδα “Δημοκρατία”

Το 1913 που αξίζει να θυμόμαστε

 

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

 
Δεν ήταν μόνον το 2012 επετειακή χρονιά. Και το 2013, που έχει ήδη ξεκινήσει, είναι μία χρονιά με πολλές επετείους. Κλείνουν 100 χρόνια από το ένδοξο 1913, από την ολοκλήρωση των Βαλκανικών Πολέμων και την υπογραφή των Συνθηκών Ειρήνης που κατοχύρωσαν στο χαρτί αυτά που κερδίσαμε με μάχες και με αίμα. Θυμίζω εν τάχει τα κυριώτερα γεγονότα του 1913, τα οποία επηρέασαν την μετέπειτα πορεία του Ελληνισμού.

Στις 5 Ιανουαρίου 1913 έγινε η νικηφόρος για τον Ελληνικό Στόλο ναυμαχία του Μούδρου στη Λήμνο. Ο τουρκικός στόλος κρύφτηκε ντροπιασμένος στα Στενά των Δαρδανελλίων.

Στις 21 Φεβρουαρίου πήραμε τα Γιάννενα. Η πρωτεύουσα της Ηπείρου δυσκόλεψε τον Στρατό μας, διότι οι Τούρκοι είχαν πολλές γραμμές αμύνης με τη βοήθεια των βαρέων πυροβόλων και του ορεινού όγκου. Στην τελική νίκη συνετέλεσαν: α) το άριστο δίκτυο πληροφοριών που είχε οργανώσει μέσα στα τουρκοκρατούμενα Γιάννενα το ελληνικό κλιμάκιο υπό τον Νικόλαο Χαντέλη και β) η ευφυία του Ταγματάρχη Βελισσαρίου.

Στις 5 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη δολοφονήθηκε ο βασιλεύς Γεώργιος, ένας συνετός Δανός πρίγκηπας που προσαρμόσθηκε στα καθήκοντα του Συνταγματικού βασιλέως και συμπαθήθηκε από τους Έλληνες. Μυστήριο παραμένουν τα κίνητρα του δολοφόνου Σχοινά, ο οποίος σκοτώθηκε πέφτοντας από ψηλό παράθυρο. Παράφρων ή πράκτωρ των Γερμανών και των Αυστριακών;

Στις 17 Μαίου υπογράφεται στο Λονδίνο η λήξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Η Οθωμανική Τουρκία χάνει όλα τα βαλκανικά της εδάφη πλην μιας λωρίδας γύρω από την Κωνσταντινούπολη, ενώ η Ελλάς, η Σερβία, η Βουλγαρία και το Μαυροβούνιο απολαμβάνουν εδαφικά κέρδη ως νικητές.

Στις 17 Ιουνίου η Βουλγαρία επιτίθεται κατά των πρώην συμμάχων της Ελλήνων και Σέρβων και αρχίζει ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Στις 21 Ιουνίου το μέτωπο Κιλκίς-Λαχανά δίνει μία θριαμβευτική νίκη στα ελληνικά όπλα, αλλά ο φόρος αίματος είναι βαρύς.

Αρχές Ιουλίου ο στρατός μας περνά τα Στενά του Στρυμόνος και απειλεί τη Σόφια. Στις μάχες αυτές σκοτώνεται ο ήρωας των Ιωαννίνων Βελισσαρίου και ο εγγονός του Θ. Κολοκοτρώνη, αξιωματικός και Μακεδονομάχος Γεώργιος Κολοκοτρώνης.

Στις 17 Ιουλίου αρχίζει στο Βουκουρέστι η διάσκεψη ειρήνης, αφού πλέον και η Ρουμανία έχει εισέλθει στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων. Η ηττημένη Βουλγαρία παραχωρεί εδάφη. Η Ελλάς πανηγυρίζει δύο νίκες αλλεπάλληλες. Η οδός Βουκουρεστίου στο κέντρο των Αθηνών μας θυμίζει την ευχάριστη εκείνη Συνθήκη.

Όμως οι διπλωματικές διελκυστίνδες δεν είχαν τελειώσει. Εντός του 1913 έχουμε τη γέννηση δύο σοβαρών ζητημάτων. Του Βορειοηπειρωτικού και των διωγμών κατά των Ελλήνων Μικρασιατών. Ο Στρατός μας ελευθέρωσε την ενιαία Ήπειρο από τον τουρκικό ζυγό, Βόρειο και Νότιο. Όμως η Ιταλία και η Αυστρουγγαρία για να ελέγχουν το στόμιο της Αδριατικής αποφάσισαν να δημιουργήσουν το αλβανικό κράτος ενώνοντας ετερόκλητα μουσουλμανικά φύλα με τους Έλληνες μιας πανάρχαιας ελληνικής γης. Το τεχνητό κράτος χρειαζόταν ελληνικό έδαφος για αν γίνει βιώσιμο. Οι Μεγάλοι έθεσαν στον Βενιζέλο το δίλημμα: «Αν δεν εγκαταλείψετε τη Βόρειο Ήπειρο θα ξαναδώσουμε στην Τουρκία τη Χίο και τη Λέσβο». Ο Πρωθυπουργός προτίμησε τα νησιά και ζήτησε τη ρητή διαβεβαίωση των Αλβανών ότι θα απολαμβάνει όλα τα δικαιώματά της η ελληνική εθνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου. Υπόσχεση που δεν τηρήθηκε ποτέ μέχρι σήμερα.

Στα τέλη του 1913 η ηττημένη Τουρκία άρχισε να μετακινεί Μουσουλμάνους από την ελληνική -πλέον- Μακεδονία και να τους εγκαθιστά στη Μικρά Ασία. Έτσι άρχισαν οι πρώτες διώξεις κατά του Μικρασιατικού Ελληνισμού, οι οποίες έλαβαν σκληρότερο χαρακτήρα το 1914. Οι αναθεωρητές ιστορικοί ας προσέξουν ότι το δράμα των Μικρασιατών άρχισε 6 χρόνια πριν αποβιβασθεί ο Ελληνικός Στρατός στη Σμύρνη.

Μην λησμονούμε το 1913!

Κ.Χ. 5.1.2013
Πηγή: history-of-Macedonia

Η δημογραφική μας συρρίκνωση

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων
Γράφονται και λέγονται διάφορα για την πιθανότητα να φορολογηθούν οι πολύτεκνοι κατά τρόπο άδικο. Διερωτάται ο απλός πολίτης αν τελικά τα παιδιά θα αποτελέσουν τεκμήριο για επιβάρυνση ή για μείωση της φορολογίας. Τα επιδόματα και τα άλλα δικαιώματα που είχαν μέχρι σήμερα τρίτεκνοι και πολύτεκνοι βρίσκονται στο επίκεντρο του προβληματισμού των αρμοδίων. Ελπίζω να επιληφθεί προσωπικά του θέματος ο Πρωθυπουργός με τη γνωστή εθνική ευαισθησία του και να δώσει λύσεις που δεν θα προκαλέσουν περαιτέρω δημογραφική συρρίκνωση. Το Έθνος χρειάζεται περισσότερα παιδιά. Δεν έχουμε περιθώριο για μεγαλύτερη δημογραφική αιμορραγία.

Το 1993 η τότε Βουλή απετελείτο από τρία κόμματα. Τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό της Αριστεράς, στον οποίο συστεγάζονταν το ΚΚΕ και η λεγόμενη «Ανανεωτική Αριστερά» . Ένα από τα λίγα θέματα, στα οποία συμφώνησαν τα τρία κόμματα, ήταν η έκδοση ενός πολυσέλιδου και πλούσιου σε διαπιστώσεις πορίσματος για το Δημογραφικό μας πρόβλημα. Για την ανάγκη αυξήσεως του ρυθμού γεννητικότητας, για τις συνέπειες της υπογεννητικότητας και της γηράνσεως του πληθυσμού, για τους εθνικούς και κοινωνικούς κινδύνους που επαπειλούνται και για τα αποτελεσματικά μέτρα που έλαβαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες..Καλό θα ήταν αυτό το τρικομματικό πόρισμα της ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής να το διαβάσουν όλοι οι βουλευτές μας και κυρίως οι προτείνοντες νέα μέτρα για τη φορολογία και τα επιδόματα.

Η υπογεννητικότητα εκφράζεται με τη μείωση του δείκτη γεννήσεων ανά γυναίκα (σε αναπαραγωγική ηλικία) κάτω από το 2,1 που είναι το όριο αντικαταστάσεως των γενεών Οι δύο γονείς κάποτε θα πεθάνουν και πρέπει να αφήσουν πίσω τους τουλάχιστον δύο παιδιά κατά μέσο όρο. Άλλος τρία, άλλος ένα, αυτό σημαίνει μέσος όρος. Στη χώρα μας ο δείκτης αυτός επισήμως είναι 1,3 παιδιά ανά γυναίκα , αλλά φοβούμαι ότι ανεπισήμως είναι ακόμη χαμηλότερος. Αντιστοίχως η γήρανση του πληθυσμού εκφράζεται με την αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων άνω των 65 ετών και τη μείωση του ποσοστού των παιδιών κάτω των 14 ετών. Στην Τουρκία και στις ισλαμικές χώρες της Βορείου Αφρικής υπάρχει σφύζων νεανικός πληθυσμός. Η Ευρώπη αντιθέτως γερνάει και η Ελλάδα σε λίγο θα κρατά τα σκήπτρα της γήρανσης.

Οι εθνικοί κίνδυνοι είναι άμεσοι. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ήδη βλέπουν το πρόβλημα με την ελάττωση των στρατευσίμων, όταν Τούρκοι και Αλβανοί χαίρουν άκρας δημογραφικής υγείας. Η αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τα Κοινωνικά Ταμεία δεδομένου ότι με το ισχύον αναδιανεμητικό σύστημα κάθε γενεά εργαζομένων χρηματοδοτεί τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων. Όταν οργανώθηκε το ΙΚΑ από Αμερικανούς Αναλογιστές (1950) η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους ήταν 14 προς 1. Σήμερα η αναλογία αυτή προσεγγίζει το 2 προς 1. Ποιος θα χρηματοδοτήσει τις μελλοντικές συντάξεις αν δεν αυξήσουμε τη γεννητικότητα; Και πώς θα αυξήσουμε τη γεννητικότητα αν δεν δώσουμε φορολογικά κίνητρα και δίκαια επιδόματα στους τρίτεκνους και πολύτεκνους;

Η Γαλλία στη δεκαετία του 1980 ανέστρεψε τη δημογραφική της συρρίκνωση και βελτίωσε τη γεννητικότητα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα κίνητρα για το τρίτο παιδί. Η σύγχρονη οικονομική κρίση στη χώρα μας δεν αποτελεί δικαιολογία για να αδρανήσουμε στον τομέα αυτό. Αν δεν φροντίσουμε το δημογραφικό μέλλον μας θα δούμε κι άλλα σχολεία να κλείνουν, δασκάλους να μην έχουν δουλειά και δεκάδες τομείς του εμπορίου και της βιομηχανίας να χάνουν τους πελάτες τους, τα παιδιά.

Προσωπικά πιστεύω ότι η σοβαρότερη συνέπεια της υπογεννητικότητας και της γήρανσης είναι η ψυχολογική. Μία κοινωνία που γερνά δεν έχει διάθεση για πρωτοβουλίες, για νέα επιτεύγματα, για την αναζήτηση της ελπίδας και του οράματος. Περισσότερα παιδιά σημαίνουν περισσότερο χαμόγελο για την Ελλάδα!

Κ.Χ. 6.12.2012

Πηγή: history-of-macedonia

Τι κρύβεται πίσω από τις προκλήσεις του Μπερίσα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ας μην αυταπατώμεθα. Δεν είναι προεκλογικό πυροτέχνημα ή πανηγυρική υπερβολή. Η αναφορά του Αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα στα σύνορα της «Μεγάλης Αλβανίας», η οποία φθάνει έως την Πρέβεζα, δεν ήταν τυχαία. Η θεωρία της «Φυσικής Αλβανίας», όπως μετονομάστηκε η Μεγάλη Ιδέα των Αλβανών, διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα της γειτονικής χώρας και επηρεάζει, ας το προσέξουμε αυτό, πολλούς από τους Αλβανούς που εργάζονται στη χώρα μας. Στα σχολικά βιβλία Ιστορίας και Γεωγραφίας η «Φυσική Αλβανία» είναι παρούσα ακόμη και στα εξώφυλλα. Περιλαμβάνει τη σημερινή Αλβανία, τμήμα του Μαυροβουνίου, το ένα τρίτο των εδαφών της ΠΓΔΜ (Ιλλυρίδα την ονομάζουν οι αυτονομιστές Αλβανοί), μέρος της Νοτίου Σερβίας (Πρέσεβο), το Κόσοβο και ελληνικά εδάφη όπως η Θεσπρωτία (Τσαμουριά τη λένε οι ίδιοι) και η Πρέβεζα. Δεν πρόκειται για άποψη λίγων εθνικιστών. Είναι το επίσημο εθνικό δόγμα, όπως κατεγράφη από την Ακαδημία Επιστημών των Τιράνων το 1997. Είναι ένα πρόβλημα το οποίο δεν πρέπει να υποτιμήσουμε ούτε φυσικά να υπερτιμήσουμε.

Ο δεξιός Σαλί Μπερίσα και ο Εντι Ράμα, πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, μπορεί να διαφωνούν φανατικά στα εσωτερικά θέματα, αλλά συμφωνούν στη γραμμή των προκλήσεων κατά της Ελλάδας. Αλλοτε με τους Τσάμηδες, άλλοτε με δικαστική και αστυνομική τρομοκρατία κατά των Βορειοηπειρωτών, άλλοτε με ανακίνηση ζητήματος αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα και άλλοτε με χάρτες και εδαφικές διεκδικήσεις, συμπορεύονται με τα μικρότερα εθνικιστικά κόμματα και οργανώσεις, όπως η Ερυθρόμαυρη Συμμαχία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ηγέτης αυτής της Συμμαχίας, που προκάλεσε επεισόδια την 28η Οκτωβρίου κατά των Ελλήνων διπλωματών, ήταν προ ετών ο πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο ακύρωσε τη συμφωνία Ελλάδας – Αλβανίας για την ΑΟΖ και τα θαλάσσια ύδατα.

Πίσω από τα λόγια του Μπερίσα, τα οποία ματαίωσαν την επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, κρύβονται ορισμένα βαθύτερα αίτια και κίνητρα. Ας ανιχνεύσουμε ορισμένα από αυτά.

Α) Η στάση των Δυτικών απέναντι στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου αποθράσυνε την αλβανική κυβέρνηση και έθρεψε το δέντρο της «Φυσικής Αλβανίας». ΟΙ ΗΠΑ και πολλές χώρες της Ε.Ε. αναγνώρισαν ανεξάρτητο Κόσοβο εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Σερβίας. Η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Ισπανία κ.ά. αρνούνται αυτή την αναγνώριση. Η Βρετανία μάλλον θα μετάνιωσε, διότι επάνω σ’ αυτή τη βάση θα θεμελιωθεί το αίτημα της ανεξάρτητης Σκοτίας. Πάντως το μήνυμα που δόθηκε από τους ισχυρούς εκλαμβάνεται από τα Τίρανα ως επιβράβευση του αλβανικού ένοπλου εθνικισμού.

Β) Τα Τίρανα δεν έκρυψαν ποτέ την πρόθεσή τους να ανακηρύξουν ως μειονότητα τους Αλβανούς εργαζομένους στην Ελλάδα. Εμείς πρέπει να είμαστε φειδωλοί στην παραχώρηση υπηκοότητας σε Αλβανούς πολίτες, εκτός αν είναι σαφώς αποδεδειγμένη η ελληνική εθνική καταγωγή τους.

Γ) Η διεκδίκηση εδαφών και η ανακίνηση του τσάμικου ζητήματος εις βάρος μας λειτουργεί ως αντίβαρο στην ύπαρξη της πανάρχαιας ελληνικής παρουσίας στη Β. Ηπειρο. Οφείλουμε να δραστηριοποιηθούμε περισσότερο στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ελληνικής εθνικής κοινότητας.

Δ) Ενα βαθύτερο αίτιο είναι η εθνική ανασφάλεια των Αλβανών και το αίσθημα ότι δεν είναι ξεκάθαρη η εθνική τους ταυτότητα. Πλάθουν μύθους για ανύπαρκτους Ιλλυριούς προγόνους, ενώ στην πραγματικότητα η αλβανική εθνική συνείδηση εκδηλώθηκε μόλις το 1878. Οι μουσουλμάνοι Αλβανοί είναι χωρισμένοι σε φυλές και σε διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες. Με το όραμα της «Μεγάλης – Φυσικής Αλβανίας» επιχειρούν να κάνουν πιο συμπαγή την εύθραυστη εθνική ενότητα. Θυμίζω την εξέγερση των Νοτίων κατά των Βορείων πριν από λίγα χρόνια με αφορμή τις επενδυτικές «πυραμίδες».

Ε) Ο Μπερίσα, όπως και οι Τούρκοι, πιστεύει ότι η οικονομική κρίση μάς έκανε αδιάφορους για τα εθνικά θέματα. Ας του αποδείξουμε το αντίθετο!

Πηγή: Δημοκρατία News

Σκοπιανό: Καιρός για αλλαγή πορείας

Το κράτος των Σκοπίων είναι θνησιγενές και θα διαλυθεί σε λίγα χρόνια μεταξύ Αλβανών, Βουλγάρων και Σέρβων. Ας μην παραδώσουμε τη μακεδονική κληρονομιά μας σε ένα κράτος το οποίο συντόμως δεν θα υπάρχει!

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ευρισκόμενος στο Ευρωκοινοβούλιο στις 28.11.2012, ο υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων Νίκολα Πόποσκι δήλωσε ότι η χώρα του δεν συμφωνεί με το νέο Μνημόνιο Συνεννόησης που προτείνει ο Έλληνας ομόλογός του Δημήτρης Αβραμόπουλος. Η απάντηση αυτή έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά αρνητικών ενεργειών από τους βόρειους γείτονές μας, οι οποίοι προφανώς την καλή μας διάθεση την εκλαμβάνουν ως αδυναμία και τις προσωρινές παραχωρήσεις μας τις θεωρούν ουσιαστικές υποχωρήσεις.

Καιρός για αλλαγή πορείας. Όσο εμμέναμε στην αρχική θέση μας ότι δεν παραχωρούμε με κανέναν τρόπο το όνομα, κερδίζαμε. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας στήριξαν με θετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής τον Δεκέμβριο του 1991 στις Βρυξέλλες και τον Ιούνιο του 1992 στη Λισαβόνα. Από τον Σεπτέμβριο του 1995 αρχίσαμε τις υποχωρήσεις με την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Συνεχίσαμε να κάνουμε κινήσεις καλής προαίρεσης, αποδεχόμενοι ως επίσημη θέση μας τη σύνθετη ονομασία με κάποιον προσδιορισμό.

Ακόμη και τώρα διατηρούμε σε ισχύ την Ενδιάμεση Συμφωνία, αν και οι Σκοπιανοί την καταπάτησαν αγρίως και τελικά τη χρησιμοποίησαν για να μας εγκαλέσουν ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Τι κερδίσαμε απ’ όλες αυτές τις «φιλικές» κινήσεις μας; Απολύτως τίποτε. Απλώς οδηγήσαμε τα Σκόπια και τις κυβερνήσεις τους, είτε δεξιές είτε σοσιαλδημοκρατικές, σε μεγαλύτερη αδιαλλαξία.

Η νέα στρατηγική μας πρέπει να βασίζεται σε σταθερά βήματα και στην αποφυγή επανάληψης των λαθών:
Α) Να επανέλθουμε στην πανελληνίως αποδεκτή θέση ότι δεν παραχωρούμε το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας με κανέναν τρόπο και με καμία παραλλαγή, Βόρεια, Άνω κ.λπ.

Β) Να προβάλουμε επισήμως την καταπίεση της ελληνικής μειονότητας στα Σκόπια, αντί να δεχόμαστε προπαγανδιστικές επιθέσεις για μία ανύπαρκτη «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα.

Γ) Να καταγγείλουμε αμέσως την Ενδιάμεση Συμφωνία.

Δ) Να φέρουμε ενώπιον του ΟΗΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης τον συνεχιζόμενο διωγμό του νόμιμου και κανονικού Αρχιεπισκόπου Ιωάννου. Ο ορθόδοξος ιεράρχης είναι φυλακισμένος διότι αρνείται να χρησιμοποιήσει τον όρο «Εκκλησία της Μακεδονίας».

Το κράτος των Σκοπίων είναι θνησιγενές και θα διαλυθεί σε λίγα χρόνια μεταξύ Αλβανών, Βουλγάρων και Σέρβων. Ας μην παραδώσουμε τη μακεδονική κληρονομιά μας σε ένα κράτος το οποίο συντόμως δεν θα υπάρχει!

Πηγή: history-of-Macedonia

Ο Αγώνας και η αγωνία της Θράκης

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Κάθε φορά που επισκέπτομαι τη Θράκη νιώθω ότι πραγματοποιώ ένα προσκύνημα σε ένα διαχρονικό προπύργιο Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, το οποίο άντεξε και αντέχει παρά τα προβλήματα. Η Θράκη με γεμίζει με ανάμικτα αισθήματα. Αισιοδοξίας, διότι βλέπω το υψηλό φρόνημα των κατοίκων. Προβληματισμού, διότι αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα για να βοηθήσουμε τους Θρακιώτες να αντιμετωπίσουν την προκλητικότητα της Τουρκίας.

Βρέθηκα στον Έβρο, ένα από τους πιο επιμήκεις νομούς της Ελλάδος και επιβεβαίωσα τα ανάμικτα αισθήματά μου. Η συσπείρωση του λαού γύρω από την Εκκλησία και τον Στρατό, η παρουσία πολλών συνοριοφυλάκων που επιτέλους έκλεισαν τις διόδους των λαθρομεταναστών και η συνέχιση των έργων για την αντιαρματική τάφρο είναι μερικά από τα καλά νέα. Όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Η Τουρκία χρηματοδοτεί τη μουσουλμανική μειονότητα για να αγοράζει τη γη των Χριστιανών και η τουρκική Τράπεζα ΖΙΡΑΤ θα ανοίξει κατάστημα και στο Διδυμότειχο. Το ελληνικό κράτος λόγω κρίσης και με τη λογική του «Καλλικράτη» συρρικνώνει υπηρεσίες και αναγκάζει τον κάτοικο του Βορείου Έβρου να αισθάνεται αποκομμένος και απομονωμένος.

Μού έλεγαν το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ένας αγρότης από το Ορμένιο για να οδηγήσει την μητέρα του σε Επιτροπή ιατρών, που θα επιβεβαιώσουν την αναπηρία της, πρέπει να πάει στην Αλεξανδρούπολη, η οποία απέχει 190 χιλιόμετρα. Και για να είναι εκεί στις 8 το πρωί θα χρειασθεί έξοδα για ΚΤΕΛ ή βενζίνη συν έξοδα διαμονής σε ξενοδοχείο. Γιατί αυτή η συγκεντρωτική λογική; Μήπως πρέπει να αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη ευαισθησία τα προβλήματα των ακριτικών περιοχών; Γιατί ο κάτοικος του Έβρου να έχει την ίδια φορολογία στο πετρέλαιο με την Αθήνα, όταν είναι πασιφανές ότι οι Εβρίτες έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ πιο χαμηλές θερμοκρασίες και για περισσότερο χρονικό διάστημα;

Είναι επικίνδυνο να δημιουργείται στους Θρακιώτες η αίσθηση εγκατάλειψης από την κεντρική κυβέρνηση. Και είναι δυσάρεστο το ότι διατηρούνται σε ισχύ νομοθεσίες που ευνοούν προκλητικά τους Μουσουλμάνους και αδικούν τους Χριστιανούς. Καλό θα ήταν να καταργηθεί η διάταξη Σιφουνάκη, η οποία μειώνει υπερβολικά τα πρόστιμα των αυθαιρέτων μόνο για τη μουσουλμανική μειονότητα. Ας στηρίξουμε τους Χριστιανούς της Θράκης να παραμείνουν στη γη τους.

Κ.Χ. 7.11.2012

Πηγή: history-of-Macedonia

Ο πιο αριστερός Τούρκος είναι Φασίστας

H Τουρκία συνεργάσθηκε και με μία πτέρυγα της Αλ-Κάιντα, πρώτα στη Λιβύη κατά του Καντάφι και τώρα στη Συρία κατά του Άσσαντ

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Το Σάββατο 20 Οκτωβρίου έφευγα προβληματισμένος από το πνευματικό μνημόσυνο του Νεοκλή Σαρρή, το οποίο διοργάνωσε ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών στην Καλλιθέα. Σκεφτόμουν ότι δεν έχουμε πλέον ειδικούς τουρκολόγους όπως ήταν ο Σαρρής, που να γνωρίζουν καλά τη γλώσσα, την ιστορία, την ψυχοσύνθεση και τις στρατηγικές βλέψεις των Τούρκων. Μετά από λίγες ημέρες κατάλαβα ότι ευτυχώς υπάρχουν συνεχιστές. Είχα την ευκαιρία στις 25 Οκτωβρίου να παρακολουθήσω στην Παλιά Βουλή την παρουσίαση του βιβλίου «Ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι», το οποίο συνέγραψε ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Φραγκούλης Φράγκος. Ο Στρατηγός είναι κάτοχος Διδακτορικού τίτλου και όπως είπαν οι ομιλητές το βιβλίο αποτελεί μία πιο εκλαϊκευμένη μορφή της διατριβής του.

Σε μία αίθουσα που ήταν εντυπωσιακά υπερπλήρης με τον κόσμο μέχρι τα σκαλιά του Εθνολογικού Μουσείου- το έργο του σεμνού Στρατηγού παρουσίασαν η Λιάνα Κανέλλη, η Σοφία Βούλτεψη, ο Γιώργος Λιάνης, ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Φωτιάδης και φυσικά ο ίδιος ο συγγραφεύς. Ο Στρατηγός διετέλεσε Στρατιωτικός Ακόλουθος της Ελλάδος στην Άγκυρα κατά τη δεκαετία του 1990 και τότε ταξίδεψε σε πολλά μέρη της γνωστής άγνωστης, της γειτονικής μας χώρας. Επισκέφθηκε μέρη με ελληνόφωνους Μουσουλμάνους, με Κρυπτοχριστιανούς, με Αραβόφωνους Ορθοδόξους (στα σύνορα με τη Συρία), με Χριστιανούς ναούς και προσκυνήματα και κατέληξε σε χρήσιμα συμπεράσματα. Το πρώτο και σημαντικότερο πόρισμά του είναι ότι μεγάλο μέρος του τουρκικού λαού σήμερα έχει ελληνικές ρίζες. Άλλοι εξισλαμίστηκαν για πάντα, άλλοι επιφανειακά, άλλοι νιώθουν Τούρκοι, άλλοι ενθυμούνται τις ελληνικές τους ρίζες.

Ο Φραγκούλης Φράγκος βροντοφωνάζει: Η Τουρκία έχει στην Ελλάδα ένα Προξενείο παραπάνω. Άρα δικαιούμαστε κι εμείς να ανοίξουμε ακόμη ένα Προξενείο εκεί. Ας το ανοίξουμε στην Τραπεζούντα. Πιστεύει ότι κάποια στιγμή στον Πόντο θα δούμε εκπλήξεις όσον αφορά τα πραγματικά εθνικά και θρησκευτικά αισθήματα των κατοίκων. Επιπλέον ο συγγραφεύς τονίζει ότι η Τουρκία περικλείει περισσότερες από 70 εθνότητες, μειονότητες και θρησκευτικές ομάδες. Δεν είναι ομοιογενής, γι΄ αυτό και το στρατοκρατικό καθεστώς των τελευταίων δεκαετιών προσπαθεί μέσω της εκπαίδευσης και των ΜΜΕ να επιβάλει την ιδεολογία του ενιαίου έθνους.

Η εθνική μειονότητα των Κούρδων αριθμεί πάνω από 20 εκατομμύρια και στον ίδιο αριθμό μπορεί να υπολογισθεί και η θρησκευτική μειονότητα των Αλεβιτών. Δική μου υποσημείωση: Δεν είναι σωστό να προσθέτει κάποιος τους αριθμούς αυτούς, διότι πολλοί Κούρδοι είναι και Αλεβίτες. Πάντως τα προβλήματα για τη Τουρκία θα είναι μεγαλύτερα στο άμεσο μέλλον δήλωσε ο Στρατηγός και μας θύμισε δύο σχετικές προβλέψεις.

Ο πρώην δικτάτορας (του πραξικοπήματος του 1980) Κενάν Εβρέν προέβλεψε ότι η Τουρκία θα γίνει Ομοσπονδιακό κράτος με 5 διακριτές περιοχές. Η πρώτη πιο ευρωπαϊκή με κέντρο την Κωνσταντινούπολη, η δεύτερη, η παραλιακή-αιγαιακή, με κέντρο τη Σμύρνη, η τρίτη, η πιο ασιατική, με κέντρο το Ικόνιο, η τέταρτη, η κουρδική, με κέντρο το Ντιάρμπακιρ, η πέμπτη, η ποντιακή, με κέντρο την Τραπεζούντα. Ο πρώην πρέσβυς των ΗΠΑ στην Άγκυρα Μόρτον Αμπράμοβιτς προχώρησε περισσότερο και σε πρόσφατο άρθρο του προτείνει τον διαμελισμό της Τουρκίας.

Οι περισσότεροι ομιλητές της παρουσίασης κατέρριψαν τη θεωρία του Νταβούτογλου περί μηδενικών προβλημάτων, αφού η Τουρκία σήμερα έχει προβλήματα με όλους. Μάλιστα ο καθηγητής της Γεωπολιτικής Ι. Μάζης θύμισε ότι η Τουρκία συνεργάσθηκε και με μία πτέρυγα της Αλ-Κάιντα, πρώτα στη Λιβύη κατά του Καντάφι και τώρα στη Συρία κατά του Άσσαντ.

Όμως για τους Τούρκους πολιτικούς ο Φρ. Φράγκος είναι απόλυτος: Όλοι τους θέλουν να βλάψουν την Ελλάδα. Και όπως είπε χαρακτηριστικά: «Ο πιο αριστερός στην Τουρκία είναι φασίστας με τα δικά μας δεδομένα».

Κ.Χ. 27.10.2012

Πηγή: history-of-Μacedonia

Τα Όχι του Χθες και του Σήμερα…

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά και του ελληνικού λαού δεν εξέπληξε όσους ήξεραν την  ιστορία αυτού του έθνους. Διχαζόμαστε, μεμψιμοιρούμε, κατατριβόμαστε με ασήμαντα, χάνουμε τη σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων, όμως στα δύσκολα ενωνόμαστε, μεγαλουργούμε, αντιστεκόμαστε. ΤΟ ΟΧΙ της 28^ης Οκτωβρίου 1940 αποτελεί οδοδείκτη για τα νέα ΟΧΙ που καλούμαστε να εκστομίσουμε. Ως πρόσωπα, ως λαός, ως έθνος.

Σήμερα καλούμαστε πρωτίστως να πούμε ΟΧΙ σε κάθε νέο διχασμό. ΟΧΙ στις λανθασμένες επιλογές που υπαγορεύει ο λαϊκισμός, η υπεραπλούστευση, η ανευθυνότητα. Αλλά ταυτόχρονα να πούμε ΟΧΙ σε κάθε υπερβολική και ταπεινωτική απαίτηση φίλων και συμμάχων, δανειστών και εταίρων. Να πούμε ΟΧΙ σ’ αυτούς που επιβάλλουν άδικα μέτρα χωρίς  λογική, μόνο και μόνο για να μας τιμωρήσουν. Αλλά και σ’ αυτούς που άκριτα ζητούν να εμφανισθούμε σαν ταύρος εν υαλοπωλείω και να ριψοκινδυνεύσουμε τη θέση μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Καλούμαστε να πούμε ΟΧΙ σε κάθε αναβίωση του φασισμού, του ναζισμού και του ερυθρού ολοκληρωτισμού. Να πούμε ΟΧΙ σε εκείνους που καπηλεύονται τον πατριωτισμό για να δικαιολογήσουν τις ενέργειες αντιδημοκρατικής βίας. Αλλά παράλληλα να πούμε ΟΧΙ και σε εκείνους που  απορρίπτουν κάθε τι το εθνικό και θέλουν να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα.

Να πούμε ΟΧΙ σε όσους  μας ζητούν να παραχωρήσουμε ολόκληρη την εθνική μας κυριαρχία  στο όραμα–εφιάλτη ενός αντιδημοκρατικού  ευρωπαϊκού υπερκράτους ή στην νεο-οθωμανική απαίτηση των γειτόνων μας. Αλλά να πούμε επίσης ΟΧΙ σε όσους προσπαθούν με αφέλειες και ακρότητες να μας αποκόψουν από διεθνή ερείσματα και απαραίτητες συνεργασίες.

Να πούμε ΟΧΙ  στην απάνθρωπη μεταχείριση ανθρώπων με βάση τη φυλή ή το χρώμα τους. Αλλά εξίσου να πούμε ΟΧΙ στη βία εναντίον Ελλήνων από λαθραίους εισβολείς που εκμεταλλεύθηκαν την ανεκτικότητα των Αρχών.

Να βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ σε όποιον καταπιέζει ελληνικές μειονότητες ή κατέχει πανάρχαια ελληνικά εδάφη. ΟΧΙ και στην ύπουλη εισβολή που είναι η ξενομανία και η ισοπέδωση της πολιτιστικής μας ταυτότητας.

Να απαντήσουμε με ΟΧΙ σε όσους προσβάλλουν την Ορθόδοξη πίστη και την ιστορία μας. Αλλά και σ’ εκείνους που εμφανίζονται ως αυτόκλητοι υπερασπιστές αυτών των αξιών για κομματικό όφελος.

Και πάνω απ’ όλα να πούμε ΝΑΙ στην ελπίδα.

Κ.Χ. 23.10.2012

Η Θεσσαλονίκη και ο Ελληνισμός ευχαριστούν τον Άγιο Δημήτριο

Eπέτειος τῶν 100 χρόνων ἀπό τήν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης

Κωνσταντῖνος Χολέβας – Πολιτικός Ἐπιστήμων

Ἡ ἐπέτειος τῶν 100 χρόνων ἀπό τήν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης καθιστᾶ ἐπιτακτική τήν ἀπόδοση τῆς ὀφειλομένης τιμῆς στή μνήμη τοῦ πολιούχου Ἁγίου Δημητρίου. Ἡ πόλη εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τον Ἅγιο. Ἐκεῖ διοίκησε ὡς Ρωμαῖος Ἀνθύπατος, ἐκεῖ μαρτύρησε τό 305 μ.Χ., ἐκεῖ βρισκόταν καί βρίσκεται μετά ἀπό περιπέτειες καί καταστροφές ὁ περικαλλής Ναός του, ἐκεῖ σήμερα προσκυνοῦμε τά λείψανά του. Εἶναι συμβολικό τό γεγονός ὅτι τήν ἡμέρα μνήμης τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, στίς 26 Ὀκτωβρίου 1912, ὑπεγράφη ἡ συνθηκολόγηση ἀπό τόν Τοῦρκο στρατηγό Ταχσίν πασᾶ. Πάλι 26 Ὀτωβρίου ἦταν ὅταν τό 1944 ἔφυγε καί ὁ τελευταῖος Γερμανός στρατιώτης ἀπό τήν πόλη. Καί στίς 20 Ἰυυνίου 1978, τήν ἥμέρα τοῦ φονικοῦ σεισμοῦ στή Θεσσαλονίκη, μία Ἑλληνίδα  Ἀρχαιολόγος ἐντόπισε σέ  ἰταλική Ἐκκλησία τά λείψανα τοῦ Ἁγίου πού εἶχαν μεταφέρει στή Δύση οἱ Σταυροφόροι.

Κατά τή διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς περιόδου τό κράτος τῆς Ρωμανίας, ὅπως ἦταν τό πραγματικό ὄνομα τῆς Αὐτοκρατορίας, ὑπέστη πολλές ἐπιδρομές πανταχόθεν καί ἡ Θεσσαλονίκη ἀμυνόταν ἐπί αἰῶνες. Σλάβοι, Βούλγαροι, Σαρακηνοί, Νορμανδοί καί πολλοί ἄλλοι προσπάθησαν νά τήν καταλάβουν γιατί ἦταν ἠ συμπρωτεύουσα, ἡ Συμβασιλεύουσα, ἡ πρώτη μετά τήν πρώτην, τήν Κωνσταντινούπολη. Δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού οἱ ἀμυνόμενοι εἶδαν πάνω στά τείχη τῆς πόλης τόν νεαρό μάρτυρα ἔφιππο πάνω σέ κόκκινο ἄλογο νά ἐκδιώκει τούς εἰσβολεῖς. Τά Θαύματα τοῦ Ἁγίου, πολιουχικά (ὑπέρ τῆς πατρίδος) καί ἰαματικά (θεραπεῖες ἀσθενῶν) καταγράφονται σέ δύο βιβλία, τά ὁποῖα ἔχουν κυκλοφορηθεῖ μεταφρασμένα στήν ἐποχή μας. Γιά τή δράση του ὑπέρ τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας ἐπί Βυζαντίου/Ρωμανίας ἡ ὑμνογραφία τῆς Ἐκκλησίας μας τίμησε τόν Μυροβλήτη Ἅγιο με πολυάριθμους ὕμνους. Τόν ὀνόμασαν Φιλόπολιν, Σωσίπολιν, Σωσίπατριν καί  «Θεσσαλονίκης Μέγαν Φρουρόν» Στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου πού συνετέθη ὑπό  τοῦ Ἁγίου Φιλοθέου Κοκκίνου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ψάλλουμε ὡς ἑξῆς:

Ὁ μέγας φρουρός Θεσσαλονίκης, ὡς μέγας Κυρίου ποταμός, τέρπεις λαμπρῶς τήν πόλιν σου, τοῦ μύρου τοῖς ὁρμήμασιν, ὡς Θεῖα δέ σκηνώματα, καθαγιάζεις τά σύμπαντα. (1)

Τό Μῦρο τοῦ Ἁγίου ἐξήρχετο ἐπί αἰῶνες ἀπό τόν Τάφο του καί εἶχε ἰαματική δράση. Τό Βυζαντινό Χρονικό «Τιμαρίων» περιγράφει τήν μεγάλη Πανήγυρη τῶν Δημητρίων , ἡ ὁποία ἐτελεῖτο κάθε Ὀκτώβριο στήν Θεσσαλονίκη. Ἐκεῖ συνέρρεαν γιά νά προσκυνήσουν τόν Ἅγιο καί γιά νά ἀνταλλάξουν ἐμπορεύματα χιλιάδες προσκυνητές ἀπό ὅλη τή γνωστή Οἰκουμένη. «Ἕλληνες, Σκῦθες, Ἴβηρες, Λυσιτανοί (σ.σ. Πορτογάλοι) καί ἐντεῦθεν τῶν Ἄλπεων Κέλται»!  Ὅλοι αὐτοί ἔπαιρναν μάζί τους ἕνα Κουτρούβιο, δηλαδή φιαλίδιο μέ μῦρο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Μεγάλες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὕμνησαν τόν Ἅγιο Δημήτριο  γιά τό μαρτύριό του ὑπέρ τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ καί γιά τήν μαχητική παρουσία του στά τείχη τῆς πόλεως κατά τῶν βαρβάρων. Ὁ Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος, πού μόνασε στήν περίφημη Ἐγκλείστρα κοντά στήν Πάφο τῆς Κύπρου, ἔγραψε τόν 13^ο  αἰῶνα ἐξαιρετικό ἑγκώμιο πρός τόν Ἅγιο Δημήτριο. Μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει:

«Χαῖρε μάρτυρα Δημήτριε μαζί μέ τόν Γεώργιο καί τόν Θεόδωρο, τούς συναθλητές καί συμμετόχους σου, τό τρισευτυχισμένο ὅπλο τῶν εὐσεβῶν βασιλιάδων μας, τό ξίφος τους μέ τίς τρεῖς αἰχμές ἐναντίον τῶν ἀθέων βαρβάρων, τό τριπλό τεῖχος τῆς βασιλικῆς αὐλῆς, τό τρίσπαθο κάρφωμα στήν καρδιά τῶν σκληρῶν ἐχθρῶν,… «(2).

Τόν 14^ο αἰῶνα ἐλάμπρυνε τή Θεσσαλονίκη μέ τήν ἀσκητική ἀλλά καί ἀγωνιστική παρουσία του ὁ Ἡσυχαστής Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς. Ὁ λόγιος Ἱεράρχης ἔγραψε καί αὐτός Ἑγκωμιαστικόν Λόγον πρός τόν Ἅγιο Δημήτριο, ὅπου μεταξύ ἄλλων διαβάζουμε καί τά ἑξῆς σχετικά μέ τήν προσφορά τοῦ Μυροβλήτου στήν πόλη καί γιά τήν κατάργηση τῆς εἰδωλολατρίας:

«Καί ὁ μάρυρας αὐτός , ὁ μεγαλομάρτυρας Δημήτριος… ἔτρεξε τόν δρόμο μέχρι τό τέρμα, διαφύλαξε τήν πίστη και γιά τή διατήρηση τῆς εὐσέβειας ἀντιστάθηκε μέχρι θανάτου . Καί ἀπεῖχε πάρα πολύ ἀπό τό νά ἐκδικηθεῖ αὐτούς πού τόν ἀπειλοῦσαν, γιατί προσευχήθηκε ἀκόμη καί γι’ αὐτούς στόν Θεό καί ἄλλων σταμάτησε τήν κακία, ἄλλους μεταμόρφωσε, μέ ἀποτέλεσμα τό νά μήν ὑπάρχει σ’αὐτήν τήν πόλη οὔτε ἀπομεινάρι ἐκείνης τῆς ἀσέβειας, ἀλλά ἡ πόλη, ὅπου καί ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ὑπέστη βίαιο θάνατο νά εἶναι ἑνωμένη καί νά παραμένει σταθερή μέ τίς ποικίλες φροντίδες του καί μέ τίς κάθε εἴδους εὐεργεσίες καί συνεχεῖς παρακλήσεις του στόν Θεό» .(3)

Δέν τιμᾶ τόν Ἅγιο Δημήτριο μόνον ἡ Θεσσαλονίκη. Σύμπας ὁ Ἑλληνισμός καί εὐρύτερα ἡ Ὀρθόδοξη Οἰκουμένη τόν ἀναγνωρίζει ὡς σωτῆρα σέ δύσκολες στιγμές. Γιά τήν πνευματική του παρουσία κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 διαβάζουμε τά ἑξῆς σέ βιβλίο πού ἐγράφη ἀπό τό Ἁγιορείτικο Κελλί Ἁγίου Νικολάου Μπουραζέρη:

«Ἦλθε ὅμως ἡ μεγάλη ὥρα τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821. Ἀπό τήν πρώτη ἐξέγερση στήν Μολδαβία τό λάβαρο πού ἀνύψωσαν στό Βουκουρέστι ἔφερε τήν μορφή τοῦ Ἀγίου Δημητρίου. Αὐτόν ἀτένιζαν στό «μπαϊράκι» τους τά παλληκάρια στόν δύσκολο ἀγῶνα τους. Ἀλλά καί στήν κυρίως Ἑλλάδα, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱστορικός Σπυρίδων Τρικούπης, ἡ φράση «βοήθειά σου, ὁ Ἅγιος Δημήτριος μετά σοῦ» ἐνθάρρυνε τούς μαχητάς. Καί ὁ μεγάλος ἥρωας τῆς Ἐθνεγερσίας Γεώργιος Καραϊσκάκης ἔλεγε ὅτι «περισσότερη βοήθεια γνώρισα εἰς τούς πολέμους ἀπό τόν Ἅγιο Δημήτριο παρά ἀπό τόν Ἅγιο Γεώργιο» μολονότι εἶχε τό ὄνομά του…». (4)

Τήν εὐγνωμοσύνη τοῦ συγχρόνου Ἑλληνισμοῦ πρός τόν Ἅγιο ἀνέλαβε νά ἐκφράσει τό 1927 ἕνας ἄλλος Παλαμᾶς. Ὄχι ὁ Γρηγόριος, ἀλλά ὁ Κωστῆς, ὁ μεγάλος ποιητής μας. Ἐπισκέφθηκε τήν Θεσσαλονίκη, προσκύνησε στόν τάφο τοῦ Πολιούχου και ἐκφώνησε ἕναν μνημειώδη λόγο καταγράφοντας τίς ἐντυπώσεις του. Παραθέτουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα:

«Καί μέ τήν ἀφορμή πού μοῦ δίνει ἡ παρουσία μου ἀνάμεσά σας, ὅσο κι ἄν πέρασε ἡ ἡμέρα πο΄ύ πανηγυρίζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου, ἁρμονισμένη μέ τό μέγιστο ἐθνικό γεγονός πού εἶναι ἡ ἀνάκτηση τῆς Θεσσαλονίκης, δέ μοῦ φαίνεται παράκαιρο ἤ παράφωνο νά σημειώσω τούς λόγους τοῦ Κωνσταντίνου Σάθα: «Ὁ Ἅγιος Δημήτριος εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν τῶν Ἑλλήνων ἥρως. Ἐνῷ ἐν τοῖς ἄλλοις ἁγίοις πᾶσα ἰδέα πατρίδος ἐνεπνίγη ἐν τῇ μυστικῇ Σιών , ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἐκπροσωπεῖ τόν ἀληθῆ τοῦ Ἑλληνισμοῦ φοίνικα, ἀπό τοῦ τάφου ἀπαντῶν καί εἰς τούς πανηγυρίζοντας ἐπί Τουρκοκρατίας Ἕλληνας ὅτι αὐτός θά τούς ἐλευθερώση».

Πρός τόν μεγαλομάρτυρα πού καθώς τόν ὑμνολογοῦν τά τροπάριά του, σά φοίνικας ἀνθίζει, φοίνικα σφίγγει στό πλευρό του, φοίνικα στή γλῶσσα του καί φοίνικα στά πόδια του, ἀφιέρωσα κι ἐγώ στά πατριωτικά μεθύσια περασμένων ἡμερῶν, τόν στίχο μου, λιτό φοινικόκλαδο σ’ ἐκεῖνον, τό σύντομο τραγοῦδι πού ἀρχίζει μέ τά λόγια αὐτά:

Ἐσύ, πού θρόνος σου ἡ Θεσσαλονίκη
Μακεδονίτη Ἀκρίτα καβαλλάρη
Φώτισέ μας τόν δρόμο πρός τή Νϊκη
Τόν μῆνα πού γιορτάζω σε εἶν’ ἡ χάρη.
Μά τό βαρβαροφάγο σου κοντάρι
Χίλιασέ του κι ἁρμάτωσε τή χώρα».  (5)

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἐκφράζει τήν συνύπαρξη πατριωτισμοῦ καί Οἰκουμενικότητας, ὁπως αὐτή ἀποκρυσταλλώνεται μέσα στήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Αὐτή ἡ παράδοση διαφύλαξε τόν πραγματικό χαρακτῆρα τῆς Θεσσαλονίκης μας πού δέν εἶναι πολυπολιτισμικός, ὅπως ψευδῶς τόν παρουσιάζουν, ἀλλά δημιουργικά Ἑλληνικός καί πνευματικά Χριστιανικός. Ἅγιε Δημήτριε σῶζε τήν πόλιν σου!

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλήτης, ἔκδοση Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου  Δήμου Ἁγίου Δημητρίου Ἀττικῆς, σελ. 53.
2. Ἅγιος Δημήτριος- Ἐγκωμιαστικοί Λόγοι Ἐπιφανῶν Βυζαντινῶν Λογίων, ἔκδοση ΖΗΤΡΟΣ, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 143 (μετάφραση Πέτρου Βλαχάκου).
3. Ὅπως ἀνωτέρω, σελ. 349-351.
4. Ἅγιος Δημήτριος Μυροβλήτης, ἔκδοση Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Δήμου, Ἁγίου Δημητρίου Ἀττικῆς, σελ. 114.
5. Θεσσαλονίκης Ὑμνολόγιο, Ἐπιμ. Ἰωάννου Κ. Χολέβα, Ἔκδοση Συνδέσμου Θεσσαλονικέων Ἀθηνῶν, 2007, σελ. 72.

Κ.Χ. ΟΚΤ. 2012

Πηγή: history-of-macedonia

Η Θεσσαλονίκη της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Σύντομη ιστορία της Θεσσαλονίκης

Επιτρέψτε μου, αγαπητοί αναγνώστες, να αποτίσω τον οφειλόμενο φόρο τιμής στη γενέτειρά μου Θεσσαλονίκη, η οποία στις 26 Οκτωβρίου εορτάζει τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της, την ίδια ημέρα που τιμά και τη μνήμη του πολιούχου της. Η πόλη του Αγίου Δημητρίου ιδρύθηκε από τον Κάσσανδρο το 315 π. Χ. και ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν της συζύγου του, ετεροθαλούς αδελφής του Μ. Αλεξάνδρου. Αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στο αποστολικό έργο του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος μάλιστα στην Α΄ προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του λέγει ότι οι Θεσσαλονικείς έγιναν υπόδειγμα για όλους τους πιστούς στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου το 305 μ.Χ. έκανε την πόλη επίκεντρο Πανορθοδόξου προσκυνήματος και μέχρι σήμερα η λατρεία προς τον Μυροβλήτη Άγιο συγκεντρώνει στο ναό του πιστούς από την Οικουμενική Ορθοδοξία.

Στα τείχη της με τη βοήθεια του Αγίου οι Βυζαντινοί Έλληνες αποκρούουν δεκάδες επιδρομές αλλοφύλων. Η Οικουμενική της ακτινοβολία αναδεικνύεται με τον εκχριστιανισμό Σλαβικών λαών από τους Θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο τον 9ο αιώνα. Η νομοθεσία του Θεσσαλονικέως Κωνσταντίνου Αρμενόπουλου υπήρξε η βάση του Αστικού Δικαίου των Ελλήνων από τον 14ο αιώνα μέχρι και το 1946. Η συμβίωση των Ορθοδόξων με την εβραϊκή κοινότητα που δημιουργήθηκε τον 15ο αιώνα ήταν αρμονική, ενώ αρνητικά ήταν πάντα τα αισθήματα των Ελλήνων για την τουρκική κατοχή επί 5 αιώνες. Η πόλη καταστράφηκε από το τουρκικό μαχαίρι μετά την εξέγερση της Χαλκιδικής το 1822. Στα σχολεία της δίδαξαν μεγάλες μορφές του υποδούλου Γένους, όπως ο Κοσμάς Μπαλάνος και ο Αθανάσιος Πάριος. Το 1850 ο Ελληνόβλαχος Γκαρμπολάς ιδρύει το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο της πόλης. Και στην ένοπλη αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος το Ελληνικό Προξενείο και η Ιερά Μητρόπολις στη Θεσσαλονίκη γίνονται το επίκεντρο της διπλωματικής και πνευματικής προετοιμασίας. Στήριγμά τους οι Φιλεκπαιδευτικοί Σύλλογοι τα σχολεία και οι έμποροι.

Όταν στις 26 Οκτωβρίου 1912 ο Ταχσίν πασάς υπέγραφε την παράδοση της πόλης στον Αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο όλοι συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για ένα ακόμη θαύμα του Αγίου Δημητρίου. Όμως από τότε η Θεσσαλονίκη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας προοδεύει με βάση το ρητό «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Δηλαδή να ζητάς τη βοήθεια του Θεού, αλλά ταυτοχρόνως να δραστηριοποιείσαι και εσύ. Στην πόλη ακούσθηκε για πρώτη φορά ελληνικός Ραδιοφωνικός Σταθμός, το Ράδιο Τσιγκιρίδη. Εκεί επίσης πρωτοπροβλήθηκε τηλεοπτικό πρόγραμμα. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1960 στο περίπτερο της ΔΕΗ στη Διεθνή Έκθεση. Η έλευση των προσφύγων από τις ελληνικές πατρίδες της Ανατολής βοήθησε την πόλη διότι οι Μικρασιάτες και οι Κωνσταντινουπολίτες μετέφεραν την Χριστιανική τους ευλάβεια,, την αγάπη τους στα γράμματα και την επιχειρηματική τους ικανότητα. Εξάλλου το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης είναι σήμερα το πληρέστερο και το πιο οργανωμένο κτηριακά και επιστημονικά από όλα τα ΑΕΙ της χώρας μας. Το λιμάνι, το αεροδρόμιο, το σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο καθιστούν την πόλη πραγματική συμπρωτεύουσα της Ελλάδος, όπως υπήρξε άξια συμβασιλεύουσα της Ρωμανίας (Βυζαντίου)

Το μέλλον της Θεσσαλονίκης βασίζεται στην ορθή, δημιουργική και όχι μουσειακή αξιοποίηση του παρελθόντος της. Ας αφήσουν ορισμένοι τα φληναφήματα για πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη. Ουσιαστικά προσπαθούν να εξωραίσουν την Τουρκοκρατία και να προετοιμάσουν την αποδοχή του νέου Οθωμανισμού. Η πόλη υπήρξε σημαντική για όλους τους λαούς της περιοχής διότι αποτέλεσε προπύργιο Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Έτσι θα αναπτυχθεί και στο άμεσο μέλλον, τώρα μάλιστα που η πτώση του Κομμουνισμού οδήγησε τους γειτονικούς λαούς να ξαναβρούν την βυζαντινή κληρονομιά τους. Η Θεσσαλονίκη μάς συνδέει με τον ένδοξο βυζαντινισμό μας και μαρτυρεί τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Κ.Χ. 21.10.2012.

Πηγή: history-of-Μacedonia