ΣΚΛΗΡΟ μήνυμα της φυλής Καλάς, απόγονων των στρατιωτών του Μεγαλέξανδρου, προς τους Σκοπιανούς: “ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ!”

Δείτε τα δύο παρακάτω βίντεο!….

Πηγή: GNOD

Προλάβετε! Ο Σκοπιανός τρελάθηκε!

Προλάβετε! Ο Σκοπιανός τρελάθηκε!
Χαμοσκοτωμός! Εκκωφαντικές προσφορές,πρωτοφανείς εκπτώσεις, απίθανα δώρα από τον αυτοχρισθέντα ως νέο εκπρόσωπο της ένδοξης μακεδονικής Ιστορίας!

Πρώτα απ’ όλα, ενδείκνυται το εξής: Εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να καταληφθούμε από τρελό, ανυπόκριτο ενθουσιασμό. Να διονυσιαστούμε μέχρι να σηκωθούν τα αμπέλια από τους αγρούς, να βγάλουν φτερά και να πετάξουν, κι ύστερα να γιορτάσουν από μόνα τους τα «κατ’ αγρούς Διονύσια». Ύστερα, ας πετάξουμε στον αέρα τα σομπρέρο μας, ας χορέψουμε την «Κολεγιάλα» στην πλατεία Συντάγματος και ας υποδεχθούμε με τιμές ήρωα, μουντιαλικού πρωταθλητή και ολυμπιονίκη τον ημίθεο Αλέξη Τσίπρα, που, αφού έβγαλε κρυοπαγήματα περπατώντας δύο ολόκληρα χιλιόμετρα στο αφιλόξενο, χιονισμένο Νταβός της Ελβετίας, πήρε το σκαλπ και τις ταυτότητες από την υπερδύναμη των Σκοπίων.

Είδατε τι υπερπροσφορές κάνουν ολάκεροι Σκοπιανοί -ο φόβος και ο τρόμος του πλανήτη- για να σκύψουμε τον σβέρκο μας μέχρι το πάτωμα, να κατεβάσουμε τα παντελόνια και να δεχτούμε να ονομάζονται Άνω, Πέρα, Δώθε, Νέα, Νεότατη ή Καπωσέτσι Μακεδονία; Θα αλλάξουν -λένε- όνομα στο αεροδρόμιό τους και στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο. Μα, αυτό είναι μια εξαιρετικά δελεαστική προσφορά και θα είναι βλαξ όποιος δεν την αποδεχθεί! Είναι δυνατόν να βάζουμε ίσα κι όμοια το όνομα ενός αυτοκινητοδρόμου και ενός αεροδρομίου μιας απέραντης και εξοπλισμένης μέχρι τα δόντια σκορπιανής αυτοκρατορίας με την Ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας, που έχει περάσει σχεδόν… απαρατήρητη από τον πλανήτη;

Πέρα από την πλάκα, πάντως, οι πολιτικοί των ξένων κρατών, μικρών και μεγάλων, δείχνουν ότι έχουν εμπεδωμένη άποψη για την πολιτική τάξη μας. Συμπεριφέρονται (και οι Σκοπιανοί) όπως οι αποικιοκράτες με τους Αφρικανούς ιθαγενείς. Θεωρούν ότι με χάντρες και καθρεφτάκια μπορούν να πάρουν από τους… εκπροσώπους μας όσο χρυσάφι θέλουν.

Ο λαός, με το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και τη διαχρονικά αξιοπρεπή στάση του, απέδειξε ότι δεν δίνει τα άγια τοις κυσί. Το ίδιο, με μεγαλύτερη ένταση, θα κάνει και στο άμεσο μέλλον, με τη σύναξη στην Αθήνα. Τα πουλητάρια είναι όσοι κατηγορούν τους πολίτες για τον ανυποχώρητο πατριωτισμό και την αξιοπρέπειά τους, και λανσάρουν την προδοσία ως… σωφροσύνη.

Παναγιώτης Λιάκος
Δημοκρατία

Source: Προλάβετε! Ο Σκοπιανός τρελάθηκε! – Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Νέο Wallpaper – Δεν ξεπουλάμε την Μακεδονία μας! (Διαβάστε το wallpaper και διαδώστε το)

Νεο wallpaper, 2250×1688.

Διαβάστε το και διαδώστε το!

Πατήστε πάνω στο image για μεγέθυνση!

https://onomasia.gr/

ΥΓ: Τα links που είναι γραμμένα στο wallpaper είναι αυτά (για να μην αναγκάζεστε να τα αντιγράφετε από το wallpaper με το χέρι)

https://tinyurl.com/1h-fasi
https://tinyurl.com/N-Martis
https://tinyurl.com/i-genisi-enos-laou
https://tinyurl.com/zok57gt
https://tinyurl.com/paignio-geopolitikis
https://tinyurl.com/Ebraioi-KKE-paraskinia
https://tinyurl.com/prodosia-Mitsotaki
https://tinyurl.com/xroniko-1992

EDIT/UPDATE
ΔΕν είχα σκεφτεί ότι μπορει να θέλατε και το κείμενο μιας και υπήρχε στο wallpaper. Ορίστε λοιπόν και το ίδιο το κείμενο. Σόρρυ.

---

Οι πουλημένοι πολιτικοί, το ξενόφερτο ΚΚΕ και οι κλέφτες Σκοπιανοί
παρουσιάζουν την εκπομπή

«Πως θα κάνουμε τα πάντα για να σε πείσουμε να ξεπουλήσεις
το όνομα της Μακεδονίας»

Πρωταγωνιστούν
Στον ρόλο του «ηθικού που κόπτεται για το Ελληνικό έθνος επειδή έτσι “θα πάμε μπροστά”» όλες οι κυβέρνησεις αλλά ειδικότερα ο Σύριζα (βλ. ιστορία δημιουργίας του Κουμουνισμού στην Ελλάδα)

Στον ρόλο του «πείθουμε τον κοσμάκη πως η κυβέρνηση έχει δίκιο» τα βρωμερά ΜΜΕ

Στον ρόλο του «δεν ξέρω την τύφλα μου αφού νομίζω πως το Μακεδονικό ξεκίνησε το 1992, ή έστω έχω ακούσει πως ξεκίνησε επί Τίτο (1945) ενώ δεν ξέρω πως ξεκίνησε το 1856 αλλά έχω δικαίωμα γνώμης» οι αμόρφωτοι και ανίδεοι που επιμένουν πως οι Σκοπιανοί έχουν δίκιο στο να θέλουν Αυτοδιάθεση (δημιουργία νέου κράτους έτσι όπως το θέλουν οι ίδιοι) χωρίς οι ξερόλες να έχουν ιδέα ότι το νέο κράτος απαιτεί Σύνταγμα το οποίο Σκοπιανικό Σύνταγμα όπως ειναι γραμμένο αυτήν την στιγμή κλέβει την ιστορία, τον πολιτισμό και τα δικαιώματα της Ελλάδας (όλης της Ελλάδας, όχι μόνο της Μακεδονίας) συν την γεωγραφική θέση της Μακεδονίας μέχρι την Θεσσαλονίκη, (κάτι που τους δίνει το δικαίωμα να την πάρουν για δική τους
ζητώντας μετά οικονομικές αποζημιώσεις από περίπου 2 εκατ. κατοίκους με το πρόσχημα της καταπάτησης ξένης γης), κ.τ.λ…

Συμμετέχουν επίσης
Στον ρόλο του επιχειρήματος «οι Σκοπιανοί ζουν στο έδαφος της Αρχαίας Μακεδονίας» οι πουλημένοι ψευτο-καθηγητάδες (όσοι είναι) της Μασσωνικής Ελληνικής Ακαδημίας που “ξεχνάνε” να ενημερώσουν τον κόσμο, πως στην πραγματικότητα ζουν στο έδαφος της Αρχαίας Παιονίας άρα δεν έχουν ούτε καν δικαίωμα να μιλάνε για γεωγραφική θέση… (Όχι ότι έχει σημασια αφού και οι Παίονες είναι ελληνικό φύλο απλά να ξέρουμε τι λέμε)

Στον ρόλο του επιχειρήματος «μα οι Σκοπιανοί έχουν αναγνωριστεί ως “Μακεδόνες” από πάρα πολλές χώρες» οι πουλημένοι δημοσιοκάφροι που λογοκρίνουν στα site τους τα σχόλια των χρηστών που γνωρίζουν το θέμα και εν συνεχεία “ξεχνάνε” να αναφέρουν πως σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο η αναγνώριση αυτή είναι παράνομη άρα η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να πάει όλους αυτούς στα δικαστήρια και να ακυρώσει ΟΛΕΣ αυτές τις αναγνωρίσεις άμα θέλει… (κάτι που δεν χρειάζεται
να γίνει καν, αν προτείνει κάτι που να τους κάνει να αλλάξουν συμφέροντα. Τότε να δείτε πότε ακυρώνεται στο άψε-σβήσε η όποια αναγνώρηση. ΚΑΙ ΝΑΙ έχει να προτείνει κάτι. Το τρίτο μεγαλύτερο παγκοσμίως απόθεμα πετρελαίου ή φυσικού αερίου, ή το ραδόνιο, το ρουτίλιο, το λουτέσιο, το λανθάνιο που υπάρχουν ΑΦΘΟΝΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (αμ τι νομίζατε; Πώς οι Σκοπιανοί κόπτονται για τον Μέγα Αλέξανδρο;) και που αν το πωλούσαμε και μοιράζαμε τα χρήματα σε ίσα μερίδια στα 10 εκατ. του πλυθυσμού της Ελλάδας θα έφτανε για να πάρει Ο ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ περίπου 96.000.000.000 δολλάρια – περισσότερα εδώ:
https://tinyurl.com/dimopsifisma-2015-OXI – από τον τίτλο “Επενδύσεις” και κάτω)

Στον ρόλο του επιχειρήματος «μα έχουν αναγνωριστεί ως “Μακεδόνες από τα Ηνωμένα Έθνη» οι πουλημένοι δημοσιοκάφροι επίσης που “ξεχνάνε” να αναφέρουν πως τα Ην. Εθνη έχουν βγάλει απόφαση υπέρ της Ελλάδας (αρ. πρωτοκόλλου A/RES/47/225) και οι ψευτο-Μακεδόνες δεν έχουν αναγνωριστεί από κανέναν

Παραγωγή
Οι απάτριδες, οι πουλημένοι, οι ανήθικοί, οι ριψάσπιδες, οι ψεύτες, οι “καναπεδάτοι”, λοιπά λαμόγια και καθίκια καθώς και δυστυχώς και μερικοί καλοί άνθρωποι που έγιναν Κουμουνιστές χωρίς να ξέρουν τον λόγο της δημιουργίας του ΣΕΚΕ ή έστω καν το ίδιο το ΣΕΚΕ

Έτος παραγωγής 1856-2017

Εσύ Έλληνα τι θα κάνεις λοιπόν; Θα κάθεσαι και θα τους ακούς;
Μάθε, ενημερώσου, γνώρισε τα πάντα για το Μακεδονικό.
Πάνε να σε κλέψουν… ότι σου έχει απομείνει δηλαδή

Διάβαστε τα παρακάτω links κατά προτίμηση με την σειρά (χρονική) που τα βάζω

https://tinyurl.com/1h-fasi
https://tinyurl.com/N-Martis
https://tinyurl.com/i-genisi-enos-laou
https://tinyurl.com/zok57gt
https://tinyurl.com/paignio-geopolitikis
https://tinyurl.com/Ebraioi-KKE-paraskinia
https://tinyurl.com/prodosia-Mitsotaki
https://tinyurl.com/xroniko-1992

Και τέλος
Συμφωνείτε με το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας; Αν όχι υπογράψτε εδώ
https://onomasia.gr/

Ομογενείς προς Ομπάμα: Ανακαλέστε την αναγνώριση των Σκοπίων | Βρυξέλλες News

Το αίτημα για την ανάκληση της λανθασμένης απόφασης της κυβερνήσης Μπους το 2004 για προσωρινή αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία» παραδόθηκε στην Αμερικανική κυβέρνηση, σήμερα 13 Νοεμβρίου 2016, εν όψει της επίσκεψης του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα.

Το αίτημα προσυπογράφουν ο Δημήτρης Χατζής, Πρόεδρος της Επιτροπής της εκστρατείας εκ μέρους της Παμμακεδονικής Ένωσης Η.Π.Α., ο Έντι Ζεμενίδης, εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC) και ο Φίλιπ Κρίστοφερ Πρόεδρος της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ).

Υπενθυμίζουμε ότι η παγκόσμια εκστρατεία με σύνθημα «Αυτό δεν είναι το όνομά σου» (#ThatsNotYourName), ξεκίνησε τον περασμένο Απρίλιο με τη στήριξη και ενθάρρυνση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου και την προσυπέγραψε η συντριπτική πλειοψηφία των ομογενειακών οργανώσεων.

Το περιεχόμενο της επιστολής έχει ως ακολούθως:

«Αγαπητέ Πρόεδρε Ομπάμα:
Εν όψει του ιστορικού σας ταξιδιού στην Ελλάδα, σας γράφουμε σχετικά με την πολιτική των Η.Π.Α. για την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ).

Τα μέλη της Ελληνικο-Αμερικανικής κοινότητας εκτιμούν την μακρά υποστήριξη σας στο εν λόγω θέμα. Ως Γερουσιαστής προσυπογράψατε το Ψήφισμα 300 το 2007, το οποίο παρότρυνε την ΠΓΔΜ να εργασθεί με την Ελλάδα για την εξεύρεση αμοιβαίας αποδεκτής επίσημης ονομασίας για τη χώρα αυτή. Εκτιμούμε, επίσης, το γεγονός ότι ως Πρόεδρος, αρνηθήκατε να υποστηρίξετε την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι απέτυχε να συμβάλει στην επίτευξη μιας αμοιβαίας αποδεκτής λύσης με την Ελλάδα.

Συμφωνούμε με την υποστήριξή σας στις διαπραγματεύσεις που ηγείται ο Ο.Η.Ε. και για την πεποίθεσή σας ότι μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί μια συμφωνία μεταξύ Σκοπίων και Αθήνας, που θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Η σημερινή πολιτική των Η.Π.Α. για το θέμα αυτό όμως, ακούσια προωθεί την αστάθεια στα Βαλκάνια.

Συνεχίζεται…

Σύντομη περιγραφή του Μακεδονικού – Πρώτη φάση, 1853/6 – 1918

Σύντομη περιγραφή του Μακεδονικού

Φάση πρώτη, 1853/6 – 1918

Γράφει ο ΜacedonianΑncestry
https://macedonianancestry.wordpress.com/

Πως ξεκίνησε το Μακεδονικό ζήτημα

Το 1853 ξεκίνησε ο λεγόμενος “Κριμαϊκός πόλεμος”. Τα αντίπαλα στρατόπεδα ήσαν οι Ρώσσοι από την μια πλευρά, ενώ από την άλλη ήταν μια συμμαχία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, της Γαλλίας και του βασιλείου της Σαρδινίας. Η Ρωσσία έχασε τον πόλεμο το 1856 και σαν αντίποινα της επιβλήθηκε να σταματήσει το εμπόριο της στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη θάλασσα). Αυτό ήταν ένα τρομερό οικονομικό πλήγμα στην οικονομία της Ρωσσίας η οποία τώρα επρεπε να βρει (και γρήγορα) άλλη θάλασσα για να κάνει εμπόριο. Οι θάλασσες που θα μπορούσαν να την εξυπηρετήσουν σύμφωνα με τα συμφέροντα της ήσαν το Αιγαίο στα δεξιά της Ελλάδας και η Αδριατική στα αριστερά της. Δυστυχώς όμως και οι δύο αυτές θάλασσες ήσαν στα χέρια των Τούρκων εκείνη την εποχή άρα αν η Ρωσσία ήθελε να αναπτύξει το εμπόριο της εκεί, έπρεπε πρώτα να αποκτήσει αυτές τις θάλασσες. Και ο μόνος τρόπος για να τις αποκτήσει ήταν φυσικά δια της βίας. Έτσι, το 1877 ξεκίνησε πόλεμο εναντίων των Οθωμανών και ένα χρόνο αργότερα, το 1878, νίκησε.

Η συνθήκη που υπογράφτηκε για το τέλος αυτού του πολέμου, η λεγομένη Συνθήκη του Αγίου Στέφανου, ήταν μια συνθήκη που ενώ βόλευε πολύ την Ρωσσία και την Βουλγαρία, (την Βουλγαρία επειδή η Ρωσσία την έβαλε υπεύθυνη για το θέμα με το αζημίωτο φυσικά) δεν άρεσε καθόλου σε κάποιες άλλες από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής (στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστρο-Ουγγαρία συγγεκριμένα) οι οποίες εξεβίασαν την Ρωσσία να αλλάξει τους όρους της συνθήκης αλλιώς νέος μεγάλος πόλεμος θα ξεσπούσε. Η Ρωσσία εκείνη την εποχή ήταν Μεγάλη Δύναμη [Great Power] και κανονικά δεν θα έπρεπε να φοβηθεί, αλλά έπεσε στην περιπτωση γιατί και το Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και η Αυστρο-Ουγγαρία ήσαν Μεγάλες Δυνάμεις επίσης. Καταναγκαστικά λοιπόν άλλαξε τα σχέδια της και συμφώνησε να υπογράψει μια νέα συνθήκη, η οποία ονομάστηκε “Συνθήκη του Βερολίνου” από το ομώνυμο συνέδριο.

Οι νέοι όροι που μπήκαν όμως, ήταν καταστροφή για μια άλλη χώρα, την Σερβία, αφού την άφησε αποκλεισμένη χωρίς δυνατότητα εμπορίου με το Μαυροβούνιο (πάνω-αριστερά από την Αλβανία) το οποίο έβλεπε θάλασσα. Έτσι και η Σερβία με την σειρά της απείλησε ότι θα έκανε πόλεμο αν δεν άλλαζε η τότε παρούσα κατάσταση. Συγκεκριμένα οι Σέρβοι απείλησαν περισσότερο την Αυστρο-Ουγγαρία η οποία για να γλυτώσει από έναν πιθανό πολεμο με τους Σέρβους τους πρότεινε το εξής: να μην κάνουν εμπόριο προς τα αριστερά της Ευρώπης αλλά προς τα δεξιά. Οι Σέρβοι βρήκαν σωστή την πρόταση και δέχτηκαν αυτό το σχέδιο. Έτσι υπέγραψαν μια συμφωνία μεταξύ τούς το 1881, (την οποία μάλιστα την ανανέωσαν το 1889*) η οποία έλεγε όχι μόνο να μην ενοχλήσουν οι μεν τους δε, αλλά και ότι η Αυστρο-Ουγγαρία θα έκανε τα πάντα για να βοηθήσει την Σερβία στην αποστολή της.

* = Είναι πολύ σημαντικό να το ξέρετε αυτό το στοιχείο, γιατί οι σκοπιανοί δεν γνωρίζουν πως τα σημερινά Σκόπια ήταν κομμάτι της Σερβίας κάποτε. Αντιθέτως νομίζουν πως ήσαν μια μεγάλη και ολόκληρη χώρα ονόματι “Μακεδονία”, την οποία τους την έκλεψαν οι Έλληνες το 1913 με την συνθήκη του Βουκουρεστίου. Όταν τους δείχνεις το έγγραφο με την συμφωνία πέφτουν ξεροί!

Δεξιά όμως της Σερβίας ήταν η Βουλγαρία. Και επειδή η Βουλγαρία ήσαν αδελφική φυλή με τους Σέρβους πρώτον και δεύτερον επειδή τα σημερινά Σκόπια ήσαν κομμάτι της Σερβίας τότε (δηλαδή η Σερβία είχε τα σύνορα της πολύ ποιο κοντά στην θάλασσα προς της πλευρά της Θεσσαλονίκης και εν τέλη του Αιγαίου) οι Σέρβοι σκέφτηκαν να κατακτήσουν το κομμάτι της Μακεδονίας που ανήκε στην Ελλάδα αντι να διασχίσουν ολόόόόκληρη την Βουλγαρία.

Την ίδια εποχή που η Σερβία είχε όλα αυτά τα συμφέροντα, η Βουλγαρία επεδίωκε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Επιθυμούσε να αποκτήσει τα εδάφη που είχε αποκτήσει με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Έτσι, το 1893, δημιούργησε με την βοήθεια της Ρωσσίας (που εξακολουθούσε να έχει συμφέροντα βέβαια) μια ομάδα ονόματι ΕΜΕΟ, (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση, αγγλιστί, IMRO – Internal Macedonian Revolutionary Organization) η οποία θα ήταν υπεύθυνη για την εξασφάλιση της Μακεδονικής γης στους Βούλγαρους. Σκοπός αυτής της οργάνωσης ήταν η δημιουργία μιας νέας χώρας που θα ονομαζόταν “Μακεδονία”, ασχέτως του αν οι κάτοικοι της θα ήταν ένα μπουλούκι από διαφορετικές θρησκείες, εθνότητες, φυλές ή οτιδήποτε άλλο. Από την στιγμή που θα γινόταν μια τέτοια χώρα θα υπήρχαν δυνατότητες οι Βούλγαροι να κυριαρχήσουν στην, τότε, κάτω-δεξιά τους Ελλάδα (Θεσσαλονίκη) κάτι που το επεδίωκαν όπως είπαμε και οι Σέρβοι.

Το πρώτο πράγμα που έκανε η νέα ομάδα της ΕΜΕΟ ήταν να ξεκινήσει μια προπαγάνδα για την δημιουργία αυτής της νέας χώρας. Εφευρίσκοντας το σύνθημα “η Μακεδονία στους Μακεδόνες” άρχισε να στέλνει δεξιά και αριστερά ανθρώπους διαφόρων επαγγελμάτων και ειδικοτήτων, (π.χ δασκάλους) για να διαδώσουν και να διδάξουν την ιδεολογία της προπαγάνδας τους. Η προπαγάνδα αυτή ξεκίνησε το 1893 και συνεχίστηκε μέχρι το 1904 και μάλιστα και σε πολλούς τομείς: φιλολογικούς, ιστορικούς, οικονομικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς… Δεν θα μιλήσω αναλυτικά εδώ για τον κάθε τομέα γιατί δεν είναι του παρόντος. Πάντως ένα είναι σίγουρο: πως μιλάμε για μια τεραστίων διαστάσεων προπαγάνδα και όχι για μια απλή προσπάθεια. Και αυτή η προπαγάνδα θα συνεχιζόταν και άλλο, αν ο Παύλος Μελάς δεν αντιλαμβανόταν τον κινδυνο της Σλαβοποίησης της Μακεδονίας (και μελλοντικά ίσως και της Ελλάδος) ο οποίος άναψε με τον θάνατο του μια σπίθα στην καρδιά των ελλήνων για την σωτηρία της ελληνικής γης και του ελληνικού πολιτισμού. Η σπίθα αυτή οδήγησε στο θετικό αποτέλεσμα την σωτηρία της Μακεδονίας μας. Η Μακεδονία είναι μέρος σήμερα της Ελληνικής επικράτειας κυρίως χάρη σ’ αυτόν.

Έτσι λοιπόν με δυο λόγια άρχισε το Μακεδονικό ζήτημα και όχι από τον Τίτο ο οποίος απλά το ανεβίωσε το 1945. Μάλιστα δε, επειδή οι περισσότεροι Έλληνες έχουν ακουστά μόνο το “ε, κάτι έγινε επί Τίτο”, δεν ξέρουν καν τι στην πραγματικότητα, άρα δεν ξέρουν και τι να απαντήσουν στους σκοπιανούς, όταν αυτοί όντως μεγαλωμένοι με την προπαγάνδα τους, τους φανερώνουν “στοιχεία”, που τα ελληνόπουλα δεν έχουν καν ακουστά. Αυτή η προπαγάνδα που ουσιαστικά ξεκίνησε το 1856, είναι αυτή που υποστηρίζουν οι σκοπιανοί σήμερα, έστω και αν εντωμεταξύ οι Ρώσσοι και οι Σέρβοι δεν ενδιαφέρονται πια, αφού οι χώρες, τα σύνορα, οι περιοχές και γενικότερα τα δεδομένα (και τα συμφέροντα) άλλαξαν.

Τελευταία ενημέρωση 24/1/2018

 

Σουλτς: Το Ευρωκοινοβούλιο δεν υιοθετεί την ονομασία Μακεδονία για τα Σκόπια

Αδειάζει ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς την πρωτοβουλία του μέλους της Ευρωομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος M. Πετίρ, να συγκροτήσει ανεπίσημο γκρουπ στο Ευρωκοινοβούλιο, υπό τον τίτλο “Φίλοι της Μακεδονίας”. Πιο συγκεκριμένα τονίζει πως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει επίσημη Διακοινοβουλευτική Επιτροπή για τις σχέσεις της ΕΕ με την ΠΓΔΜ, η οποία και δεν υιοθετεί την ονομασία της M. Πετίρ.

Σε απάντηση σχετικής επιστολής του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη με την οποία αντιδρούσε έντονα στην δημιουργία της άτυπης αυτής ομάδας Ευρωβουλευτών με τον τίτλο “Φίλοι της Μακεδονίας”, ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μ. Σουλτς σημειώνει πως το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο εκφράζεται μόνο μέσα από το επίσημο σώμα του που είναι η αρμόδια επιτροπή ενώ συνεχίζει λέγοντας πως κάθε άλλη ανεπίσημη ομάδα Ευρωβουλευτών “θα πρέπει να το σέβεται αυτό και να διασφαλίζει ότι δεν θα δημιουργείται σύγχυση”. Ο κ. Σουλτς υπογραμμίζει πως “το Κοινοβούλιο δίνει ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση του ονόματος ΠΓΔΜ για όλους τους διπλωματικούς, πολιτικούς και διοικητικούς σκοπούς, η οποία είναι και η διεθνώς αναγνωρισμένη ονομασία αυτής της χώρας”.

Τέλος, ο Πρόεδρος Σουλτς, πετάει το μπαλάκι στην ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, παίρνοντας ως δεδομένο ότι για την δημιουργία τέτοιων άτυπων ομάδων και για οποιαδήποτε αίτηση χορήγησης εγκαταστάσεων του Ευρωκοινοβουλίου απαιτείται η στήριξη του αιτήματος από πολιτική ομάδα. Υπογραμμίζει δε πως, “εναπόκειται αποκλειστικά στις αντίστοιχες πολιτικές ομάδες να αποφασίσουν αν θα χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητες αυτών των άτυπων ομάδων και να χορηγήσει ή να αρνηθεί τους πρόσβαση σε συνεδριακές εγκαταστάσεις.”

Ο Πρόεδρος Σουλτς απέστειλε την επιστολή αυτή και στους Ευρωβουλευτές Κεφαλογιάννη, Καϊλή και Ανδρουλάκη που είχαν αναπτύξει παρόμοια πρωτοβουλία.

Ακολουθεί η επιστολή του Προέδρου Σουλτς στα Ελληνικά:

«Αγαπητοί συνάδελφοι,

Σας ευχαριστώ για τις επιστολές σας στις 14 και 15 Ιανουαρίου 2016, εκφράζοντας την αντίθεσή σας σε μια πρωτοβουλία της Ευρωβουλευτού κα Μαριάνα Petir, να συστήσει μια άτυπη ομάδα φιλίας στο Κοινοβούλιο με την επωνυμία “Φίλοι της Μακεδονίας”.

Όπως γνωρίζετε, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει επίσημη Διακοινοβουλευτική Επιτροπή για τις σχέσεις με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), η οποία είναι μία από τις πολλές χώρες της περιοχής που επιδιώκουν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι το επίσημο σώμα μας για τις σχέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη χώρα αυτή και κάθε άλλη ανεπίσημη ομάδα βουλευτών θα πρέπει να το σέβεται αυτό και να διασφαλίζει ότι δεν θα δημιουργείται σύγχυση.

Γνωρίζω πολύ καλά τις ευαισθησίες γύρω από το όνομα της χώρας και τη διαφωνία με την Ελλάδα για τη χρήση του όρου «Μακεδονία», που είναι το όνομα μιας μεγάλης περιοχής στη Βόρεια Ελλάδα, ως εκ τούτου, έχει δοθεί η προσωρινή αναφορά στη χώρα ως ΠΓΔΜ έως ότου βρεθεί μια λύση. Το Κοινοβούλιο δίνει ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση του ονόματος ΠΓΔΜ για όλους τους διπλωματικούς, πολιτικούς και διοικητικούς σκοπούς, η οποία είναι και η διεθνώς αναγνωρισμένη ονομασία αυτής της χώρας.

Το άρθρο 34 του Εσωτερικού μας κανονισμού προβλέπει τη δημιουργία των κοινοβουλευτικών διακομματικών ομάδων, απαιτείται η στήριξη τουλάχιστον τριών πολιτικών ομάδων και εγκρίνονται κατά την έναρξη κάθε κοινοβουλευτικής περιόδου από τη Διάσκεψη των Προέδρων. Η Διάσκεψη των Προέδρων ενέκρινε στις 11 Δεκεμβρίου 2014, 28 διακομματικές για αυτή τη βουλευτική θητεία, που ενώ δεν αποτελούν επίσημο όργανο του Κοινοβουλίου και δεν δικαιούται να εκπροσωπούν τις απόψεις του Κοινοβουλίου, επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις του, υπό ορισμένες προϋποθέσεις και απαιτήσεις.

Το άρθρο 34 του Κανονισμού αναφέρεται επίσης σε μια άλλη κατηγορία των “λοιπών ανεπίσημων βουλευτικών ομάδων”, που δεν έχουν επίσημο χαρακτήρα, δεν απολαμβάνουν καμία θεσμική στήριξη και δεν αντιπροσωπεύουν τις απόψεις ή θέσεις του Κοινοβουλίου, αλλά είναι απλά μια αναγνώριση ότι οι βουλευτές μπορούν ενίοτε να διοργανώνουν ad hoc ομάδες εργασίας για ειδικά θέματα που τους ενδιαφέρουν. Ως μέρος των υποχρεώσεων διαφάνειάς μας, τέτοιες ομάδες θα πρέπει να δηλώνονται εκ των προτέρων και με την ευθύνη των συμμετεχόντων μελών, στη Διοικητική Μονάδα Ευρωβουλευτών, αν λαμβάνουν κάποια υποστήριξη, σε χρήματα ή σε είδος (π.χ. αποζημίωση γραμματείας), το οποία, αν προσφέρεται στους Ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε σχέση με τα οικονομικά συμφέροντα δημιουργούν (?) συγκρούσεις συμφερόντων.

Όλες αυτές οι ανεπίσημες ομάδες, κατά συνέπεια, δεν χορηγούνται χρήση των εγκαταστάσεων του Κοινοβουλίου (δωμάτια, το προσωπικό, τα συμφέροντα κλπ), εκτός εάν η αίτηση γίνεται στο όνομα μιας πολιτικής ομάδας. Επομένως, εναπόκειται αποκλειστικά στις αντίστοιχες πολιτικές ομάδες να αποφασίσουν αν θα χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητες αυτών των άτυπων ομάδων και να χορηγήσει ή να αρνηθεί τους πρόσβαση σε συνεδριακές εγκαταστάσεις.

Με εκτίμηση

Martin Schulz»

Ο Ανδρέας Παπανδρέου για το Μακεδονικό το 1995

Πηγή: NIKOSANDRIANAKIS

Τηλεφωνική συνομιλία Γκρούεφσκι-Τσίπρα

Σχόλιο MacedonianAncestry: Τι περίμέναμε από τον Γκρουέφσκι αφού ο Τσίπρας δεν απάντησε στον σχολιασμό περί “δημοκρατία της Μακεδονίας;” (<– link)

Οἱ Φοβερές Σημαῖες, ξεδιπλωθεῖτε στόν Ἀέρα! ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΟ blog

Ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι πραγματοποίησε σύντομη τηλεφωνική συνομιλία με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, αναφέρει η σκοπιανή «24 Vesti» και συνεχίζει:

Στη συνομιλία ο Νίκολα Γκρούεφσκι ευχήθηκε στο συνάδελφό του καλή επιτυχία στο έργο και στην αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα του.

View original post 50 more words

ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΑΜΕΝΟ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΟΥΣ

Σε λίγες ημέρες στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών θα συνεχιστεί ο Εθνικός ξεπεσμός της Πατρίδος μας, μέσω της συνάντησης που θα έχουν εκεί ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, με τους πρέσβεις της Ελλάδος (Αδαμάντιο Βασιλάκη) και της ΠΓΔΜ (Βάσκο Ναουμόφσκι) για το οριστικό όνομα της γείτονας χώρας. Δηλαδή, θα γίνει άλλο ένα βήμα πριν το οριστικό Βατερλώ της Ελλάδος στην απώλεια – εκχώρηση του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας μας στους γυφτοσκοπιανούς. Θα παιχτεί για άλλη μια φορά η ίδια κακόγουστη και κακοπαιγμένη θεατρική παράσταση, της οποίας το τέλος όλοι γνωρίζουμε, από ανίκανους ή εθελόδουλους πολιτικούς “ηθοποιούς”. Και θα είναι η οριστική παραχώρηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας μας.

Είναι πανθομολογούμενο πλέον, στην ελληνική κοινωνία πως η εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας ως οριστική ονομασία του γειτονικού κρατιδίου, συνιστά Εθνική μειοδοσία όλων των κυβερνήσεων της Ελλάδος τις τελευταίες δεκαετίες. Ειδικότερα δε, της σημερινής κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και προσωπικά του ίδιου του Πρωθυπουργού!

Οσονούπω, θα προσπαθήσω στον λίγο χώρο που αναλογεί σε ένα άρθρο, να αιτιολογήσω την παραπάνω αναφορά μου, προσδίδοντας τις τεράστιες ευθύνες που έχουν γι΄ αυτήν την Εθνική τραγωδία, οι Σαμαράς, Βενιζέλος αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
Ο σημερινός Πρωθυπουργός, ως Υπουργός Εξωτερικών, δήλωνε στις 2 Απριλίου 1992: «Δε θα αποδεχτώ οποιαδήποτε λύση για το θέμα των Σκοπίων, που θα είχε ως παράγωγο του ονόματος, το Μακεδονία. Η Ελλάδα πρέπει να ασκήσει βέτο, αν οι χώρες της Κοινότητας αποφασίσουν να αναγνωρίσουν τη Δημοκρατία των Σκοπίων υπό οποιοδήποτε όνομα, που θα έφερε παράγωγο του όρου Μακεδονία».

Λίγες ημέρες μετά, κατά το Β΄ Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στις 13 Απριλίου 1992, υπό την προεδρία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Σαμαράς επεχείρησε να υπαγορεύσει στους πολιτικούς ηγέτες το σχέδιό του, «Επτά σημεία προγράμματος δράσης» το οποίο απερρίφθη από όλους και στη συνέχεια εκδιώχθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Άραγε, θυμάται ο κ. Σαμαράς το πρώτο από αυτά τα επτά σημεία του σχεδίου του; Θα μας επιτρέψει να του το θυμίσουμε εμείς: «Έκδοση ανακοίνωσης από το Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών, η οποία να προβλέπει κατά τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι το όνομα της Μακεδονίας είναι αδιαπραγμάτευτο υπό οποιαδήποτε μορφή»!

Ως ευρωβουλευτής της ΝΔ (2004-2007), τον Ιούλιο του 2007 συμμετείχε στην συζήτηση και στην ψηφοφορία της εκθέσεως του Ολλανδού ευρωβουλευτή Έρικ Μέγιερ, μιας εκθέσεως υπέρ των θέσεων των Σκοπίων στην διεκδίκηση του ονόματος του κρατιδίου τους. Σε αυτήν την έκθεση αναγνωριζόταν μεταξύ των άλλων τραγικών, ότι: “κάθε κράτος επιλέγει το όνομά του ελεύθερα”, που σημαίνει ότι τα Σκόπια είχαν πλέον, το δικαίωμα να λέγονται “Μακεδονία”. Στην ψηφοφορία για την ανθελληνική και κατάπτυστη “έκθεση Μέγιερ” ψήφισαν 558 ευρωβουλευτές υπέρ της, μόλις 47 κατά της “εκθέσεως Μέγιερ” και 8 ήταν τα λευκά. Από τους Έλληνες ευρωβουλευτές της ΝΔ, οι 10 (σε αυτούς και ο Κωστής Χατζηδάκης) υπερψήφισαν την “έκθεση Μέγιερ” και ο μόνος που την καταψήφισε ήταν ο Αντώνης Σαμαράς!!! Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (8), οι του ΚΚΕ (3) και ο 1 του ΛΑΟΣ, καταψήφισαν την προδοτική για τα Εθνικά συμφέροντα “έκθεση Μέγιερ”. Ο Δημήτρης Παπαδημούλης για τον τότε “Συνασπισμό” ψήφισε λευκό!!!

Ωστόσο, 7 χρόνια μετά εγείρονται πολλά ερωτηματικά για την σημερινή στάση του Έλληνα Πρωθυπουργού! Τι άλλαξε ή τι μεσολάβησε και ο Αντώνης Σαμαράς μαζί με τον συνεταίρο του στην κυβέρνηση (Ε.Βενιζέλο) ξεπουλούν το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς; Γιατί τον Ιούλιο του 2007, μόνος ευρωβουλευτής της ενδεκαμελούς δύναμης της ΝΔ, ψήφισε κατά της “εκθέσεως Μέγιερ”; Τι ακριβώς διασάλευσε τις “πατριωτικές” αντιστάσεις του Σαμαρά και από κατήγορος έγινε υπερασπιστής και ακρογωνιαίος λίθος αυτής της Προδοσίας;

Και για να μην ξεχνιόμαστε!! Ο κ. Παπαδημούλης, τις ίδιες “ευαισθησίες” θα έχει σαν υπουργός της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ για τα Εθνικά μας θέματα; Θα είναι ρίψασπις της προστασίας των δίκαιων αιτημάτων της Πατρίδος μας, απέναντι στις παράλογες εδαφικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας; Θα επιδεικνύει αυτός και η κυβέρνησή του, την τακτική που Πόντιου Πιλάτου;

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Στις 9 Σεπτεμβρίου 2013 την Αθήνα επισκέφτηκε ο Μάθιου Νίμιτς, και συναντήθηκε με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Εξωτερικών, Ευάγγελο Βενιζέλο, στο πλαίσιο του προγραμματισμένου τριήμερου ταξιδιού του σε Ελλάδα και Σκόπια. Ο σκοπός αυτού του ταξιδιού ήταν η συνέχιση των συνομιλιών μεταξύ των δυο κυβερνήσεων προκειμένου να εξευρεθεί μια αποδεκτή λύση του οριστικού ονόματος της γείτονος χώρας (πΓΔΜ). Είναι σε όλους γνωστό πως ο άνθρωπος του Αμερικανοσιωνισμού, είναι υπέρμαχος της διπλής ονομασίας όπου θα εμπεριέχεται το όνομα «Μακεδονία». Στο τραπέζι λοιπόν, αυτής της συνάντησης μεταξύ Νίμιτς-Βενιζέλου, ο κ. Νίμιτς ήταν ανυποχώρητος στη λύση: «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας».

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2013, στην ολοκλήρωση του τριήμερου ταξιδιού του σε Αθήνα και Σκόπια, ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, από τα Σκόπια δήλωσε στους Σκοπιανούς δημοσιογράφους, κάνοντας ταυτόχρονα και μαθήματα Ιστορίας: «Η Μακεδονία είναι μεγάλη περιοχή η οποία οριοθετήθηκε πριν από 100 χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα, συνεπώς πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός ώστε να γίνεται σαφής διάκριση. Υπό το πρίσμα αυτό πρότεινα έναν προσδιορισμό. Η ελληνική πλευρά έχει τη θέση σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός, ενώ η εδώ κυβέρνηση έχει διαφορετική άποψη επ΄ αυτού. Πρόκειται για μια ουσιαστική διαφορά. Το θετικό είναι ότι συζητάμε με τα δυο μέρη για ένα όνομα το οποίο θα περιλαμβάνει τον όρο “Μακεδονία”, όμως υπάρχει διαφορά σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός».

Στις 27 Σεπτεμβρίου 2014, στην ομιλία του στον ΟΗΕ στην 69η σύνοδό του, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, χωρίς ίχνος ντροπής είπε όσα προφανώς, τον υποχρέωσαν να πει, “πουλώντας” οριστικά το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς: “Στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, η Ελλάδα σέβεται πλήρως τη διαδικασία που κατευθύνεται από τον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, μέσω του προσωπικού απεσταλμένου του, Μάθιου Νίμιτς, και πάντα συμμετέχει εποικοδομητικά και με καλή θέληση. Η Ελλάδα έχει λάβει πολύ σημαντικά βήματα μέχρι σήμερα. Περιμένουμε αντίστοιχα στάδια και από την άλλη πλευρά. Προτείνουμε μια αμοιβαία αποδεκτή σύνθετη ονομασία [με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη Μακεδονία] για όλες τις χρήσεις και σκοπούς – ergaomnes (σημ. έναντι όλων)”.

ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
Επειδή κάποιοι έχουν κοντή μνήμη, και πλασάρουν την κ. Μπακογιάννη ως ένα Εθνικό κεφάλαιο της επόμενης ημέρας για την Πατρίδα μας, θα τους θυμίσω πως την εποχή που ψηφίστηκε στην ευρωβουλή η “έκθεση Μέγιερ”, η κ. Μπακογιάννη ήταν υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή. Η οποία θριαμβολογούσε λέγοντας “πετύχαμε αυτά που θέλαμε”. Καθώς επίσης, δήλωνε: “πρόκειται για θετικό αποτέλεσμα συλλογικής και συντονισμένης προσπάθειας των ελλήνων ευρωβουλευτών, που είχαν την αμέριστη βοήθεια και στήριξη του υπουργείου Εξωτερικών”. Δηλαδή, πανηγύριζε γιατί ένα υπερ-προδοτικό ψήφισμα, με ορισμένες τροποποιήσεις που δέχτηκε, κατέληξε να είναι ένα προδοτικό ψήφισμα!!

Συμπερασματικά, επί της ουσίας και τότε και σήμερα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ συμφωνούσαν πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην σύνθετη ονομασία των Σκοπίων. Πάντως, τους ξεφεύγει το εξής πολύ σημαντικό! Εάν και εφ΄ όσον επικρατήσει τελικά η ονομασία: «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας» ή «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» ή όποια άλλη ονομασία που θα εμπεριέχει το «Μακεδονία», τότε σε μικρό χρονικό διάστημα παντού θα γίνεται αναφορά για το κράτος της «Μακεδονίας», για τους «Μακεδόνες», για τη «Μακεδονική γλώσσα». Και αυτή η εξέλιξη θα είναι μια τεράστια ήττα της εξωτερικής μας πολιτικής, από τη στιγμή που δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αυτή η ήττα θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και για άλλες Εθνικές τραγωδίες. Θα είναι όμως, μια εξ΄ ίσου τεράστια διπλωματική νίκη ενός μικρού κρατιδίου, το οποίο οικονομικά στηρίζεται όλα αυτά τα χρόνια ύπαρξής του, στα ελληνικά κεφάλαια, Ελλήνων επιχειρηματιών.

Πηγή: Αποστόλου Πάνος

ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΜΟΣ – ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ

Ενώ, για το Άγιο Όρος, έκλεινε οριστικά η τελευταία σελίδα της τούρκικης κυριαρχίας, άνοιγε, μαζί με την απελευθέρωση, εκείνη της διεθνοποίησης. Η απαίτηση για διεθνοποίηση του Όρους ήταν μια από τις εξελικτικές φάσεις της επεκτατικής πολιτικής του πανσλαβισμού στο Αρχιπέλαγος. Ας δούμε κάποιες πτυχές αυτής της πολιτικής στο Όρος.

Λίγα χρόνια μετά την αποχώρηση των τούρκικων στρατευμάτων (1830) αρχίζει και η εισέλευση πλήθους Ρώσων μοναχών στον Άθω με μια αφύσικη μεγέθυνση. Η εισέλευση εκείνη οφειλόταν σε πολλά αίτια: Πρώτο, στην εγγύηση ασφαλείας που παρείχε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας (1878). Στη φιλομόναχη πολιτική του τσάρου Αλέξανδρου Β΄ (1818-81). Στις συχνές επισκέψεις Ρώσων πριγκίπων: του Κωνσταντίνου Νικολάγεβιτς (1845), του Βίκτωρα Μπαρατίσκιν (1850), του Αλεξίου Αλεξάνδροβιτς (1867), του Κωνσταντίνου Κωνσταντίοβιτς (1881), καθώς και άλλων επισήμων. Στην εγκατάσταση τυπογραφείων στο Όρος και την εκτύπωση βιβλίων στα ρωσικά. Στον ευρύτατα διαδομένο θρύλο του Αγίου Όρους, της Σβιατάγια Γκαρά, μεταξύ των Ρώσων… Έτσι παράλληλα με την αριθμητική αύξηση του ρωσικού μοναστικού δυναμικού, αρχίζει να γιγαντώνεται κι ο πανσλαβικός επεκτατισμός, υποστηριζόμενος από αξιωματούχους της τσαρικής πολιτικής του S. Petersburg καθώς και ορισμένους αρχιερείς της Ι. Συνόδου του Ρωσικού Πατριαρχείου. Οι αθώοι προσκυνητές που ξεκινούσαν καραβάνια από την Οντέσσα, με πόθο μοναδικό να μονάσουν στο Όρος, ασφαλώς δεν γνώριζαν πως η πολιτική της πατρίδας τους θα τους χρησιμοποιούσε ως αριθμητικές μονάδες, εξαίροντας, στην κατάλληλη ώρα, την αριθμητική υπεροχή τους. Η πολιτική λοιπόν εκείνη που απέβλεπε στην εγκατάσταση στρατιωτικοπολιτικής βάσης στον Άθω, με τις μεγάλες αποστολές χρημάτων και με την ανέγερση οικοδομικών μεγαθηρίων, που σαν πλημμυρίδα αλλοίωναν τον κλασικό αγιορείτικο οικοδομικό τύπο, οδηγούσε το ρωσικό μοναχισμό στην εκτροπή. Ο επεκτατισμός ήταν απροκάλυπτος και οι σκοποί διάφανοι. Οι ίντριγκες του Ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη κόμη και στρατηγού Ιγνάτιεφ (1864-77), αλλά και των διαδόχων του στην πρεσβεία (όπως του A. Nelidov του I. Zinoviev του Carykof) καθώς και των εκάστοτε προξένων στη Θεσσαλονίκη, δεν είχαν τελειωμό. Οι προσπάθειες όλων απέβλεπαν στη δημογρφική αλλοίωση των κατοίκων της Χερσονήσου. Ο πρεσβευτής Ιβάν Αλεξέγιεβιτς Ζηνόβιεφ έλεγε: «ας μένουν στο Όρος Ρώσοι, κι ας είναι και διάβολοι».
Αιτία αυτού του δόγματος ήταν να καταφθάνουν εδώ ακόμα και κατάδικοι του ποινικού δικαίου, ή αγροίκοι και άγευστοι της πνευματικής ζωής, χωρίς βαθιά θρησκευτική καλλιέργεια. Η πλειονότητα των αγροίκων εκείνων που από «την πενιχράν κατάστασιν του βίου των χωρικών εν Ρωσία, ο εν Άθω μοναχικός βίος… παρίστατο δελεαστικόν ιδεώδες της επιγείου ευδαιμονίας» έδινε αφορμή σε πολλούς να ονομάζουν τον ρωσικό Άθωνα «βασίλειον των χωρικών». Αλλά και για κείνους που κυνηγούσε η δικαιοσύνη είχαν εξαπολυθεί γράμματα από εκκλησιαστικές και πολιτικές αρχές. Μια επιστολή της Ρωσικής πρεσβείας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά το 1868 κινοποιείται με δύο αλλεπάληλα πατριαρχικά γράμματα (στις 28 Απριλίου 1868 υπό Γρηγορίου ΣΤ΄ – στις 3 Νοεμβρίου 1871 υπό Ανθίμου ΣΤ΄, αντίστοιχα). Και το ρωσικό Υπουργείο Εσωτερικών εκδίδει κατά το 1879 εγκύκλιο, την οποία ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄ κοινοποιεί στο Όρος. Άλλη επιστολή των νομαρχών της ρώσικης επικράτειας πάλι προς το Πατριαρχείο (Ιούλιος 1880), επισημαίνει την παρείσφρυση στο Άγιο Όρος πολλών αμόναχων ατόμων. Πολλές συνοδικές εγκύκλιοι του Πατριαρχείου Μόσχας δημοσιεύονταν στο επίσημο όργανο της ρωσικής Ι. Συνόδου «Εκκλησιαστικές Ειδήσεις». Σε μια τέτοια εγκύκλιο του 1911 αναφέρεται με γλώσσα καυτερή πως μεταξύ των Ρώσων κελλιωτών υπάρχουν θεομπαίχτες και κακόπιστοι. Η εγκύκλιος παρότρυνε «εις πόλεμον κατά των καταχρήσεών των». Οι κελλιώτες εκείνοι αυτοτιτλοφορούνται ηγούμενοι κοινοβίων (igumeni obitelei), ενώ κάποιοι δικαίοισκητών «μανδύαν φέρουσιν αρχιερατικόν και ράβδον κρατούσι ποιμαντικήν και εν τω επισκοπικώ ίστανται θρόνω… και άλλα άλλοτε αρχιερατικά προσοικειούνται γνωρίσματα». Έτσι το Πατριαρχείο συνιστά την εφαρμογή προληπτικού ελέγχου: όσοι έρχονται να μονάσουν στο Όρος, να φέρουν ενδεικτικό του επισκόπου τους. Βέβαια οι ενέργειες των μοναχών εκείνων δεν ενθουσίαζαν ούτε τους οπαδούς του πανσλαβισμού. Επίσης κυκλοφορούσαν φήμες ότι στα αγιορειτικά σκηνώματα στεγαζόταν «το Κόκκινο και το Μαύρο» υπό κοινούς φορείς. Σε επιστολή του με ημερομηνία 6-12-1883 προς το υπουργείο Εξωτερικών, ο πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Λογοθέτης έγραφε: «… τινές των εκ Ρωσίας αφικνουμένων εις Άγιον Όρος προσκυνητών εθεάθησαν φέροντες στολήν στρατιώτου και μετ’ ολίγας ημέρας μεταμορφωθέντας εις μοναχούς…». Αλλά κι από την Καβάλα ο Έλληνας υποπρόξενος Τσιμπουράκης μεταβίβαζε στο ίδιο υπουργείο την ενημέρωση που του έκανε ένας πρώην καϊμακάμης του Αγίου Όρους (επιστολή της 21-9-1884): στη Σκήτη Σεράι «ευρίσκεται Ρώσος αξιωματικός, όστις κατά την στέψιν του αυτοκράτορος ανεχώρησεν εις Ρωσίαν μετά του ηγουμένου της Σκήτης… υποθέτει δε (ο καϊμακάμης), σχεδόν μετά βεβαιότητος, ότι αυτός δεν ήταν ο μόνος εκεί Ρώσος αξιωματικός. (είδε ακόμα, σε άλλο κτίσμα) να σκάπτωσι βαθέα υπόγεια, δι’ α συνέλαβεν υπονοίας ότι θα χρησιμεύσωσιν ως οπλοθήκαι». Οι πολιτικοί της Ρωσίας θεωρούσαν πως, ότι δεν μπορεί να κατορθώσει η στρατιωτική στολή, κατορθώνει το ράσο.
Παράλληλα οι πανσλαβιστές επεμβαίνουν και στα εσωτερικά άλλων Μονών. Με προσπάθειες του στρατηγού και ακαδημαϊκού Πέτρου Σεβαστιάνοφ παύεται ο ηγούμενος της Κουτλουμουσίου Ιωάσαφ, το 1860, και αντικαθίσταται με άλλον της αρεσκείας του. Το ίδιο θα συμβεί μετά 15ετία στη Μονή Ρωσικού, δια του Ιγνάτιεφ. Οι φορούμενοι από την ιδέα του πανσλαβισμού προσδιόριζαν κυρίαρχο της ιδεολογίας τους, επί των λοιπών σλαβικών κρατών, τη Ρωσία. Και όλοι, κατά κανόνα, ήταν ανθέλληνες (πρώτιστα ο ιδρυτής της πανσλαβιστικής θεωρίας J. Krizanic), διότι διεκδικούσαν, εκτός από τα εθνικά, και θρησκευτικά πρωτεία. Έτσι, θεωρώντας τον Ελληνισμό εμπόδιο στην κατάκτηση των δεύτερων, γίνονται εχθροί του. Ο διευθυντής της Ρωσικής Παλαιστινιακής Εταιρείας Β. Χιτροβό εκδηλώνεται αναφανδόν κατά του Ελληνισμού, γινόμενος αίτιος, με το μίσος του εκείνο, να προσχωρούν πολλοί στον παπισμό. Το ίδιο και ο Ανδρέας Μουράβιεφ. Ο Μανσούροφ, γραμματέας της Ρωσικής Πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη, χαρακτήριζε βλαβερή την προσάρτηση του Άθωνα στην Ελλάδα και ευχόταν «την επαναφορά αυτού υπό την κυριαρχίαν της Τουρκίας»! Ο Γουτσκόφ, δήμαρχος Μόσχας και θερμός φιλέλληνας, όταν έμαθε πως ο ελληνικός στρατός προέλαυνε πέρα από τη Θεσσαλονίκη, άρχισε να εύχεται την ήττα του…

Τα βιβλία της εποχής εκείνης, τα γραμμένα από Ρώσους, που διαπραγματεύονται περί Αγίου Όρους είναι μεροληπτικά και αυτάρεσκα. Γι’ αυτά δεν αναγνωρίζεται καμιά εθνότητα στο Όρος, εκτός της ρωσικής. Στις ελληνικές Μονές «είναι όλα σκοτεινά και τραχιά» ενώ στη Μονή Ρωσικού «όλα πάντοτε είναι γιορτινά, πολύ ωραία και χαρωπά. Εδώ τα πολλά φώτα, εδώ η ωραιότης των ύμνων…». Οι Έλληνες μοναχοί γενικά ονομάζονται greki inoki (ελληνοκαλόγεροι), εμπαικτικά. Όμως, αυτοί οι τελευταίοι αντιλαμβάνονταν, εκτός, βέβαια, από εκείνους που εξαγοράστηκαν με ρούβλια, πως ο μοναχισμός αυτού του τύπου δεν ήταν της ποιότητας των ευσεβών Ρώσων και των μεγάλων Πατέρων του ρωσικού μοναχισμού (Αντώνιου Πατσέρσκιι, Νείλου Σόρσκιι, Παϊσιου Βελιτσκόφσκι κ.ά.). Σ’ αυτούς εδώ δεν διακρινόταν το κλασικό ρωσικό ήθος: «το καλόγνωμον αυτών (των Ρώσων) και ζέσις και αγάπη και διάθεσις» προς την Παναγιορειτική αδελφότητα. Μια θλιβερή καρικατούρα, μια μαριονέτα στα χέρια των πολιτικών της Πετρούπολης ήταν ο πανσλαβιστικός μοναχισμός του Όρους.

Η πλειονότητα των Ρώσων όμως δεν μπορούσε να δεχτεί τις παράλογες αξιώσεις των πανσλαβιστών. Ο φιλέλληνας αρχιμανδρίτης Αντωνίνος Καπούστιν διακήρυττε τη χρησιμότητα της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο εθνοτήτων στον Άθω. Έγραφε (Ιούνιος 1859): «Η συνύπαρξη των Ελλήνων και των Ρώσων στο Άγιο Όρος είναι χρήσιμη για το ρωσικό μοναχισμό στο σύνολό του και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτε. Αυτή η συνύπαρξη αποβαίνει επίσης χρήσιμη και για τον ελληνικό μοναχισμό». Κι ο πρόξενος της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη συγγραφέας Κωνσταντίν Λεόντιεφ θαυμαστής του Βυζαντίου και, οπωσδήποτε, όχι μανιακός του πανσλαβισμού, ο οποίος έμεινε ένα χρόνο στο Όρος (1877-78) μετέφερε στους Ρώσους τα λόγια ενός Έλληνα αρχιερέα: «… ο πανσλαβισμός για μας συνιστά έναν κίνδυνο». Δύο άντρες, ανεπηρέαστοι της δίνης εκείνης, ο πολεμικός ανταποκριτής του Russkij Slovo Μιχαηλόφκι και ο δημοσιογράφος Νικόλαος Dousnov καυτηρίαζαν τα επεκτατικά σχέδια των πανσλαβιστών στον Άθω. Τέλος, ο μεγάλος εκείνος μητροπολίτης Μόσχας Φιλάρετος Drozdov (1821-67), σε μια μεγάλης σημασίας επιστολή του προς την Ι. Σύνοδο Μόσχας, έγραφε: «Δεν πρέπει να φροντίζουμε καθόλου για την οικονομική ενίσχυση των μονών του Άθω. Τα χρήματα από τη Ρωσία, για να φτάσουν μέχρι εκεί, περνούν από τα χέρια των συλλεκτών, οι οποίοι και κατακρατούν μεγάλα ποσά. Αλλά και πολύ από το χρήμα ξοδεύεται σε επενδύσεις εικόνων με χρυσό ή άργυρο, κάτι που δεν απαιτεί η ευσέβεια. Εκτός του ότι μπορεί να προκαλέσει την απληστία των Τούρκων και των ληστών…». Ο Φιλάρετος δεν εγκρίνει ούτε τη μετάβαση των Ρώσων στον Άθω, για την οποία έβλεπε συχνά όχι αγαθά κίνητρα, ούτε την ανέγερση λαμπρών σκηνωμάτων.

Το ζήτημα θα χειριστεί με επιτυχία ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄, που χωρίς να παύει να εκφράζει το κοινό αίσθημα για τη φίλη, ομόδοξη και σύμμαχο Ρωσία (παρόλο ότι δεν λησμονήθηκαν τα Ορλωφικά), κατορθώνει να διατηρεί αναλλοίωτο το καθεστώς του Όρους. Σε δυο σπουδαίας σημασίας γράμματα προς το Άγιο Όρος (1879) μιλάει για «εκκλησιαστικήν πανωλεθρίαν του Τόπου»,εξαιτίας του εποικισμού και της αγοράς αγιορειτικής γης από μοναχούς «επήλυδας και αγνώστους».Στο άλλο γράμμα του προς τη Μονή Παντοκράτορος, «μετά δικαίας θλίψεως παρατηρεί την βαθμιαίαν εξαφάνισιν και κατάργησιν του σεβαστού αυτόθι και παναρχαίου καθεστώτος και την απαλλοτρίωσιν των έτι σωζομένων αγαθών» που βρίσκονταν στα χέρια των Αγιορειτών. Το γράμμα εκείνο έστελνε στη Μονή ο Πατριάρχης εξαιτίας της παραχώρησης άδειας από τη Μονή σε πανσλαβιστές «όπως μεταποιηθεί (το κελλί Άγιος Βασίλειος στην Καψάλα) υπό νέων κατόχων εις σκήτην». Στο ίδιο γράμμα εκφράζεται η απορία γιατί η Ιερά Κοινότητα «απαθώς και αμερίμνως έχει προς ταύτα». Το ίδιο θα συμβεί, λίγα χρόνια μετά και με το εσφιγμενίτικο κελλί Άγιοι Ανάργυροι. Τη συμφωνία ακυρώνει ο Πατριάρχης Νεόφυτος (1891): «η Εκκλησία εκήρυξε την πράξιν ταύτην (την πώληση του κελλιού σε πανσλαβιστές) άκυρον και όλως ανυπόστατον».

Κέντρα πανσλαβιστικής προπαγάνδας δρούσαν στη Μονή Ρωσικού (εκεί είχε έδρα το κομιτάτο), τη Θηβαϊδα, το Σεράι, τη Χρωμίτσα. Όμως το πιο δραστήριο ήταν το έκνομο σωματείο με την επωνυμία «Ρωσική κελλιωτική αδελφότητα» (brastvo russkih obitelei na Athon). Η αδελφότητα εκείνη ιδρύθηκε το Μάιο του 1898, και είχε σκοπό την προώθηση της πανσλαβιστικής ιδέας. Έδρευε στο μεγάλο και αξιόλογο χιλιανδαρινό κελλί Άγιος Χρυσόστομος, που σήμερα κείται ερείπιο. Γέροντας της 70μελούς αδελφότητας ήταν ο ιερομόναχος Κύριλλος, από τους λογίους. Εδώ υπήρχε και μια τεράστια βιβλιοθήκη και το κελλί προέβαινε σε ποικίλες εκδόσεις. Επίτιμο μέλος του κομιτάτου Άγιος Χρυσόστομος ήταν και ο μητροπολίτης Σερβίας Μιχαήλ, που πέθανε όμως πριν να συνταχθεί το καταστατικό. Ο Μιχαήλ επηρέασε και την κυρίαρχι Μονή – τη Χιλιανταρίου – να επιτρέψει τις εθνικιστικές δραστηριότητες του κομιτάτου και να εγκρίνει τα σχέδια της μετατροπής του κελλιού εκείνου σε σκήτη. Ότι ήταν ο Μιχαήλ για τους Σέρβους, ήταν ο επίσκοπος Πενταπόλεως Νείλος, για τους Έλληνες του Όρους. Ο Νείλος προπαγάνδιζε τον πανσλαβισμό με μεγάλη δραστηριότητα. Ο ίδιος, επίσης, υποκινούσε διχαστικές τάσεις στη Ρουμάνικη Σκήτη του Προδρόμου, εναντίον της Μεγίστης Λαύρας, όπως ανέφερε ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄ (1887). Ο πανσλαβισμός ευθύνεται για τη δημιουργία του Γεωργιάνικου ζητήματος και την έξαρση του βουλγάρικου εθνικισμού, καθώς και για την αντίστοιχη σκλήρυνση του ελληνικού στοιχείου στο Όρος.

Ο εθνικισμός και όλες οι συναφείς παρενέργειες καταδικάστηκαν από μεγάλη σύνοδο αρχιερέων που συγκροτήθηκε κατά το Σεπτέμβριο του 1872 στην Κωνσταντινούπολη, όπου συμμετείχαν πατριάρχες και αρχιερείς καθώς και δύο Αγιορείτες επίτροποι. Ο πανσλαβισμός στο Όρος θ’ αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα από το 1912, με την εμφάνιση των ονοματολατρών ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται η διεθνοποίηση του Όρους.
Η διεθνοποίηση του Όρους ήταν αίτημα της τσαρικής Ρωσίας, με απώτερο σκοπό να μετατραπεί η χερσόνησος σε ρωσική βάση. Οι εδώ πανσλαβιστές που έπαιρναν γραμμή από την Πετρούπολη κάνουν το σύνθημα σημαία. Οι μοναχοί των λοιπών εθνικοτήτων προτιμούν την προσάρτιση του Άθω μάλλον στην Ελλάδα, και για λόγους ιστορικούς και για λόγους δικαίου. Η Σερβία και το Μαυροβούνιο μένουν αδιάφοροι, ενώ η Βουλγαρία προτείνει να δοθεί το Όρος στη Ρουμανία, ώστε αυτή να απαλλαγεί από διεκδικήσεις της δεύτερης επί βουλγαρικών εδαφών…! Τον Άθω διεκδικούν και η Αγγλία και η Αυστρουγγαρία. Η διεθνοποίηση του Όρους, κατά τους Ρώσους διπλωμάτες και εκκλησιαστικούς, συνίστατο στο να αναγνωριστεί η Χερσόνησος έδαφος ουδέτερο, υπό την προστασία ιμπεριαλιστικών δυνάμεων: των Ρώσων και των Αγγλογάλλων, όπως συμφωνήθηκε με τη συνθήκη του Λονδίνου (Φεβρουάριος 1913). Συνιστούσαν, για τα προσχήματα, να γίνει μεταξύ των Αγιορειτών δημοψήφισμα ονομαστικό (ονομαστικό, διότι υπερτερούσαν αριθμητικά με την τεχνητή αλλοίωση που επέφεραν στον πληθυσμό). Όμως η Παναγιορειτική αδελφότητα εγείρεται σύσσωμη εναντίον της πολιτικής εκείνης που απέβλεπε στην εξασφάλιση ξένων προς το μοναστικό πνεύμα σκοπών και επιδιώξεων. Η θαρραλέα και εμψυχωμένη αντίσταση των Αγιορειτών θα δικαιωθεί. Μετά 9μηνο από τη συνθήκη του Λονδίνου, πραγματοποιείται η πρεσβευτική διάσκεψη, πάλι στο Λονδίνο (Νοέμβριος 1913) που ορίζει, το Άγιο Όρος «να έχει αυτονομία ανεξάρτητη και ουδέτερη». Η φράση αυτή, παρόλο που δεν δίνει πλήρες διάγραμμα του καθεστώτος της Χερσονήσου, δεν επιτρέπει όμως να εφαρμοστούν ανεμπόδιστα τα επεκτατικά σχέδια.
Οι συντάκτες της παραπάνω φράσης εξέφραζαν το αίτημα των Ρώσων κελλιωτών και να, πως. Κατά τις 12 Μαΐου 1913 Ρώσοι κελλιώτες συντάσσουν υπόμνημα που το στέλνουν στη συνδιάσκεψη των ξένων πρεσβευτών. Το υπόμνημα εκείνο ήταν υποβολιμαίο σ’ αυτούς από τον Παύλο Mansourof, υπάλληλο του Συνοδικού Γραφείου Μόσχας και πρώην γραμματέα της Ρωσικής Πρεσβείας Κωνσταντινούπολης, και το Μπόρις Serafimof, τμηματάρχη επί των εκκλησιαστικών της ίδιας Πρεσβείας. Στο κείμενο υπήρχαν και δίκαια αιτήματα, κυρίως εκείνα που αφορούσαν τις σχέσεις των κελλιών με τις Μονές: αυτοτέλεια των κελλιών, εσωτερική αυτοδιοίκηση, σύνταξη κώδικα νόμων, διάκριση των ποινικών από τα πνευματικά επιτίμια. Πίσω όμως από τα δίκαια εκείνα αιτήματα, που ήταν ενδοαγιορειτικά και δεν συγκινούσαν τους συνέδρους της συνδιάσκεψης, προβαλλόταν το αίτημα, όπως η Χερσόνησος αναγνωριστεί ως έδαφος ουδέτερο υπό την προστασία Ρωσίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Σερβίας, Μαυροβουνίου και Ελλάδας. Εναντίον των Ρώσων κελλιωτών ξεσηκώθηκε σύνολος ο αγιορείτικος πληθυσμός, σε κάποια στιγμή και η Μονή Ρωσικού. Αλλά και το ήθος τους δεν τους έκανε πιστευτούς. Μ’ αυτούς είχε ασχοληθεί και η Ιερά Κοινότητα και το Πατριαρχείο και η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας. Λοιπόν οι 20 αντιπρόσωποι (και ο Ρωσικού) συντάσσουν μακροσκελές υπόμνημα (19 Αυγούστου 1913) προς τον Έντουαρντ Gray, πρόεδρο της συνδιάσκεψης των πρεσβευτών του Λονδίνου, με το οποίο αποκαλύπτουν και επισημαίνουν την εκτροπή των κελλιωτών. Το ιεροκοινοτικό κείμενο ορίζει: «η πρότασις της συγκυριαρχίας, κατά τας σχετικάς διατάξεις του διεθνούς δικαίου, εστί παράνομος και συνεπώς απαράδεκτος, ως παραβιάζουσα την κυριαρχίαν της Ελλάδος…». Τη Χερσόνησο «κατέκτησε δια του αίματος των τέκνων αυτής» η Ελλάδα κι επομένως ανήκει δικαιωματικά σ’ αυτήν.
Ήδη με την αντίσταση του συνόλου σχεδόν του Αγιορειτικού κόσμου και λίγες μέρες πριν δημοσιευτεί το υπόμνημα των 20 Μονών, γίνεται η συνθήκη του Βουκουρεστίου (Ιούλιος 1913), με την οποία καθορίζονται τα εδαφικά όρια των βαλκανικών κρατών και αναγνωρίζεται η ελληνική κυριότητα επί του Άθω. στη διάσκεψη εκείνη συμμετείχαν τα βαλκανικά κράτη: Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο. Τέλος στις 3 Οκτωβρίου η Έκτακτος Ιερά Σύναξις των καθηγουμένων και των αντιπροσώπων των 19 Μονών (η Μ. Ρωσικού απήχε) συντάσσουν το περίφημο Ψήφισμα στο οποίο διακηρύσσεται σε 10 άρθρα η «αΐδιος ευγνωμοσύνη» των Μονών προς τις νικητήριες ελληνικές δυνάμεις και, παράλληλα, αποκρούεται «εντόνως ως ολεθρία δια την περαιτέρω εξέλιξιν του μοναχικού βίου εν Αγίω Όρει η ιδέα της διεθνοποιήσεως, ή ουδετεροποιήσεως, ή συγκυριαρχίας, ή συμπροστασίας, ή όπως άλλως ήθελέ τις ονομάσει την τάσιν» αυτήν. Το Ψήφισμα καλεί τις κυβερνήσεις των Ορθοδόξων κρατών «αλλά και ικετεύει αυτάς» να αναγνωρίσουν την κυριαρχία«του Ελληνικού Βασιλείου». Αλλιώς, προειδοποιεί, κάθε αντίθετη απόφαση «θέλει συναντήσει, εν τη εφαρμογή αυτής, ενασκούμενον το δικαίωμα της υπέρ ιερών και οσίων αμύνης». Η τελευταία φράση έδειχνε καθαρά την απόφαση των Αγιορειτών να τα παίξουν όλα για όλα, όπως φαινόταν κι από άλλη σύγχρονη εγκύκλιο της Ιεράς Κοινότητας (24 Σεπτεμβρίου 1913): «…ρίπτοντες, κατά το δη λεγόμενον, τον περί όλων κύβον» εναντίον εκείνου «όστις ήθελεν αποπειραθεί να αποβιβασθή εν τω Ιερώ ημών Τόπω με σκοπόν διεθνοποιήσεως αυτού». Στο μεταξύ η ρωσική διπλωματία έχει μεταφέρει το παιχνίδι της σ’ άλλο ταμπλό: στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Έτσι οι πληροφορίες που έφταναν στο Όρος μιλούσαν για υιοθέτηση των ρωσικών αξιώσεων από το Πατριαρχείο. Όμως η Ιερά Κοινότητα δηλώνει ρητά στο Πατριαρχείο «ότι ουδεμίαν λύσιν του Αγιορειτικού ζητήματος θα αποδέχετο γενησομένην εν αγνοία της». Η έξαψη διέτρεχε όλη τη Χερσόνησο και όλοι «προέβλεπαν γεγονότα αδήλου εκτάσεως και απροσδιορίστου επιπτώσεως δια τε το παρόν και το μέλλον» του Αγίου Όρους. Κατά τις αρχές Φεβρουαρίου του 1913, 5μελής επιτροπή Αγιορειτών αντιπροσώπων μεταβαίνει στην Αθήνα, όπου τους υποδέχεται ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και, στη συνέχεια, ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος καθώς και ο αρχιεπίσκοπος (τότε μητροπολίτης) Θεόκλητος. Πολύς λαός επευφημούσε την αντιπροσωπία και έδειχνε διάθεση «ως εθελοντής να πολεμήση παρά το πλευρόν» των Αγιορειτών. Επίσης οι καθηγητές Μ. Χατζηδάκης και Π. Καρολίδης συγχάρηκαν«πάσαν την Αγιορειτικήν χορείαν επί τη ανδρική στάσει, ην εν τω ζητήματι τούτω επεδείξατο». Το Άγιο Όρος, όλα πείθουν, θα μείνει στην Ελλάδα. Σε λίγο θα ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914), ύστερα η Ρωσική Επανάσταση (1917) και, στη συνέχεια, ο ελληνοτουρκικός πόλεμος (1921-22), που αποβαίνουν ανανεωμένες αιτίες να ναυαγούν τα σχέδια της διεθνοποίησης. Οι επόμενες συνθήκες, του Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919) και των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) κάνουν μνεία του Άθωνα. Επίσης και στη συνθήκη της Λωζάνης, μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας (Ιούλιος 1923), αναγνωρίζεται de jure η κυριαρχία τιυ Ελληνικού κράτους επί του Αγίου Όρους. Στο άρθρο 13 της συνθήκης αυτής ορίζεται πως η Ελλάδα υποχρεούται να αναγνωρίσει και διατηρήσει τα δικαιώματα και ελευθερίες των μη ελληνικών κοινοτήτων του Αγίου Όρους, σύμφωνα με το άρθρο 62 της συνθήκης του Βερολίνου του 1878.
Το Ρωσικό κράτος με τη μπολσεβικική επανάσταση του 1917 παύει κάθε υποστήριξη προς τους Αγιορείτες πανσλαβιστές. Αυτό, πλέον, τους επιτρέπει να αντιληφθούν πως όλα ήταν μια φενάκη. Το μεγαλοϊδεατισμό των πανσλαβιστών θα συνεχίσουν να ενισχύουν, μόνο ηθικά, οι υπό τον Αναστάσιο Ρώσοι μητροπολίτες – φυγάδες στο Κάρλοβιτς. Η πτώση του τσαρικού καθεστώτος φέρνει σε επίγνωση τους πανσλαβιστές. Συνέρχονται και ζητούν να φιλιωθούν με τους μοναχούς των άλλων εθνικοτήτων. Και αρχίζουν όλα να τοποθετούνται σε ευαγγελικές βάσεις.

Πηγή: Maccunion από το Όρος Άθως

Η θέση του Αγίου Όρους απέναντι στο Μακεδονικό Ζήτημα

Το Άγιον Όρος παραδεδομένον ολοψύχως εις την εργασίαν της μετανοίας και της προσευχής αποφεύγει τον σχολιασμόν της συντόμως παρερχομένης επικαιρότητος. Ζων όμως κρισίμους καταστάσεις και φοβούμενον κυοφορίας επικινδύνων γεγονότων συμπάσχει μετά τον θεόπλαστον άνθρωπον γεγονότα, τα καταφθάνοντα εις τας ακοάς του. Ούτως αναγκάζεται ενίοτε εις λύσιν της υπευθύνου σιωπής του, ότε η αλήθεια διακυβεύεται και η Ιστορία παραχαράσσεται. Τοιούτον τι συμβαίνει σήμερον δια της υπούλου επιθέσεως κατά της ελληνικότητος της Μακεδονίας.
Το Άγιον Όρος δια της παρούσης επιθυμεί να συμβάλη εις την πρόληψιν παντός κακού και εις την εμπέδωσιν της ηρεμίας και ησυχίας, την οποίαν μεγάλην ανάγκην έχει ο κόσμος. Ειδήμονες εξεφράσθησαν ήδη αρίστως και περισσότερον επιστημονικώς περί της ελληνικότητος της Μακεδονίας. Ευρήματα και επιγραφαί, πρόσωπα και ονόματα και γεγονότα επιβεβαιώνουν περιτράνως του λόγου το αληθές και πας τίμιος, ειλικρινής και πεπολιτισμένος άνθρωπος δύναται ευχερώς και ανέτως να ανεύρη ταύτα, όπου αν θελήση.
Η Αγία Γραφή εις το βιβλίον του Προφήτου Δανιήλ αναφέρει εξ αιώνας προ Χριστού περί του Έλληνος Βασιλέως εκ Μακεδονίας Μεγάλου Αλεξάνδρου, του οποίου το πολιτιστικόν έργον είναι γνωστόν εις όλους και μοναδικόν εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος. Εις δε τας Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται εκτενώς το όραμα του Αποστόλου Παύλου εις Τρωάδα και η επίσκεψις εις τας πόλεις της Μακεδονίας, ένθα ομιλεί και γράφει αριστοτεχνικώς την ελληνικήν. Ενταύθα συνηντήθη ο χριστιανισμός και ο Ελληνισμός και εξ αυτών εκυοφορήθη ο Βυζαντινός Πολιτισμός, ο οποίος έως της σήμερον μαρτυρείται εισέτι εις άπασαν την Μακεδονίαν και ιδιαιτέρως εις την ιεράν αθωνικήν Χερσόνησον.
Η απόκοσμος μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους εις την οποίαν διαβιούν από αιώνων μετ’ αδιασαλεύτου χριστιανικής ειρήνης και θεοδότου ομονοίας Ορθόδοξοι Μοναχοί από τας ανά την Οικουμένην παροικίας των Ορθοδόξων, βλέπουσα ταραχήν, συνοχήν και αδικίαν εθνών εις τας γειτνιάζουσας χώρας των Βαλκανίων, ποιείται θερμοτάτην έκκλησιν προς πάσαν κατεύθυνσιν και πάντα αρμόδιον, παρακαλούσα και προτρέπουσα τα προς ειρήνην, ασφάλειαν και δικαιοσύνην.
Η ειρήνη, ως απότοκος της δοκαιοσύνης, θα φέρη την ασφάλειαν και την τάξιν και δεν θα οδηγήση εις ανιέρους πράξεις ανελευθερίας και αθέσμων διεκδικήσεων. «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης» κατά την Αγίαν Γραφήν, διότι αύτη θα διατηρήση έκαστον λαόν εντός των ορίων αυτού άνευ επιθυμίας διεκδικήσεως όσων ανήκουν εις άλλους και σφετερισμού και παραχαράξεως της πνευματικής και ιστορικής κληρονομίας γειτόνων.
Οι Ελληνοορθόδοξοι, δια μοναχών κυρίως πρωτεργατών, ως των Θεσσαλονικέων αυταδέλφων Κυρίλλου και Μεθοδίου, κατέστησαν μετόχους της Ορθοδόξου Πίστεως και του πολιτισμού αυτών τους λαούς των Βαλκανίων. Η σαγινεύουσα Θεία Λατρεία εισήλθε εις την αχανή Ρωσίαν και λίκνον του μοναχισμού της χώρας αυτής υπήρξεν ο ιερός Άθως. Οι ιεροί αυτοί άνδρες και άλλοι, των οποίων ο κατάλογος θα ήτο μακρός, εις ουδένα επώλησαν την ταυτότητά των.
Θα ανέμενε κανείς από τους λαούς τούτους να είναι ευγνώμονες προς το Έθνος, το οποίον τους ευηργέτησεν. Εάν τούτο τυγχάνει δυσκατόρθωτον, τουλάχιστον ας μη ζητούν τίτλους ιδιοκτησίας επί της γης των ευεργετών των.
Κατανοούντες ευκόλως σήμερον ότι το νεόκοπον κρατίδιον των Σκοπίων ενδύεται ξένα ενδύματα και παρουσιάζεται εις τον κόσμον δι’ ονόματος ανήκοντος σαφώς και πλήρως τεκμηριωμένως ιστορικώς εις άλλους, ημείς οι μοναχοί ως απόγονοι αυτών, οι οποίοι με θείον ζήλον μεταλαμπάδευσαν το φως της Ορθοδοξίας και του πολιτισμού εις τους κύκλω λαούς, διαμαρτυρόμεθα δικαίως και εντόνως. Τούτο πράττομεν, διότι διαβλέπομεν πρωτοφανή αδικίαν, η οποία διασαλεύει επικινδύνως την θείαν ειρήνην μεταξύ ομοδόξων ομόρων λαών.
Παρακαλούμεν εκ βαθέων τους αρχηγούς κυρίως των Ορθοδόξων λαών, όπως μη στηρίζουν την παράφορον αδικίαν ταύτην και γίνονται αιτία επικινδύνου αναταραχής, τας συνεπείας της οποίας είναι αδύνατον να αποφύγη και η ησυχαστική αθωϊκή Πολιτεία.
Ειρηνεύετε, λοιπόν, παρακαλούμεν ολοθέρμως εν εαυτοίς και μη μεταίρετε όρια αιώνια, τα οποία εχαράχθησαν δι’ αίματος. Η ειρήνη, εν των πολιτιμωτέρων πραγμάτων εις τον κόσμον, είναι εύκολον να χαθή εις ελάχιστον χρόνον και υπό του παραμικρού αδεξίου χειρισμού, η επαναφορά όμως αυτής, ως γνωστόν, δεν επιτυγχάνεται αν δεν δεχθή σπονδάς ανθρωπίνου αίματος, συνοδευομένας υπό χειμάρρων δακρύων.
Ειρηνεύετε, διότι η μακαριότης των λαών δεν στηρίζεται εις τους σφετερισμούς, τας παραχαράξεις, τας αθέσμους αναγνωρίσεις, τας διαρπαγάς, τας επεκτάσεις αλλά μάλλον εις την φιλοπονίαν, την πρόοδον και την ειρήνευσιν. «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου» και των γειτόνων ημών νυχθημερόν εκτενώς προσευχόμεθα διαπύρως προς τον Ειρηνάρχην, Ειρηνοδότην και Ειρηνοφόρον Ουράνιον Πατέρα ημών ίνα παράσχη ταύτην δαψιλώς εις την εξαιρετικώς ευαίσθητον περιοχήν των Βαλκανίων εις τον γεωγραφικόν χώρον των οποίων υπάγεται και η αυτοδιοίκητος, υπό την Ελληνικήν επικυριαρχίαν και την ευλογούσαν σκέπην του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπερχιλιετής αγιορειτική Πολιτεία.
Ομιλούμεν όχι δια να ομιλώμεν απλώς, μη αποβλέποντες εις ανθρωπίνους σκοπιμότητας και εκτιμήσεις. Αναφερόμεθα όχι εις αλλοθρήσκους αλλ’ εις ομοδόξους, τους οποίους από αιώνων συνδέει κοινή πίστις και παράδοσις ιερά. Η διάστασις μεταξύ ομοδόξων λαών είναι φοβερόν και λυπηρόν πράγμα. Διό και το Σχίσμα των Σκοπίων αποτελεί πηγήν πολλών δεινών, εν των οποίων είναι και η επέκτασις της Ουνίας, το ανόσιον έργον της οποίας έχει ήδη καταδικασθή από πάντας τους Ορθοδόξους λαούς.
Άπαντες ημείς, οι φέροντες το τίμιον μοναχικόν ένδυμα ως στολήν υπηρεσίας της προς Θεόν και άνθρωπον αγάπης, εν νηφαλιότητι και ειρήνη καρδίας ποιούμεν έκκλησιν προς πάσαν κατεύθυνσιν δια την εξαφάνισιν της αδικίας και την αποσόβισιν τν εξ αυτής κινδύνων, της οικειοποιήσεως δηλονότι υπό των Σκοπίων όλως ξένων τίτλων και συμβόλων.
Απευθύνομεν έκκλησιν προς τους άρχοντας των Σκοπίων, να αναθεωρήσουν την στάσιν των και να συμβάλουν εις την εδραίωσιν της σταθερότητος, ίνα γευθούν και ούτοι τους γλυκείς καρπούς του ημέρου βίου, ως μέγα μέρος του λαού των ασφαλώς επιθυμεί. Διότι θεωρούμεν βέβαιον ότι οι κάτοικοι των Σκοπίων θα κατανοήσουν ότι σφετεριζόμενοι ξένα στοιχεία, δεν αδικούν μόνο εκείνους εις τους οποίους ανήκουν ταύτα αλλά κυρίως αδικούν τους εαυτούς των, ως να μην έχουν ιδικήν των παράδοσιν και πολιτισμόν.
Απευθύνομεν λόγον αναθεωρήσεως προς τους ηγέτας ομοδόξων λαών και μάλιστα ενίους εξ αυτών, οι οποίοι δια της αναγνωρίσεως του ως άνω κρατιδίου δημιουργούν μέγα πρόβλημα εις την ειρήνην τν Βαλκανίων.
Εν ταπεινώσει λόγον φιλαδελφίας απευθύνομεν και προς τους αγιωτάτους Πομενάρχας των Ορθοδόξων Εκκλησιών, των φίλων χωρών, ίνα δια της εγκαρδιότητός των και δια τρόπων, τους οποίους καλύτερον γνωρίζουν εκείνοι, συμβάλουν εις την απομάκρυνσιν των μελανών νεφών εκ των συνόρων μας.
Εις τας ευγενείς καρδίας και την ορθήν κρίσιν των ηγετών της Δύσεως και της μεγάλης υπερατλαντικής χώρας των Η.Π.Α. απευθύνομεν λόγον, ίνα κατά το μέτρον των δυνάμεών των επέμβουν, ίνα επικρατήση πολιτική νηνεμία, ελευθεροποιός και χαροποιός δια πάντας. Η μικρά Ελλάς έχει μεγάλην την προσφοράν εις τον παγκόσμιον πολιτισμόν και η ελαχίστη ανταπόδοσις ταύτης θα ήτο η άμεσος δικαίωσίς της.
Τελευτώντες, ημείς οι πολυετώς ασκούμενοι και αγωνιζόμενοι εις Άγιον Όρος, ένα πνευματικόν χώρον με Πανορθόδοξον και Οικουμενικήν αποστολήν, οι χίλια έτη και πλέον ειρηνικώς διαβιούντες και τύπον εις πάντας παραδίδοντες αγαστής συμβιώσεως∙ οι εν τη πολυωδύνω ταύτη περιοχή της Μακεδονίας εγκαταβιούντες και Αγιορείται άπαντες καλούμενοι∙ εν μια καρδία και χείλεσιν αναξίοις υψώνομεν ικετήριον φωνήν προς τον Φιλάνθρωπον Θεόν ημών, όπως λαλήση εις τας καρδίας των κρατούντων και συνετίση ταύτας προς ειρήνευσιν των λαών και αποσόβησιν παντός κακού. Αμήν.
Άπαντες οι εν τη Εκτάκτω Διπλή Ιερά Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών και Ευαγών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

(πρώτη δημοσίευση στο διαδίκτυο
από τις ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ)
Πηγή: περιοδικό ΠΡΩΤΑΤΟΝ,,
τεύχος 37,
Σεπτ.-Οκτ. 1992

Πηγή: Maccunion

Ανοίγουμε πόρτα στα Σκόπια

Ναι υπό προϋποθέσεις από την Κυβέρνηση στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ με την ΕΕ

Βήμα προς τα εμπρός στο Σκοπιανό κάνει η κυβέρνηση η οποία, σύμφωνα με τα Νέα, στη Σύνοδο Κορυφής της επόμενης εβδομάδας θα πει το “ναι”, υπό προϋποθέσεις, στο να δοθεί το πράσινο φως στην ΠΓΔΜ για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η στροφή αυτή, ύστερα από απανωτά βέτο στις επανειλημμένες συστάσεις της Κομισιόν της Κομισιόν να αρχίσουν τα Σκόπια ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, δεν είναι ανεξάρτητη από τις έντονες πιέσεις που δέχθηκε τον τελευταίο καιρό η Αθήνα από τις Βρυξέλλες.

Οι προειδοποιήσεις υπήρχαν αλλά η πίεση κατέστη σαφής όταν ο αρμόδιος επίτροπος για τη διεύρυνση Στέφαν Φούλε παρουσίασε πρόταση για ένα “νέο διαπραγματευτικό πλαίσιο”, το οποίο θα επιτρέψει στην ΠΓΔΜ να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις με την Ενωση και να λύσει το ζήτημα της ονομασίας με την Ελλάδα στην πορεία.

Πηγή: history-of-Macedonia

Το Μακεδονικό ζήτημα – Οι συνθήκες και η απαρχή του – Μέρος Α’

* * * * * * *

Σημείωση: Η περιγραφή βασίζεται στο εξαιρετικό βιβλίο του Κώστα Γκριτζώνα “Mακεδονία και Σκοπιανή απειλή” που θα το βρείτε να κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σταμούλη σε αυτό εδώ το link!

Σημείωση: Δεύτερη περιγραφή προστέθηκε για το ίδιο θέμα (πρώτο μέρος) την οποία μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: Σύντομη περιγραφή του Μακεδονικού – Φάση πρώτη, 1853/6 – 1918

* * * * * * *

Για τον περισσότερο κόσμο το Μακεδονικό ζήτημα έχει ηλικία μόλις 2-3 δεκαετίες ή ίσως λίγο περισσότερο. Στην πραγματικότητα όμως, όσο απίστευτο και αν φαίνεται, ξεκίνησε πριν από έναν ολόκληρο αιώνα! Και για να ακριβολογούμε πριν από 136 ολόκληρα χρόνια! Πώς όμως ξεκίνησε;

Όλα ξεκίνησαν με τις εθνικές βλέψεις της Ρωσσίας, ενός Σλαβικού έθνους, που επιθυμούσε η Σλαβική φυλή να είναι ο υπέρτατος κυρίαρχος όλης της Χερσονήσου του Αίμου, δηλαδή των σημερινών Βαλκανίων*1. Αυτές οι βλέψεις της, την οδήγησαν τελικά σε πόλεμο κατά της Τουρκίας το 1877. Η Τουρκία έχασε τον πόλεμο και αναγκάστηκε να υπογράψη συνθήκη ειρήνης μόλις ένα χρόνο αργότερα, το 1878, σε ένα μικρό χωριό δυτικά της Κωσταντινούπολης τον Άγιο Στέφανο.

Χάρη σε αυτήν την συνθήκη η Ρωσσία βρήκε ευκαιρία να ζητήσει εδάφη της Τουρκίας που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της, δηλ., εδάφη που θα υποστήριζαν την ανάπτυξη του εμπορίου της στο Αιγαίο. Τα εδάφη αυτά όμως στην πραγματικότητα ήσαν Ελληνικά αφού τα είχαν κατακτήσει οι Τούρκοι με σφαγές και μάχες από τους Έλληνες κατά τα 400 προηγούμενα χρόνια της σκλαβιάς μετά την πτώση της Κωσταντινούπολης (1453 μ.Χ). Ποιο συγκεκριμένα η Ρωσσία ήθελε την Καστοριά, την Καβάλα (η οποία έχει λιμάνι), και τις Σέρρες (χωρίς όμως την Θεσσαλονίκη και την Χαλκιδική) καθώς και μέρος της Θράκης. Μη έχοντας άλλη επιλογή η Τουρκία έδωσε στην Ρωσσία ότι εκείνη επιθυμούσε. Όταν η Ρωσσία πήρε τελικά αυτά τα εδάφη, έφτιαξε την μεγάλη Σλαβική χώρα που επιθυμούσε με αρχηγό την Βουλγαρία.

Αυτό όμως δυσαρέστησε τις υπόλοιπες Μεγάλες Δυνάμεις, όπως την Αγγλία και την Αυστροουγγαρία, οι οποίες δεν ανεχόντουσαν ούτε την ύπαρξη μιας τόσο μεγάλης ξένης δύναμης, ούτε την ιδέα ότι έχασαν την ευκαιρία του να έχουν πρόσβαση στο Αιγαίο χωρίς τον βραχνά της Ρωσσίας. Γι’αυτό διαμαρτυρήθηκαν εντόνως στην Ρωσσία, αναγκάζοντας την να ακυρώσει την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και να συγκαλέσει νέο συνέδριο στο Βερολίνο, στο οποίο υπογράφτηκε μια νέα συνθήκη, η γνωστή ως “Συνθηκη του Βερολίνου”. Δυστυχώς μεταξύ των καινούργιων όρων που υπογράφτηκαν σε αυτήν την νέα συνθήκη, υπήρξε και ένας που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο Μακεδονικό ζήτημα. Ο εξής: “η Αυστροουγγαρία θα είχε το δικαίωμα να διοικεί την Βοσνία και την Ερζεγοβίνη”.

Μια άσχετη μέχρι στιγμής χώρα, η Σερβἰα, έχοντας σκοπό να αναπτύξει το δικό της εμπόριο στην θάλασσα της Αδριατικής, σκόπευε να γίνει σύμμαχος με την Βοσνία και την Ερζεγοβίνη και εν συνεχεία με το Μαυροβούνιο το οποίο έβλεπε θάλασσα προς την επίτευξη τους στόχου της. Τώρα όμως που μπήκαν τρίτοι στην μέση και η Αυστροουγγαρία ήταν υπεύθυνη για αυτές τις δύο χώρες, έπρεπε η  Σερβία να βρει άλλο δρόμο για το εμπόριο της. Η Αυστροουγγαρία επειδή βέβαια δεν ήθελε να έχει προβλήματα με τους Σέρβους, συμφώνησε να την βοηθήσει να κατάκτησει τον μοναδικό δρόμο που απέμενε: την Μακεδονική γη που είχε απομείνει στους Έλληνες μετά της προηγούμενες -και αυθαίρετες φυσικά- συνθήκες. Στις 28 Ιουλίου του 1881 υπέγραψαν μια μυστική συμφωνία μεταξύ τους, (η οποία ανανεώθηκε το 1889) που έλεγε ότι η Αυστροουγγαρία θα έκανε ότι μπορούσε για να εξασφαλίσει τα εδάφη της Ελλάδας στους Σέρβους μέχρι την Θεσσαλονίκη, δηλαδή το Αιγαίο. Έτσι άρχισαν οι βλέψεις των Σέρβων*2 προς την Μακεδονία.
(συνεχίζεται)

* * * * * * *

*1 = The region takes its name from the Stara Planina (Old Mountain) mountain range in Bulgaria and partly in Serbia, commonly known as the Balkan Mountains, likely from the Turkish Balkan meaning “a chain of wooded mountains”.
http://en.wikipedia.org/wiki/Balkans#Etymology_and_evolving_meaning

*2 = Αν κοιτάξετε έναν σημερινό χάρτη θα δείτε ότι τα σύνορα της Σερβίας είναι πολύ μακρυά από αυτά της Ελλάδος άρα ίσως σας να φανεί παράξενο το γιατί ενοχλήθηκε η Σερβία για ξένα κόλλυβα. Η απάντηση όμως κρύβεται στο ότι τα όρια της Σερβίας τότε, ήταν διαφορετικά από ότι σήμερα. Τα σημερινά Σκόπια ήταν κομμάτι της Σερβίας τότε, γι’αυτό οι Σέρβοι ενοχλήθηκαν. Εδώ είναι ένας χάρτης του 1878 που δείχνει τα τότε σύνορα.

Τελευταία ανανέωση 22 Ιαν. 2017