Γιατί τρομάζει η Επανάσταση του ’21, τους σύγχρονους εθνομηδενιστές;

Του Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου

Απάντηση στους αριστερούς ταξικούς επαναστάτες που παίζουν το παιχνίδι των εχθρών της πατρίδας

ΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ;
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ…
ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ

Ήταν γενναίοι και παράτολμοι, θυσιάστηκαν για την ελευθερία μας, έχυσαν ποτάμια αίμα για να έχουμε πατρίδα κυρίαρχη και κράτος Ελληνικό.

Απέναντι τους οι παγκόσμιοι βαβυλωνοποιητές έχουν ένα σκοπό, να σβήσουν τις μνήμες και να κατασκευάσουν μια ψεύτικη δουλοπρεπή νέα τάξη πραγμάτων. Η παραχάραξη της ιστορίας είναι η απαρχή εφαρμογής του σχεδίου «πνευματικής, πολιτισμικής εθνοκάθαρσης». Παράλληλα κινούνται ενάντια στην γλώσσα, ενάντια στην ορθοδοξία, ενάντια στην φιλοπατρία, υπέρ του διαμελιστικού μειονοτικού πολυπολιτισμού, υπέρ της μονομερούς από την Ελλάδα κατάργησης των συνόρων, υπέρ των μεταναστών και ενάντια στους γηγενείς!!

Το 1821 δεν προέκυψε τυχαία, προηγήθηκαν εξεγέρσεις και μακροχρόνιοι περιφερειακοί πόλεμοι. Ήταν ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των εθνικών-λαϊκών δυνάμεων, (δεν υπήρχε αστική τάξη και προλεταριάτο τότε στη χώρα)…..

Υπήρχε κεντρικός σχεδιασμός και καλή προετοιμασία από την Φιλική Εταιρεία.
Η εξέγερση στην Μολδοβλαχία ήταν αντιπερισπασμός.
Οι Πόντιοι έστειλαν πολλά χρήματα, γιατί δεν μπορούσαν να συμβάλλουν στρατιωτικά.
Στο ταμείο στην Βόστιτσα (Αίγιο) αρχές του 1821 μαζεύτηκαν μεγάλα ποσά.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όρκισε στο λάβαρο από τις 17 Μάρτη στην Αγία Λαύρα εκατοντάδες πολεμιστές και με την συμμετοχή του άγνωστου στο ευρύ κοινό οπλαρχηγού Στριφτόμπολα.

Ο ίδιος και σε συντονισμό με τον Κολοκοτρώνη κινήθηκαν ταυτόχρονα.

Ο Κολοκοτρώνης με τον Μαυρομιχάλη μέριασαν τις διαφορές τους και απελευθέρωσαν την Καλαμάτα, την ίδια στιγμή απελευθερωνόταν τα Καλάβρυτα.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έκανε πως θα πάει προς την Τρίπολη και γύρισε την νύχτα προς την Πάτρα. Μια αψιμαχία στο Γηροκομειό με Τουρκική περίπολο έδωσε την ευκαιρία στους Τούρκους του κάστρου του Ρίου να σπεύσουν σε βοήθεια του κάστρου της Πάτρας κι έτσι απέτυχε ο αιφνιδιασμός.

Η έννοια έθνος χρησιμοποιείται από τον Όμηρο ως ταυτόσημη με το πλήθος ομοειδών ειδών, αγέλης ζώων και σμήνους πτηνών.

Η έννοια γένος που χρησιμοποιείται πολύ από τους αγωνιστές του ʼ21 έχει ρίζα από το ρήμα νάσκω = γεννώ.

Από αυτή στην λατινική της διατύπωση προέκυψε το nation που μεταφράζεται σε έθνος, ενώ θα έπρεπε να αναφέρεται ως γένος.

Η διαφορά του έθνους από το γένος είναι ότι, το γένος οριοθετεί την κοινή καταγωγή.

Οι έχοντες εθνική συνείδηση αποκαλούνται εθνιστές και οι προσποιούμενοι τους εθνιστές αποκαλούνται εθνικιστές.

Εκ του Γάλλου στρατιώτη ΣΩΒΙΝ που υπερέβαλλε την αξία της πατρίδας σε βαθμό μίσους και επέκτασης ενάντια σε άλλα έθνη, προέκυψε ο όρος σωβινισμός.

Με οργανωμένη παράφραση της έννοιας του έθνους ( ως εχθρότητα στους άλλους λαούς), επιχειρείται η επιβολή αντεθνικών αισθημάτων και απάτριδος συνείδησης.

Ενοχοποιείται τεχνητά το έθνος ως γενεσιουργός αιτία φυλετικών πολέμων και κρατικών συγκρούσεων, παρά το γεγονός ότι αυτοί διεξάγονται κύρια από τα οικονομικά συμφέροντα και τους σκοπούς των κεφαλαιοκρατών.

Εναλλακτικά επιβάλλεται ο όρος κοσμοπολιτισμός (πολίτες του κόσμου) ως δήθεν κατάργηση όλων των συνόρων.

Αυτή η προσέγγιση είναι μέσο για την παράλυση των εθνικών αντιστάσεων στην παγκόσμια επέκταση του κεφαλαίου και της ισοπέδωσης των ιδιαιτεροτήτων και των ταυτοτήτων των λαών.

Μια ακόμη εκδοχή των απάτριδων εθνομηδενιστών είναι η οικουμενικότητα, όρος παγκοσμιοποιητικός που αναφέρεται στον οίκο του θεού σε άπαντα τον κόσμο.

Και ο κοσμοπολιτισμός και η παραλυτική οικουμενικότητα είναι τα άλλοθι της υποταγής στην Βαβυλωνοποίηση της ανθρωπότητας.

Όταν αναφερόμαστε στην Βαβυλώνα εννοούμε την σύγχυση, την ασυνεννοησία, το χάος και την επικράτηση της «καθαρής φυλής» πάνω στους μιγάδες και πολυδιασπασμένους κοσμοπολίτες. Η καταστροφή των εθνικών ταυτοτήτων και οι πολλαπλές γεωγραφικές αυτονομήσεις και μειονοτικές αποσκιρτήσεις είναι μέρος της προετοιμασίας της λεγόμενης παγκόσμιας διακυβέρνησης –δικτατορίας πάνω στα θραύσματα των πάλαι ποτέ εθνών-κρατών. Οι μίζεροι και μίζα-ροι ψευτοκαθηγητάδες που λένε ότι τα έθνη προέκυψαν από τον καπιταλισμό, άρα δεν υπήρχαν πριν το 1600, είναι συνειδητά και ασυνείδητα όργανα της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Επομένως η αγάπη στην πατρίδα, η αγάπη στην ελευθερία, η ιστορική μνήμη, η σύγχρονη εθνική ταυτότητα, η αλληλεγγύη των εθνών, ο ειρηνικός πολιτισμικός διεθνισμός είναι αντίπαλοι στα γεωπολιτικά σχέδια των παγκοσμιοποιητών.

Οι ήρωες του 1821 που είχαν σαν πρότυπα τον Λεωνίδα, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Αχιλλέα πρέπει κατ αυτούς (παγκοσμιοποιητές), να λησμονηθούν και οι πατεράδες και οι παππούδες μας που πολέμησαν τους Ιταλούς και Γερμανούς εισβολείς με πρότυπα τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα, τον Καραϊσκάκη, τον Μακρυγιάννη πρέπει να λοιδορηθούν.

Όσοι θαυμάζουν τον Νικηταρά θα υβρίζονται ως Ελληναράδες. Και όσοι θα πιστεύουν στο αυτονόητο, στην αξία της πατρίδας, θα καθυβρίζονται ως ρατσιστές και εθνικιστές.

Την Ελληνική αρχή του μέτρου, της μεσότητας , του ρυθμού και της αναλογίας που επιβάλλει ποσόστωση, έλεγχο, αφομοίωση και κοινή παιδεία και πολιτισμό στους μετανάστες την αποκαλούν ψευδώς ακραία .

Και την πραγματικά ακραία αντιστροφή των εννοιών όπως της ελευθερίας σε ασυδοσία και της απεριόριστης εισβολής μεταναστών στο πρότυπο της «ανοικτής κοινωνίας» (ΣΟΡΟΣ) την αποκαλούν προοδευτική αναγκαιότητα.

Οι εντός των τειχών εχθροί είναι δύο κατηγοριών, τα θύματα της παραπλάνησης και τα μίσθαρνα όργανα της διάλυσης της εθνικής συνοχής με απώτερο σκοπό την υποταγή των Ελλήνων και άλλων εθνών στους πραγματικούς ρατσιστές και φασίστες, ναζιστές κλπ. Καίριο ερώτημα: γιατί δεν στρέφονται όλοι αυτοί ενάντια στην πηγή του κακού;

Γιατί δεν αλλάζουν την δική τους ιστορία, δεν προωθούν τον πολυπολιτισμό και το σχέδιο ΑΝΑΝ στην δική τους χώρα, γιατί ορθώνουν τείχη, ενώ αξιώνουν στους άλλους να τα γκρεμίσουν;

Γιατί δεν είναι κοσμοπολίτες και είναι σωβινιστές; Γιατί είναι ρατσιστές και εθνοκτόνοι;

Γιατί για εμάς ισχύει η Βαβυλωνία και για αυτούς ο περιούσιος λαός του Κυρίου;

Για να αποκατασταθεί η αλήθεια, ας είμαστε δίκαιοι με τα ίδια κριτήρια κρίνοντες τόσο τα δικά μας όσο και τα αλλότρια…

Όσον αφορά την επανάσταση του 1821, σκεφθείτε πως κάποιοι ηγήτορες μας δεν ντύθηκαν ποτέ τσολιαδάκια και δεν έπαιξαν ποτέ σχολικό θέατρο με πρωταγωνιστές τους ήρωες του γένους και δεν δάκρυσαν ποτέ στην παρέλαση και δεν ρίγησαν στην θέα της Ελληνικής σημαίας, δεν έκαναν τον σταυρό τους σαν παιδάκια και δεν έψαλαν τον ακάθιστο ύμνο, ούτε καν τον εθνικό ύμνο ξέρουν!! Και περιμένουμε από αυτούς να κυβερνήσουν για τα συμφέροντα της Ελλάδας;

Καλά θα κάνουν οι εθνοαποδομητές να σιωπήσουν ένοχα γιατί, όλοι ενθυμούνται πως υπονόμευσαν το 22 με τον εθνικό διχασμό τους Έλληνες. Ανθέλληνες γενίτσαρους σαν τον εαυτό τους, θέλουν οι εθνομηδενιστές να καταντήσουν την νέα γενιά…

Πηγή: Maccunion

“Τα ‘δωσα και τα δύο στη πατρίδα”.

Μια ιστορία που δημοσιεύεται στο τεύχος του Οκτωβρίου της Ναυτικής Ελλάδος:

Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε. Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού.

Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί, γινόταν έπαρση σημαίας και σταματούσαν τα πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες , απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι. Το άγημα αποδόσεως τίμων στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο αξιωματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. ¨Ολοι οι παριστάμενοι εκεί και οι περαστικοί, όπως και εγώ σταθήκαμε σε στάση προσοχής. Αποδίδεις με αυτό τον τρόπο την τιμή στο ιερό μας σύμβολο, στη γαλανόλευκη σημαία. Τη στιγμή που ο αρμόδιος αξιωματικός χαιρετά, η ματιά του πέφτει λοξά και βλέπει κάτι παράξενο, και η ψυχή του ταράζεται, μ’ αυτό που θα σας πω παρακάτω.

Τελειώνοντας η διαδικασία της υποστολής της σημαίας, οι διαβάτες συνεχίζουν τον δρόμο τους, ενώ εγώ από παρέμεινα από συνήθεια λίγο ακόμα. Τότε βλέπω τον νεαρό αξιωματικό να κατευθύνεται θυμωμένος πρός έναν γεροδεμένο πλανόδιο καστανά. Βλέπετε τότε η πλατεία ήταν κενή και στις γωνίες ήταν πάντα στιλβωτές ( λούστροι ) και καστανάδες, που μας λείπουν τώρα. Και του είπε : <<γιατί δεν σηκώθηκες όρθιος για να τιμήσεις τη σημαία μας. Δεν έχεις φιλότιμο κλπ>>. Ο άνθρωπος έμεινε βουβός, ενώ εγώ παρακολούθησα έντρομος και φοβερά συγκλονισμένος το τι έγινε. Μετά βλέπω τον καστανά ότι έγινε κατακόκκινος και ότι άρχισε να τρέμει. Ήθελε να φωνάξει, αλλά τον είδα με έκπληξη να συγκρατείται, σκύβοντας το κεφάλι του και να αρχίσει να κλαίει με λυγμούς. Όμως συνήλθε γρήγορα, σκούπισε τα δάκρυά του και με τη δύναμη των χεριών του ( που ήταν γερά) στύλωσε το σώμα του δυνατά, έσπρωξε τον πάγκο με τα κάστανα μπροστά και φώναξε με όλη την ψυχη του στον νεαρό αξιωματικό δυνατά <<πώς να σηκωθώ κύριε; Της τα έδωσα της Πατρίδας μου και τα δύο>>. Και σηκώνοντας τα μπατζάκια του παντελονιού, φάνηκαν δύο πόδια, κομμένα πάνω από το γόνατα. Και ξανάρχισε να κλαίει. Ο κόσμος όπως και εγώ γύρω του έκλαιγε και χειροκροτούσε, όμως περισσότερο απο όλους έκλαιγε ο νεαρός αξιωματικός.

Έχουν περάσει περίπου 60 χρόνια. Ποιος ξέρει τι να γίνεται. Εκείνη τη στιγμή πάντως έγινε κάτι το αλησμόνητο, μια φοβερή σκηνή. Ο αξιωματικός σκύβει και αγκαλιάζει και φιλά τον καστανά, και στη συνέχεια στέκεται ευθυτενής μπροστά στον ήρωα, φέρνει το δεξί χέρι στην άκρη του γείσου του πηλίκιού του και τον χαιρετά στρατιωτικά. Του απονέμει <<τας κεκανονισμένας τιμάς>> που δεν μπόρεσε εκείνος τυπικά να αποδώσει στη σημαία μας, γιατί της χάρισε τα δύο πόδια του στα βορειοηπειρώτικα βουνά μας, για να μπορεί να κυματίζει σήμερα ψηλά η κυανόλευκη σημαία μας, σε λεύτερη πατρίδα. Και οι άλλοι, οι πολλοί να μπορούν να πηγαίνουν με γρήγορο βήμα στην ειρηνική απασχόλησή τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι περνούν μπροστά από έναν ήρωα του αλβανικού μετώπου, τον Έλληνα ήρωα πολεμιστή, όποιο επάγγελμα και να ‘χει. Άλλοι δεν μιλούν, άλλοι όμως ειρωνεύονται. Γι αυτό οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν, να διδαχθούν από την οικογένεια και από το Σχολείο για το Έπος του 1940.
Για το καλό της Πατρίδας μας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΤΟΥΛΙΑΣ
ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ Π.Ν. εα

Πηγή: Ελλήνων Ευλογημένη Γη