ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ

Το άρθρο αυτό γράφτηκε με αφορμή την προσεχή συνάντηση (17 Απριλίου) του Υπουργού εξωτερικών κ. Νίκου Κοτζιά με τον κ. Μάθιου Νίμιτς – ειδικό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ – για τη συνταγματική ονομασία της γειτονικής χώρας.

ΜΕΡΟΣ Α.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων κύριος Ξυδάκης αποκάλεσε πρόσφατα σε ευρωπαϊκή εφημερίδα τη γειτονική χώρα με το όνομα «Μακεδονία» σκέτο, όταν θέλησε να περιγράψει την κατάσταση που επικρατεί στα βόρεια σύνορα της χώρας μας. Δήλωση που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση τόσο με την κοινή απόφαση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, όσο και του νυν Υπουργού Εξωτερικών. Παρόμοια, ο Αναπληρωτής Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κύριος Μουζάλας χρησιμοποίησε – από “λεκτικό λάθος” – τον ίδιο όρο για να περιγράψει τη γειτονική χώρα. Τέλος, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κύριος Μπαλαούρας δήλωσε ότι ό ίδιος προσωπικά δεν θα είχε αντίρρηση να λάβει η π.Γ.Δ.Μ. το όνομα «Μακεδονία».

Ο δημοσιογράφος Αθανάσιος Έλλις με πρόσφατο (31.3.2016) άρθρο του στην Καθημερινή – που είχε ως τίτλο: “ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ” – γράφει:

“Δεν είναι μόνον ο κ. Μπαλαούρας. Είναι και πολλοί άλλοι, όπως προκύπτει από παλαιότερα άρθρα, διακηρύξεις και δηλώσεις, όπου στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και συνεργαζόμενοι με αυτόν όχι μόνο αποκαλούν τα Σκόπια «Μακεδονία», αλλά προχωρούν και ένα βήμα παρακάτω ζητώντας προκλητικά να αναγνωρισθεί η γειτονική χώρα με τη συνταγματική της ονομασία”.

Ολοκληρώνει δε το άρθρο του λέγοντας:
“Τη στιγμή που η διεθνής κοινότητα δέχεται τη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, ο Μάθιου Νίμιτς προτείνει το «Βόρεια Μακεδονία» και οι προσπάθειες επικεντρώνονται στη χρήση της «έναντι όλων», κάποιοι ανεγκέφαλοι Έλληνες αποδυναμώνουν τη θέση της χώρας τους.”

ΜΕΡΟΣ Β.
Σε πρόσφατο (17.3.2016) “Ψήφισμα της Εταιρείας Μακεδονικών
Σπουδών για το θέμα ονομασίας της π.Γ.Δ.Μ.” (το κείμενο υπάρχει στο διαδίκτυο) αναφέρεται:

“Ως Έλληνες πιστεύουμε και στηρίζουμε το δικαίωμα του κράτους των Σκοπίων να εισέλθει στους διεθνείς οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Αλλά θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε να χρησιμοποιεί το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας. Ως Έλληνες Μακεδόνες αισθανόμαστε την τιμή και την ευθύνη να μην επιτρέψουμε την εξαφάνιση, κάτω από πολιτικές σκοπιμότητες, της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Υπενθυμίζουμε ότι 20 και πλέον χρόνια το πολυεθνικό κράτος της FYROM παραβιάζει συστηματικά σε βάρος της Ελλάδας την «Ενδιάμεση συμφωνία» του 1995, τις σχετικές διεθνείς συνθήκες και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Δεν συμμορφώθηκε με τις αποφάσεις του Σ.Α. του ΟΗΕ (817/1993, 845/1993), αγνοεί τις αποφάσεις της Ε.Ε. των Βρυξελλών στις 16.12.1991, του Γκιμαράες στις 3.5.1992, της Λισσαβώνας στις 27.6.1992, του Εδιμβούργου στις 12.12.1992 και του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008.

Αντίθετα, επικαλούμενο το γεγονός της τυπικής του αναγνώρισης από διάφορες χώρες με το όνομα «Μακεδονία» και κυρίως την αναγνώριση και την πολιτική του υποστήριξη από τις ΗΠΑ, εμμένει, αψηφώντας και την ιστορική αλήθεια και τις ελληνικές θέσεις, στη χρήση της ιστορικά πλαστής “μακεδονικής” εθνωνυμίας του.

Επιπλέον επιμένει στον αυτόκλητο (και αποκλειστικό) αυτοπροσδιορισμό των κατοίκων της επικράτειάς του ως «Μακεδόνων» και της σλαβικής τους γλώσσας ως «μακεδονικής». Και, τέλος, οι ηγέτες της FYROM, ξεκινώντας από την αρχική αυτή απάτη, προχωρούν, επικαλούμενοι τον «μακεδονισμό» τους, στην προβολή «αλυτρωτικών» βλέψεων σε βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας, της όμορης δηλαδή με την επικράτειά τους και μεγαλύτερης περιφέρειας του ελληνικού κράτους.”

ΜΕΡΟΣ Γ.
Πέρα από τα προηγούμενα, χρησιμοποιώντας αναξιόπιστα γενετικά στοιχεία Σκοπιανοί, αλλά και άλλοι, προπαγανδίζουν (με έντυπα, αλλά κυρίως στο διαδίκτυο) ότι: “οι Έλληνες ως έθνος έλκουν την καταγωγή τους από τις μαύρες φυλές της Αφρικής και της ερήμου της Σαχάρας” και ότι οι Νεοαφρικανοί Έλληνες επιβουλεύονται τη “Μακεδονία”. Προς αποκατάσταση της επιστημονικής αλήθειας ας παραθέσουμε ορισμένα ιστορικά και γενετικά στοιχεία.

ΜΕΡΟΣ Γ1.
Η π.Γ.Δ.Μ. είναι πολυεθνικό κράτος. Η μεγαλύτερη εθνική πληθυσμιακή ομάδα (περίπου το 64,2% του συνολικού πληθυσμού) είναι Σλάβοι, ενώ ποσοστό 25,2% είναι Αλβανοί. Οι υπόλοιπες πληθυσμιακές ομάδες αποτελούνται από ΄Ελληνες, Τούρκους, Roma, Σέρβους και Βόσνιους. Μεταξύ των ετών 1929 και 1941, η π.Γ.Δ.Μ. ήταν επαρχία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, γνωστή στα Σερβικά ως Vardarska Banovina (Επαρχία του Βαρδάρη) από τον ποταμό Βαρδάρη (Αξιό) που ρέει μέσα από αυτή.

ΜΕΡΟΣ Γ1.1.
Ο ομότιμος Καθηγητής Αντώνιος-Αιμίλιος Ταχιάος – που δίδασκε στο ΑΠΘ εκκλησιαστική ιστορία και γραμματεία των Σλάβων – σε πρόσφατη (2/4/2016) επιστολή του στην Καθημερινή (τίτλος: Η Ονομασία) τονίζει τα ακόλουθα: “Πρώτον, το γεωγραφικό σημείο στο οποίο βρίσκονται τα Σκόπια δεν ανήκε στη Μακεδονία αλλά στη Δαρδανία. Μεταξύ Μακεδονίας και Δαρδανίας παρεμβάλλετο η Παιονία. Γι’ αυτά υπάρχουν τεκμήρια και από παλιούς χάρτες. Άρα τα Σκόπια δεν ήταν Μακεδονικά. Δεύτερον, μόλις κατελήφθη κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή του σημερινού κράτους της π.Γ.Δ.Μ., εκδόθηκε στα Σκόπια εφημερίδα σε βουλγαρική γλώσσα με τίτλο “Macedonia”. Στο πρώτο τεύχος της διαβάζουμε: «Βούλγαροι! Η Μακεδονία είναι ελεύθερη. Ελεύθερη Μακεδονία για αιώνες». Έπεται ένας έπαινος και ευγνωμοσύνη στον «τσάρο των Βουλγάρων Μπορίς Γ΄», στον «μεγάλο ηγέτη του ισχυρού γερμανικού Ράιχ Αδόλφο Χίτλερ» και «στον Ντούτσε, τον δημιουργό της φίλης Ιταλίας», και ακολουθεί ένα «ζήτω» για τον Τσάρο Μπορίς, τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Μπενίτο Μουσολίνι. Αυτά τα αγνοεί ή τα έχει λησμονήσει η ηγεσία των Σκοπίων; Καταλαβαίνει ότι είναι συνεχιστής ενός έργου που είχε βουλγαρική προέλευση; Όσον αφορά εμάς, θα ήθελα απλώς να πω ότι οι πολιτικοί μας δεν έχουν μελετήσει ποτέ σε βάθος το γονίδιο των γειτονικών μας λαών.” Ας δούμε όμως αρχικά τι δείχνει η μελέτη των γονιδίων (DNA), αλλά και πως χρησιμοποιείται η μελέτη των γονιδίων από την π.Γ.Δ.Μ.

ΜΕΡΟΣ Γ1.2.
Σχέση των Σλάβων από τα Σκόπια με τους Έλληνες και άλλους Ευρωπαϊκούς λαούς. Η μελέτη πατροπλευρικών γενετικών δεικτών έδειξε ότι: Οι Σλάβοι της π.Γ.Δ.Μ. εντάσσονται σε όμιλο, όπου περιλαμβάνονται Ευρωπαϊκοί λαοί που μιλούν κυρίως Σλαβικά (Ρώσοι, Ουκρανοί), ενώ οι Έλληνες εντάσσονται σε άλλον όμιλο μαζί με άλλους Ευρωασιατικούς πληθυσμούς (Βάσκοι, Βρετανοί, Αρμένιοι).

Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι παρά τη γεωγραφική γειτνίαση, η προγονική πατροπλευρική γενετική σύσταση των Ελλήνων διαφέρει σημαντικά από αυτή των Σλάβων της π.Γ.Δ.Μ. (Wells et al. 2001).

ΜΕΡΟΣ Γ1.3.
Οι Σλάβοι της π.Γ.Δ.Μ. εντάσσονται γενετικά με άλλους Σλαβικούς λαούς. Οι Jakovski et al. (2011) διαπίστωσαν ότι το πληθυσμιακό δείγμα Σλάβων από την π.Γ.Δ.Μ. έδειχνε μεγαλύτερη γενετική συγγένεια με τους Βουλγάρους, έπειτα με τους Σέρβους, ενώ μικρότερη γενετική συγγένεια έδειχνε με τους Κροάτες. Σε μια πιο εκτεταμένη έρευνα ερευνητές από την Πολωνία, τη Λευκορωσία και τη Σλοβακία διερεύνησαν τη γενετική συγγένεια ανάμεσα σε 25 Σλαβικούς λαούς (Rebała et al. 2007). Διαπίστωσαν πολύ μικρές γενετικές αποστάσεις ανάμεσα στους Σέρβους, Βουλγάρους, Βόσνιους και Σλάβους της π.Γ.Δ.Μ. Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν ότι οι Σλάβοι της π.Γ.Δ.Μ εντάσσονται μεταξύ των Σλαβικών λαών, ενώ τα όσα ισχυρίζονται περί της καταγωγής τους, ότι δηλ. είναι απόγονοι αρχαίων Μακεδόνων, απορρίπτονται ακόμη και από αποτελέσματα γενετικής Σλάβων επιστημόνων.

Γ1.4.
Ψευδοεπιστημονικές μελέτες. H Υποτιθέμενη Υποσαχάρια Αφρικανική Καταγωγή των Ελλήνων. Ο Ισπανός ανοσολόγος Arnaiz-Villena και συνεργάτες του από τα Σκόπια, χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα μόνο από ένα γονίδιο, το HLA-DRB1, που καθορίζει λευκοκυτταρικά αντιγόνα κατέληξαν στο παράδοξο συμπέρασμα, ότι οι Σλάβοι της π.Γ.Δ.Μ είναι γενετικά στενά συγγενείς με τους κατοίκους της Κρήτης, αλλά όχι με τους γεωγραφικά πλησιέστερους Έλληνες της Ηπειρωτικής Ελλάδας και επιπλέον ότι οι ΄Ελληνες είναι στενά γενετικά συγγενείς με Υποσαχάριους Αφρικανούς (Arnaiz-Villena et al. 2001a). Οι Petlichkovski και συν (2004) από το Πανεπιστήμιο “Κυρίλλου και Μεθοδίου” των Σκοπίων επικεντρώνοντας πάλι την έρευνά τους μόνο στο ίδιο γονίδιο, κατέληξαν σε εντελώς αντίθετα συμπεράσματα από τα προηγούμενα, δηλ. ότι δεν υπάρχει γενετική συγγένεια των Ελλήνων με Υποσαχάριους Αφρικανικούς πληθυσμούς.

Η προπαγανδιστική, αντιεπιστημονική και ανιστόρητη αυτή άποψη του Ισπανού Arnaiz-Villena και συνεργατών του από τα Σκόπια απαντήθηκε τεκμηριωμένα από διαπρεπείς επιστήμονες της αλλοδαπής (Risch et al. 2002) και από δύο άρθρα (Karatzios et al. 2011; Riccio et al. 2013). Ο υπότιτλος του ενός άρθρου (Karatzios et al. 2011) – που είναι ελεύθερα προσβάσιμο – σε μετάφραση είναι: «Συστηματική ανασκόπηση των αποτελεσμάτων της γενετικής έρευνας και των ιστορικών στοιχείων απορρίπτουν τη θεωρία που διατυπώθηκε από τον Arnaiz-Villena». Περίληψη του άρθρου είναι η ακόλουθη:
“Ο Arnaiz-Villena και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν εργασίες με βάση την τυποποίηση ενός (HLA-DRB1) έως τριών γονιδίων του συμπλέγματος HLA και προέβαλαν τον ισχυρισμό ότι μόνο οι Έλληνες από όλους τους Μεσογειακούς λαούς είναι στενά γενετικά συγγενείς με Υποσαχάριους Αφρικανούς (Arnaiz-Villena et al. 2001a). Γενετιστές όμως παγκόσμιας εμβέλειας, π.χ. Neil Risch, Alberto Piazza και Luigi Luca Cavalli-Sforza, έχουν απορρίψει τη μεθοδολογία του Arnaiz-Villena και των συνεργατών του (Risch et al. 2002). Το πρωταρχικό μειονέκτημά τους είναι ότι βάσισαν τα συμπεράσματά τους σε ελάχιστους – συνήθως έναν – γενετικούς δείκτες για να συγκριθούν πολλοί πληθυσμοί ανθρώπου, σε σύγκριση με αξιόπιστες μελέτες γενετικής πληθυσμών στις οποίες χρησιμοποιούνται πάρα πολλοί γενετικοί δείκτες (Τριανταφυλλίδης 2016). Μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευθεί πολυάριθμες μελέτες γενετικής πληθυσμών που χρησιμοποιούν κατάλληλες μεθοδολογίες και πολλαπλούς γενετικούς δείκτες που συμπεραίνουν ότι οι ΄Ελληνες γενετικά ομαδοποιούνται με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, καταρρίπτοντας έτσι τους εξωπραγματικούς ισχυρισμούς του Arnaiz-Villena που αντιστρατεύονται την ιστορία, τη γεωγραφία και τη γενετική (Karatzios et al. 2011; Τριανταφυλλίδης 2016). Είναι ενδιαφέρον ότι η κατάχρηση των επιστημονικών μεθοδολογιών στις ερευνητικές εργασίες του Arnaiz-Villena παρουσιάζεται σε βιβλίο γενετικής ως κλασικό παράδειγμα αυθαίρετης ερμηνείας ερευνητικών δεδομένων (Jobling et al . 2004) και ακόμη πιο εντυπωσιακό τη διαγραφή ενός άρθρου τους από τη διεθνή βιβλιογραφία (Arnaiz-Villena et al. 2001b).

Για να προστατευθεί η επιστήμη από τη λαθεμένη και καταχρηστική χρήση της, θα πρέπει επίσης να αποσυρθούν από τη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία οι σχετικές εργασίες του Arnaiz-Villena και των συν.” Η αντιεπιστημονική άποψη των Arnaiz-Villena και των συνεργατών του απορρίπτεται τελεσίδικα πλέον από τα συμπεράσματα πρόσφατης δημοσίευσης (Riccio et al. 2013) στην οποία αναλύθηκαν 7 γονίδια HLA, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και το γονίδιο HLA-DRB1, στην ανάλυση του οποίου βάσισαν το συμπέρασμά τους ο Arnaiz-Villena και οι συνεργάτες του από τα Σκόπια. Στην εργασία αυτή αναλύθηκαν τα γενετικά στοιχεία του 16ου Διεθνούς Συνεδρίου Ιστοσυμβατότητας και Ανοσογενετικής μαζί με τα αποτελέσματα προηγούμενων συνεδρίων (12ου έως του 15ου). Οι συγγραφείς δηλαδή ανέλυσαν και τα γενετικά στοιχεία του 12ου συνεδρίου, από το οποίο ο Arnaiz-Villena άντλησε τα γενετικά στοιχεία για τον Ελληνικό πληθυσμό (Arnaiz-Villena et al. 2001a). Τα βασικά συμπεράσματα της νέας εργασίας – όσον αφορά το γονίδιο HLA-DRB1 – είναι: α) Τα πληθυσμιακά δείγματα από την Ελλάδα που αναλύθηκαν στο 12ο, 15ο και 16ο συνέδριο Ιστοσυμβατότητας ομαδοποιούνται το ένα δίπλα στο άλλο στο γράφημα ανάλυσης 104 πληθυσμιακών δειγμάτων προερχομένων από όλον τον κόσμο. Αντίθετα, οι πληθυσμοί της Υποσαχάριας Αφρικής ξεχωρίζονται χαρακτηριστικά από τους πληθυσμούς των Ευρωπαϊκών γεωγραφικών περιοχών.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
H Γιουγκοσλαβική περιοχή της σημερινής fYROM δεν ονομαζόταν Μακεδονία, αλλά Vardarska Banovina (Επαρχία του Βαρδάρη), ούτε οι κάτοικοί της “Μακεδόνες”. Πρόταση. Η Εθνική ονομασία της FYROM πρέπει να είναι συμβατή με τη δική της ιστορία και τον πολιτισμό των δικών της υπηκόων. Μια τέτοια ονομασία θα μπορούσε να είναι: Δημοκρατία της Δαρδανίας ή Δημοκρατία της Βαρδασκίας. Οι επιπόλαιες θέσεις Ελλήνων για το θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας αποδυναμώνουν τη διπλωματική θέση της Ελλάδας, ενώ συμβάλλουν στην ενδυνάμωση της προπαγάνδας Σλάβων και άλλων εναντίον της χώρας μας.

Πηγή: Αμφικτύων

Σύντομη περιγραφή του Μακεδονικού – Πρώτη φάση, 1853/6 – 1918

Σύντομη περιγραφή του Μακεδονικού

Φάση πρώτη, 1853/6 – 1918

Γράφει ο ΜacedonianΑncestry
https://macedonianancestry.wordpress.com/

Πως ξεκίνησε το Μακεδονικό ζήτημα

Το 1853 ξεκίνησε ο λεγόμενος “Κριμαϊκός πόλεμος”. Τα αντίπαλα στρατόπεδα ήσαν οι Ρώσσοι από την μια πλευρά, ενώ από την άλλη ήταν μια συμμαχία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, της Γαλλίας και του βασιλείου της Σαρδινίας. Η Ρωσσία έχασε τον πόλεμο το 1856 και σαν αντίποινα της επιβλήθηκε να σταματήσει το εμπόριο της στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη θάλασσα). Αυτό ήταν ένα τρομερό οικονομικό πλήγμα στην οικονομία της Ρωσσίας η οποία τώρα επρεπε να βρει (και γρήγορα) άλλη θάλασσα για να κάνει εμπόριο. Οι θάλασσες που θα μπορούσαν να την εξυπηρετήσουν σύμφωνα με τα συμφέροντα της ήσαν το Αιγαίο στα δεξιά της Ελλάδας και η Αδριατική στα αριστερά της. Δυστυχώς όμως και οι δύο αυτές θάλασσες ήσαν στα χέρια των Τούρκων εκείνη την εποχή άρα αν η Ρωσσία ήθελε να αναπτύξει το εμπόριο της εκεί, έπρεπε πρώτα να αποκτήσει αυτές τις θάλασσες. Και ο μόνος τρόπος για να τις αποκτήσει ήταν φυσικά δια της βίας. Έτσι, το 1877 ξεκίνησε πόλεμο εναντίων των Οθωμανών και ένα χρόνο αργότερα, το 1878, νίκησε.

Η συνθήκη που υπογράφτηκε για το τέλος αυτού του πολέμου, η λεγομένη Συνθήκη του Αγίου Στέφανου, ήταν μια συνθήκη που ενώ βόλευε πολύ την Ρωσσία και την Βουλγαρία, (την Βουλγαρία επειδή η Ρωσσία την έβαλε υπεύθυνη για το θέμα με το αζημίωτο φυσικά) δεν άρεσε καθόλου σε κάποιες άλλες από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής (στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστρο-Ουγγαρία συγγεκριμένα) οι οποίες εξεβίασαν την Ρωσσία να αλλάξει τους όρους της συνθήκης αλλιώς νέος μεγάλος πόλεμος θα ξεσπούσε. Η Ρωσσία εκείνη την εποχή ήταν Μεγάλη Δύναμη [Great Power] και κανονικά δεν θα έπρεπε να φοβηθεί, αλλά έπεσε στην περιπτωση γιατί και το Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και η Αυστρο-Ουγγαρία ήσαν Μεγάλες Δυνάμεις επίσης. Καταναγκαστικά λοιπόν άλλαξε τα σχέδια της και συμφώνησε να υπογράψει μια νέα συνθήκη, η οποία ονομάστηκε “Συνθήκη του Βερολίνου” από το ομώνυμο συνέδριο.

Οι νέοι όροι που μπήκαν όμως, ήταν καταστροφή για μια άλλη χώρα, την Σερβία, αφού την άφησε αποκλεισμένη χωρίς δυνατότητα εμπορίου με το Μαυροβούνιο (πάνω-αριστερά από την Αλβανία) το οποίο έβλεπε θάλασσα. Έτσι και η Σερβία με την σειρά της απείλησε ότι θα έκανε πόλεμο αν δεν άλλαζε η τότε παρούσα κατάσταση. Συγκεκριμένα οι Σέρβοι απείλησαν περισσότερο την Αυστρο-Ουγγαρία η οποία για να γλυτώσει από έναν πιθανό πολεμο με τους Σέρβους τους πρότεινε το εξής: να μην κάνουν εμπόριο προς τα αριστερά της Ευρώπης αλλά προς τα δεξιά. Οι Σέρβοι βρήκαν σωστή την πρόταση και δέχτηκαν αυτό το σχέδιο. Έτσι υπέγραψαν μια συμφωνία μεταξύ τούς το 1881, (την οποία μάλιστα την ανανέωσαν το 1889*) η οποία έλεγε όχι μόνο να μην ενοχλήσουν οι μεν τους δε, αλλά και ότι η Αυστρο-Ουγγαρία θα έκανε τα πάντα για να βοηθήσει την Σερβία στην αποστολή της.

* = Είναι πολύ σημαντικό να το ξέρετε αυτό το στοιχείο, γιατί οι σκοπιανοί δεν γνωρίζουν πως τα σημερινά Σκόπια ήταν κομμάτι της Σερβίας κάποτε. Αντιθέτως νομίζουν πως ήσαν μια μεγάλη και ολόκληρη χώρα ονόματι “Μακεδονία”, την οποία τους την έκλεψαν οι Έλληνες το 1913 με την συνθήκη του Βουκουρεστίου. Όταν τους δείχνεις το έγγραφο με την συμφωνία πέφτουν ξεροί!

Δεξιά όμως της Σερβίας ήταν η Βουλγαρία. Και επειδή η Βουλγαρία ήσαν αδελφική φυλή με τους Σέρβους πρώτον και δεύτερον επειδή τα σημερινά Σκόπια ήσαν κομμάτι της Σερβίας τότε (δηλαδή η Σερβία είχε τα σύνορα της πολύ ποιο κοντά στην θάλασσα προς της πλευρά της Θεσσαλονίκης και εν τέλη του Αιγαίου) οι Σέρβοι σκέφτηκαν να κατακτήσουν το κομμάτι της Μακεδονίας που ανήκε στην Ελλάδα αντι να διασχίσουν ολόόόόκληρη την Βουλγαρία.

Την ίδια εποχή που η Σερβία είχε όλα αυτά τα συμφέροντα, η Βουλγαρία επεδίωκε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Επιθυμούσε να αποκτήσει τα εδάφη που είχε αποκτήσει με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Έτσι, το 1893, δημιούργησε με την βοήθεια της Ρωσσίας (που εξακολουθούσε να έχει συμφέροντα βέβαια) μια ομάδα ονόματι ΕΜΕΟ, (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση, αγγλιστί, IMRO – Internal Macedonian Revolutionary Organization) η οποία θα ήταν υπεύθυνη για την εξασφάλιση της Μακεδονικής γης στους Βούλγαρους. Σκοπός αυτής της οργάνωσης ήταν η δημιουργία μιας νέας χώρας που θα ονομαζόταν “Μακεδονία”, ασχέτως του αν οι κάτοικοι της θα ήταν ένα μπουλούκι από διαφορετικές θρησκείες, εθνότητες, φυλές ή οτιδήποτε άλλο. Από την στιγμή που θα γινόταν μια τέτοια χώρα θα υπήρχαν δυνατότητες οι Βούλγαροι να κυριαρχήσουν στην, τότε, κάτω-δεξιά τους Ελλάδα (Θεσσαλονίκη) κάτι που το επεδίωκαν όπως είπαμε και οι Σέρβοι.

Το πρώτο πράγμα που έκανε η νέα ομάδα της ΕΜΕΟ ήταν να ξεκινήσει μια προπαγάνδα για την δημιουργία αυτής της νέας χώρας. Εφευρίσκοντας το σύνθημα “η Μακεδονία στους Μακεδόνες” άρχισε να στέλνει δεξιά και αριστερά ανθρώπους διαφόρων επαγγελμάτων και ειδικοτήτων, (π.χ δασκάλους) για να διαδώσουν και να διδάξουν την ιδεολογία της προπαγάνδας τους. Η προπαγάνδα αυτή ξεκίνησε το 1893 και συνεχίστηκε μέχρι το 1904 και μάλιστα και σε πολλούς τομείς: φιλολογικούς, ιστορικούς, οικονομικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς… Δεν θα μιλήσω αναλυτικά εδώ για τον κάθε τομέα γιατί δεν είναι του παρόντος. Πάντως ένα είναι σίγουρο: πως μιλάμε για μια τεραστίων διαστάσεων προπαγάνδα και όχι για μια απλή προσπάθεια. Και αυτή η προπαγάνδα θα συνεχιζόταν και άλλο, αν ο Παύλος Μελάς δεν αντιλαμβανόταν τον κινδυνο της Σλαβοποίησης της Μακεδονίας (και μελλοντικά ίσως και της Ελλάδος) ο οποίος άναψε με τον θάνατο του μια σπίθα στην καρδιά των ελλήνων για την σωτηρία της ελληνικής γης και του ελληνικού πολιτισμού. Η σπίθα αυτή οδήγησε στο θετικό αποτέλεσμα την σωτηρία της Μακεδονίας μας. Η Μακεδονία είναι μέρος σήμερα της Ελληνικής επικράτειας κυρίως χάρη σ’ αυτόν.

Έτσι λοιπόν με δυο λόγια άρχισε το Μακεδονικό ζήτημα και όχι από τον Τίτο ο οποίος απλά το ανεβίωσε το 1945. Μάλιστα δε, επειδή οι περισσότεροι Έλληνες έχουν ακουστά μόνο το “ε, κάτι έγινε επί Τίτο”, δεν ξέρουν καν τι στην πραγματικότητα, άρα δεν ξέρουν και τι να απαντήσουν στους σκοπιανούς, όταν αυτοί όντως μεγαλωμένοι με την προπαγάνδα τους, τους φανερώνουν “στοιχεία”, που τα ελληνόπουλα δεν έχουν καν ακουστά. Αυτή η προπαγάνδα που ουσιαστικά ξεκίνησε το 1856, είναι αυτή που υποστηρίζουν οι σκοπιανοί σήμερα, έστω και αν εντωμεταξύ οι Ρώσσοι και οι Σέρβοι δεν ενδιαφέρονται πια, αφού οι χώρες, τα σύνορα, οι περιοχές και γενικότερα τα δεδομένα (και τα συμφέροντα) άλλαξαν.

Τελευταία ενημέρωση 24/1/2018

 

Το παραμύθι της Θεσσαλονίκης

Του Παντελή Σαββίδη
Σαν σήμερα, πριν από 102 χρόνια απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη και σιγά σιγά και ένα μεγάλο μέρος του βορειοελλαδικού χώρου, από τον τουρκικό ζυγό.

Ο περισσότερος κόσμος έχει την εντύπωση πως η απελευθέρωση αυτή αποτέλεσε ένα ξαφνικό, στιγμιαίο γεγονός εν πολλοίς τυχαίο, αφού εκείνο στο οποίο εστιάζεται συνήθως η όλη εξιστόρηση είναι το τηλεγράφημα του Βενιζέλου προς το διάδοχο Κωνσταντίνο να εγκαταλείψει την προέλασή του προς το Μοναστήρι και να επιταχύνει την πορεία του προς τη Θεσσαλονίκη την οποία εποφθαλμιούσαν οι Βούλγαροι.

Η εστίαση στην τελευταία φάση της απελευθέρωσης, στερεί τον πολίτη από τη γνώση εκείνη που φθάνει στην αρχή των γεγονότων και του δίνει, έτσι, τη δυνατότητα να πληροφορηθεί, εξηγήσει και αντιληφθεί, γεγονότα που σήμερα τα βρίσκει μπροστά του και τον απασχολούν.

Πίσω από την ευτυχή κατάληξη των γεγονότων, υπάρχει πολύς κόπος και πολύ αίμα που άρχισε να χύνεται από την επομένη της ελληνικής ανεξαρτησίας.

Ορισμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, όπως για παράδειγμα οι σχέσεις με την ΠΓΔΜ έχουν τις ρίζες τους στον αιώνα αυτό της εξιστόρησής μας, τον 19ο δηλαδή, και όχι στα μέσα του εικοστού, όπως ορισμένοι, πολιτικοί κυρίως, επισημαίνουν.

Ο Τίτο, προσπάθησε να δημιουργήσει «μακεδονική εθνότητα» αλλά η προσπάθεια δημιουργίας αυτόνομης Μακεδονίας ανάγεται στα μέσα του 19ου, και όχι του 20 αιώνα.

Δεν είχαν ακόμη ολοκληρωθεί οι διαδικασίες με τις οποίες η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγνώριζε την ανεξαρτησία του μικρού ελληνικού κράτους, όταν άρχισαν οι πρώτες διεργασίες για μελλοντικές εξεγέρσεις στις ελληνικές επαρχίες της Τουρκίας.

Στην Αθήνα οι διάφορες συζητήσεις για την κατάσταση και το μέλλον των υπόδουλων κατέληξαν στη σύσταση μυστικών εταιρειών με σκοπό την προετοιμασία μελλοντικών κινημάτων.

Γνωστόν ήταν και στη νότια Ελλάδα από τον αγώνα της ανεξαρτησίας, ότι στις τάξεις των Μακεδόνων αγωνιστών συγκαταλέγονταν άτομα με μητρική γλώσσα διαφορετική από την ελληνική όπως βλάχικη, σλαβική, αρβανίτικη, χωρίς αυτό να επηρεάζει τον εθνικό προσανατολισμό τους που ήταν η απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.

Το ίδιο ακριβώς παρατηρήθηκε και στην περίοδο ως τον Κριμαϊκό πόλεμο, όταν ακόμη η εθνική αφύπνιση των άλλων χριστιανικών λαών της Βαλκανικής δεν είχε εισχωρήσει ουσιαστικά στη Μακεδονία.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΕΒΛΕΠΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Έτσι, λοιπόν, εκείνοι από τους Μακεδόνες χριστιανούς που ευαισθητοποιούνταν στην ιδέα της απελευθέρωσης, προσέβλεπαν προς το ελληνικό βασίλειο για τη λύτρωσή τους , και εντάσσονταν σε ελληνικά ένοπλα σώματα, περιμένοντας τη στιγμή του ξεσηκωμού.

Από την άλλη πλευρά, η γειτνίαση με το σλαβικό χριστιανικό στοιχείο ενίσχυε στους Μακεδόνες –περισσότερο, ίσως από ό,τι στους άλλους υπόδουλου Έλληνες- την ιδέα της σύμπραξης όλων των βαλκανικών λαών για την από κοινού ανατροπή του οθωμανικού κράτους και την ίδρυση βαλκανικής ομοσπονδίας.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΙΜΑΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΩΣ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Τον Οκτώβριο του 1853 ξέσπασε νέος ρωσοτουρκικός πόλεμος, ο λεγόμενος Κριμαϊκός. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα οι Ρώσοι κατέλαβαν τις παραδουνάβιες ηγεμονίες, και στις αρχές του 1854 έφθασαν στο Δούναβη.

Τα γεγονότα αυτά προκάλεσαν γενική κινητοποίηση στην Ελλάδα, καθώς ο Όθων και οι περισσότεροι πολιτικοί προέβλεπαν ήττα και διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Με προσωπική ανάμιξη του μονάρχη καταρτίστηκαν μεγάλα ένοπλα σώματα αλλά το όλο εγχείρημα απέτυχε και πέραν των άλλων δημιουργούσε και μια πρόσθετη μακροπρόθεσμη περιπλοκή. Παγίωνε την τουρκική καχυποψία και εχθρότητα απέναντι στο ελληνικό στοιχείο, σε μια εποχή που στο προσκήνιο άρχιζε να εμφανίζεται η βουλγαρική εθνική ιδέα.

Από αυτήν τη στιγμή (1854) και μέχρι την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού (1989) οι προστριβές με τη Βουλγαρία θα είναι ένα μόνιμο φαινόμενο που θα επηρεάσουν τις ισορροπίες στη βαλκανική.

Την ίδια περίοδο εμφανίζεται και το Κίνημα των Σλαβόφιλων και αργότερα των Πανσλαβιστών-.

Η Ρωσία έστρεψε την προσοχή της στους υπόδουλους Σλαύους, αναθεωρώντας μια βασική αρχή της πολιτικής της: αντί να αγωνίζεται πλέον για τους ορθόδοξους χριστιανούς, στο μέλλον, θα προωθούσε τα συμφέροντα των Χριστιανών Σλαύων.

Βασικός της γεωπολιτικός στόχος ήταν να «βγει» στις θερμές θάλασσες και πίστευε, πλέον, πως θα μπορούσε να το πετύχει καλύτερα και αποτελεσματικότερα με τους σλάβους χριστιανούς.

Εκτός, όμως, από τη ρωσική πολιτική, τα γεγονότα του Κριμαϊκού πολέμου, εμφανίσθηκαν σαν καταλύτης και στην πολιτική της Σερβικής Ηγεμονίας και των εθνικιστών Βουλγάρων. Η γιουγκοσλαβική ενωτική εθνική κίνηση άρχισε να ενδιαφέρεται και για τη Μακεδονία- τουλάχιστον για τις βορειότερες περιοχές της, όπως και οι βούλγαροι εθνικιστές..

Την εποχή, όμως, εκείνη τα σχέδια αυτά μόνο ακαδημαϊκό χαρακτήρα μπορούσαν να έχουν.

Οι Έλληνες με την περιορισμένη γνώση των πολιτικών εξελίξεων που σημειώνονταν στη βόρεια Βαλκανική, συνέχιζαν να εμμένουν στο δόγμα ότι η Μακεδονία ολόκληρη, έπρεπε να περιληφθεί στο μελλοντικό διευρυμένο ελληνικό κράτος.

Σέρβοι και Βούλγαροι αρχίζουν να δραστηριοποιούνται αλλά και ο Ελληνισμός δεν παρέμενε αδρανής. Δημιουργήθηκαν νέα προξενεία αλλά το σημαντικότερο είναι ότι οι επίσημοι εκπρόσωποι ενισχύθηκαν από τις ντόπιες παραδοσιακές δυνάμεις του Ελληνισμού-δασκάλους, δημογέροντες, εμπόρους, κληρικούς- καθώς και από τη νέα γενιά των επιστημόνων που, αφού σπούδασαν ή έζησαν ένα διάστημα στο βασίλειο, άρχισαν να επιστρέφουν στις γενέτειρές τους. Ποτισμένοι με το εθνικιστικό πνεύμα που επικρατούσε στην πρωτεύουσα οι νέοι αυτοί διαμόρφωναν σιγά σιγά πυρήνες εθνικής δράσης στις πόλεις και κωμοπόλεις όπου είχαν εγκατασταθεί.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ (1875-1878) ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Στη δεκαετία του 1860, τον Ελληνισμό της Μακεδονίας άρχισε να απασχολεί, ολοένα και εντονότερα, η εμφάνιση του βουλγαρικού εθνικισμού.

Αρχικά, η προβολή της βουλγαρικής εθνικής ταυτότητας γινόταν με αιτήματα καθαρά εκκλησιαστικής μορφής, όπως τη χρησιμοποίηση της σλαβονικής στην εκκλησία και την αντικατάσταση Ελλήνων αρχιερέων με Βουλγάρους.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η διένεξη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την ίδρυση ανεξάρτητης βουλγαρικής Εκκλησίας και η εξάπλωση της ιδεολογίας του Πανσλαβισμού μέσω Ρώσων διανοουμένων, κληρικών και προξενικών υπαλλήλων, προσέδωσαν στα αιτήματα των βουλγαριστών της Μακεδονίας σαφή εθνική χροιά.

Όπως ήταν φυσικό επακολούθησε ελληνική αντίδραση που έμελλε να διχάσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας για αρκετές δεκαετίες.

Η διένεξη πήρε πολλές και ποικίλες διαστάσεις, εξαιτίας της πολυπλοκότητας των προβλημάτων που εμφάνιζε η σύνθεση του πληθυσμού της Μακεδονίας.

Πραγματικά, η εξακρίβωση της εθνικής ταυτότητας του χριστιανικού πληθυσμού- που αποτελούσε τα δύο τρίτα του συνόλου- υπήρξε πρόβλημα δυσεπίλυτο, που δίχασε επιστήμονες και πολιτικούς.

Ως τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, η μεγάλη μάζα του αγροτικού χριστιανικού πληθυσμού, παρά την ποικιλία των γλωσσών που μιλούσε, δεν είχε σαφή εθνικό προσανατολισμό. Γι αυτό και η θρησκεία παρέμενε όχι μόνο το κύριο διαφοροποιό γνώρισμα μέσα στην οθωμανική κοινωνία, αλλά και στοιχείο μορφοποιητικό της εκκολαπτόμενης εθνικής συνείδησης.

Πάντως, ως το 1870 -όταν ιδρύθηκε η Βουλγαρική Εξαρχία- οι μη ελληνόφωνες χριστιανικές μάζες που βρίσκονταν πλησιέστερα προς τις περιοχές που κυριαρχούσαν οι Έλληνες, ταυτίζονταν με τον Ελληνισμό. Και αυτό, όχι μόνο γιατί συντηρούσαν μόνοι τους ελληνικά σχολεία και τελούσαν τη θεία λειτουργία στα ελληνικά, αλλά και γιατί συμμετείχαν ενεργά στους διάφορους εθνικούς αγώνες του Ελληνισμού.

ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο και την εξαγγελία των μεταρρυθμίσεων του Χάτι Χουμαγιούν, οι Βούλγαροι ζήτησαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μαζί με την ίδρυση ανεξάρτητης Εκκλησίας τους και τον προσδιορισμό των ορίων της δικαιοδοσίας της στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Στις 27 Φεβρουαρίου/ 11 Μαρτίου 1870, με σουλτανικό φιρμάνι ιδρύθηκε η Βουλγαρική Εκκλησία. Στο ίδιο φιρμάνι υπήρχε διάταξη που επέτρεπε την προσθήκη και άλλων μητροπόλεων στην Εξαρχία, εφόσον τα δύο τρίτα των ορθόδοξων κατοίκων της περιφέρειας εκδήλωναν σχετική επιθυμία.

Η τελευταία αυτή διάταξη άνοιγε έδαφος για οξύτατο φυλετικό ανταγωνισμό, που εξυπηρετούσε τα σχέδια της Οθωμανικής κυβέρνησης, αφού θα απέκλειε πλέον τη μελλοντική σύμπραξη των δύο χριστιανικών εθνοτήτων.

Έτσι, όταν κάθε προσπάθεια για συμφιλίωση απέτυχε, το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1872 κήρυξε την εξαρχία σχισματική.

Από τη στιγμή εκείνη η ελληνοβουλγαρική διένεξη στις διαφιλονικούμενες περιοχές της Μακεδονίας (και της Θράκης), έμπαινε στη φάση του ανοικτού ανταγωνισμού.

Η δραστηριοποίηση του ρωσικού προξενείου Θεσσαλονίκης και ιδίως η ίδρυση νέου στο Μοναστήρι το 1861, έδωσε μεγάλη ώθηση στη βουλγαρική κίνηση.

Για πρώτη φορά οι Βούλγαροι της βόρειας Μακεδονίας αποκτούσαν τον τοπικό «προστάτη» τους στο πρόσωπο του εκπροσώπου της σλαβικής Ρωσίας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
Η κατάσταση αυτή δεν μπορούσε να συνεχισθεί χωρίς σοβαρούς κινδύνους για τη θέση του Ελληνισμού. Γι αυτό και οι Έλληνες πρόξενοι εισηγήθηκαν ενεργότερη ανάμιξη του ελεύθερου ελληνικού κέντρου στα μακεδονικά πράγματα.

Στις εισηγήσεις τους ζητούσαν να διαγραφεί η βόρεια Μακεδονία, ως αναμφισβήτητα σλαβική, να ενισχυθεί η εκπαιδευτική, εκκλησιαστική και εθνική δραστηριότητα στην κεντρική ζώνη, και να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις σλαβόφωνες και βλαχόφωνες κοινότητες της Πελαγονίας που αποτελούσαν τη γραμμή των πρόσω του Ελληνισμού.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ 1875-1878
Τον Απρίλιο του 1877, κηρύχθηκε νέος ρωσοτουρκικός πόλεμος. Σε διάστημα εννέα μηνών τα ρωσικά στρατεύματα έφθασαν στα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και στις 3 Μαρτίου στον Άγιο Στέφανο, επέβαλαν στους Τούρκους τη σύναψη ειρήνης.

Η πλέον διαφιλονικούμενη διάταξη της Συνθήκης αυτής υπήρξε η ίδρυση ενός τεράστιου ανεξάρτητου βουλγαρικού κράτους που θα περιλάμβανε και το σύνολο σχεδόν της Μακεδονίας, με εξαίρεση τη Χαλκιδική, τη Θεσσαλονίκη και τις επαρχίες Κοζάνης και Σερβίων.

Η αναθεώρηση των όρων της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου πραγματοποιήθηκε στο Συνέδριο του Βερολίνου (13 Ιουνίου- 13 Ιουλίου 1878). Οι Ρώσοι αναγκάστηκαν να αποδεχθούν ριζικό περιορισμό των απαιτήσεών τους.

Τελικά η Βουλγαρία ανακηρύχθηκε ηγεμονία υποτελής στο Σουλτάνο, αλλά νότια, από τον Αίμο και ως τη Ροδόπη, συστήθηκε η Ανατολική Ρωμυλία, επαρχία αυτοδιοικούμενη με Χριστιανό διοικητή.

Ολόκληρη η Μακεδονία παρέμεινε στην Τουρκία.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΩΣ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
Την αναγγελία των αποφάσεων του Συνεδρίου του Βερολίνου οι Έλληνες την υποδέχτηκαν με ανακούφιση ενώ οι Βούλγαροι είδαν με απογοήτευση το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας να χάνεται.

Πρώτη τους αντίδραση υπήρξε ο ένοπλος αγώνας.
Μετά την αποτυχία της προσπάθειας για την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων στη Μακεδονία, η ελληνική κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή το δικό της σχέδιο για την ενίσχυση του Ελληνισμού.

Πρώτος αντικειμενικός σκοπός υπήρξε η ενίσχυση της ελληνικής παιδείας, στη συνέχεια η ενίσχυση της Εκκλησίας, η οικονομική ισχυροποίηση της θέσης των Ελλήνων της Μακεδονίας , χωρίς να αγνοηθεί ο τομέας της πληροφόρησης.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1897
Το 1885, μετά από προσπάθειες μιας επταετίας, οι Βούλγαροι κατόρθωσαν να προσαρτήσουν με πολιτικοστρατιωτικό πραξικόπημα την Ανατολική Ρωμυλία(6/18 Σεπτεμβρίου 1885).

Το εγχείρημα συγκλόνισε Έλληνες και Σέρβους, που θεώρησαν τη βουλγαρική ενέργεια στοιχείο ανατροπής της ισορροπίας στη Βαλκανική και αφετηρία νέας εξόρμησης, αυτήν τη φορά προς τη Μακεδονία. Το ηθικό των Βουλγαρομακεδόνων αναπτερώθηκε, γιατί η βουλγαρική ηγεμονία πρόβαλλε στα μάτια των υπόδουλων χριστιανών ως η ανερχόμενη βαλκανική δύναμη.

Την εποχή εκείνη ο όρος «Μακεδόνας» δεν είχε εθνική αλλά γεωγραφική έννοια.

Το 1893 ιδρύθηκε στη Ρέσνα η «Μυστική Μακεδονο-Αδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση», η οποία αργότερα, το 1896, μετονομάσθηκε σε «Εσωτερική Μακεδονο-Αδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση», γνωστή σαν ΕΜΕΟ.

Την ίδια εποχή στη βουλγαρική ηγεμονία, οι πολυπληθείς βουλγαρομακεδονικές οργανώσεις κατόρθωσαν το 1894 να συνενωθούν και να συστήσουν μια Ανώτατη Επιτροπή-Βερχόβεν Κομιτέτ- όλων των βουλγαρομακεδονικών οργανώσεων, που θα κατεύθυνε τον αγώνα στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Τη στιγμή που άρχισε να διαγράφεται η μεγάλη βουλγαρική εξόρμηση στη Μακεδονία, ο Ελληνισμός βρέθηκε με τις δυνάμεις του διχασμένες, οικονομικά ασθενής και διπλωματικά απομονωμένος. Από την κυβέρνηση η πρωτοβουλία περιήλθε στους ιδιώτες.

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Ο αντίκτυπος της ήττας του 1897 έγινε διπλά αισθητός στο μακεδονικό Ελληνισμό. Η παντοδυναμία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του ελληνικού κλήρου είχε σοβαρά εξασθενίσει όχι μόνο από την εμφάνιση της αντίπαλης βουλγαρικής Εκκλησίας αλλά και από τη φαλκίδευση των προνομίων που επέβαλε η Πύλη.

Επιπλέον, το απόλυτο κύρος που έχαιρε το ανεξάρτητο ορθόδοξο ελληνικό κράτος- τουλάχιστον μέχρι την Ανατολική κρίση του 1875-1878- είχε μειωθεί και αυτό αισθητά καθώς στο προσκήνιο εμφανίσθηκαν δυναμικά και άλλα βαλκανικά χριστιανικά κράτη, ικανά να προσφέρουν στους υπόδουλους βοήθεια ή ελπίδα για μελλοντική απελευθέρωση.

Στην πράξη, οι βουλγαρικές επιδιώξεις στη Μακεδονία δεν μπόρεσαν να προωθηθούν γρήγορα, εξαιτίας, κυρίως, των διενέξεων των βουλγαρομακεδονικών επιτροπών ενιαίας γραμμής μεταξύ βουλγαρικής κυβέρνησης και κομιτάτων.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΜΦΙΤΑΛΑΝΤΕΥΣΕΙΣ
Η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν έτοιμη να προσαρμόσει την αντίδρασή της στις νέες συνθήκες που δημιουργούσε η βουλγαρική εξόρμηση.

Αυτό, όμως που αρνήθηκε να πράξει το επίσημο ελληνικό κράτος ανέλαβε να το υλοποιήσει ο Γερμανός Καραβαγγέλης, μητροπολίτης Καστοριάς.

Εκτός των άλλων πέτυχε να αποσπάσει από το κομιτάτο τους σλαβόφωνους οπλαρχηγούς Κώτα από τη Ρούλια και Βαγγέλη από το Στρέμπενο, και με τον τρόπο αυτό απέκτησε την πρώτη ένοπλη δύναμη στην περιοχή Κορεστίων.

Η ελληνική, όμως, κυβέρνηση συνέχιζε την παθητική πολιτική. Στο μεταξύ, οι φωνές απόγνωσης και οι εκκλήσεις από το εσωτερικό της Μακεδονίας πολλαπλασιάζονταν.

Αποδέκτες στην Αθήνα των αιτημάτων των Μακεδόνων Ελλήνων ήταν, κυρίως, παράγοντες της ελληνικής πολιτικής, στρατιωτικής, επιστημονικής και δημοσιογραφικής κοινωνίας, οι οποίοι από την εποχή της Εθνικής Εταιρείας, είχαν πυκνές διασυνδέσεις με το εσωτερικό της Μακεδονίας.

Καθώς, όμως, οι παράγοντες αυτοί, στην περίοδο 1898-1903, έφεραν δίκαια ή άδικα το στίγμα της αποτυχίας του ΄97, προσπάθησαν μόνοι τους να βοηθήσουν αυτούς που ήδη αγωνίζονταν στη Μακεδονία.

Μια ομάδα αξιωματικών και πολιτών, γύρω από την οικογένεια του Στέφανου Δραγούμη, άρχισε να δραστηριοποιείται. Ο γαμπρός του Στέφανου, Παύλος Μελάς, μαζί με άλλους συναδέλφους του πέτυχαν να στείλουν στον Καραβαγγέλη, την άνοιξη του 1903 την πρώτη ένοπλη ομάδα.

Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ
Όλες αυτές οι δραστηριότητες δε στάθηκαν ικανές να κινητοποιήσουν την κρατική μηχανή.

Οι επαναστατικές, όμως, ενέργειες των Βουλγάρων κατά το 1903 προκάλεσαν την ενεργό επέμβαση των ευρωπαϊκών Δυνάμεων στις μακεδονικές υποθέσεις.

Από κει και πέρα ήταν αδύνατον πλέον για την ελληνική κυβέρνηση να παραμείνει αδρανής.

Τον Οκτώβριο του 1902 μεγάλα βουλγαρικά σώματα εισέδυσαν από τη βουλγαρική ηγεμονία στη βορειοανατολική και δυτική Μακεδονία όπου, σε συνεργασία με ντόπια βουλγαρομακεδονικά σώματα, προσπάθησαν να εξεγείρουν σε επανάσταση τον πληθυσμό.

Η πρωτοβουλία αυτή οφειλόταν σε ενέργειες του Ανώτατου Κομιτάτου της Σόφιας, το οποίο δεν είχε εξασφαλίσει τη συνδρομή της ΕΜΕΟ.

Η έγκαιρη κινητοποίηση του τουρκικού στρατού γρήγορα εξουδετέρωσε τις επαναστατικές ενέργειες.

Την άνοιξη του 1903, χωρίς εξουσιοδότηση από καμιά οργάνωση, προκλήθηκαν εκτεταμένες δολιοφθορές μέσα στη Θεσσαλονίκη και στην ευρύτερη περιοχή της.

Ανάμεσα στους κυριότερους στόχους υπήρξαν το κτίριο της Οθωμανικής Τράπεζας που ανατινάχθηκε, το ατμόπλοιο «Guadalquivir» που βυθίστηκε στον κόλπο της Θεσσαλονίκης και το σιδηροδρομικό και τηλεγραφικό δίκτυο που διακόπηκε σε διάφορα τμήματα της κεντρικής Μακεδονίας.

Οι τρομοκράτες επεδίωκαν τη δημιουργία εντυπώσεων παρά την πρόκληση γενικής εξέγερσης.

Οι Τούρκοι, όμως, αντέδρασαν με βίαια κατασταλτικά μέσα.

Μάταια οι ελληνικές αρχές προσπαθούσαν να αφυπνίσουν τις τουρκικές ώστε να προστατευθούν οι ελληνικές κοινότητες και οι μικτοί πληθυσμοί από τη διείσδυση στο χώρο τους της βουλγαρικής επαναστατικής ιδέας.

Έτσι, την ημέρα του Προφήτη Ηλία (Ίλι-ντεν) στις 20 Ιουλίου/2 Αυγούστου, με εντολή της ηγεσίας της ΕΜΕΟ, ξέσπασε η ένοπλη εξέγερση.

Το κύριο βάρος της προσπάθειας έπεσε στις επαρχίες της δυτικής και βόρειας Μακεδονίας, ενώ η κεντρική και ανατολική Μακεδονία παρέμειναν ουσιαστικά αμέτοχες, όπως επίσης και η αμιγώς ελληνόφωνη νότια ζώνη.

Είναι, πάντως, αξιοσημείωτο ότι πήραν μέρος στην εξέγερση σχισματικές και πατριαρχικές κοινότητες, σλαβόφωνες και βλαχόφωνες, άσχετα αν στην ενέργειά τους αυτή οδηγήθηκαν οικειοθελώς ή με τη βία.

Από την πρώτη στιγμή οι Βούλγαροι προσπάθησαν να δώσουν και κοινωνικό περιεχόμενο στον αγώνα, κτυπώντας, εκτός από τις μικρές τουρκικές φρουρές, και τα τσιφλίκια και τα περιουσιακά στοιχεία των τούρκων μπέηδων.

Ταυτόχρονα, όμως, στράφηκαν και εναντίον των ηγετών του ελληνικού πληθυσμού, πολλούς από τους οποίους εκτέλεσαν ή εξανάγκασαν να καταφύγουν στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Όταν, όμως, ο τουρκικός στρατός ανασυντάχθηκε και άρχισε τις εκκαθαριστικές του επιχειρήσεις, η καταστροφή υπήρξε γενική.

Με μεθοδικότητα, χωρίς να γίνεται διάκριση ανάμεσα σε Βουλγάρους ή Έλληνες, σε επαναστάτες ή παρασυρθέντες και εκβιασθέντες χωρικούς, οι τούρκοι εφήρμοσαν μέτρα γενοκτονίας.

Όταν έγινε ο απολογισμός, ο μακεδονικός ελληνισμός καταμετρούσε νέες εκατόμβες μαρτύρων.

Όσο για τους Βουλγάρους, η εξόντωση σπουδαίων οπλαρχηγών, η διάλυση πολλών σωμάτων, η σύλληψη εκατοντάδων στελεχών στα χωριά και στις πόλεις, έδωσαν αρχικά την εντύπωση ότι ο αγώνας τους στη Μακεδονία δέχθηκε σκληρό κτύπημα.

Η εξέγερση, όμως, του Ίλιντεν πέτυχε να προωθήσει τις βουλγαρικές θέσεις για μια πολιτική λύση του ζητήματος.

Χωρίς αμφιβολία, οι επαναστατικές κινητοποιήσεις του μακεδονικού πληθυσμού από τις βουλγαρικές οργανώσεις πρόβαλε με πειστικότητα στις ευρωπαϊκές Δυνάμεις το αίτημα για την αυτονόμηση της Μακεδονίας.

Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
Η ένοπλη τροπή που πήραν τα γεγονότα της Μακεδονίας μέσα στο 1903 αναστάτωσε την ελληνική κοινή γνώμη.

Το ενδεχόμενο μελλοντικής ανακατανομής των διοικητικών ορίων πάνω σε ασαφείς εθνολογικές βάσεις, οδήγησε στην άρση των επιφυλάξεων των κυβερνητικών παραγόντων στην Αθήνα. Η κυβέρνηση Θεοτόκη αποφάσισε να δράσει.

Πρώτη της ενέργεια υπήρξε η αποστολή στη δυτική Μακεδονία τετραμελούς ομάδας αξιωματικών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν και ο μετέπειτα εθνομάρτυρας ανθυπολοχαγός Παύλος Μελάς.

Η ομάδα αυτή μελέτησε την κατάσταση και εισηγήθηκε στην κυβέρνηση, ανάμεσα σε άλλα, και την αποστολή ένοπλων σωμάτων.

Η κυβέρνηση αποφάσισε να στελεχώσει το προξενείο στη Θεσσαλονίκη με ικανούς διπλωμάτες, τους οποίους πλαισίωσε με αξιωματικούς του στρατού.

Για τη θέση του γενικού προξένου Θεσσαλονίκης επελέγη ο Λάμπρος Κορομηλάς, με ευρύτατες αρμοδιότητες.

Παράλληλα, σε στενή συνεργασία ιδιωτών και κυβέρνησης ιδρύθηκε στην Αθήνα το «Μακεδονικό Κομιτάτο», με πρόεδρο το διευθυντή της εφημερίδας «Εμπρός» Δημήτρη Καλαποθάκη. Σκοπός του Κομιτάτου ήταν η οργάνωση ένοπλου αγώνα στη Μακεδονία, και, θεωρητικά, και σε άλλες υπόδουλες επαρχίες της Τουρκίας.

Η προσοχή του Κομιτάτου στράφηκε κυρίως στη Δυτική Μακεδονία όπου ο κίνδυνος είχε εμφανισθεί αμεσότερος κατά τα γεγονότα του Ίλιντεν. Στην ίδια, όμως, περιοχή υπήρχε κάποια προεργασία, χάρη στις ενέργειες του Μητροπολίτη Γερμανού, της μυστικής οργάνωσης «Άμυνα», και μερικών μικρών σωμάτων ντόπιων οπλαρχηγών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, στα τέλη Αυγούστου 1904, πραγματοποιήθηκε η πρώτη αποστολή συγκροτημένου σώματος υπο τον Παύλο Μελά, ο οποίος, ως Γενικός Αρχηγός Δυτικής Μακεδονίας έθετε υπο την καθοδήγησή του όλες τις σκόρπιες ένοπλες ομάδες.

Η δράση του Μελά, όμως, δεν διάρκεσε παρά μόνο ενάμιση μήνα, αφού στις 13/26 Οκτωβρίου, το σώμα περικυκλώθηκε από τουρκικό στρατό στο χωριό Στάτιστα (σημ. Μελά) της Καστοριάς και ο ίδιος σκοτώθηκε επιχειρώντας έξοδο. Τη θέση του Μελά ανέλαβε ο Κρητικός υπολοχαγός Γεώργιος Τσόντος.

Και οι δύο πλευρές- βουλγαρική και ελληνική- ελίσσονταν με τέτοιο τρόπο, ώστε να στρέψουν τον Τούρκο κατά του αντιπάλου τους.

Για τα ελληνικά σώματα, ο αγώνας πολλές φορές εξελισσόταν σε τριμέτωπο, καθώς, σε ορισμένες περιοχές, κυρίως της κεντρικής Μακεδονίας, νομάδες κτηνοτρόφοι Βλάχοι, που είχαν ασπασθεί τη ρουμανική ιδέα, ευθυγραμμίζονταν με τους Βουλγάρους. Η ζημιά που προκάλεσαν οι ρουμανίζοντες στον ελληνικό αγώνα ήταν δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με το μικρό τους αριθμό.

Τελείως αντίθετη ήταν η στάση που τήρησαν οι Βλάχοι των πόλεων, κωμοπόλεων και της συντριπτικής πλειοψηφίας των χωριών της βόρειας Μακεδονίας, οι οποίοι αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής άμυνας σε όλη τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα.

Ζωτική περιοχή του αγώνα υπήρξε η ελώδης λίμνη των Γιαννιτσών, όπου σε ολόκληρη σχεδόν τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα έλαβε χώρα ένας περίεργος, όσο και σκληρός πεζοναυτικός πόλεμος για την εξασφάλιση του ελέγχου της κεντρικής Μακεδονίας. Ωστόσο, συνηθέστερη μορφή επιχειρήσεων ήταν η επιδρομή σε κατοικημένους τόπους για την τιμωρία καταδοτών, τον εκφοβισμό των αντιπάλων ή την εκτέλεση στελεχών του Κομιτάτου.

Προς το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα (1907-1908) το βουλγαρικό κίνημα είχε αρχίσει να παρουσιάζει σημεία κάμψεως.

Από τη μια πλευρά στην ακρότατη βόρεια Μακεδονία η σερβική Οργάνωση είχε παρουσιάσει έντονη δραστηριότητα, αμφισβητώντας από τους Βουλγάρους την πρωτοβουλία των κινήσεων, από την άλλη, οι οξύτατες διενέξεις μέσα στους κόλπους του βουλγαρικού κινήματος, και ιδιαίτερα ανάμεσα στους οπαδούς του Ανώτατου Κομιτάτου (βερχοβιστές) και στην αριστερή μερίδα των οπαδών της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (ΕΜΕΟ), είχαν μετατραπεί σε ανοικτό εμφύλιο πόλεμο.

Η αποξένωση, μιας μερίδας έστω, αγωνιστών από τα κέντρα απόφασης του βουλγαρικού κινήματος έγινε σαφέστερη, καθώς το παλαιό προπαγανδιστικό σύνθημα της αυτονομίας, μετατράπηκε γι αυτούς σε αυτοσκοπό του αγώνα τους.

Δηλαδή, για λόγους καθαρά τακτικής, οι Βούλγαροι δεν έλεγαν πως θέλουν τη Μακεδονία βουλγαρική αλλά ζητούσαν την αυτονομία της ως πρώτο βήμα. Η αριστερή τάση της ΕΜΕΟ, έκανε αυτοσκοπό την αυτονομία και για λόγους προσωπικών αντιπαραθέσεων.

Ο Μακεδονικός αγώνας πέρασε στην ιστορία σαν ένας από τους πιο κρίσιμους αγώνες που διεξήγαγε ο Ελληνισμός για την εθνική του ολοκλήρωση.

Γι αυτό δίκαια αναγνωρίζεται σαν ο «Τρίτος Αγώνας της Ανεξαρτησίας», μετά την Επανάσταση τους 1821 και τον Κρητικό Αγώνα.

Παρά τις προβλέψεις ξένων παρατηρητών που είχαν εντυπωσιασθεί από τη βουλγαρική δραστηριότητα στη Μακεδονία ως το 1904, ο αγώνας των Ελλήνων υπήρξε επιτυχής.

Όπως σημειώνει και ο Άγγλος ιστορικός του Μακεδονικού Αγώνα Douglas Dakin, η επιτυχία τους μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι αγωνίσθηκαν κυρίως σε περιοχή όπου ζούσε φιλικά προσκείμενος και συγγενής πληθυσμός, βαθιά προσηλωμένος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την ελληνική ιδέα, ανεξάρτητα αν δεν μιλούσε πάντα την ελληνική γλώσσα.

Αυτήν την ιδέα που πρέπει να επανακαλύψουμε.

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Παρά, λοιπόν, τα αίμα που χύθηκε την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα, οι ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις επέσπευσαν την προσέγγιση των βαλκανικών χριστιανικών κρατών.

Το Μάρτιο του 1912 Σέρβοι και Βούλγαροι συμφώνησαν στη σύναψη συμμαχίας, που στρέφονταν βασικά κατά της Τουρκίας.

Από την πλευρά του ο Βενιζέλος είχε έγκαιρα αισθανθεί τους κινδύνους μιας μονομερούς σερβο-βουλγαρικής ενέργειας. Γι αυτό προσπάθησε από το 1911 να έρθει σε συνεννόηση με τους Βουλγάρους, οι οποίοι επιδίωκαν δέσμευση της Ελλάδας για την ίδρυση αυτόνομου μακεδονικού κράτους, που στην πραγματικότητα θα ελεγχόταν από τη Σόφια.

Τελικά οι δύο κυβερνήσεις συμφώνησαν να υπογράψουν συνθήκη συμμαχίας (30 Μαίου 1912) χωρίς να αναφερθούν στη μελλοντική τύχη των μακεδονικών εδαφών.

Στην απόφασή τους αυτή οι Βούλγαροι οδηγήθηκαν από υπέρμετρη αυτοπεποίθηση στη στρατιωτική τους ισχύ.

Η στρατιωτική αδυναμία της Ελλάδας αποδείχθηκε πλεονέκτημα καθώς η υποτίμηση της ελληνικής ισχύος από τους Βουλγάρους άφησε στις ελληνικές δυνάμεις ελεύθερο πεδίο δράσης στη νότια Μακεδονία.

Η νοοτροπία αυτή δεν εγκατέλειψε τους Βουλγάρους ούτε και όταν, στις αρχές Οκτωβρίου, άρχισαν οι συνδυασμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις των βαλκανικών κρατών.

Το μεγαλύτερο μέρος του βουλγαρικού στρατού είχε στραφεί προς τη Θράκη, με κύρια επιδίωξη την Κωνσταντινούπολη.

Με τις αλλεπάλληλες όμως νίκες του ελληνικού στρατού και τη γοργή, σε διάστημα 2-3 εβδομάδων, προέλασή τους στην καρδιά της Μακεδονίας, το βουλγαρικό επιτελείο επέσπευσε την προέλαση προς νότο μιας μεραρχίας για να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη.

Η κίνηση αυτή έγινε έγκαιρα γνωστή στην Αθήνα και παρά την προτίμηση του αρχιστράτηγου διαδόχου Κωνσταντίνου να συνεχίσει την προέλαση του στρατού προς βορρά, ο Βενιζέλος επέμεινε στην άμεση κατάληψη της Θεσσαλονίκης.

Η παράδοση της πόλης στον ελληνικό στρατό πραγματοποιήθηκε στις 26 Οκτωβρίου, ώρες μόνο πριν την άφιξη των Βουλγάρων.

Αυτός ήταν ο πρώτος Βαλκανικός πόλεμος τα αποτελέσματα του οποίου αμφισβήτησαν οι Βούλγαροι και οδήγησαν τις εξελίξεις στο Δεύτερο Βαλκανικό.

Τώρα, οι Βούλγαροι πολεμούσαν εναντίον της Ελλάδας και της Σερβίας. Το αποτέλεσμα υπήρξε καταστρεπτικό για τους Βουλγάρους.

Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου 1913) τερμάτισε το Β! Βαλκανικό Πόλεμο και οριστικοποίησε τα σύνορα των τριών βαλκανικών χωρών στη Μακεδονία.

Κατά περίεργη σύμπτωση, η νότια περιοχή που περιήλθε στην Ελλάδα ταυτιζόταν περίπου προς τα όρια της «ιστορικής» Μακεδονίας των κλασικών χρόνων, με μόνη μια μικρή λωρίδα που παρέμεινε εντός της σερβικής και βουλγαρικής περιοχής.

Στη νότια αυτή ζώνη περιλαμβάνονταν, εκτός από τους ελληνόφωνους πληθυσμούς, και οι μεγαλύτερες μάζες των σλαβόφωνων κατοίκων που είχαν διατηρήσει την ελληνική τους εθνική συνείδηση.

Ωστόσο, σημαντικοί αριθμητικά ελληνικοί πληθυσμοί παρέμειναν αποκλεισμένοι στη σερβική και βουλγαρική Μακεδονία, από όπου αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην ελληνική Μακεδονία αφήνοντας πίσω ελάχιστα υπολείμματα ελληνικών εστιών.

Το ίδιο συνέβη και στο νότο με τις πληθυσμιακές μάζες που είχαν βουλγαρική εθνική συνείδηση.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο τίτλος του άρθρου είναι τίτλος σε ένα σύντομο πόνημα του Γιώργου Βαφόπουλου για την ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Πηγή: Ανιχνεύσεις

Τα Σκόπια θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ως FYROM;

Η κρίση στην Ελλάδα επηρεάζει αρνητικά τα Σκόπια ως προς την επίλυση του ονόματος και η χώρα αυτή μπορεί να ενταχθεί με το όνομα «FYROM».

Αυτό αναφέρει η αμερικανική ηλεκτρονική έκδοση ‘Politico’.

Το δημοσίευμα σημειώνει ότι η χώρα εδώ και χρόνια έχει αποκλειστεί ο δρόμος της προς τη Συμμαχία, εξαιτίας της διαφωνίας του ονόματος με την Ελλάδα.

Ο υπουργός Άμυνας της πΓΔΜ, Ζόραν Γιολέφσκι, δήλωσε ότι η χώρα είναι έτοιμη να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ με το όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Το όνομα αυτό, γράφει η εφημερίδα είναι προσβλητικό για τους Σλάβους των Σκοπίων γιατί η χώρα τους συσχετίζεται με την πρώην Γιουγκοσλαβία και όχι με τον Μέγα Αλέξανδρο της αρχαίας Μακεδονίας, τον οποίο η Ελλάδα θεωρεί μέρος της ιστορίας της.

Μετά την κατάρρευση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, η Ελλάδα πίεσε τα Σκόπια να γίνουν δεκτά στους διεθνείς οργανισμούς με το όνομα ‘FYROM’, γράφει το δημοσίευμα.

Γράφει το αμερικανικό δημοσίευμα του Politico:
“Athens’ argument is that historical Macedonia was a part of the Classical Greek world, while today’s Macedonia, populated by ethnic Slavs, has no link to the past except for the name. It also worries that Macedonia is making claims on the Greek region of the same name, something Macedonia denies.”

Πηγή: Γεώργιος Εχέδωρος

ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΗΣΑΜΕ ΡΕ ΜΑΛ@ΚΕΣ; Τα Σκόπια αποσύρουν τις καταθέσεις τους από την Ελλάδα -Οδηγίες από την Κεντρική Τράπεζα

Η Κεντρική Τράπεζα της ΠΓΔΜ έλαβε τη Δευτέρα «προληπτικά μέτρα» για να προστατευθεί από την οικονομική αστάθεια που απειλεί τη γειτονική Ελλάδα, ζητώντας από τις τράπεζες της χώρας να αποσύρουν τις καταθέσεις που έχουν στις ελληνικές τράπεζες.«Αυτά τα μέτρα προστασίας έχουν έναν προσωρινό χαρακτήρα και ελήφθησαν για να αντιμετωπιστεί η απειλή μιας πιθανής πολύ πιο σημαντικής εκροής κεφαλαίων της ΠΓΔΜ προς τους βόρειους γείτονές της και θα μπορούσε να προκαλέσει μια αποδιοργάνωση της ισορροπίας των πληρωμών και της σταθερότητας του δημοσιονομικού συστήματος» αναφέρεται σε ανακοίνωση της Κεντρικής Τράπεζας της ΠΓΔΜ (NBRM).

Σύμφωνα δε, με τη γαλλική Le Figaro, που επικαλείται την ανακοίνωση, αυτά τα μέτρα θα είναι σε ισχύ για έξι μήνες.

Η NBRM ζήτησε από τις τράπεζες των Σκοπίων να «αποσύρουν όλες τις καταθέσεις και τα δάνεια στις τράπεζες σε ελληνικό έδαφος και στα υποκαταστήματά τους σε όλο τον κόσμο».

Σύμφωνα με τη Figaro, «η ΠΓΔΜ είναι η πρώτη όμορη χώρα της Ελλάδος που παίρνει μια συγκεκριμένη και στοχευμένη πρωτοβουλία, με σκοπό την προστασία της απέναντι στη δημοσιονομική αστάθεια που απειλεί την Αθήνα».

Πηγή: dexiextrem

Ο Γκρούεφσκι θέλει να γίνει… άγιος!

Φαίνεται, τελικά, πως η παράνοια δεν υπάρχει μόνο στην γειτονική Τουρκία, αλλά μεταφέρεται (κάτι σαν ίωση;) και μεταδίδεται, αφού μετά τον «σουλτάνο» ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν, η παράνοια χτύπησε και τον πρωθυπουργό των Σκοπίων, Νίκολα Γκρούεφσκι (εκτός και αν ο γνωστός για την αλαζονεία του Γκρούεφσκι ζήλεψε τον παγκοσμίου φήμης εξευτελισμό του τούρκου προέδρου).

Τι σοφίστηκε, λοιπόν, ο «δαιμόνιος» μισέλληνας πρωθυπουργός των Σκοπίων;

Τι επιζητά για τον εαυτό του ο (ημιπαράφρων) Γκρούεφσκι;

Σύμφωνα με τα όσα μας μεταφέρει από τα Σκόπια ο Vladislav Perunović, ο Νικόλα Γκρούεφσκι επιθυμεί να μετατραπεί σε πρόσωπο λατρείας στα Σκόπια. Και την… εργασία αυτού του εγχειρήματος ανέλαβε να την πραγματοποιήσει η κρατική τηλεόραση MRT!

Του Vladislav Perunović

Όπως ανακοινώθηκε από τα περισσότερα εθνικά μέσα ενημέρωσης της ΠΓΔΜ, πρόκειται σύντομα ο Νικόλα Γκρούεφσκι να τιμηθεί με το βραβείο του Αγίου Νικολάου, το οποίο ο ίδιος το είχε επινοήσει…!

Δεν πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια του Νικόλα Γκρούεφσκι να συσχετισθεί με την εικόνα του Αγίου Νικολάου. Το περίφημο βίντεο «Μακεδονική Προσευχή» που αναπαράγεται από την κρατική τηλεόραση (MRT) περιείχε μία περίεργη αναφορά του Αγίου Νικολάου που εμφανίστηκε το 2009 στο όνειρο του πρωθυπουργού Γκρούεφσκι, ενώ η δημόσια τηλεόραση των Σκοπίων χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό των Σκοπίων ως «αθάνατο ποιμένα του λαού του»!!! (υποψίες αντιγραφής της προσωπικότητας του Ερντογάν;)

Η κορύφωση αυτής της μεθοδευμένης πρακτικής έγινε με ένα βλάσφημο τραγούδι που συνοδεύεται από βίντεο, το οποίο παρουσιάστηκε στην κρατική τηλεόραση των Σκοπίων, αλλά και στο ραδιόφωνο, με βάση το οποίο δίνεται επική διάσταση στην προσωπικότητα του Νικόλα Γκρούεφσκι, όπου ο πρωθυπουργός των Σκοπίων αναφέρεται σαν ο Μεσσίας που έστειλε ο Θεός για να φέρει ευημερία στην «Μακεδονία»…!

Είναι προφανές ότι (χωρίς καμία υπερβολή) μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχει κάτι που συνδέει την Βόρεια Κορέα και τον Νικόλα Γκρούεφσκι, ο οποίος είναι ο πρωθυπουργός της φτωχότερης (και με μεγάλη απόσταση) χώρας της Ευρώπης.

Στην φωτογραφία που παραθέτουμε, βλέπουμε μία ελαιογραφία σε καμβά, όπου απεικονίζεται ο Γκρούεφσκι, και η οποία διατίθεται προς 300 ευρώ, δηλαδή τα διπλά χρήματα από όσος είναι ο μισθός σήμερα στα Σκόπια…

ΠΗΓΗ: apokalyptikodeltio.gr

Μυστήριο από τη συνάντηση Σαμαρά – Νίμιτς

Και ξαφνικά κινητικότητα στο Σκοπιανό, παρά το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά κρατά μικρό καλάθι λόγω της πολιτικής κρίσης στα Σκόπια.
Το γεγονός ότι η προγραμματισθείσα για τις 12.30 συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου με τον ευρισκόμενο στην Αθήνα ειδικό μεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών επισπεύστηκε προκειμένου να λάβει μέρος και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δημιούργησε κλίμα «μυστηρίου».Κι αυτό διότι σε όλες τις προηγούμενες επισκέψεις στην Αθήνα, ο Μάθιου Νίμιτς γινόταν δεκτός από τον εκάστοτε πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου και δε συνηθιζόταν ο πρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης να μετακινείται στο υπουργείο Εξωτερικών.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Νίμιτς παρουσίασε σκέψεις και ιδέες που έχει επεξεργαστεί, χωρίς να διευκρινίζεται αν κατέθεσε νέα πρόταση ονομασίας της FYROM και ποιο είναι το όνομα αυτό.

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, κατά την ανακοίνωση του υπ.Εξωτερικών «εξέφρασε την ετοιμότητα της ελληνικής πλευράς να συμμετάσχει ενεργά και εποικοδομητικά στα επόμενα βήματα της διαδικασίας».

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αποχώρησε από τη συνάντηση χωρίς να προβεί σε δηλώσεις.

Η ελληνική πλευρά, διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών κ.Αβραμόπουλο «τόνισε την υποστήριξη της Ελλάδας στην εντολή και τις προσπάθειες του κ. Νίμιτς για την επίτευξη προόδου στο ζήτημα της ονομασίας, ενημερώνοντάς το συνομιλητή του διεξοδικά για την ελληνική πρόταση υπογραφής μνημονίου κατανόησης μεταξύ των δύο πλευρών, που σκοπό έχει να δώσει ώθηση στη διαπραγματευτική διαδικασία υπό τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και που θέτει το πλαίσιο και τις παραμέτρους της λύσης».

Ο κ. Αβραμόπουλος επανέλαβε επίσης τη σταθερή προσήλωση και την πολιτική βούληση της Ελλάδας για την επίτευξη προόδου, που βασίζεται στην πεποίθηση ότι η επίτευξη λύσης θα οδηγήσει στην εμβάθυνση των διμερών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ, θα ενισχύσει την περιφερειακή σταθερότητα και θα δώσει ώθηση στην ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική προοπτική της γειτονικής χώρας.

Ο κ. Νίμιτς θα έχει συνομιλίες με τον υπουργό Εξωτερικών και τον πρωθυπουργό των Σκοπίων Νίκολα Γκρούεφσκι την Πέμπτη και την Παρασκευή, χωρίς να είναι σαφές εάν μεταφέρει νέα πρόταση για την επίλυση του θέματος της ονομασίας της FYROM.

Το κλίμα στη γειτονική χώρα είναι ιδιαίτερα βαρύ μετά τη σφοδρή σύγκρουση της κυβέρνησης Γκρούεφσκι με την αντιπολίτευση και την αποχώρηση του κόμματος του πρώην προέδρου των Σκοπίων Μπράνκο Τσερβένκοφσκι από τη Βουλή, γεγονός το οποίο δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για την επίλυση της εκκρεμότητας της ονομασίας.

Πιέσεις για να κλείσει άρον – άρον το θέμα της ονομασίας βλέπει η Δούρου
Την ίδια ώρα τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ-EKM για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις, υπογραμμίζει η υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής του κόμματος, Ρένα Δούρου, σε ανακοίνωσή της.

Η κυρία Δούρου αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως διανύουμε μια «περίοδο κατά την οποία ασκούνται ποικίλες πιέσεις και από πολλές πλευρές προς την Αθήνα, προκειμένου να κλείσει άρον – άρον και όπως – όπως το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ»

Πηγή: Μaccunion

Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι, ο Εθνικός Χαμελαίων στην Πολιτική των Σκοπίων

Ποιός είναι ο Σκοπιανός πολιτικός που κηρύσσει τώρα την ελληνικότητα της Μακεδονίας

Ο Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι είναι ο ηγέτης του VMRO-NP, ενός de facto Βουλγαρικού κόμματος στην ΠΓΔΜ, το οποίο κατάφερε να κερδίσει ένα μέρος των ψήφων κατά τις βουλευτικές εκλογές του 2011, χωρίς ωστόσο να κερδίσει έδρες στο κοινοβούλιο.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών κέρδισε θετική δημοσιότητα μεταξύ του παραπληροφορημένου ελληνικού κοινού λόγω των κλισέ δηλώσεων του, οι οποίες καταλήγουν στο ότι “η ΠΓΔΜ είναι βουλγαρική, η Μακεδονία είναι ελληνική.”

Ο ίδιος ο Γκεοργκιέφσκι ισχυρίστηκε πολλές φορές ότι τα άτομα και οι ομάδες που κηρύσσουν τον Αρχαίο Μακεδονισμό αποτελούν “έναν ασήμαντο παράγοντα” την ύπαρξη του οποίου γνώριζε αλλά “δεν είχε καμία απολύτως σημασία” για αυτόν, κατά τη διάρκεια του σχηματισμού του κόμματος VMRO-DPMNE καθώς και κατά τη διάρκεια της μοναδικής θητείας του ως πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ (1998-2002).

Η αλήθεια αποκαλύπτεται στα βίντεο που ακολουθούν, τα οποία έχουν ληφθεί από διάφορες χρονικές στιγμές του 1990, όταν το VMRO-DPMNE έπαιρνε την ολοκληρωμένη μορφή του. Τα βίντεο δείχνουν σαφώς τον κεντρικό ρόλο που έπαιξε ο Αρχαίος Μακεδονισμός στη διαμόρφωση των αρχών του VMRO-DPMNE και την ιδεολογία του (ψευδο) εθνικού μυστικισμού. Ήταν η πρώϊμη νίκη του VMRO-DPMNE που εισήγαγε το ζήτημα του Αρχαίου Μακεδονισμού.

Πρόδρομος αυτής της ιδεολογίας στο έδαφος της ΠΓΔΜ και ιδιαίτερα στο VMRO-DPMNE ήταν ο απελθών Ντράγκαν Μπογκντάνοβσκι (Dragan Bogdanovski), ένας εξτρεμιστής μετανάστης από τη Σουηδία, ο οποίος απήχθη από τις μυστικές υπηρεσίες της Γιουγκοσλαβίας, και αργότερα φυλακίστηκε για τις ψευδομακεδονικές, αποσχιστικές τάσεις του.

Ο Γκεοργκιέφσκι, ένας 24χρονος φιλόλογος και ποιητής του Darkwave εκείνη την εποχή, έλαβε αργότερα καθοδήγηση από την επίσης απελθούσα Ντόστα Ντίμοβσκα (Dosta Dimovska), πρώην μαρξίστρια καθηγήτρια με φιλο-βουλγαρική ατζέντα, ωστόσο είναι πιο πιθανό ότι αυτή η πρώιμη σχέση στην πολιτική ζωή του Γκεοργκιέφσκι δεν ήταν ζωτικής σημασίας όσον αφορά την μετά το 2002 στάση του ως “Βουλγαρομακεδόνα.”

Το τελευταίο συμπέρασμα έλκεται από το σήμα κατατεθέν της εμφανούς φιλο-βουλγαρικής λογοτεχνίας που χρησιμοποιήθηκε στις πρόσφατες δημόσιες εμφανίσεις του Γκεοργκιέφσκι, ειδικά εάν συγκριθεί με το ιδιαίτερα βαρύ, επηρεασμένο από την ιστορία, πρόγραμμα του στο πανεπιστήμιο UKIM όπου σπούδασε.

Στο πλαίσιο αυτό, η επίδειξη του Αρχαίου Μακεδονισμού τη δεκαετία του 1990 μαζί με την προσπάθειά του να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη “εθνογενετική εναλλακτική λύση” για το λαό του, μια λύση που θα περιελάμβανε την Αρχαία Μακεδονία και τον σλαβικό Παν-Βουλγαρισμό, η οποία είναι εμφανής στα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολικά βιβλία που εκδόθηκαν από το 1998 και έπειτα, καθώς και σε μια σειρά από δοκίμια που δημοσίευσε ο Γκεοργκιέφσκι πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της τετραετίας που διατέλεσε πρωθυπουργός των Σκοπίων, μπορεί να ερμηνευθεί με τους εξής δύο τρόπους:

1 – Η διάδοση του Αρχαίου Μακεδονισμού κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και οι πρώτες εκλογές στη αυτοαποκαλούμενη “Δημοκρατία της Μακεδονίας” μπορούν να θεωρηθούν ως μια λαϊκίστικη προσπάθεια καλλιέργειας λαϊκής δυσαρέσκειας προς τη Νότιο-σλαβική ερμηνεία της ιστορίας, δίνοντας στον πληθυσμό, και ιδιαίτερα στην πλειοψηφία των λιγότερο μορφωμένων, μια ψευδή αίσθηση της “ιστορίας που κλάπηκε από τους Παν-Σλαβιστές Γιουγκοσλάβους Κομμουνιστές”. Και ήταν ακριβώς τότε που το VMRO-DPMNE, με επικεφαλής τον Γκεοργκιέφσκι τότε, εμφανίστηκε ως ο κύριος φορέας της προσαρμοσμένης ερμηνείας του Αρχαίου Μακεδονισμού. Όταν ο Νίκολα Γκρουέφσκι, ο τωρινός Πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, έγινε πρόεδρος του κόμματος, η ερμηνεία αυτή πήρε μεγαλομανείς διαστάσεις.

2 – Η λειτουργία της λαϊκιστικής αναπαραγωγής του Αρχαίου Μακεδονισμού από τον Γκεοργκιέφσκι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ήταν η δημιουργία ενος “αχυρανθρώπου,” μιας πλάνης που εμπόδισε τους τότε πολιτικά οργανωμένους υπέρ της Γιουγκοσλαβίας πολίτες της ΠΓΔΜ να ταχθούν υπέρ της Σερβίας, υπό το φως της πιο ασυμβίβαστης απόσχισης της Σλοβενίας και της Κροατίας.

Ο Αρχαίος Μακεδονισμός, με όλα τα ελκυστικά χαρακτηριστικά του, αποσκοπούσε στο να εξυπηρετήσει τον ήδη κρυπτοβούλγαρο Γκεοργκιέφσκι ως προεκλογική προπαγάνδα, προορισμός της οποίας ήταν η παροχή εθνογενετικής αυτοσυνειδησίας στο “Μακεδονικό” εκλογικό σώμα, ιδιαίτερα πριν από το δημοψήφισμα για την απόσχιση από την υπόλοιπη Γιουγκοσλαβία, με μια μεγαλοπρεπή αίσθηση “μοναδικότητας.”

Επομένως, η πρόσφατη επιστροφή του Γκεοργκιέφσκι στα ΜΜΕ και την πολιτική, η οποία ως επί το πλείστον παίζει το ρόλο ενός πολιτικού σχήματος που αρνείται τις “Αρχαίες Μακεδονικές” ρίζες του VMRO-DPMNE και των οργανικών δεσμών του με τις δυνάμεις των μεταναστών που υποστήριξαν τον Αρχαίο Μακεδονισμό επί δεκαετίες, αποτελεί μια αδύναμη προσπάθεια να καταλαγιάσουν οι συζητήσεις μεταξύ των υποστηρικτών του “Αρχαίου Μακεδονισμού” και των υπέρ της Βουλγαρίας Σλάβων της ΠΓΔΜ.

Υπό αυτή την έννοια, ο Νίκολα Γκρουέφσκι, πρώην Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γκεοργκιέφσκι, συνέχισε απλώς την κομματική γραμμή του Γκεοργκιέφσκι σε εκθετικά υψηλότερο επίπεδο, δημιουργώντας πολύ περισσότερα οπτικά και ονομαστικά ορόσημα σε συνδυασμό με τον ισχυρό αντι-ελληνικό και αντι-βουλγαρικό αλυτρωτισμό που διατυπώθηκαν μεν από τον Γκρουέφσκι, αλλά εκτελέστηκαν από τα χαμηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης του και κάποιες δομές της Ακαδημίας που τάχθηκαν στο πλευρό του Γκρουέφσκι.

Εξετάζοντας τα γεγονότα αναδρομικά, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Γκεοργκιέφσκι είναι ο πατριάρχης της πολιτικής “αρχαιοποίησης,” η οποία χαρακτηρίζεται από μια συνέχεια στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά και τις δημοσιεύσεις βιβλίων, εκθέσεων, άρθρων κλπ. Αυτή ακριβώς η συνταγή στα χρόνια του Γκρουέφσκι μετά το 2006, εκτός από το ότι παρείχε την διαφοροποίηση από τους Σέρβους, παρουσίασε και έναν μεγαλομανή, πανταχού παρών αντι-βουλγαρισμό, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα ως εργαλείο του αντι-Ελληνικού και υπερ-εθνοκεντρικού αισθήματος στο μεγαλύτερο τμήμα του σλαβικού πληθυσμού των Σκοπίων.

Έτσι, ο οδυρμός του Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι σήμερα για τον Αρχαίο Μακεδονισμό δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από την διατύπωση επιθέσεων στις πιο ορατές πτυχές μιας ιδεολογίας με αντι-σλαβική και παράλογη ύπαρξή που ο ίδιος εισήγαγε και καθιέρωσε στην ΠΓΔΜ. Αυτός ο οδυρμός δεν είναι παρά “αντιπολίτευση για χάρη της αντιπολίτευσης”, στην οποία ο Γκεοργκιέφσκι αρνείται τον προηγούμενο ρόλο του, εκείνον που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, και τώρα επαινεί τον σλαβο-βουλγαρισμό κατά τρόπο που μειώνει το πολιτικό του βάρος, παρ’ όλο που κάποια ελληνικά και βουλγαρικά ΜΜΕ τον εκτιμούν επειδή “εκφράζει την κοινή λογική.”

Τα παρακάτω τέσσερα σύντομα βίντεο της δεκαετίας του 1990, είναι το κλειδί για την απομυθοποίηση του Γκεοργκιέφσκι ως ατόμου χωρίς φερεγγυότητα και αξιοπιστία, θύμα ο ίδιος της ψεύτικης ιδεολογίας του που οι νεότερες γενιές του αναμορφωμένου VMRO-DPMNE ανέβασαν σε υψηλότερο επίπεδο.

Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι – ο πατέρας του Αρχαίου Μακεδονισμού (1990)
Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι – Ο δημιουργός του Αρχαίου Μακεδονισμού” (1990)

Η αλυτρωτική και επεκτατική ψευδομακεδονική ομιλία του Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι (1990)

O Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι καθιερώνει τον Επεκτατισμό και την “Αρχαιοποίηση” ως ιδεολογία του VMRO-DPMNE (1990)

Πηγή: Maccunion

ΠΓΔΜ: Απογοητευμένος ο Γκρούεφσκι που δεν ξεκινούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι, εξέφρασε την απογοήτευση του για το γεγονός ότι το Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αποφάσισε να μην χορηγηθεί στην… ΠΓΔΜ ημερομηνία για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ…Ο κ. Γκρούεφσκι ανέφερε ότι εξέφρασε την απογοήτευση του αυτή στη διάρκεια της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) που πραγματοποιήθηκε σήμερα στις Βρυξέλλες, ενώ χαιρέτισε το συμπέρασμα του Συμβουλίου ότι η διεύρυνση παραμένει μία από τις σημαντικότερες πολιτικές της ΕΕ.

«Στην ομιλία μου στη Σύνοδο του ΕΛΚ σημείωσα ότι εκτιμούμε το γεγονός ότι στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου Υπουργών της Ε.Ε αναγνωρίζεται η πρόοδος που σημείωσε η Μακεδονία, ωστόσο, εξέφρασα την απογοήτευση μου επειδή και πάλι δεν βρέθηκε τρόπος να οριστεί για τη χώρα μας ημερομηνία για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Δεν είναι αυτό που η χώρα μας αξίζει», δήλωσε ο κ. Γκρούεφσκι σε δημοσιογράφους από την ΠΓΔΜ, μετά τη λήξη της Συνόδου του ΕΛΚ.

Ο κ. Γκρούεφσκι ανέφερε ακόμη ότι στην ομιλία του στη Σύνοδο του ΕΛΚ ευχαρίστησε όλες τις χώρες που τις προηγούμενες ημέρες «υποστήριξαν σθεναρά» την ΠΓΔΜ.

«Υπήρξαν χώρες που αγωνίστηκαν, συζήτησαν προβάλλοντας με θέρμη θέσεις υπέρ της χώρας μας. Υπήρξαν χώρες που χρησιμοποίησαν την αξιοπιστία τους υπέρ της “Μακεδονίας” σε πρωτοφανή βαθμό […] αγωνιζόμενες να μας βοηθήσουν και να μεταπείσουν την Ελλάδα προκειμένου να μην επαναλάβει ό,τι έκανε όλη την προηγούμενη περίοδο», είπε ο κ. Γκρούεφσκι.

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ υπενθύμισε, όπως είπε, πως η χώρα του είναι επί επτά χρόνια παραμένει σε καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ και πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επί τέσσερα συνεχόμενα χρόνια προτείνει να αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις της ΕΕ με την ΠΓΔΜ.

Σε ερώτηση δημοσιογράφων ποια βήματα θα ακολουθήσουν την επόμενη περίοδο και εάν είναι πιθανή μία συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Αντώνη Σαμαρά, με στόχο την εντατικοποίηση της διαδικασίας για την εξεύρεση λύσης στο ζήτημα του ονόματος, ο κ. Γκρούεφσκι απάντησε ότι υπήρξαν πολλές πρωτοβουλίες για συναντήσεις, και πως ο ίδιος προσωπικά απέστειλε επιστολές προς τον κ. Σαμαρά, μια φορά πριν γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας και μια ακόμη φορά αφότου έγινε πρωθυπουργός, ωστόσο, όπως είπε, «ο κ. Σαμαράς αποφεύγει με κάθε τρόπο συνάντηση».

«Αυτό είναι κακό σημάδι. Δείχνει, πιθανόν, πως δεν υπάρχει ετοιμότητα για λύση κι΄ αυτό γίνεται σαφές […]. Είμαστε ανοιχτοί για διάλογο, για αναζήτηση λύσης», πρόσθεσε ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ.

Πηγή: tro-ma-ktiko

Στέιτ Ντιπάρτμεντ: Πρώτα το όνομα, μετά η ένταξη των Σκοπίων

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να υποστηρίζουν πρώτα την επίλυση των διαφορών της πΓΔΜ με γειτονικές της χώρες και μετά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Βικτόρια Νούλαντ.

Απαντώντας σε ερώτηση για τη χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πΓΔΜ, καθώς και για τη θέση της Βουλγαρίας, η κ. Νούλαντ ανέφερε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν δεσμευμένες να βοηθήσουν όλες τις χώρες (των Βαλκανίων) που έχουν ευρωπαϊκές φιλοδοξίες και εκείνες που θέλουν να ενταχθούν στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Όπως επεσήμανε, για εκείνες που θέλουν να ενταχθούν στην ΕΕ, επειδή δεν είμαστε μέλος της Ένωσης, είναι καθήκον της ΕΕ να λάβει τις σχετικές αποφάσεις.

«Όσον αφορά ειδικά την κατάσταση για τη “Μακεδονία”», τόνισε χαρακτηριστικά η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, «πιστεύουμε ότι η “Μακεδονία” και οι γείτονές της πρέπει να συνεχίσουν να αναζητούν μια αξιοπρεπή, πρακτική και αμοιβαία αποδεκτή λύση για τις τρέχουσες διαφορές το συντομότερο δυνατόν, έτσι ώστε αυτές οι πόρτες να μπορούν να ανοίξουν».

Πηγή: Έθνος

ΥΠΕΞ: Διάψευση δημοσιευμάτων ελληνικού και σκοπιανού τύπου σχετικά με ζήτημα ονομασίας ΠΓΔΜ και έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας αυτής με την ΕΕ

Αναφερόμενος σε δημοσιεύματα ελληνικού και σκοπιανού τύπου το Σάββατο για ζήτημα ονομασίας ΠΓΔΜ και έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας αυτής, ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, Γρηγόρης Δελαβέκουρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ως προς τη “διαρροή” στον σημερινό σκοπιανό τύπο, περί του περιεχομένου των τελευταίων ιδεών Νίμιτς, ξεκαθαρίζουμε ότι η Ελλάδα δεν έγινε δέκτης τέτοιων ιδεών και διαψεύδουμε κατηγορηματικά το περιεχόμενο του δημοσιεύματος. Το περιεχόμενο των ιδεών Νίμιτς ουδεμία σχέση έχει με όσα αναφέρονται στο δημοσίευμα.

Άλλωστε, ιδέες, όπως περιγράφονται στο δημοσίευμα, θα ήταν απολύτως εκτός του πλαισίου που έχει θέσει η Ελλάδα και δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης.

Ως προς το περιεχόμενο σημερινού δημοσιεύματος στον αθηναϊκό Τύπο ότι η Ελλάδα προτίθεται να συναινέσει στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ με την ΕΕ, χωρίς την προηγούμενη επίλυση του ζητήματος της ονομασίας, ξεκαθαρίζουμε ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η θέση της Ελλάδας παραμένει σταθερή και συνεπής, ότι για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εκπλήρωση όλων των προϋποθέσεων και κριτήριων που έχουν τεθεί με ομόφωνες αποφάσεις της ΕΕ. Στην κορυφή αυτών των προϋποθέσεων βρίσκεται ο σεβασμός της καλής γειτονίας και κατά συνέπεια η εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα της ονομασίας.»

Πηγή: history-of-Macedonia

Οι Τούρκοι στέλνουν Στρατιωτικό Υλικό στα Σκόπια !

Η Τουρκία παρέδωσε στις ένοπλες δυνάμεις της ΠΓΔΜ στρατιωτικό υλικό αξίας $710.000 σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου στις εγκαταστάσεις βάσης συντήρησης στα Σκόπια, παρουσία του υπουργού Άμυνας Fatmir Besimi και του Τούρκου πρέσβη Gürol Sökmensüer.
Συγκεκριμένα παραδόθηκαν 7 αμεταχείριστα οχήματα γενικής χρήσης Land Rover και ένα τεθωρακισμένο όχημα Cobra
ενώ είχε προηγηθεί τον Οκτώβριο του 2011 η παράδοση 18 οχημάτων Land Rover και 95 τηλεφώνων εκστρατείας καθώς και εξοπλισμού νυκτερινής παρατήρησης, κατασκευής της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Ο αλβανικής καταγωγής υπουργός Άμυνας της ΠΓΔΜ Fatmir Besimi ευχαρίστησε την Τουρκία, σημειώνοντας πως “η φιλία μας αποτελεί πρότυπο συνεργασίας των κρατών της περιοχής” ενώ από την πλευρά του, ο Τούρκος πρέσβης υπογράμμισε ότι περίπου 780 στελέχη των ενόπλων δυνάμεων της χώρας έχουν εκπαιδευτεί στη Τουρκία, εκ των οποίων περίπου 100 είναι απόφοιτοι των Ακαδημιών Πολέμου και της Στρατιωτικών Ιατρικών Ακαδημιών. Με συνολικά 22 υπογραφείσες συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας από το 1998, το συνολικό ύψος της τουρκικής στρατιωτικής βοήθειας προς τα Σκόπια ανέρχεται στο ποσό των $18 εκατομμυρίων.

Σημειώνεται ότι με τη βοήθεια της Άγκυρας λειτουργούν στην ΠΓΔΜ δύο σταθμοί υποκλοπής επικοινωνιών κοντά στα ελληνικά σύνορα ενώ το 1999 η Τουρκία είχε προσφέρει στα Σκόπια 20 μαχητικά αεροσκάφη F-5, εγχείρημα που τελικά δεν ευωδόθηκε.

Πηγή: Βετεράνος

Μακεδονικό και Παρασκήνιο 9

Ο πρέσβης Θ. Σωτηρόπουλος (ΜΑ Ε.Ε.) Πηγή: consilium.europa.eu

 
– “Ο καιρός όπου η Αυστρία υπαγόρευε τη θέληση της στα Βαλκάνια έχει περάσει”, βροντοφώναξε στην Γερμανική γλώσσα προς την Αυστριακή αντιπροσωπεία, ο πρέσβης Θεόδωρος Σωτηρόπουλος, επικεφαλής της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδος στην ΕΕ. Λίγο πιο πριν είχε ανάψει για τα καλά η συζήτηση ανάμεσα στις αντιπροσωπείες των κρατών-μελών της ΕΕ για το αν θα έπρεπε να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της ΕΕ με την πΓΔΜ. Η Αυστρία, φιλικά προσκείμενη χώρα προς τα Σκόπια, έκανε συστάσεις στην ΕΕ να αγνοήσει τις Ελληνικές ενστάσεις στο υπό εξέταση θέμα.

– Στην συζήτηση, η οποία έλαβε χώρα την νύχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη, η Ελλάδα κατά πληροφορίες βρέθηκε σχεδόν απομονωμένη. Υπήρχε αδυναμία κατανόησης της επιμονής μας από τους εταίρους μας, απόρροια της κάκιστης επικοινωνιακής πολιτικής του ΥΠΕΞ. Να υπενθυμίσουμε ξανά ό,τι τους τελευταίες μήνες Σκοπιανοί επίσημοι είχαν καταφέρει να συνδυάσουν κάθε επίσκεψη τους σε ξένη χώρα με ακόμα μια στήριξη τους στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.

– Οι δυναμικές αντιδράσεις του Έλληνα επικεφαλή της ΜΑ ΕΕ προκάλεσαν αρκετά κακεντρεχή σχόλια σε διάφορους κύκλους σχετικούς με την ΕΕ. Όμως κατά την ταπεινή μας άποψη, αυτήν ακριβώς την δυναμική προσέγγιση χρειαζόμαστε και αυτήν καταλαβαίνουν στους διεθνείς οργανισμούς. Διαβάσαμε μεταξύ άλλων, αστείους παραλληλισμούς της διένεξης Ελλάδας-Σκοπίων με αυτήν ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Προφανώς κάποιοι εκεί στην ΕΕ πιστεύουν πως η Ελλάδα στέλνει έποικους στο έδαφος της πΓΔΜ ενώ εκτοξεύει ρουκέτες εναντίον της σχεδόν σε καθημερινή βάση.

– Η ουσία παραμένει η εξής. Η κυβέρνησή του κάθε κράτους είναι η μόνη αρμόδια να κρίνει την φιλική ή μη φιλική στάση μιας χώρας απέναντι του. Κανείς άλλος δεν μπορεί να ορίσει τον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργήσει η εξωτερική πολιτική του κράτους και κατ’ επέκταση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Το κράτος λοιπόν θα ορίσει τα κριτήρια της ένταξης ή μη ένταξης μιας υποψήφιας χώρας σε ένα διεθνή οργανισμό, εφόσον κληθεί να εκφράσει άποψη και εφόσον διεθνείς κανόνες δεν ορίζουν κάτι διαφορετικό. Αυτό ας το εμπεδώσουν καταλλήλως διάφοροι εντός και εκτός.

– 19 γερουσιαστές μετράει πλέον το Σκοπιανό caucus. Αυτό σημαίνει οι Σκοπιανοί κατάφεραν να πάρουν με το μέρος τους 5 επιπλέον γερουσιαστές από τους 14 που μετρούσαν την επόμενη ημέρα των πρόσφατων Αμερικανικών εκλογών. Καταλυτική είναι η συμβολή της Αμερικανικής εταιρίας με λομπίστες στην οποία έχουν αναθέσει οι Σκοπιανοί την “προώθηση” των θέσεων τους. Όπως είχαμε αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο του History-of-Macedonia.com, μόνο την περίοδο Ιανουαρίου-Μαϊου 2012, οι Σκοπιανοί μέσω της εν λόγω εταιρίας είχαν προσεγγίσει περισσότερους από 80 ξένους δημοσιογράφους και όχι μόνο. Για να μάθετε λεπτομέρειες, ποιοί προσεγγίστηκαν και πότε, διαβάστε εδώ και εδώ.

– Στα ψιλά πέρασαν από τα ΜΜΕ τα όσα ευτράπελα φέρονται να συνέβησαν στις εξετάσεις του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών για τις 20 θέσεις νέων ακολούθων. Αναδημοσιεύουμε ενδεικτικά αποσπάσματα από το e-dragoumanos.

ο υποψήφιος κ. ******* δεν είχε ιδέα περί Ακροπόλεως, Παρθενώνος, Προπυλαίων, αετωμάτων, μετώπων, Φειδίου, χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς, αρχιτεκτονικού ρυθμού Παρθενώνος (και των τριών αρχιτεκτονικών ρυθμών της αρχαιότητας)

[…]

περίπτωση υποψηφίου, του οποίου το όνομα μου διαφεύγει, που δεν γνώριζε να κλίνει το ουσιαστικό “ισχύς”. Συνέχιζε να επαναλαμβάνει ” η ισχύς, της ισχύς” κ.ο.κ.

[…]

Επιτυχούσα δεν απάντησε ούτε στην ερώτηση διεθνούς δικαίου που κληρώθηκε, αλλά και σε καμία από τις ερωτήσεις που ακολούθησαν. Η κυρία ” λυπάμαι δεν γνωρίζω” πέρασε βέβαια τα προφορικά στο διεθνές κ συνέχισε στην οικονομία, όπου φυσικά εξετάστηκε όπως όλοι -σε 1 λεπτό το πολύ- οπότε δεν πρόλαβε και εκείνη να μιλήσει

[..]

Επιτυχών στο διαγωνισμό είχε αναφωνήσει σε εξέταση ότι στην Ελλάδα κατοικούν πάνω από 2.000.000 Αλβανοί, επιτυχούσα ότι ο Όθωνας ” έγινε βασιλεύς των Ελλήνων” γιατί είχαμε άριστες σχέσεις και συμπάθεια με τους Βαυαρούς! Άλλος επιτυχών επέμενε ότι ο Νίτσε γεννήθηκε στη Νορβηγία.

Tι να πούμε. Τουλάχιστον μάθαμε γιατί έκλαψε ο Νίτσε…

Πηγή: history-of-Macedonia

Σαμποτέρ των Βαλκανίων;

Η ελληνική διπλωματία (όπως είχε επισημάνει η «δ» ήδη από τις 18 Ιουλίου) αντιμετωπίζει στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις 13 Δεκεμβρίου την «τυχαία σύμπτωση» της αναβίωσης του Σκοπιανού, ταυτόχρονα με το -πάντα σκληρό- κλίμα μετά τις αποφάσεις του Eurogroup.

Τι πιο φυσικό -θα αναρωτηθεί κανείς- από τον σχεδιασμό του αντιπάλου να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, όταν βρίσκεσαι σε θέση αδυναμίας; Η άποψη αυτή φωτογραφίζει σε κάποιον βαθμό την τακτική του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Ν. Γκρούεφσκι, αλλά για την πλήρη απεικόνιση της (παρασκηνιακής) διπλωματικής πραγματικότητας θα πρέπει να αναλυθούν οι κινήσεις φιλικών κυβερνήσεων, όπως των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γερμανίας.

Στην Ουάσινγκτον, οι μέσοι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που κατά τ’ άλλα κόπτονται υπέρ της κορυφαίας χρησιμότητας της Ελλάδας στη ΝΑ Μεσόγειο, έχουν εγκαταλείψει την πρόσφατη (και λογικότατη) εκτίμησή τους ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να επιβαρύνεται από πρόσθετα προβλήματα. Επιστρέφοντας στη δεκαετία του ’90, η αμερικανική πλευρά αναχαράζει μια τακτική που δεν απέδωσε και, κυρίως, δεν θα αποδώσει τίποτα ούτε στην πρόοδο των Βαλκανίων ούτε στην επίλυση της διμερούς διαφοράς Αθήνας – Σκοπίων.

Ο νυν πρεσβευτής στην Αθήνα Ντ. Σμιθ, που αποκατέστησε τη σοβαρότητα που είχε εκλείψει επί του προκατόχου του Ντ. Σπέκχαρντ, θα ήταν χρήσιμο να αναθέσει στους υφισταμένους του να ξεσκονίσουν τα αρχεία. Για να κρίνει πότε ήταν καλύτερα τα πράγματα για όλους τους εμπλεκομένους: με τις υπερβολές του -μακαρίτη- Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ και του «μαθητή» του (επιτετραμμένου και μετά πρέσβη) Τομ Μίλερ ή με τη μετριοπάθεια των Μ. Ολμπράιτ – Κ. Πάουελ και την ευελιξία του πρεσβευτή Νίκολα Μπερνς;

Οποιες κι αν είναι οι νέες προτεραιότητες των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, η 22ετής εμπειρία του Σκοπιανού και, ταυτόχρονα, η απλή λογική δείχνουν ότι δεν εξυπηρετούνται με την καταπάτηση της πολιτικής της Ελλάδας. Επίσης, όσο κι αν δέχεται κανείς ότι για τη διαμόρφωση της πολιτικής των ΗΠΑ, σε οποιοδήποτε θέμα, προηγείται πραγματική αντιπαράθεση εισηγήσεων μεταξύ των συναρμόδιων φορέων, παρατηρείται μια πρωτοφανής αντίφαση: ενώ ο Λευκός Οίκος και το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ μάχονται για το μείζον (την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη), το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τη διακινδυνεύει για το έλασσον, την ΠΓΔΜ!

Παρόμοιες αντιφάσεις παρουσιάζουν το βρετανικό Φόρεϊν Οφις και το γερμανικό Auswärtiges Amt. Ο Βρετανός πρεσβευτής Ντ. Λάντσαμ, που λογικά θα στήριζε την Αθήνα ως πρώτη (πολιτική) γραμμή άμυνας απέναντι στις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου στη Δαμασκό, των ταραχών στο Κάιρο, του ανερχόμενου ισλαμισμού (με την κρυφή ατζέντα Ερντογάν) στην Αγκυρα και της τρομοκρατίας της Τεχεράνης, θέλει να γείρει η πλάστιγγα υπέρ των Σκοπίων; Είναι πιο χρήσιμη η περίκλειστη και ασθενής ΠΓΔΜ;

Οσο για την πολιτική του Βερολίνου, πραγματικά, σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά! Ενώ η κρίση στην Ελλάδα θα κυριαρχεί -διακομματικά- ως τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο πρεσβευτής Β. Ντόλντ συνηγορεί στη διπλωματική απόψυξη της ΠΓΔΜ;

Πηγή: Δημοκρατία News

Αλβανός ηγέτης καλεί τα Αλβανικά κόμματα της πΓΔΜ να ενωθούν

Ο αρχηγός της Δημοκρατικής Ένωσης για Ενσωμάτωση, Αλί Αχμέτι καλεί όλα τα Αλβανικά κόμματα να ενωθούν, στη συνεχή προσπάθεια επίλυσης ζητημάτων που αντιμετωπίζει η Αλβανική μειονότητα στην πΓΔΜ.Ο Αχμέτι, πρώην κοινοβουλευτικός ηγέτης ο οποίος διατελεί επί του παρόντος επικεφαλής του μεγαλύτερου Αλβανικού κόμματος της πΓΔΜ, δήλωσε σε συνεδρίαση της Αλβανικής διασποράς στη Γερμανία ότι τα κόμματα πρέπει να συνεργαστούν. Ωστόσο, ηγέτες του Κόμματος Εθνικής Δημοκρατικής Αναγέννησης (NDP) και του Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανών (DPA) ανέφεραν πως δεν μεταπείθονται από τις ρητορείες του Αχμέτι.

“Μόνο ενωμένοι θα καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε την αποστολή για επίλυση του Αλβανικού ζητήματος στην πΓΔΜ”, δήλωσε ο Αχμέτι. “Η χείρα συμφιλίωσης του DUI και η δική μου θα είναι πάντα εκεί. …Νομίζω πως η αποστολή μου δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί”.

Έντεκα χρόνια μετά τη Συμφωνία Πλαισίου της Οχρίδας, οπότε και τα Αλβανικά αποτέλεσαν κοινή επίσημη γλώσσα στην πΓΔΜ, δημιουργώντας ίδρυμα για τη βελτίωση των δικαιωμάτων των Αλβανών υπηκόων, η έκκληση του Αχμέτι λαμβάνει χώρα λίγο πριν την 100η επέτειο από τη δημιουργία της Αλβανίας στις 28 Νοεμβρίου.

Ηγέτες του NDP και του DPA ανέφεραν πως η προσπάθεια για ενότητα είναι ανέφικτη, προσθέτοντας πως θεωρούν ότι αποτελεί κόλπο εν όψει των τοπικών εκλογών που έχουν προγραμματιστεί για το Μάρτιο.

“Η ιδέα του Αχμέτι για συνεργασία των Αλβανικών κομμάτων όπου οι Αλβανοί αποτελούν μειονότητα είναι ετερόκλητη, και στην πραγματικότητα δεν έχει καμία θετική επίδραση στην προστασία και στην προώθηση των δικαιωμάτων των Αλβανών”, δήλωσε ο Πρόεδρος του NDP Ρούφι Οσμάνι.

“Προτείνω αντ’ αυτού στον Αχμέτι, να καταβάλει προσπάθεια για όλα τα Αλβανικά κόμματα στο κοινοβούλιο της πΓΔΜ να σχηματίσουν ενιαία κοινοβουλευτική ομάδα η οποία θα πιέσει το κυβερνών κόμμα της πΓΔΜ για ταχύτερη ενσωμάτωση της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, καθώς επίσης αλλαγή του συντάγματος και θέσπιση του Αλβανικού λαού ως δεύτερο συστατικό έθνος στην πΓΔΜ”.

Το DPA, ο αρχηγός του οποίου, Μεντούχ Θάτσι, αποτελεί το μεγαλύτερο πολιτικό αντίπαλο του Αχμέτι, απέρριψε και αυτό την ιδέα.

“Με αυτό, ο Αχμέτι θέλει να βρει δικαιολογία για να αποφύγει την ευθύνη του και να καλύψει τη ντροπή και την προδοσία του προς τον Αλβανικό λαό, καθώς αποτέλεσε μέρος της πολιτικής σκηνής στην πΓΔΜ”, δήλωσε ο Ζιγιαντίν Σέλα, κοινοβουλευτικό μέλος του DPA.

“Όσο ο Αλί Αχμέτι κάθεται στην αγκαλιά του Νικόλα Γκρουέφσκι, δεν θα υπάρξει καμία συνεργασία μαζί του”.

Τα λόγια του Σέλα πήραν ιδιαίτερα έντονες διαστάσεις την προηγούμενη βδομάδα κατά τη διάρκεια συζήτησης σχετικά με νομοσχέδιο που θα παρέχει συντάξεις και ιατρικά επιδόματα σε βετεράνους της σύγκρουσης του 2001 μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και Αλβανών ανταρτών. Το νομοσχέδιο θα καλύπτει τους βετεράνους της πΓΔΜ, αλλά όχι τους Αλβανούς.

Οι απόπειρες του DUI να σταματήσει το νομοσχέδιο χρησιμοποιώντας διαδικαστικούς ελιγμούς στο κοινοβούλιο προκάλεσε την οργή του Σέλα. “Δεν μπορείτε να εμποδίζετε το νόμο για τους υπερασπιστές με 15.000 τροποποιήσεις και γραφειοκρατία, αλλά με τον καίριο κοινοβουλευτικό λόγο και την παρουσία σας”, δήλωσε ο Σέλα.

Ο Μπελούλ Μπεκάι, πολιτικός αναλυτής και καθηγητής πανεπιστημίου από το Κοσσυφοπέδιο, δήλωσε πως οι Αλβανοί ηγέτες στην περιοχή χαρακτηρίζονται από αντιφατική συμπεριφορά.

“Όταν βλέπουν ότι χάνουν τη στήριξη των πολιτών, τότε γίνονται υπερασπιστές της ένωσης, ωστόσο όταν νιώθουν να απειλούνται, τόσο η δύναμη όσο και η εξουσία τους, γίνονται αιτία διχασμού. Νομίζω πως είναι καλύτερα να τονίσουμε ανοικτά το διχασμό από το να δημιουργήσουμε μία ψεύτικη ένωση”, δήλωσε ο Μπεκάι.

Ο Άλμπερτ Μουσλίου, πολιτικός αναλυτής στα Σκόπια, ανέφερε ότι προηγούμενες συνεργασίες μεταξύ Αλβανικών πολιτικών κομμάτων διήρκεσαν ελάχιστα και ότι η Αλβανική κοινότητα στην πΓΔΜ αποτελεί μία από τις ελάχιστες μη πλειοψηφικές κοινότητες στην Ευρώπη η οποία δεν έχει δική της κοινή πλατφόρμα και όραμα συνεργασίας.

“Στο Κοσσυφοπέδιο, η συνεργασία μεταξύ των κομμάτων είναι λίγο καλύτερη, ενώ στην Αλβανία βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την πΓΔΜ – ελάχιστη. Ελπίζω πως με τον καιρό το αίσθημα της ευθύνης μεταξύ των πολιτικών θα αυξηθεί και μια τέτοια επικοινωνία θα είναι αναπόφευκτη, ωστόσο δεν περιμένω πως θα καθίσουν τώρα να διαπραγματευτούν με κανονική επικοινωνία,” κατέληξε ο Μουσλίου.

Πηγή: MacedoniaHellenicLand

Αντιπολίτευση FYROM: “Θα καταστρέψουμε τα αγάλματα του Γκρούεφσκι”

Ο πρώην υπουργός και μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος SDSM Đuner Ismail συντάχθηκε με το αίτημα που εξέφρασε τις προηγούμενες ημέρες ο καθηγητής νομικής (και πρώην υπουργός), Ljubomir Frčkovski, να κατεδαφιστούν τα αγάλματα που έχουν ανεγερθεί από την τελευταία κυβέρνηση. Σε αντίθεση με τον Φρτσκόβσκι, ο οποίος ζήτησε “εδώ και τώρα” κατεδάφιση των μνημείων με βαριά εργαλεία, ο Ισμαήλ δήλωσε ότι η κατεδάφιση θα γίνει συνολικά και οργανωμένα από τη μελλοντική κυβέρνηση του SDSM, δηλαδή του κόμματος, που φέρεται ψηλά στις δημοσκοπήσεις τον τελευταίο καιρό. Αυτό ονομάστηκε “Ταλιμπανισμός” από “αυθόρμητη” μικρή ομάδα πολιτών που δήλωσαν επίσης ότι ο Ισμαήλ θέλει να καταστρέψει αγάλματα ηρώων του VMRO.

Vladislav Perunović, ανταποκριτής Taxalia, Skopje, FYROM

Πηγή: Maccunion

Fyrom / Macedonia η πΓΔΜ για την ελληνική εταιρεία MIGATO

Φίλη του ιστολογίου μας μάς ενημέρωσε ότι στο site της γνωστής εταιρείας υποδημάτων MIGATO, η πΓΔΜ αναφέρεται ως Fyrom / Macedonia, ενώ ακριβώς από κάτω αναγράφεται η Ελλάδα / Greece. Για του λόγου το αληθές δείτε εδώ και εδώ (στα αγγλικά).Το γεγονός αυτό είναι απαράδεκτο για μια ελληνική εταιρεία που μάλιστα δραστηριοποιείται στο χώρο των Βαλκανίων αλλά και παγκόσμια.

Καθώς πιστεύουμε ότι αυτό συνέβη εκ παραδρομής, έχουμε ήδη ενημερώσει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (το μήνυμα ακολουθεί) τους υπεύθυνους της εταιρείας και ελπίζουμε σε δική τους θετική ανταπόκριση.

Αν θέλετε να στείλετε και την δική σας διαμαρτυρία μπορείτε να το κάνετε είτε μέσω της φόρμας επικοινωνίας στο site της εταιρείας MIGATO, είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην διεύθυνση info@migato.gr, ή μέσω της σελίδας της στο facebook.

Διαμαρτυρία για το όνομα της πΔΓΜ στο site σας

Αγαπητέ κύριε/α
Σε επίσκεψή μας στο site της εταιρείας σας, με έκπληξη και λύπη διαπιστώσαμε ότι το γειτονικό μας κράτος των Σκοπίων αναφέρεται ως FYROM/Macedonia (τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική σελίδα σας)

Το γεγονός αυτό είναι απαράδεκτο για μια ελληνική εταιρεία που μάλιστα δραστηριοποιείται στο χώρο των Βαλκανίων αλλά και παγκόσμια, πόσω μάλλον αφού η καπηλεία του ονόματος της Μακεδονίας από το κράτος των Σκοπίων συνεχίζεται ακόμα και σήμερα και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών για αυτό ακριβώς το θέμα.

Όπως γνωρίζετε, η κοινώς αποδεκτή ονομασία της γείτονας χώρας είναι πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ) (Former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM) στα αγγλικά ), ονομασία η οποία χρησιμοποιείται και από πολλά κράτη και τους περισσότερους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το ΝΑΤΟ.

Ως εκ τούτου σας συνιστούμε και σας παρακαλούμε να αφαιρέσετε τον όρο Μακεδονία (Macedonia, όπως αναφέρεται στο site σας) από τις εν λόγω σελίδες, καθώς υπάρχει ο φόβος να θεωρηθεί η εταιρεία σας υποστηρικτής της πολιτικής και των επιδιώξεων του κράτους των Σκοπίων – πράγμα που θα ήταν εξαιρετικά ατυχές.

Ελπίζοντας στην άμεση ανταπόκριση σας

Με εκτίμηση,
Για την Ένωση Μακεδόνων Κέρκυρας
Χαρίδημος Αλεξανδράτος

Πηγή: Maccunion

Στο Harvard ο Παπανδρέου αποδέχτηκε τον Γκιόργι Ιβανόφ ως Μακεδόνα και όχι ως Σκοπιανό

Πολύς ντόρος αλλά και πολύ μελάνι χύθηκε για το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου διδάσκει στο Harvard. Είναι ένα ζητούμενο αυτό, ωστόσο δεν είναι το σημαντικότερο.

Την Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε στο αμφιθέατρο του διασημότερου πανεπιστημίου στον κόσμο για την εμπειρία του ως Πρωθυπουργός στο θέμα της κρίσης (Former Prime of Greece George Papandreou shares his unique experience of the Eurozone Crisis and takes a look at the future of the Global Economy).

Ως πρώην Πρωθυπουργός, σίγουρα θα παρουσίασε από την δική του οπτική το ζήτημα της κρίσης, μακριά από την χώρα, και πως ένας ολόκληρος λαός βιώνει την κρίση, εξαιτίας και της δικής του πολιτικής. Όμως το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά το πρόγραμμα των ομιλιών του Πανεπιστημίου, θα διαπιστώσει κανείς, ότι την ίδια ημέρα, και μόλις 4 ώρες νωρίτερα, ομιλητής στο Πανεπιστήμιο είναι και ο Γκιόργκι Ιβανόφ, πρόεδρος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Μάλιστα ο κ. Ιβανόφ, ασκώντας την εξωτερική πολιτική της χώρας του, στο πρόγραμμα παρουσιάζεται ως Πρωθυπουργός της Μακεδονίας.
Ο πρώην Πρωθυπουργός, είχε στα χέρια του το πρόγραμμα των ομιλιών και δεν έθεσε κανένα ζήτημα; Πώς λοιπόν στο εσωτερικό, όλοι είναι πατριώτες και δεν αναγνωρίζουν τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία, και στο εξωτερικό κάνουν ομιλίες στο ίδιο Πανεπιστήμιο, την ίδια ημέρα; Πώς ο κ. Παπανδρέου δεν έφερε αντιρρήσεις για τον Ιγκόρ Ιβανόφ και το Μακεδονία;

Ο πρωθυπουργός της FYROM, μίλησε στο Πανεπιστήμιο για την ενσωμάτωση, χωρίς την αφομοίωση της διαφορετικότητας, σε ένα καθαρά θέμα που αφορά τις σχέσεις της γειτονικής χώρας με τις υπόλοιπες χώρες.

Και όλα αυτά όταν πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος των Σκοπίων, Γκιόργκι Ιβάνοφ, κατηγόρησε τους Έλληνες πολιτικούς πως «εξακολουθούν να ζουν στον 19ο αιώνα», ενώ δεν παρέλειψε να πει πως η ΠΓΔΜ βοηθά… την ελληνική οικονομία.

Ο Γκιόργκι Ιβάνοφ σε δηλώσεις που έκανε στο πλαίσιο των εγκαινίων της ετήσιας συνόδου του Crans Montana Forum στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, είπε πως «το μέλλον μας παρεμποδίζεται από μια παράλογη διαμάχη». Αναφερόμενος στην διαφορά με την Ελλάδα για την ονομασία είπε πως μιλάει την «μακεδονική» γλώσσα, προέρχεται από μία χώρα που ονομάζεται «Μακεδονία» ενώ σε αυστηρό ύφος είπε πως η ΠΓΔΜ βοηθά την ελληνική οικονομία χωρίς να εξηγήσει τον τρόπο.

«Οι Έλληνες πολιτικοί εξακολουθούν να ζουν στις κατηγορίες του 19ου αιώνα, όπου μπορούσε κάποιος να αρνηθεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Πρόκειται για ένα θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου, που μόνο ο ίδιος μπορεί να ορίσει», είπε χαρακτηριστικά.

Επίσης δεν θεωρούμε καθόλου τυχαίο, που το Harvard, επέλεξε την ίδια μέρα να μιλήσουν σε ακροατήριο εκπρόσωποι δυο χωρών, την ώρα που το ζήτημα του ονόματος βρίσκεται στον ΟΗΕ. Και ύστερα, ασκούμε όλη μας την αυστηρότητα στον αν τα Σκόπια κατεβαίνουν ως Macedonia στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, ή στο ποδόσφαιρο…..

Πηγή: Οδός Ελλήνων

Οι πιέσεις, τα διλήμματα και οι τρεις επιλογές για την ονομασία των Σκοπίων

Ένας νέος και ιδιαίτερο κρίσιμος κύκλος διαπραγματεύσεων για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ανοίγει με τη συνάντηση που θα έχουν στη Νέα Υόρκη, στις 19 και 20 Νοεμβρίου, ο ειδικός μεσολαβητές του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς και οι διαπραγματευτές των δύο χωρών Αδαμάντιος Βασιλάκης και Γιόραν Γιόλεφσκι.

Του Σωτήρη Σιδέρη

Η νέα κινητικότητα εκδηλώ­νεται έπειτα από προσεκτική προεργασία του Νίμιτς και του επιτρόπου για τη Διεύρυνση της Ε.Ε. Στέφαν Φούλε, ο οποίος έχει εισηγηθεί την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε.Ε. – ΠΓΔΜ και την παράλληλη έναρξη διαπραγματεύσεων για την ονομασία.

Με απλά λόγια, ο ΟΗΕ και η Ε.Ε. κινούνται στο ίδιο πλαίσιο και με βάση τη μεταξύ τους συ­νεννόηση. γεγονός που αναβαθμίζει καθοριστικά την πίεση προς Αθήνα και Σκόπια.

Η ελληνική πλευρά προσέρ­χεται στον νέο κύκλο συνομι­λιών κάτω από ιδιάζουσες συν­θήκες εξαιτίας της μεγάλης κρί­σης που αντιμετωπίζει η χώρα.

Παράλληλα, όμως είναι η πρώ­τη φορά που η Ελλάδα -για να προλάβει τις εξελίξεις- έχει κα­ταθέσει ένα δικό της σχέδιο για λύση και μάλιστα εγγράφως και αυτό το έγγραφο θα βρεθεί σύντομα στο προσκήνιο. Το αν σύμφωνα με εκτιμήσεις θα έχει θετική ή αρνητική κατά­ληξη δεν μπορεί να προβλεφθεί από τώρα. Πρόσφατα ο Φούλε προκά­λεσε μεγάλη αίσθηση με δήλωσή του ότι και η Αθήνα έχει συμ­φωνήσει να αρχίσουν τα Σκόπια ενταξιακές διαπραγματεύσεις, χωρίς να έχει επιλυθεί το θέμα της ονομασίας.

Το υπουργείο Εξωτερικών προέβη σε μια χαλαρή επίσημη ανακοίνωση και σύμφωνα με πληροφορίες, στο παρασκήνιο έκανε έντονο διάβημα στον κοι­νοτικό αξιωματούχο. Ωστόσο διορθωτική δήλωση δεν υπήρξε.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε δύ­σκολη θέση και από διπλωματική οπτική και ίσως κληθεί να πάρει μείζονος σημασίας αποφάσεις. Το να δώσει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς τη συγκατάθεση του για να αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις τα Σκόπια είναι πολύ δύσκολο, γιατί αυτό θα σημάνει την πολιτική του καταστροφή.

Κατά συνέπεια, ή θα θέσει βέτο στη Σύνοδο Κορυ­φής της Ε.Ε. στις 13-14 Δεκεμ­βρίου ή θα προωθηθεί μια συμ­φωνία για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για κάθε χρήση.

Η τρίτη επιλογή που βρίσκε­ται ήδη, στο τραπέζι του προ­βληματισμού για μια ακόμη φο­ρά. Είναι η καταγγελία της Ενδιά­μεσης Συμφωνίας, ώστε να απαλλαγεί η χώρα μας από την υποχρέωση να τηρεί μια συμφω­νία που ούτως ή άλλως είναι ετε­ροβαρής και δεν προσφέρει πλέον απολύτως τίποτα.

Υπεν­θυμίζεται ότι βάσει της συμφω­νίας αυτής, η Ελλάδα δεν πρέπει να παρεμποδίζει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους διεθνείς οργανισμούς και γ’ι αυτό ουσιαστικά καταδικάστηκε για τη μη ένταξη της ΠΓΔΜ στο NATO, στη Σύνο­δο του Βουκουρεστίου το 2008.

Πηγή: history-of-Macedonia

Τα Σκόπια και η Ε.Ε.

Αθήνα και Σόφια δεν έχουν κανένα λόγο να επιβραβεύσουν τον αλυτρωτισμό και την αλαζονεία του Γκρούεφσκι

του Σταυρου Τζιμα

Ο αρμόδιος για θέματα Διεύρυνσης της Ε.Ε. Στέφαν Φούλε τρέχει. Από τις Βρυξέλλες στα Σκόπια, στην Αθήνα, στο Βερολίνο και εσπευσμένα στη Σόφια. Εχει θέσει ως υψηλή προτεραιότητά του τη χορήγηση, κατά τη σύνοδο των ΥΠΕΞ της Ε.Ε. τον Δεκέμβριο, ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για τη FYROM, και καθώς ο χρόνος μετράει αντίστροφα, προσπαθεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις θετικού αποτελέσματος.

Ποιο θα μπορούσε κατά τον κ. Φούλε να ήταν αυτό; Να ομοφωνήσουν οι υπουργοί των Εξωτερικών σε μια φόρμουλα που θα δίνει την ημερομηνία στα Σκόπια και ταυτόχρονα οι δύο πλευρές θα δεσμευθούν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις που θα καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτή λύση στο όνομα, μαζί με τις ενταξιακές. Kάτι παρόμοιο, δηλαδή, με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε στη διένεξη μεταξύ Σλοβενίας και Κροατίας για τα θαλάσσια σύνορά τους, κατά την οποία η Λιουμπλιάνα δέχθηκε να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαδικασίες για το Zάγκρεμπ με ταυτόχρονες διαπραγματεύσεις για το μεταξύ τους πρόβλημα.

Ο κ. Φούλε μάλλον δεν εισέπραξε, όπου και αν πήγε, την ανταπόκριση που περίμενε. Στο Βερολίνο τού επισήμαναν ότι δεν είναι καιρός για τέτοια. Ας τα βρουν πρώτα με την Ελλάδα τα Σκόπια και μετά να το ξανακουβεντιάσουμε, του είπαν. Στην Αθήνα, του ξεκαθάρισαν ότι όσο ο κ. Γκρούεφσκι εμμένει στην αδιαλλαξία του και στον επιθετικό εθνικισμό, δεν γίνεται τίποτα. Στη Σόφια, ο πρόεδρος Πλεβενλίεφ του δήλωσε πως η χώρα του «δεν μπορεί να εκδώσει ευρωπαϊκό πιστοποιητικό στα Σκόπια όσοι οι ιθύνοντές τους προωθούν και επιβάλλουν συστηματικά την ιδεολογία του μίσους προς τη Βουλγαρία».

Ο Ευρωπαίος επίτροπος, για να προωθήσει την ατζέντα του, χρησιμοποιεί ακραία επιχειρηματολογία. Προβάλλει ως άμεσους κινδύνους, από τη συνεχιζόμενη αναμονή της FYROM στον προθάλαμο της Ε.Ε., την ενίσχυση του εθνικισμού, τη διεθνοτική αντιπαλότητα που μπορεί να επιφέρει διάλυση του κράτους, αλλά και την ένταση του ευρωσκεπτικισμού στον πληθυσμό.

Δεν εξηγεί, ωστόσο, για ποιο λόγο Αθήνα και Σόφια θα πρέπει να επιβραβεύσουν τον αλυτρωτισμό και την αλαζονεία του κ. Γκρούεφσκι. Γιατί, ειδικά η ελληνική πλευρά, να δώσει τόσα πολλά χωρίς να πάρει τίποτα; Νομίζει στ’ αλήθεια ότι ο κ. Σαμαράς θα θελήσει να αυτοκτονήσει πολιτικά προσφέροντας ένα τέτοιο δώρο στα Σκόπια για να πανηγυρίζει ο κ. Γκρούεφσκι ότι έσυρε τους ηττημένους Ελληνες κάτω από τις γέφυρες του Βαρδάρη;

Ο κ. Φούλε δείχνει να έχει πάρει προσωπικά το θέμα της ένταξης της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε. Για να φτάσει στην επιτυχία, θα πρέπει να συγκατατεθούν η Ελλάδα, η Βουλγαρία και μερικοί άλλοι που δεν θεωρούν ώριμες τις συνθήκες. Ταυτιζόμενος όμως με την πλευρά των Σκοπίων, αντί για λύτης κινδυνεύει να καταστεί μέρος του προβλήματος.

Πηγή: history-of-Μacedonia