Αρπαγή περιουσίας στην Χιμάρα με την υπογραφή της αλβανικής κυβέρνησης

Αρπαγή περιουσίας στην Χιμάρα με την υπογραφή της αλβανικής κυβέρνησης

Στην αναγκαστική απαλλοτρίωση ιδιωτικής περιουσίας προχώρησε η κυβέρνηση της Αλβανίας σε κτήμα 10.000τμ στον Λογαρά για να ανοίξει ο δρόμος στε στενό φίλο του Δημάρχου Χιμάρας Γκέργκι Γκόρο και άλλου Αλβανού επενδυτή που έχει καταπατήσει μεγάλο κτήμα στο Γυαλί του Βουνού που θέλουν να κατασκευάσουν κέντρα εστίασης και διασκέδασης.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που ανακοινώνεται επίσημα η αρπαγή περιουσίας στην Χιμάρα με βάση τον περιβόητο αντί-συνταγματικό νόμο περί ανάπτυξης τουρισμού, όπου η ιδιωτική περιουσία αλλοτριώνεται από το κράτος για να παραχωρηθεί στην συνέχεια δωρεάν σε έναν άλλο ιδιώτη!!!

Στην συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για κτήμα 10.000τμ στην ιδιοκτησία του συμπατριώτη μας από την Παλάσα Πασχάλη Νεστούρη, πάνω στο όποιο το Δημαρχείο Χιμάρας έχει εγκρίνει άδεια οικοδόμησης για το ίδιο κτίσμα. Ο Π. Νεστούρης, είχε καταφέρει να σταματήσει…

 

Συνεχίζεται: Αρπαγή περιουσίας στην Χιμάρα με την υπογραφή της αλβανικής κυβέρνησης

Ο αλβανικός εθνικισμός ανησυχεί Ευρώπη και ΗΠΑ

Ο αλβανικός εθνικισμός καλά κρατεί. Τώρα, στα πρόθυρα των κοινοβουλευτικών εκλογών ενισχύεται περισσότερο. Είναι το μοναδικό χαρτί στα χέρια των κομμάτων για να κερδίσουν ψηφοφόρους. Γνωρίζουν αυτοί ότι ο αλβανικός λαός ήταν συνοδοιπόρος πάντα με τον εθνικισμό. Με τον ρεβιζιονιστο-καπιταλιστικό κίνδυνο προς τη χώρα των αετών, με την μοναρχοφασιστική όρεξη για την Βόρεια Ήπειρο – καθιερωμένα αυτά από τον καιρό του Ενβέρ – και τώρα με την ιδέα, και συνάμα την όρεξη, της Μεγάλης Αλβανίας.

Ζήλεψαν τα δύο μεγάλα –φαβορί για την εξουσία- κόμματα από τις δηλώσεις του εθνικιστή και ταραχοποιού Κρ. Σπαχία και μπήκαν στο παιχνίδι. Ο Πρωθυπουργός, σαν δεν έφτανε η πρώτη βόμβα στην Αυλώνα για μεγάλη Αλβανία από την Πρέβεζα και μέχρι το Πρέσεβο, που αναστάτωσε τους ξένους διπλωμάτες, έριξε και τη δεύτερη μέσα στο Μόναχο, με τη διαφορά που την πρώτη μπροστά στο λαό του και τη δεύτερη στους ίδιους τους ξένους διπλωμάτες και αξιωματούχους. Μέχρι εκεί έφθασε το θράσος του!

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που είχαν πάρει φωτιά και χωρίς αυτές τις δηλώσεις, τώρα εκτοξεύουν κεραυνούς. Αφιερώνουν ώρες ολόκληρες για να συκοφαντήσουν την Ελλάδα, να φέρουν «ατράνταχτα» στοιχεία για την «γενοκτονία» των Ελλήνων κατά των Τσάμηδων, να κατακρίνουν τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο και να υποβαθμίσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, να χαρακτηρίσουν τον ελληνικό στρατό, στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, ως κατακτητή, να κάνουν το άσπρο μαύρο και τα ψεύδη να κατρακυλούν τόσο ήρεμα που μόνον στα παραμύθια τα πιστεύεις και να τρίβουν, από πάνω, και τα χέρια τους, από ικανοποίηση, για την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης να κόψει τις συντάξεις του ΟΓΑ στους ταλαιπωρημένους Βορειοηπειρώτες.

Μόνον στο τηλεοπτικό κανάλι «NEW 24» δεν υπάρχει εκπομπή που να μην χύνει δηλητήριο και ψευτιές. Ο πόλεμος του 1940, λέει ο καλεσμένος τους, «δόκτορας καθηγητής» Μπεκίρ Μέτα, είχε την εθνικιστική του γωνία προς την Αλβανία. Οι Έλληνες φαντάροι κατάστρεψαν τα οθωμανικά τζαμιά, ακόμα και εκκλησίες γιατί η εκκλησία στην Αλβανία ήταν Αυτοκέφαλη, δημιούργημα του Φαν Νόλη. Η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε και κατά της Αλβανίας, αλλά αλλάζουν τα πράγματα με την Ελλάδα η οποία το είχε πιο εύκολο λόγω του ορεινού εδάφους σε σύγκριση με την Αλβανία που έπρεπε να την αντιμετωπίσει σε όλη τη παραθαλάσσια ακτή. Εκτός αυτού την Ελλάδα την βοήθησε και η Αγγλία (ιστορικός σου λέει ο άλλος). Ο ελληνικός στρατός ήταν κατακτητής και ως τέτοιος δεν πρέπει ν’ αναγερθούν νεκροταφεία, ούτε να ψάχνουν για οστά κατακτητών!!! Ή να γίνει με αντάλλαγμα: Να βρεθούν και στην Θεσπρωτία τα οστά των αλβανών και να σηκωθεί ένα μνημείο γι’ αυτούς, ως γενοκτονία του Ζέρβα!!! Χίλιοι αλβανοί πήραν μέρος στην ανεξαρτησία της Ελλάδος, ενώ η Ελλάδα προσπαθεί να ελληνοποιήσει την Αλβανία με τον έλεγχο στην Αυτοκέφαλη μας Εκκλησία, με τις προσπάθειες που κάνει ν’ ανοίξει σχολεία εκτός μειονοτικής ζώνης (Χιμάρα και Κορυτσά), με την ανέγερση κοιμητηριών Ελλήνων φαντάρων σε όλη την γραμμή, που την ονομάζουν Βόρεια Ήπειρο. Οι Έλληνες δεν αναγνωρίζουν το Κόσσοβο και προβάλουν πολλά εμπόδια στην ενταξιακή πορεία της Αλβανίας προς την Ε. Ένωση. Τα μειονοτικά κόμματα είναι εθνικιστικά και κλείνει πως η Ελλάδα έχει πάρει πολλά από την Αλβανία και δεν έχει δώσει τίποτε!!!

Άκου αχαριστίες ο αχάριστος!!!

Φαίνεται όλα αυτά έπεσαν στ’ αφτιά των ξένων που ελέγχουν από κοντά την Αλβανία και ιδίως τώρα στην κρίσιμη στιγμή της ανάδειξης της νέας κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση που θα εντάξει την Αλβανία στην Ε. Ένωση ή θα την βουλιάξει περισσότερο. Ανησύχησε ο Αμερικανός Πρέσβης, τα είπε στα ίσια ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών. Ανησύχησε, δηλαδή ΗΠΑ και Ευρώπη.

Οι Βορειοηπειρώτες, που γεύτηκαν τις πίκρες καιρών κα συστημάτων, μόνο και μόνον που ήταν Έλληνες, δεν μπορούν ακόμα να αποφύγουν τις πίκρες αυτές. Συνεχίζουν να είναι εκτός ατζέντας. Να είναι ακόμα Γέφυρα φιλίας, γέφυρα κέρδους. Γέφυρα εκλογών. Γέφυρα απέραστη. Καλογέφυρα. Φαρμακογέφυρα….

Κρατάει η καρδιά και η ψυχή του Βορειοηπειρώτη. Θέλει ας την ακούσει η Μάνα, θέλει ας παραδειγματιστεί η Μάνα!

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Μιχ.Παντούλας: Η πατρίδα να μείνει αντρόπιαστη στην ψυχή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού!

Ανοιχτή επιστολή στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας από τον γνώριμο των Βορειοηπειρωτών, κ. Μιχάλη Παντούλα, φιλόλογο και τ. βουλευτή Ιωαννίνων.

Σήμερα, 21 Φεβρουαρίου 2013, που γιορτάζουμε την εκατοστή επέτειο των ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ της πόλης των Ιωαννίνων και του μεγαλύτερου τμήματος της μείζονος Ηπείρου από τον οθωμανικό ζυγό πέντε αιώνων, θεώρησα πρέπον να μιλήσω δημόσια για τη λάθος απόφαση της μητέρας πατρίδας σε βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού κι απ’ ότι έμαθα με προέκταση στον Ελληνισμό της Πόλης, της Τενέδου και της Ίμβρου.

Τα μεγάλα μυαλά της διοικητικής και πολιτικής γραφειοκρατίας των Αθηνών βρήκαν το φάρμακο να χτυπηθεί στη ρίζα της η οικονομική κρίση, που μαστίζει την Ελλάδα. Και τούτο θα συμβεί αν παύσει να χορηγείται το μικρό χρηματικό βοήθημα στους υπερήλικες Βορειοηπειρώτες, που η ίδια η ελληνική πολιτεία, για προφανείς λόγους, είχε καθιερώσει πριν από μερικά χρόνια.
Θέλω να πιστεύω ότι η ασυνέπεια αυτή, που αν δεν προσέξουμε μπορεί να μετατραπεί σε τραγωδία με δική μας αποκλειστικά ευθύνη, στο τέλος θα αποτραπεί. Όσοι σοφίστηκαν όλα τούτα πρέπει να μάθουν ότι στην κατηγορία των ανθρώπων, που έπαιρναν έως τώρα το μικρό αυτό βοήθημα, είναι οι συμμαθητές του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια από το σχολείο της Πωγωνιανής, οι πατριώτες που το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας τους απένειμε το μετάλλιο του Έθνους γιατί στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Εμβέρ Χότζα κράτησαν αμόλυντη την ελληνική συνείδηση και ταυτότητα, εκείνοι που σε πείσμα της αλβανικής εθνικιστικής υστερίας μετέδωσαν στα παιδιά και στα εγγόνια τους την περηφάνεια του Έλληνα και οι απόγονοι των εθνικών μας ευεργετών από την Κορυτσά, την Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο, τους Αγ. Σαράντα, τη Χειμάρα που τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής τούς στέρησαν από τις οικογένειές τους και τους κατέθεσαν στο ταμείο του Έθνους για τη δόξα της νεοσύστατης Ελλάδας.
Μου είναι αδύνατο να φανταστώ ότι όσοι παίρνουν τέτοιες αποφάσεις ξεχνούν να συμπεριλάβουν στους λογαριασμούς τους τον “πολλαπλασιαστή” του εθνικού ωφέλους και του εθνικού κόστους. Γι’ αυτό και θέλω να ελπίζω -η συνείδησή μου το απαιτεί- η λάθος αυτή απόφαση να αναθεωρηθεί τώρα. Κι αν η πατρίδα το μικρό αυτό χρηματικό βοήθημα θέλει να το κάνει μικρότερο, ας το αποφασίσει. Είναι προφανές ότι το θέμα δεν είναι οικονομικό. Αφορά τον πυρήνα της σχέσης εμπιστοσύνης και αξιοπρέπειας της μητροπολιτικής Ελλάδας με τμήματα του οικουμενικού Ελληνισμού, που στην ιστορική τους διαχρονία διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στην πνευματική και εθνική ολοκλήρωση του Γένους. Για δυο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, που στον κάθε Έλληνα φορολογούμενο αντιστοιχεί το ποσό των τριών ευρώ το χρόνο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ντροπιάσει την Ελλάδα.
Και επειδή ο δικός μου λόγος δεν είναι τόσο δυνατός, που να μπορεί να ανατρέψει αποφάσεις, θέλω την ανοιχτή αυτή επιστολή να τη συνοδεύσω με ένα συγκλονιστικό ανέκδοτο κείμενο. Γράφτηκε στα 1956 και εξακολουθεί να είναι επίκαιρο μέχρι σήμερα. Συντάκτης του ο Βορειοηπειρώτης Θύμιος Λιώλης από το Βούρκο των Αγ. Σαράντα. Ο συμμαχητής του Παύλου Μελά, ο οπλαρχηγός του αγώνα για την απελευθέρωση της Ηπείρου και της Αυτόνομης Ήπειρου, ο πρωτοπόρος της αντίστασης εναντίον των Ιταλογερμανών κατακτητών. Ο “άγιος” του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, που η γνώμη του είχε την ίδια απήχηση με τις προφητείες του πατρο-Κοσμά του Αιτωλού. Ο νέος Μακρυγιάννης με την τίμια και καθαρή ψυχή. Την επιστολή μού την εμπιστεύτηκε, πριν από δύο περίπου χρόνια, ο εγγονός του Χρήστος Λιώλης και τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό. Έκρινα ωφέλιμο να τη δημοσιοποιήσω τώρα, με την πεποίθηση ότι το δυνατό μήνυμα που αυτή εκπέμπει θα δρομολογήσει θετικές πρωτοβουλίες στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο για την άμεση αναθεώρηση της κυβερνητικής απόφασης, που τη διακρίνει μία απίστευτη όσο και επικίνδυνη επιπολαιότητα. Αναμένουμε…

Ιδού το κείμενο της ιδιόχειρης επιστολής του Θύμιου Λιώλη:

Προς τον Ύπατον Πρόεδρον της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Αμερικής
Αξιότιμον κύριον Κων/ντίνον Δήμαν
Εις Αθήνας

Παιδί μου
Σε σένα τον θαυμάσιον και άξιον αγωνιστήν της ιεράς βορειοηπειρωτικής ιδέας, Σε σένα την πιο μεγάλη ελπίδα της δύσμοιρης Βορειοηπειρωτικής μας πατρίδος, απευθύνεται ένας παλαίμαχος αγράμματος και αντρόπιαστος αγωνιστής, σαν πατέρας για να σου πω πρώτα – πρώτα καλώς ορίσατε, ως ευλαβής προσκυνητής στην ελεύθερη Ελληνική πατρίδα, αλλά παράλληλα να σου ’μολογήσω και τα βάσανα της μαύρης μου ξενιτιάς και των γηρατιών μου το κατάντημα.
Δεν πρόκειται να σας συστηθώ ούτε να σας αραδιάσω τους αγώνας μου που έκαμα -καθήκον μου άλλωστε ελάχιστον προς την αγαπημένη μας πατρίδα- γιατί λίγο πολύ ο Θεός και η τύχη έφεραν την φτωχειά φήμη του ονόματός μου στ’ αυτιά σας. Είμαι ο οπλαρχηγός του Βούρκου Θύμιο-Λιώλης, που από τα νειάτα μου μέχρι τα βαθειά μου γεράματα κράτησα με τιμή το καριοφύλι της Λευτεριάς όσο μπορούσα άξια στον τόπο μας και έχω αθάνατα και αδιάψευστα παράσημα τις άμετρες λαβωματιές στο βασανισμένο μου κορμί.
Όταν ήμουν νέος αλώνιζα τις ράχες και τα κορφοβούνια της πατρίδος μας ωσάν λεύτερος σταυραετός. Τώρα όμως και μάλιστα ύστερα από τον βάρβαρο ξυλοδαρμό που υπέστην στις φυλακές Αβέρωφ υπό των ατίμων Ιταλών, ότε το 1941 συλληφθείς εις Αθήνας και μετέπειτα μεταφερθείς εις Τίρανα, τσακίστηκα και σωροβολιάστηκα κυριολεκτικώς σωματικά και ψυχικά. Μη νομίσης πως το ρίχνω κάτω, όχι θα κρατηθώ υπερήφανος για να μη γίνω περίγελος των εχθρών της πατρίδος μας. Σε σένα όμως που είσαι ένας αγνός αγωνιστής πρέπει να σου πω την αλήθεια.
Η φτωχειά πατρίδα Ελλάς μού εχορήγησε μια φτωχειά σύνταξη οπλαρχηγού τριακοσίων πενήντα δραχμών μηνιαίως αρκετή μόνον για να χορταίνη «ντουάνι» (καπνό) το τσιμπούκι μου. Επειδή στα νειάτα μου και στα γερατιά μου ή αγωνιζόμουν στα βουνά ή βρισκόμουν στα μπουντρούμια των φυλακών, δεν γκαζάντισα για τα γηρατιά μου. Αυτό δεν το λογαριάζω αν και με σφύγγει η ανάγκη της στερήσεως, γιατί αφού δεν πέθανα από τόσα βόλια των αρβανιταραίων δεν θα πεθάνω από ψωμί στην Αθήνα. Αν όμως συμβή το τελευταίο, τότε ασφαλώς προσωπικώς δεν θα πεθάνω ντροπιασμένος, γιατί σε άλλους θα ανήκη το προνόμιο της ντροπής.
Τελευταίως ήρχισαν μια δυσφημιστικήν εκστρατείαν εναντίον μου -προφανώς όργαναν της αλβανικής προπαγάνδας- και κάνουν μια άτιμον κριτικήν της πολύχρονης αγωνιστικής μου δράσεως. Εις αυτούς απάντησεν η τιμητική δι’ εμέ τελευταία αποκήρυξις των Τιράνων. Αν θέλουν πιο ντρίτα απάντηση τους προκαλώ παρ’ όλον τον όγκον χωρίς να λογαριάζω τα 78 μου χρόνια να έρθουν να αναμετρηθούμε εκεί που αναμετρούνται τα παληκάρια. Εκεί θα μάθουν οι συκοφάντες μου τα γιατάκια μου, εκεί θα τους δείξω τις βρύσες πού ‘πινα νερό, εκεί θα βρίσκονται ακόμη άθαφτοι οι συντρόφοι μου και ίσως κάτω από τα απάτητα χιόνια να βρούμε αίμα από τις άμετρες λαβωματιές μου.
Δεν μπορώ να βρω αρχή και τέλος γιατί πενήντα χρόνια ιστορία δεν μπορώ να την συμπεριλάβω σε μια αναφορά μου. Ένα θέλω κυρίως να σου πω, θέλω να σε ιδώ γιατί νομίζω πως τώρα ήρθατε από την πατρίδα και κάτι θα μου πείτε. Επειδή άκουσα και πίστεψα ότι έχεις αισθήματα γνησίου και τιμίου Χειμαρριώτου, θέλω να σε ιδώ. Μη διστάξης να δεχθής έναν αγνόν αγωνιστήν, επειδή έχει το θλιβερόν προνόμιον να είναι πάμπτωχος.
Εκεί που θα πας να προσκυνήσης -όπως έμαθα- τα Άγια χώματα της πατρίδος μας, στείλε τα χαιρετίσματα στους ζωντανούς και τους πεθαμένους από το Θύμιο Λιώλη.
Σε χαιρετώ
Με πατριωτική Αγάπη
Θύμιος Λιώλης
Οπλαρχηγός Βούρκου Β. Ηπείρου

Πρωινός Λόγος

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Πως σχολίασαν τα αλβανικά ΜΜΕ την εκδήλωση για την 99η επέτειο από την ανακήρυξη της αυτονομίας της Β. Ηπείρου

Στις πρώτες θέσεις της αλβανικής ειδησεογραφίας βρίσκεται από χθες η εκδήλωση των Βορειοηπειρωτών στην Αθήνα για την 99η επέτειο από την ανακήρυξη της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου στις 17.2.1914, στο Αργυρόκαστρο.

Όπως τονίζεται στα περισσότερα ρεπορτάζ «η εκδήλωση αυτή πραγματοποιείται για να τιμήσουν την προσάρτηση του Νότου της Αλβανίας στην Ελλάδα» ενώ εντύπωση τους προκαλεί «η παρουσία του προέδρου της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών» και αναρωτιούνται «πως είναι δυνατόν ένας υπάλληλος του αλβανικού Υπουργείου Εργασίας όπως ο Θεοφάνης Καλυβιώτης, να παραβρίσκεται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, που στοχεύουν στην ανεξαρτητοποίηση του νότου της Αλβανίας» άλλωστε «ο κ. Καλυβιώτης πληρώνεται επί σειρά ετών από την Αλβανία», αναφέρουν τα αλβανικά δημοσιεύματα.

Τα αλβανικά ΜΜΕ έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για την συνέντευξη που παραχώρησε ο βορειοηπειρώτης βουλευτής Επικρατείας κ. Πύρρος Δήμας στην εφημερίδα REAL NEWS.

«Είχα το προνόμιο να γεννηθώ στη Βόρειο Ήπειρο, που είναι πολλές Ελλάδες μαζί, από τον καημό και την αγάπη, από το μαράζι. Μόνο την Ελλάδα ονειρευόμουν μικρός. Από τη Χειμάρα έβλεπα τα φώτα της Κέρκυρας και έλεγα, μικρό παιδί: “θα πάω μία μέρα στον παράδεισο”», είπε το λιοντάρι της Χειμάρας, αποστομώνοντας όσους έχουν το θράσος να τον αποκαλούν Αλβανό.

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

Η Νεολαία Βορειοηπειρωτών Αχαΐας γιόρτασε την 99η Επέτειο Αυτονομίας της Β.Ηπείρου

Η βροχή δεν πτόησε τους Βορειοηπειρώτες της Αχαΐας να γιορτάσουν με μεγαλοπρέπεια στην Πάτρα την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013 την 99η Επέτειο Ανακηρύξεως της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου.

Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε η Γενική Γραμματέας της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Αχαΐας Ιωάννα Κώτση η οποία κάλεσε τον Εκπρόσωπο της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών να τελέσει Επιμνημόσυνη Δέηση στη μνήμη των Ηρώων της Εποποιίας του 1914. Στη συνέχεια Πρόεδρος της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Αχαΐας Σταύρος Γκίνος αναφέρθηκε εκτενός στην ιστορική αναδρομή του Αγώνα για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, το οποίο παραμένει ως σήμερα το ισχυρότερο πλην όμως αναξιοποίητο όπλο που διαθέτει η Ελλάδα για τη Βόρειο Ήπειρο τονίζοντας ότι: “Είναι Μείζονος σημασίας σήμερα η επικαιροποίηση του αγώνα μας για την επαναφορά στην επικαιρότητα του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας υπό τη μορφή μιας Ευρείας Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Εθνικής Ελληνικής Κοινότητας σε Τομείς όπως: Παιδεία, Εκκλησιαστικά Δικαιώματα, Αστυνόμευση και Πολιτιστική Ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένου του Δικαιώματος του Εθνικού Αυτοπροσδιορισμού καθώς και την αναγνώριση και άλλων Μειονοτικών Περιοχών με αμιγή Ελληνικό πληθυσμό όπως η Χιμάρα, Πρεμετή, Κορυτσά.”

Ο κ. Γκίνος κατάγγειλε την πάγια τακτική των αλβανικών κυβερνήσεων για επεκτατικές βλέψεις όπως και τις τελευταίες προκλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα περί μεγάλης Αλβανίας καθώς και τα τεχνάσματα του αλβανικού κράτους στο νόμο περί απογραφής τα οποία στόχευαν στη συρρίκνωση και τον αφανισμό του Ελληνισμού. Επίσης τόνισε τη σημαντικότητα της καταγραφής όλων των Βορειοηπειρωτών που διεξάγεται από την ΔΕΕΜ Ομόνοια για να αποδείξουμε επιτέλους το πραγματικό αριθμητικό μέγεθος των Ελλήνων στην Βόρειο Ήπειρο και την Αλβανία. Ο πρόεδρος της ΝΕΒΑ ζήτησε από την Ελληνική Πολιτεία να ασκήσει Εθνική Ενιαία Εξωτερική πολιτική για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα και πως μόνο με ισχυρή διαπραγμάτευση μπορούμε να πιέσουμε την αλβανική πλευρά να σεβαστεί στην πράξη τα Δικαιώματα της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας, δικαιώματα που απορρέουν από τα προτόκολλα που έχει υπογράψει και η ίδια η Αλβανία για την πονεμένη μας Βόρειο Ήπειρο, ζητώντας ταυτόχρονα να αλλάξει ο τρόπος απόδοσης της Ελληνικής Ιθαγένειας με πολιτογράφιση ως “Ομογενείς Αλλοδαποί” προς τους Βορειοηπειρώτες με ειδικό νομοσχέδιο αντάξιο των αγώνων και της Εθνικής τους Κληρονομιάς. Αναφέρθηκε επίσης στην εφαρμογή του νόμου 4093/2012 που προβλέπει τη διακοπή – από 1 Μαρτίου – προς ανασφάλιστους Υπερήλικες Ομογενείς του πενιχρού βοηθήματος που παρέχει ο ΟΓΑ καταγγέλωντας την μεθοδευμένη προσπάθεια να οδηγηθούν οι γέροντές μας σε οικονομική, κοινωνική και φυσική εξόντωση, ένα σχέδιο που εξυπηρετεί τον αφελληνισμό μιας Πανάρχαιας Κοιτίδας του Ελληνισμού. Τέλος ο κ. Σταύρος Γκίνος τόνισε ότι: “Πρέπει να αφήσουμε στην άκρη όλες τις διαφωνίες και προσωπικές φιλοδοξίες και να ενωθούμε γύρω από έναν φορέα, την ιστορική μας οργάνωση Ομόνοια, μια Ομόνοια ανοιχτή σε όλους που θα αντιπροσωπεύει ολόκληρο τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και θα μάχεται για τα Δίκαιά του ακολουθώντας μια κοινή πορεία ένα κοινό όραμα, μόνο έτσι μπορούμε να φθάσουμε ξανά σε Εθνική Ομοψυχία!”
Στην εκδήλωση ήταν παρόντες και χαιρέτησαν ο Ηπειρώτης εξ Άρτης Βουλευτής Αχαΐας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες Γεώργιος Νταβρής, ο Βουλευτής Αχαΐας με το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή Μιχαήλ Αρβανίτης, ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας Νικόλαος Νικολόπουλος και ο εκπρόσωπος του Κόμματος των Ελλήνων ΕΕΜΜ Δημοσθένης Ζιούλης.

Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων: Από το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή στεφάνι κατέθεσε ο βουλευτής Αχαΐας Μιχαήλ Αρβανίτης, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες ο βουλευτής Αχαΐας Γεώργιος Νταβρής, από το Κόμμα των Ελλήνων ΕΕΜΜ ο εκπρόσωπος του Δημοσθένης Ζιούλης και από την Νεολαία Βορειοηπειρωτών Αχαΐας ο Πρόεδρος της Σταύρος Γκίνος. Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή. Η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τη Μπάντα του Δήμου Πατρέων ενώθηκε με τον ψαλμό του από το πλήθος των παρευρισκόμενων δίνοντας μια υπόσχεση…!

Πηγή: Βορειοηπειρωτικά

2 Δεκεμβρίου 1945 – 2 Δεκεμβρίου 2012 :Το Κόμμα των Ελλήνων αγωνίζεται για την αναγνώριση της Ελληνικότητας της Χιμάρας

Σαν σήμερα πριν 67 χρόνια, στις 2 Δεκεμβρίου 1945, το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας διεξήγαγε δημοψήφισμα, χρησιμοποιώντας το ως πρόσχημα για την νομιμοποίηση του πολιτεύματος της “Λαϊκής Δημοκρατίας” που ήθελε να επιβάλλει στη χώρα. Φυσικά το αποτέλεσμα ήταν προαποφασισμένο και κάθε αντίδραση θα καταπνίγονταν με οποιοδήποτε τρόπο.Παρ’ όλα αυτά όμως οι Έλληνες της Χιμάρας, αποφάσισαν να αντισταθούν στην επερχόμενη σταλινική δικτατορία και προχώρησαν σε οργανωμένη αποχή από το κατ’ επίφασην δημοψήφισμα, η οποία έφτασε στο 90% των ψηφοφόρων της ηρωικής κωμόπολης.

Για αυτή την πατριωτική στάση τους, οι Χιμαριώτες εκείνης της εποχής, και ειδικά αυτοί που πρωτοστάτησαν στην αποχή, αντιμετώπισαν τις σκληρότερες διώξεις από το καθεστώς του δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, με φυλακίσεις, εξορίες και εκτελέσεις.

Η Χιμάρα πλήρωσε την αντίσταση της πολύ ακριβά, αφού αμέσως μετά το κομμουνιστικό καθεστώς αφαίρεσε από τους κατοίκους της την ελληνική εθνικότητα και απαγόρευσε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία της.

Παρ’ ότι πέρασαν ήδη 21 χρόνια από την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία σοβαρή και εμπεριστατωμένη προσπάθεια για την αναγνώριση της Χιμάρας ως τμήμα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και την επανάκτηση των εθνικών δικαιωμάτων των Χιμαριωτών που τόσο βίαια και άδικα τους αφαιρέθηκαν από την κόκκινη δικτατορία.

Το Κόμμα των Ελλήνων “Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον” έχει θέσει ανοικτά τη διεκδίκηση της αναγνώρισης του ελληνικού σχολείου της Χιμάρας ως δημόσιου εκπαιδευτικού ιδρύματος από το αλβανικό κράτος, ενταγμένο επίσημα στα αντίστοιχα σχολεία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Η ίδρυση ενός ελληνικού μειονοτικού σχολείου στη Χιμάρα δεν είναι μία αυθαίρετη και αβάσιμη σκέψη αλλά η διεκδίκηση ενός κεκτημένου δικαιώματος των Χιμαριωτών για αιώνες, το οποίο πρέπει να τεθεί και πάλι σε ισχύ και θα σημάνει άμεσα την αναγνώριση της Ελληνικής εθνικής οντότητας στην περιοχή.

Το Κόμμα των Ελλήνων επειδή δεν επιστρατεύει ως αγωνιστικά τεκμήρια την ακατάσχετη φλυαρία και ανούσια συνθηματολογία, που μόνο κακό έκαναν τις δύο τελευταίες δεκαετίες τόσο στη Χιμάρα όσο και στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό γενικότερα, παρουσιάζει ως αποδεικτικό και αδιάσειστο στοιχείο που ενισχύει την διεκδίκηση του, το ενδεικτικό της μαθήτριας Ερμιόνης Μπρίγκου για το σχολικό έτος 1944 – 1945.

Πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκουμέντο το οποίο αφορά την τελευταία χρονιά κατά την οποία το αλβανικό κράτος εξέδωσε ενδεικτικό στην ελληνική γλώσσα για το σχολείο της Χιμάρας.

Στο συγκεκριμένο αίτημα αναμένουμε σε συστράτευση όλες τις υγιείς και πατριωτικές δυνάμεις του Ελληνισμού. Τον αγώνα αυτόν τον οφείλουμε στους αγωνιστές του Δεκεμβρίου του 1945 και όλους όσους θυσιάστηκαν για την ελληνικότητα της Χιμάρας, με τελευταίο τον εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα.

Πηγή: Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον (EEMM)

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ!

Της Αθηνάς Κρεμμύδα,
Ραδιοφωνικής παραγωγού της εκπομπής «Βόρειος Ήπειρος.GR»

«Επειδή κάποιοι τρελοί αποφάσισαν να βάλουν τα σύνορα στην Κακαβιά, εγώ θα λέγομαι Αλβανός;» ήταν τα λόγια ενός παππού από την Χειμάρα της Βορείου Ηπείρου, ο οποίος αγανακτισμένος προσπαθούσε να καταλάβει γιατί στην ταυτότητα του αναγράφεται ως τόπος γεννήσεως: Χειμάρα, Αλβανία.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσα πολιτικά επιχειρήματα και αν επιστρατεύσει κανείς δεν πρόκειται να πείσει τον υπερήφανο υπερήλικα βορειοηπειρώτη ο οποίος γεννήθηκε Έλληνας, μεγάλωσε Έλληνας και θα πεθάνει Έλληνας, επιβεβαιώνοντας έτσι μια ιστορία που ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων. Το παράλογο όμως της ιστορίας, η οποία γράφεται με θυσίες και αγώνες, είναι ότι ο νικητής δεν είναι πάντα και δικαιωμένος.

Ελλάδα, Οκτώβριος 1912: Η Ελλάδα κήρυξε τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Το 1912 η όλη κατάσταση στα Βαλκάνια οδήγησε τα κράτη της χερσονήσου του Αίμου, την Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ελλάδα και το Μαυροβούνιο να «παραμερίσουν προσωρινά την αμοιβαία καχυποψία των εθνικών τους ιδεολογιών» και να σχηματίσουν την «Βαλκανική Συμμαχία», κατά των Τούρκων. Η Ελλάδα δεν ήθελε να δεσμευθεί με το Μαυροβούνιο, αλλά μια σειρά γεγονότων έδειξε ότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να αναγνωρισθεί επίσημα η Ήπειρος ως αλβανική περιοχή, όπως άλλωστε ευνοούσε από καιρό η Αυστρία. Οι τρείς σύμμαχοι Σέρβοι, Βούλγαροι και Μαυροβούνιοι, έβαλαν την Ελλάδα στην Βαλκανική Συμμαχία επειδή την θεωρούσαν «μη υπολογίσιμο παράγοντα» για εδαφικές διεκδικήσεις. Λίγους μήνες αργότερα η Ελλάδα διπλασιάζεται εδαφικά και πληθυσμιακά, κερδίζοντας πολύ περισσότερα από οποιαδήποτε πρόβλεψη στρατιωτικού ξένου επιτελείου, ακόμη και του Ελληνικού, απελευθερώνοντας την Θεσσαλονίκη αλλά και ολόκληρη την Ήπειρο και κάπως έτσι η ιστορία καταγράφει την πρώτη φορά που η Βόρειος Ήπειρος απελευθερώνεται από τον Ελληνικό Στρατό. Αυτό προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια τόσο της Βουλγαρίας η οποία από σύμμαχος γίνεται αντίπαλος, καθώς διεκδικούσε την Μακεδονία, αλλά και της Αυστρίας η οποία φαίνεται να χάνει την επιρροή της στην Αδριατική και στα Βαλκάνια.

Αλβανία, Νοέμβριος 1912: Με την έναρξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, οι Τούρκοι απέσυραν από παντού τις στρατιωτικές δυνάμεις τους και τις προώθησαν προς τα κύρια μέτωπα του πολέμου. Αυτό διευκόλυνε τους Αλβανούς εθνικιστές, οι οποίοι συνεκάλεσαν στον Αυλώνα συνέλευση που αποφάσισε την απόσπαση της Αλβανίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Ισμαήλ Κεμάλ που διεύθυνε τις εργασίες της Εθνοσυνελεύσεως ύψωσε τη σημαία της ανεξαρτησίας στις 28 Νοεμβρίου 1912. Έκτοτε η 28 Νοεμβρίου τιμάται από τους Αλβανούς ως εθνική εορτή.

Είναι άξιο λόγου, όμως, ότι η προσπάθεια είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν. Από τις πρώτες κινήσεις των Αλβανών για δημιουργία εθνικής συνείδησης και αυτόνομου κράτους, σύμφωνα πάντα με ιστορικές πηγές, ήταν η ίδρυση του «Συνδέσμου της Πρισρένης» στις 10 Ιουνίου 1878 από Αλβανούς φεουδάρχες, αρχηγούς φατριών, εμπόρους και εκπροσώπους της πνευματικής ηγεσίας, με την ανοχή της Πύλης, υπό το φόβο της επέκτασης των Σέρβων και των Μαυροβουνίων, κατά την διάρκεια του Ρωσσοτουρκικού πολέμου. Στο υπόμνημα που συνέταξαν, το οποίο απευθύνουν στις Μεγάλες Δυνάμεις, απαιτούν την ακεραιότητα του αλβανικού εδάφους. Το υπόμνημα αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον όμως, όχι μόνο γιατί αποτελεί την κυριότερη εκδήλωση του αλβανισμού ως εθνικότητα, αλλά και διότι πρότεινε την ομοσπονδιακή ένωση με την Ελλάδα(!), εφόσον, όπως λέει το υπόμνημα έχουν κοινούς εχθρούς, τους Σλάβους.

Μετά την λήξη των Βαλκανικών Πολέμων υπογράφονται οι Συνθήκες του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου. Αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία της Αλβανίας αλλά σε αντιστάθμισμα των απωλειών της στο Βορρά, αφού οι μισές αλβανικές περιοχές περιήλθαν στην Σερβία και το Μαυροβούνιο, ο Ελληνικός Στρατός, που είχε απελευθερώσει όλη την Ήπειρο, υποχρεώθηκε να υποχωρήσει και έτσι η Β. Ήπειρος ενσωματώθηκε στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος…

100 χρόνια μετά…: Διανύοντας τον αστερισμό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί στα Βαλκάνια μοιάζουν σαν μια παρτίδα σκάκι η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, με πολλούς ενδιαφερόμενους υποψήφιους παίκτες που θέλουν να εξασφαλίσουν την επιρροή τους στην Βαλκανική χερσόνησο.

Από την άλλη πλευρά το Αλβανικό κράτος, με αφορμή και τα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας του, διανύει τον αστερισμό της «Μεγάλης Αλβανίας» καλλιεργώντας έντονα την ανθελληνική προπαγάνδα και στηριζόμενο σε επεκτατικές βλέψεις σε ελληνικά εδάφη στην Ήπειρο, διαστρεβλώνοντας την ιστορία και μιλώντας για δήθεν «γενοκτονία των τσάμηδων». Τα γεγονότα δείχνουν ότι πίσω από την ακραία εθνικιστική έξαρση στην Αλβανία, κρύβεται η Τουρκία της οποίας το δόγμα της εξωτερικής της πολιτικής είναι η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το ακραίο αλβανικό κόμμα «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» το οποίο φαίνεται να χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Γκιουλέν, καθώς και τα αλβανικά ΜΜΕ, δείχνουν να είναι η φωνή της Τουρκίας στα Βαλκάνια. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι τωρινό. Διαβάζοντας το βιβλίο της Ελένης Ι. Νικολαΐδη «Ξένες προπαγάνδες και εθνική αλβανική κίνηση…», που εξέδωσε το 1978 αναφέρεται το ακόλουθο περιστατικό:

«Ένας από τους δραστηριότερους προπαγανδιστές του αλβανικού εθνικισμού ήταν ο Δερβίς Χίμα που ζούσε στο Παρίσι κι επαγγελλόταν τον δημοσιογράφο. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ibrahim Mehmet Chim. Υπάρχει απόδειξη, γράφει η Νικολαΐδη, πως ήταν έμμισθος πράκτορας της Αυστρίας.

Ο Δερβίς Χίμα, «με τη φήμη του μεγάλου αποστόλου της αλβανικής Ιδέας», έφτασε το 1909 στη Βόρειο Ήπειρο και άρχισε να λέει στο πλήθος πως στα αλβανικά σχολεία, μαζί με την Αλβανική, πρέπει να διδάσκεται και η Τουρκική. Τότε ένας από το πλήθος, που χαρακτηρίζεται σαν άτομο διανοητικά ανάπηρο, διακόπτει το ρήτορα και του λέει: «Και τι θα γίνει με την Ελληνική; Που είναι αυτοί οι τυφλοί χριστιανοί που άνοιξαν τα μάτια τους με τα ελληνικά γράμματα για να σου απαντήσουν;» Ο Χίμα δεν τόλμησε να δώσει απευθείας απάντηση και τόνισε πως Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί πρέπει να ζουν σαν αδέλφια.

Η συναδέλφωση μουσουλμάνων και ορθοδόξων, που κήρυττε ο Χίμα, απέκτησε περιεχόμενο μονόπλευρο. Τη χρησιμοποίησαν δηλ. οι μουσουλμάνοι για να εξοντώσουν πραγματικά και μεταφορικά τους Έλληνες.»

Αν εξετάσουμε σήμερα το δόγμα της «φιλίας» που έχει υιοθετήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Αλβανία και την Τουρκία, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται ακόμα μια φορά περί μονόπλευρης «φιλίας», την οποία η Ελλάδα πλήρωσε πολύ ακριβά θυσιάζοντας ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της το οποίο δεν το διεκδίκησε ποτέ.

Τελικά, είναι πολύ εύκολο να εξοντώσει κανείς ένα έθνος ή έναν λαό, αναγκάζοντας τον να ξεχάσει την ιστορία του, γιατί όπως φαίνεται η ιστορία επαναλαμβάνεται και όποιος την γνωρίζει καλά, γνωρίζει σίγουρα και την συνέχεια της για τα επόμενα 100 χρόνια…

(Αναδημοσίευση από τη στήλη «Συν Αθηνά…» του τεύχους Νοεμβρίου 2012 του μηνιαίου ένθετου περιοδικού «Σκιάχτρο» της εφημερίδας Ελεύθερη Ώρα)

Πηγή: Αθηνά Κρεμμύδα